Zomaar waren jullie weg... waarom toch?!

Discussie in 'Vlindertjes van 17 - 24 weken' gestart door BlauwBloempje, 28 jul 2019.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Blosjes

    Blosjes Fanatiek lid

    21 jan 2013
    1.055
    523
    113
    Vrouw
    Provincie Utrecht
    Wat een verschrikkelijke nachtmerrie zijn jullie in beland. Ik wil jullie heel veel sterkte wensen met het verlies van jullie zo geliefde en gewenste kinderen Mieke en Siebe. Veel te vroeg gekomen en ook veel te vroeg weer gegaan. Zo liefdevol als jij nu over ze praat, zo zullen ze nooit vergeten worden! Dikke knuffel
     
  2. BlauwBloempje

    BlauwBloempje Bekend lid

    23 jan 2019
    889
    1.236
    93
    Vrouw
    Dank voor jullie lieve reactie @Magnolia29 en @Blosjes ❤️

    Een pappa en een mamma met lege armen... het gemis is zo enorm groot. Het schuldgevoel en de vragen blijven, en antwoorden zijn er niet.

    Maar we zullen altijd van ze blijven houden, onze mooie en dappere Mieke en Siebe, kindjes van ons hart ❤️
     
    mutskuh, Blosjes en Magnolia29 vinden dit leuk.
  3. Loes23

    Loes23 Actief lid

    23 jul 2013
    410
    365
    63
    Wat een verdrietig verhaal! Met tranen in mijn ogen heb ik het gelezen. Wat een intense pijn, wat een machteloosheid en wat een enorm verdriet! Jullie kindjes Siebe en Mieke.....die jullie in je hart hebben gesloten en daar voor altijd zullen blijven.. Heel veel sterkte!!! Xx
     
  4. Zonn

    Zonn Fanatiek lid

    11 okt 2010
    1.170
    253
    83
    NULL
    NULL
    Fijn dat je wat aan mijn berichtje hebt.
    Het heeft ook echt tijd nodig allemaal.

    Ik heb wel een miskraam gehad, maar geen kindjes verloren. Een vriendin onlangs wel. Maar doordat je het zo mooi en open beschreef allemaal kon ik me wel inleven in hoe t ongeveer zou moeten zijn. Ongeveer, want wat je nu doormaakt is eigenlijk onvoorstelbaar.

    Ben op vakantie en de WiFi is nogal wisselend, ga nu weer even bijlezen. Ben benieuwd hoe t met je gaat.

    Dikke knuffel!

    QUOTE="BlauwBloempje, post: 22458705, member: 113945"]Dankjewel lieve @Zonn voor je berichtje. Zo te lezen heb je zelf in een vergelijkbare situatie gezeten...

    Je hebt gelijk: als het kon zou ik mijn kleintjes altijd beschermend bij me dragen... maar het lukte me niet en dat valt zwaar.

    Ongetwijfeld heb je ook gelijk over de rest. Ik zal uiteindelijk moeten accepteren wat er is gebeurd, anders kan ik ook niet verder. Fijn om te weten dat er mensen zoals jij zijn die dit begrijpen en die precies weten te zeggen wat er nodig is, zonder af te doen aan het verdriet. ❤️[/QUOTE]
    Fijn
     
  5. Zonn

    Zonn Fanatiek lid

    11 okt 2010
    1.170
    253
    83
    NULL
    NULL
    Heb verder gelezen en lees de rouw waar je doorheen gaat. Dat lijkt me zo heftig, want hoe moet je verder met zo’n groot gemis?
    Dat uitzicht heb je nu nog niet, maar op een dag zal dat zich langzaam weer aandienen. Hoe je ook schrijft dat geen zaterdag meer een zaterdag zal zijn

    Wat fijn dat je contact hebt met lotgenoten, denk dat zij je echt zullen begrijpen en door deze intens zware tijd kunnen helpen.

    Hebben jullie al een idee hoe jullie de plek waar Mieke en Siebe begraven liggen gaan ‘inrichten’? Klinkt een beetje stom, maar bedoel gaan jullie een mooi boompje planten of meer een herdenkingssteen?

    Heel veel sterkte!
     
  6. BlauwBloempje

    BlauwBloempje Bekend lid

    23 jan 2019
    889
    1.236
    93
    Vrouw
    @Zonn heerlijk vakantie - geniet ervan! Gelukkig heb je zelf je kindje niet hoeven verliezen... ik hoop dat je ook nooit te weten hoeft te komen hoe dat voelt.

    Hier gaat het wisselend. Veel huilbuien tussendoor. Ik mis mijn lieve kindjes zo enorm. Ze hadden nog veilig in mijn buik moeten zitten nu... ik had ze veilig bij mij moeten houden. En het is me niet gelukt. Daar voel ik me zo boos, verdrietig en schuldig over.

    Mieke en Siebe hebben een mooi plekje gekregen bij ons in de tuin. Het mooie aan wonen in het buitengebied is dat je ruimte om je heen hebt en we hebben het zo kunnen maken als we willen. Ze rusten onder een kersenboom, die voor mijn man en mij een speciale betekenis heeft. Zo hebben we elkaar leren kennen, een symbool van onze liefde. En nu ook van de liefde voor onze lieve kindjes. Of zoals een dame uit mijn zwangerschapsgroepje zei: kersen zijn ook altijd met zijn tweetjes...

    Mijn man heeft een kleine grafheuvel gemaakt die helemaal bezaaid wordt met bloemen. We hebben de opa's en oma's die bloemen wilden meenemen voor de begrafenis dan ook gevraagd om geen snijbloemen mee te nemen maar een bloeiend plantje, zodat we dat bij de kindjes kunnen planten. Daarnaast heb ik nu ook contact met een beeldhouwer om te kijken of we een mooi beeld kunnen laten maken. Een grafsteen wilden we niet en is ook lastig op een heuveltje.

    We noemden Mieke en Siebe altijd onze draakjes, omdat ze zo dwarsig waren en zich soms niet goed lieten zien, te beweeglijk waren of net wegdraaiden voordat de gynaecoloog ze goed op kon meten. Wat we dus zouden willen zijn twee draakjes... niet van die grote serieuze gothic- of fantasy-achtige draken maar twee lieve, vrolijke kinderdraakjes, met een lach en twee kleine vleugeltjes die opstijgen, de zon en de wolken tegemoet.
     
  7. Zonn

    Zonn Fanatiek lid

    11 okt 2010
    1.170
    253
    83
    NULL
    NULL
    Dankjewel! We hebben het fijn hier. Toen ik
    Jouw verhaal las was ik ongeveer even ver zwanger als jou en een dag erna vertelde mijn man dat hij de broer van een jeugdvriend tegenkwam en die had een paar dagen ervoor zijn tweeling moeten begraven die bij 7 maanden dood geboren waren. Zo afschuwelijk....jouw bericht en dat van die man kwam zo hard aan.

    We zijn in Marokko, mijn schoonfamilie woont hier, en de medische zorg is zwaar ondermaats. Dus voel helaas regelmatig ook een vlaag van onzekerheid “wat als nu mijn vliezen breken” in dit land kunnen ze dan niks doen. Maar ik heb ook vertrouwen .

    Wat mooi symbolisch die kersenboom en dat kersen idd altijd met z’n tweeën zijn. Snap je idee van de draakjes, heel toepasselijk om daar een mooi beeldje van te maken. Mooi ook op een bedje van bloemen.

    Ohhh wat zal je wat afhuilen....dit doet zo’n ongelofelijk veel pijn. Je hart is gewoon helemaal verscheurd nu. Na mijn (vroege) miskraam heb ik ook zo hard gehuild. Je leeft al meteen ergens naartoe en ineens ben je t kwijt. Laat staan je eigen mooie kindjes los moeten laten...
    Krijg je vanuit t ziekenhuis psychologische begeleiding?

    Op YouTube is een Amerikaanse vlogster die haar kindje verloor met 39 weken. Ze verteld hier op een mooie manier over, geen idee of je er behoefte aan hebt. Misschien kun je haar verdriet er helemaal niet bij hebben of misschien vind je herkenning. Ze heet Felly -still braxtons mama. Kijk maar of je er wat mee wilt of niet.

    Liefs!




    QUOTE="BlauwBloempje, post: 22473312, member: 113945"]@Zonn heerlijk vakantie - geniet ervan! Gelukkig heb je zelf je kindje niet hoeven verliezen... ik hoop dat je ook nooit te weten hoeft te komen hoe dat voelt.

    Hier gaat het wisselend. Veel huilbuien tussendoor. Ik mis mijn lieve kindjes zo enorm. Ze hadden nog veilig in mijn buik moeten zitten nu... ik had ze veilig bij mij moeten houden. En het is me niet gelukt. Daar voel ik me zo boos, verdrietig en schuldig over.

    Mieke en Siebe hebben een mooi plekje gekregen bij ons in de tuin. Het mooie aan wonen in het buitengebied is dat je ruimte om je heen hebt en we hebben het zo kunnen maken als we willen. Ze rusten onder een kersenboom, die voor mijn man en mij een speciale betekenis heeft. Zo hebben we elkaar leren kennen, een symbool van onze liefde. En nu ook van de liefde voor onze lieve kindjes. Of zoals een dame uit mijn zwangerschapsgroepje zei: kersen zijn ook altijd met zijn tweetjes...

    Mijn man heeft een kleine grafheuvel gemaakt die helemaal bezaaid wordt met bloemen. We hebben de opa's en oma's die bloemen wilden meenemen voor de begrafenis dan ook gevraagd om geen snijbloemen mee te nemen maar een bloeiend plantje, zodat we dat bij de kindjes kunnen planten. Daarnaast heb ik nu ook contact met een beeldhouwer om te kijken of we een mooi beeld kunnen laten maken. Een grafsteen wilden we niet en is ook lastig op een heuveltje.

    We noemden Mieke en Siebe altijd onze draakjes, omdat ze zo dwarsig waren en zich soms niet goed lieten zien, te beweeglijk waren of net wegdraaiden voordat de gynaecoloog ze goed op kon meten. Wat we dus zouden willen zijn twee draakjes... niet van die grote serieuze gothic- of fantasy-achtige draken maar twee lieve, vrolijke kinderdraakjes, met een lach en twee kleine vleugeltjes die opstijgen, de zon en de wolken tegemoet.[/QUOTE]
    Wat
     
  8. BlauwBloempje

    BlauwBloempje Bekend lid

    23 jan 2019
    889
    1.236
    93
    Vrouw

    Niet zo denken hoor! Je vliezen gaan niet breken, je gaat gewoon een fijne vakantie hebben met je man en jij en je kindje komen gezond en wel weer terug naar Nederland. Marokko is een prachtig land, geniet ervan!

    Nog geen begeleiding vanuit het ziekenhuis... ik heb ze sinds de bevalling niet echt meer gesproken, behalve dan iemand van de verpleging die me heeft gebeld om even te vragen hoe het ging en te bevestigen dat ze wat dingen voor ons heeft afgebeld (kraamzorg, het kraampakket van de verzekering, ons lidmaatschap van de meerlingenvereniging - fijn dat we daar zelf niet achteraan hoefden om alles uit te leggen) en dat ze een afspraak heeft gemaakt met de gynaecoloog die bij de bevalling was. Daar kunnen we als het goed is volgende week terecht, maar heb nog geen bevestiging binnen.

    Wel heeft de huisarts al een paar keer gebeld en ook gevraagd of ik de behoefte heb om er met iemand over te praten. Voor nu heb ik die behoefte eigenlijk niet - zeker niet met mensen die deze ervaring niet hebben. Je krijgt dan toch weer een psycholoog die de hele boel een beetje klinisch benaderd en die heb ik in het verleden voor mijn burnout al genoeg gesproken. Destijds heb ik er ook drie versleten en daar heb ik nu de energie niet voor. Huilen en op de bank liggen zijn even genoeg voor nu. Ik vind het zelfs moeilijk om naar de foto's van mijn kindjes te kijken of de muziek te horen die we op hun begrafenis hebben afgespeeld. Dan komt alles weer boven en dat is echt te pijnlijk nu.

    Volgens mij heb ik van haar gehoord. Hoe vreselijk moet dat zijn - 39 weken! Als ze een weekje eerder was ingeleid... :cry: :cry: :cry:
     
  9. Zonn

    Zonn Fanatiek lid

    11 okt 2010
    1.170
    253
    83
    NULL
    NULL
    Heel fijn dat t ziekenhuis die dingen nog regelde voor je, dat is t laatste waar je aan moet denken dan lijkt me.

    Als je die ervaring met een psycholoog hebt, dan moet je t vooral niet doen inderdaad. Goed dat je al je verdriet eruit gooit, fijn dat dat voor nu even genoeg is. Volgens mij heb je aardig inzicht in hoe t bij jezelf werkt en weet je goed wat je nodig hebt.

    Ahh ja, dat kost denk ik ook even tijd...om de herbeleving van de begrafenis aan te kunnen. Mijn collega had er een heel mooi filmpje van laten monteren en precies drie maanden, later geloof ik, is ze dat gaan kijken.

    Veel sterkte en hoop dat jullie omgeving goed voor jullie zorgt. Knuffel!

     
  10. BlauwBloempje

    BlauwBloempje Bekend lid

    23 jan 2019
    889
    1.236
    93
    Vrouw
    Dankjewel lieve @Zonn - lief dat je nog een berichtje doet vanaf je vakantieadres.
    Geniet van je gezin en je vakantie.

    Knuffel!
     
  11. spruitjes

    spruitjes Fanatiek lid

    27 sep 2014
    2.884
    1.383
    113
    Vreselijk zeg.....
    Ongelooflijk veel sterkte !
     
  12. Rian89

    Rian89 Fanatiek lid

    13 jul 2013
    3.106
    2.347
    113
    NULL
    NULL
    Lieve @BlauwBloempje..

    Ik denk vaak aan je...

    Hoe is het nu met je?
     
  13. BlauwBloempje

    BlauwBloempje Bekend lid

    23 jan 2019
    889
    1.236
    93
    Vrouw
    Hai Rian, wat fijn dat je even hier aankomt... ik vind het nog heel moeilijk om terug te gaan naar de novembermamma's.

    Inmiddels is het voor mij al twee weken geleden dat mijn lieve Mieke en Siebe te vroeg op de wereld kwamen, maar het voelt nog steeds als gisteren. Ik kan ze zo duidelijk voor me zien, die twee kleine kindjes, vechtend voor hun leven. Ik kan hun kleine lijfjes nog steeds voelen, hun zachte huidjes, hun geurtje... ik huil nog steeds heel veel.

    Inmiddels hebben ze een mooi rustplekje gekregen bij ons in de tuin. Mijn man is bezig met het in elkaar zetten van een grote dekenkist die ik heb besteld. Daarin kunnen we hun spulletjes bewaren. Alle kaarten die we hebben gekregen. De cadeautjes die trotse opa's en oma's ons hebben gegeven. De jurk die ik aanhad tijdens de bevalling. De piepkleine kleertjes die we voor ze kochten... ik kan mijn kleren niet wassen en opnieuw aantrekken, en hun kleertjes niet bewaren voor een eventueel ander kindje... ze waren speciaal voor hun bedoeld. Bovenop de kist komt een mooi plekje voor hun, met hun geboortekaartje en de kleine mutsjes die ze van het ziekenhuis kregen. De afdrukjes van hun handjes en voetjes, een foto... alles wat we nog van ze hebben.

    Meer kunnen we niet meer doen voor ze.
     
  14. Magnolia29

    Magnolia29 VIP lid

    30 nov 2015
    11.388
    23.005
    113
    Vrouw
    Oh lieve mama, het is niet 'al 2 weken' maar 'pas 2 weken'... En daar hoort veel huilen natuurlijk bij.. Hoe gaat je man er mee om? Ik hoop dat jullie een heel liefdevol netwerk van familie en bekenden om jullie heen hebben om jullie te steunen ❤

    Wat een prachtig plekje hebben jullie voor Mieke en Siebe gemaakt, veilig dicht bij jullie. En de dekenkist is een prachtig eerbetoon, fijn om alle herinneringen en spullen in te bewaren van jullie mooie kindjes.
     
  15. ansje1982

    ansje1982 Fanatiek lid

    25 jan 2010
    1.177
    522
    113
    Vrouw
    Brabant
    Gefeliciteerd met de geboorte van jullie wondertjes Mieke en Siebe. Zij hebben jullie papa en mama gemaakt. Dat is zo bijzonder en en het meest krachtige gevoel dat er bestaat.

    Ontzettend verdrietig dat jullie draakjes niet bij jullie mochten blijven. Gecondoleerd met dit immense verlies. Zo oneerlijk...

    Ik lees je berichten met een brok in mijn keel. Voel je alstublieft niet schuldig. Jullie hadden het niet beter kunnen doen dan dat jullie nu gedaan hebben. Jullie draakjes zijn gekomen en heengegaan, omringd met liefde.

    Liefde is voor altijd!
     
  16. Zonn

    Zonn Fanatiek lid

    11 okt 2010
    1.170
    253
    83
    NULL
    NULL

    Dankjewel!
    Voor jullie veel kracht. Hoop dat de schattige draken beeldjes een mooi plekje krijgen op de grafheuvel. Liefs
     
  17. BlauwBloempje

    BlauwBloempje Bekend lid

    23 jan 2019
    889
    1.236
    93
    Vrouw
    Dank jullie wel lieverds. Zo fijn om te lezen dat onze Mieke en Siebe niet vergeten worden. Ik mis ze zo. Zeker op zaterdag, de dag dat ze werden geboren en ook weer zijn gegaan. Mijn lieve dappere kindjes... we hadden ze nog zo veel meer liefde willen geven.

    Twee weken lijkt al zo ver weg... en toch is het nog maar twee weken geleden. Zo lang en toch zo kort. Zo lang geleden dat ik ze in mijn armen mocht houden, zo kort geleden dat ze van ons zijn weggenomen. Ik mis ze nog iedere dag.
     
  18. BlauwBloempje

    BlauwBloempje Bekend lid

    23 jan 2019
    889
    1.236
    93
    Vrouw
    Vandaag precies twee weken geleden daar we onze kindjes hebben moeten begraven. Vandaag ook de eerste keer terug naar het ziekenhuis sinds die ene vreselijke dag...

    Poeh, wat was dat heftig. Gewoon al naar het ziekenhuis rijden bleek de hele film weer opnieuw te starten. Alle keren dat we samen in de auto naar een controle zijn gereden. De laatste keer dat ik plankgas naar de noodingang ben gereden. De avond dat we terugreden, onze kindjes in een bak water, onder een doek tegen de nieuwsgierige blikken... De wachtruimte van de afdeling vandaag, compleet met stralende zwangere vrouwen. Ons lege bakje bij mijn man op schoot.

    Het gesprek was goed maar gaf helaas weinig duidelijkheid. Alle uitstrijkjes, urine, bloed en kweekjes van de placenta kwamen allemaal schoon terug. Geen TTS, geen tekorten, alle aders waren goed, geen infecties of sluimerende ziektes, niets. We zullen dus nooit weten waarom onze Mieke en Siebe niet langer bij ons mochten blijven.

    Aan de ene kant fijn, want er is niets dat een eventuele nieuwe zwangerschap in de weg staat. Aan de andere kant is het ook beangstigend... want waar moeten we nu op letten? Hoe gaan we ervoor zorgen dat het een volgende keer wel goed gaat? Wat als er wel iets is, maar dat niet met een (standaard)test te achterhalen is?

    Ook in het ziekenhuis hangen nu twee nieuwe vlindertjes aan de muur. Mieke en Siebe. Ook daar zijn mensen geschokt en ontdaan achtergebleven na de bevalling. Er is alles aan gedaan... maar het heeft niet zo mogen zijn. Dankbaar voor alle goede zorgen, maar ook onzeker over de toekomst.
     
  19. MIss X

    MIss X Fanatiek lid

    13 dec 2006
    2.876
    714
    113
    onderneemster
    Amsterdam
    Dikke knuffel.
    Aan de ene kant fijn zo'n uitslag maar ook weer zo onzeker met zoveel vragen.
    En het contrast in ziekenhuis, heel pijnlijk. Het liefst zou je op dat moment willen dat er een aparte ingang en uitgang werd gemaakt..
    Hoop dat jullie ondanks het verdriet toch beetje rust kunnen vinden.
    Ik denk aan jullie

    Veel kracht en liefde toegewenst
     
  20. BlauwBloempje

    BlauwBloempje Bekend lid

    23 jan 2019
    889
    1.236
    93
    Vrouw
    Dankjewel lieve @MIss X - hopelijk kun jij ook weer wat van jullie vakantie genieten.

    In september nog een nacontrole en dan is het echt klaar. Is er bij jou eigenlijk nog een oorzaak gezocht (of gevonden)?

    In gedachten ook bij jullie ❤️
     

Deel Deze Pagina