Hallo Meiden, Toch vraag ik mezelf wel eens af of alle vrouwen op een roze wolk zitten tijdens de zwangerschap. Ik ben nu op het moment 6 weken en een beetje zwanger na icsi en tp. Nog erg pril. Maar ben wel zwanger Ik ben al moeder van 4 kinderen (ben zelf 36) en het is al 11 jr geleden toen mijn jongste geboren werdt. Het wordt dus een nakomelingetje wat de kinderen geweldig vinden maar ik merk deze zwangerschap nu al enorm verschil. Ik moet gewoon even klagen. En verhalen horen van andere... Maar ik voel me zo ontzettend moe, het begint al als ik wakker word. Sta al moe en met tegenzin op. Ik voel me totaal niet lekker. Misselijk door me hele lijf. Ik hoef gelukkig niet over te geven maar ben gewoon de hele dag door misselijk. En loom. En moe. Dat ik mezelf aan moet sporen om echt even wat te gaan doen. Ik werk in de zorg maar het lukt me op het moment niet eens om me zelf te douchen en in me kleding te steken. Als ik iets gedaan heb in huis of wat dan ook dan val ik bijna om van de slaap. En dan die honger... grrr kan de hele dag wel eten en dan eet ik om het uur en ik vreet dan wat weg. Vraag me echt af waar het allemaal blijft want kom niks aan en komt er ook nog niet uit. Ik voel me hierdoor zo nutteloos in huis. En als vrouw en als moeder dat ik wel kan janken van verdriet. Het is prachtig weer en wil me lekker in me vel voelen en me goed voelen maar het lukt me niet. Ben ik de enige die dit heeft?
Nee je bent niet de enige, ik heb het bij alle twee mijn zwangerschappen gehad. Vervelend maar helaas heel normaal. Het wordt wel weer beter, meestal iig
Gelukkig, dacht al dat ik de enige was... Voel me er namelijk best wel schuldig onder maar het kan er dus ook bij horen...
Ik ben nu ook zwanger van de tweede (6 weken ook) en voel me ook zo ontzettend moe en misselijk (gelukkig tot nu nog niet hoeven overgeven). Maar snap je volkomen.. Zou het liefst ook de hele dag kunnen slapen tis nou jammer dat de ene zwangerschap de andere niet is. Probeer er een beetje aan toe te geven en ook toch door te gaan. Ik heb nu ook een 7 daagse antibiotica kuur op zitten voor een blaasontsteking, daardoor voelde ik me helemaal beroerd pfff
Daar heb je helemaal gelijk in dat de ene zwangerschap de andere niet is. Bij mijn andere zwangerschappen hier totaal geen last van gehad. En als ik daar aan terug denk voelde ik me idd op die roze wolk. Maar het voelt nu meer als een onweer wolk Hoop toch wel dat me lichaam snel gewend is aan de hormonen en de zwangerschap zodat ik/wij er lekker van kunnen gaan genieten.
Ik ben ook zwanger van mijn 2e, en rond dat termijn was ik ook echt heel moe, en veel honger.. is nu nogsteeds zo eigelijk.. hoort er denk ik gewoon bij gefeliciteerd met je zwangerschap!
Gefeliciteerd met je zwangerschap. Vervelend dat je je zo voelt, wel lees je regelmatig dat mensen die door middel van mmm zwanger zijn geraakt, sneller depressief worden. Hoe het in de gaten, en trek anders snel aan de bel. Het zal ook wel een verschil zijn dat je nu iets ouder bent, accepteer het gevoel, en doe wat goed voelt. Succes
Ik herken het heel goed. Zijn de hormonen! Je lichaam is aan het werk. Eigenlijk is het een heel goed teken! Als het goed is, gaat het beter in het 2e trimester. Gefeliciteerd met je zwangerschap!
Nee je bent niet de enige. Ik ben extreem misselijk en ook erg moe. Al weken is het qua huishouden bij lange na niet op orde en van 6 keer per week koken, ben ik naar 4 denk gegaan (voor mij big deal). Tijdens het spugen en mijn huilbuien heb ik ook meerdere keren naar mijn vriend geroepen, ‘is dit nou genieten! Ik geniet niet!’ Vervolgens een nog hardere huilbui, omdat ik mij schuldig voelde naar de baby. Al met al, je bent bij lange na niet de enige. Ik denk alleen dat niet zoveel vrouwen, het eerlijk aangeven bij anderen. En we hebben uiteraard ook heel veel geniet momenten, ik in ieder geval wel. En merk dat ik langzaam het eerste termijn voorbij ben! Mijn schoonmoeder zei laatst, je zit zo lekker in je vel en doen. Leuk om te zien hoor! Ik wist toen gelijk dat ik redelijk goed kon acteren
Ook ik heb het tegen niemand gezegd. Maar ik zat ook niet op de roze wolk. In het begin steeds bloeden waar ik zo onzeker van werd en toen ik 5,5 week opeens zo misselijk werd dat ik niks kon binnenhouden werd het veel erger. Zat alleen maar op de bank de hele dag. Als ik maar ook even opstond werd ik al misselijk. Ik wilde niet meer zwanger zijn. Zei tegen me man: "Als dit zwanger zijn moet zijn, dan hoeft dat niet voor mij" Maar ik voelde me ook echt extreem schuldig, want we hebben zo lang op dit kindje gewacht en ik wist dat ik zo graag dit kindje wil. Gelukkig werken de medicijnen die ik gekregen heb tegen de misselijkheid beter, en krijg ik weer meer energie. Nu begin ik eindelijk op die roze wolk te komen. Pff ik heb echt respect voor vrouwen die hg hebben of extreme misselijk in de eerste maanden en dan nog dat je ook nog voor je andere kindjes moet zorgen. Maar dat laat toch wel ook zien hoe sterk een vrouw kan zijn. Geniet van jullie zwangerschap ❤
Je bent zeker niet de enige! Ik heb nu voor de derde keer hg en zit ook bij deze zwangerschap niet op een roze wolk. Voel je niet schuldig!
Ik vind zwanger zijn ook echt niet leuk hoor, dus het roze gevoel heb ik ook niet. Wil gewoon mijn eigen lijf terug en normaal functioneren. Het is heel bijzonder dat er een klein mensje in me mag groeien, maar ik ben niet gemaakt voor een zwangerschap. Vind er echt geen reet aan
Wat vervelend! En je bent zeker niet de enige nee. Probeer iig vroeg te gaan slapen want ik had vooral dat vermoeidheid de misselijkheid erger maakte de avonden waren vreselijk. Hele dag door misselijk maar hoe later op de dag hoe erger. Veel slapen hielp. Ook tegen de vermoeidheid. Weet je of je vitamine d laag is misschien? Dat kan het ook erger maken. Bij de tweede heb ik ook heel erg gehad dat ik neerslachtig was. Ik voelde gewoon geen geluk en zag het allemaal niet meer zitten. Ik dacht letterlijk morgen weer een dag jeetje en bij dat idee wilde ik alleen maar mn bed in kruipen en de dekens over me heen trekken. Helaas is dat de hele zwangerschap zo gebleven en mede door veel pijn was het psychisch echt een strijd die zwangerschap. Dit keer heb ik dat gelukkig (nog) niet. Vind dat wel heel spannend. Kijk in ieder geval of er lekker veel uit handen genomen kan worden zodat je optimaal rust kan pakken! Sterkte!
Rond dat termijn wilde ik niet eens meer zwanger zijn Dit is de 2e zwangerschap voor mij met HG, ik was even vergeten hoe het ook alweer was en de wens was groter dan de angst.. Maar toen het uiteindelijk toch zo ver was en ik weer zoveel moest spugen en naar het zkh moest wilde ik niet meer... Nu 35 weken en wat ben ik blij we hebben er straks een 2e dochter bij en een klein zusje voor onze grote meid.