Onze zoon begon met zo'n 8w oud echt flink te huilen. Krijsen. Zodra hij het kon ook slaan, schoppen, krabben, bijten, haren trekken... we proberen hem echt te troosten, bij hem te zijn, veel dragen, samen geslapen (uiteindelijk niet meer omdat hij echt "agressief" werd in bed). Nu af en aan. Soms goed, soms drama. Wat kan dit nou toch zijn?? Ik heb uiteraard echt alles waar ik maar aan kan denken gehad. Inclusief de second opninions. Geen allergie. Geen lichamelijke afwijkingen. Geen scheve wervels. Geen medisch aangetoonde oorzaken. Wat is het toch???? Ik begin steeds meer te neigen dat het gewoon zijn karakter is. Een "gedragsprobleem". Ik weet het ook echt niet meer inmiddels. Maar als dat het is, wat kunnen we daar dan mee? Iemand ervaringen? Misschien tips? Er móet toch een oplossing te vinden zijn hiervoor???? Jullie begrijpen vast dat dit extreem slopend is....
Ik heb geen tips maar wil je wel sterkte wensen. Wat lijkt me dit ongelofelijk heftig voor jullie als ouders.
Als ze beter kunnen praten en zich verbaal duidelijk kunnen maken. Tot die tijd is huilen / krijsen de manier van communiceren en dat is helaas soms erg vermoeiend. Zeker met pittige kinderen die meer willen dan ze kunnen
Klinkt heftig. Hoe is allergie, bijvoorbeeld kma, uitgesloten? Toch niet met een bloedtest, hoop ik? Heeft een NKO al eens naar de oren gekeken?
Hij krijgt nog altijd borstvoeding. Ik ben zelf volledig gestopt met 101 dingen, echt zo'n eliminatie. Niks werkte. Ik merkte wel dat hij duidelijk gevoelig was voor melk, ei en soja, maar het verdachte het huilen, het verholp het niet. Later nog wel een keer later prikken op de 20 allergieën maar dat was allemaal negatief. Hij gaat morgen onder het mes, buisjes en amandelen eruit. In de hoop dat dit het huilen veroorzaakt, al bestaat daar ook flinke twijfel over. Ik heb hier zelf echter op aangestuurd dat ik dit graag wil. In het kader van, niet geschoten is sowieso mis... ik hoop echt dat dit het is maar eigenlijk zegt mijn gevoel, nah, dit is het ook niet. Lastig...
Verborgen reflux ook uitgesloten? Hier heeft dat echt ruim 14 maanden geduurd elk stapje maakte t gegil wel wat minder. Verder hier ook een heel stevig karaktertje, meer willen met hoofd dan fysiek ook kunnen, plus verbaal niet de sterkste. Dan gaat t dak er geregeld ook af. T ging aanzienlijk beter toen ze de basis dingen aan kon geven (eten, drinken), maar echte vooruitgang toen ze "boos" kon aangeven. Dat was hier met 2,5 pas.
Klinkt erg heftig! Hoe vaak en wanneer laat hij dat gedrag zien? Wel fijn dat medisch gezien alles in orde lijkt te zijn, maar ik kan me voorstellen dat je op zoek bent naar een oorzaak of reden voor zijn gedrag.
1e waar ik aan denk is een zwaar overprikkeld kind, die alle prikkels niet goed weet te reguleren, begint met huilen, en zodra ie merkt dat ie sterker wordt en huilen niet meer afdoende is, al meer en meer negatief gedrag vertoond. Kan enkel overprikkeling zijn, maar kan ook icm. iets anders zoals bijv. ASS zijn. Maar hoeft natuurlijk niet. Is alleen mijn eerste ingeving. Heftig zeg! Lees dat ie morgen een operatie krijgt. Hoop dat dat goed gaat en hij snel hersteld. En stiekem hoop ik dat je gevoel het dit keer niet juist heeft, en dat je kindje na de herstelperiode eindelijk weer gewoon lekker in zn vel zit Dikke digi-knuffel X
Die opmerkingen uit je omgeving slaan nergens op. Die mensen zijn er niet bij en hoeven het niet op te lossen. Kan me de frustratie heel goed voorstellen. Hoe vaak huilt je zoon en laat hij dit gedrag zien? Gaat het de hele dag door of met momenten? En 's nachts?
Ik dacht ook gelijk aan verborgen reflux. Ons kind schreeuwde alles bij elkaar. Wanneer ik met hem liep moest ik mijn hoofd meedraaien met de beweging van zijn hoofd anders deed het mij fysiek pijn. Het arme kind maakte enorm veel kabaal! Na een aantal weken kreeg hij uiteindelijk medicatie en 3 deuren verder zeiden ze het gaat al beter met hem he... Hoorde ze dus tot daar.
Bedankt voor de reacties. Sorry voor mijn late reactie maar ik zit er echt doorheen. Ik vind het gewoon loodzwaar. Er loopt hier nog een oudere zus rond dus ik kán niet heel de dag met hem bezig zijn en het voor hem rustig houden en alles. Maar als ik maar 2 tellen wat met zn zus doe, gaat hij hysterisch krijsen. En de avonden/nachten zijn een ramp. Meestal is hij rond middernacht eindelijk stil, maar dan zijn we dus heel de avond met hem in de weer. En ja we hebben echt alles al geprobeerd on die 14m, maar niks helpt. Inmiddels is de zus ook ontregelt, die lijdt hier dus ook echt onder. Ik heb ook al hulp gezocht bij kinderarts maar daar mogen we eens in de 3m langs. Heeft dus ook geen reet zin... 3m als je kind elke dag krijst... Cb heeft ook hun advies gegeven: gewoon laten huilen. Die zijn helemaal gek. Die hebben niet begrepen dat als we dat doen hij gerust (met tussenposes van zo'n 45 min slaap) echt letterlijk de complete nacht tot aan de ochtend gilt. En samen slapen , bij hem slapen, alleen slapen, maakt allemaal niks uit... Fysio, osteopaat, manueel therapeut, kraker, we hebben alles gedaan. En dan niet bij 1 praktijk, maar bij meerdere. Met een diëtiste een dieet gevolgd. Nu dus buisjes gehad vrijdag en amandel eruit. Niks veranderd in zn gedrag helaas. Waar ik dus al bang voor was, maar emotioneel wel weer even een klap van kreeg omdat ik zó gehoopt had dat dit de oplossing zou zijn. Verborgen reflux is het enige waar wij nooit preventief voor behandeld hebben. Ik weet ook niet hoe je dat kunt zien? Zal mij daar nog eens in verdiepen... Het huilen is dus voornamelijk met naar bed gaan en dan de hele avond tot middernacht. Overdag huilt hij veel en slaapt super slecht (altijd al), maar niet zo extreem allemaal als s nachts. Hij begon hiermee toen hij een week of 8 was. Heel extreem met slaan schoppen bijten (klemmen) krabben haren trekken etc. hij overstrekte en spartelde erop los. Echter dus niks medisch kunnen vinden... Nu is hij nog wel erg onrustig met huilen maar niet meer zo als eerst.
Ach lieve @Boomhut ik zit zelf ook in deze situatie (nu wel beter) dus voel mega met je mee. Het is zo’n lastige vreselijke zoektocht! En echt niet te doen ook gewoon, en als je dan weinig steun hebt, word je gek. Ik weet zelf ook niet zo goed. Bij ons had de huilbaby wel medische oorzaak (KISS opgelost door chiropractor (De Eem, andere osteopaat en chiropractor zagen ook niks). Ik ken ook wel nog een super goede osteopaat hier, zou evt wat kunnen zijn. Zij is gewoon zo’n goede therapeut, wonderdokter voor mij. En onze baby had wel ook vaak middenoorontsteking en toen buisjes/keelamandelen. Bij mijn zoon kwam het huilen ook echt door het liggen in tijden van oorontsteking. Nu zijn het ook de holtes. Kreeg nu als tip om met Physiomer normaal jet te beginnen. En de oudste huilde ook alles bij elkaar, altijd huilend wakker, maar hij heeft ASS. Dus dat kunnen de prikkels zijn geweest. Bij hem zag ik altijd dat het eigenlijk een peuter in een babylichaam is. Hoe ontwikkelt jouw baby zich?
Jouw verhaal gelezen, heftig hoor! Hoe houd je dit vol? Krijg je steun van je familie, een keer ontlasten? Is er al verandering na de operatie? Kan hij niet een keer een weekend opgenomen worden ter observatie ofzo? Of is dat als baby al gebeurd, las dat dat tot 6 maanden kon op de huilpoli. Wijkverpleegkundige thuis een keer mee laten kijken?
Ik herken veel in je verhaal. Ons zoontje was ook echt een teror en jeetje wat hebben wij vaak gedacht... waar zijn we aan begonnen en konden we het niet bij 1 kind houden. Verschrikkelijk maar waar. Hij wilde ook erg veel drinken en was alleen met een fles te troosten. Wat er op neer kwam dat hij met 10 maanden nog 2 nachtvoedingen kreeg. Alle kinderartsen gehad en niets werkte. Osteopaten, voetreflex, hele mikmak. Koemelkallergie was uitgesloten Hij kreeg buisjes met 10 maanden en via homeopaat probiotica van Orthica gaan geven en ik kreeg korreltjes. Hij bleek wel oorontsteking te hebben en er kwam veel troep uit. Pas na een tijdje werd hij rustiger. Ik merk dat de combi buisjes en homeopaat en probiotica hier wonderen doen. De probiotica zorgt bij hem echt dat hij minder snel ziek is of kwakkelt en de korrels van de homeopaat maken hem rustiger. Ik heb een top homeopatisch arts die precies beschreef waar ik mee stoeide met hem (gillen, krijsen, overmatig zweten en warm aanvoelen, maaien met zijn armen, in de nacht leek hij echt soms alsof de duivel hem had bezeten) met de korretjes lijkt hij het makkelijker aan te kunnen en is hij rustiger. Soms nog een woede aanval, maar de nachten gaan nu 9 van de 10 keer prima. Ik hoop dat je snel kan vinden wat je kan helpen ik weet hoe heftig het is en hoe het invloed heeft op alles om je heen. Succes meis ik duim mee
@Tann Mag ik weten welke probiotica jij dan geeft? De symptomen klinken hetzelfde, alleen heb ik dit nog niet geprobeerd. @pippa26 wil je mij laten weten hoe die wonderarts heet indien je ook in de buurt van Rotterdam woont? Ben wel benieuwd hopelijk niet in Limburg of Groningen... De kinderarts weer gesproken van de week. Komen we toch weer van een koude kermis thuis. Ze wil ons nu een pedagogisch medewerker aanschrijven. Die gaat ons leren hoe we ons kind op bed moeten leggen en hoe we ritme krijgen. Haar visie nu is dat wij zit niet juist aanpakken en het kind geen structuur heeft. Ook geef ik hem, als hij wakker wordt, borstvoeding. Hier moet ik het liefst per direct nog mee stoppen, want een baby van 14 maanden heeft geen borstvoeding meer nodig s nachts. Hij heeft wel bloedarmoede bleek uit het prikken maar daar wil de niets mee doen. Ook wil ze geen vervolg afspraak meer totdat wij stoppen met bv en hem de hele nacht laten krijsen. Daar komt het in mijn eigen woorden even op neer. Ik vroeg nog naar reflux medicatie maar daar wilde ze niet aan, had veel te veel bijwerkingen. Wat die dan waren en of ik daar zelf over mocht beslissen of ik dit dan wilde, daar wilde ze ook geen antwoord op geven. Jullie begrijpen, dat dit echt weer de zoveelste domper is. Ik heb tevens 4 weken geleden weer hulp gevraagd bij cb, als in, laat hun nog maar een keer erover nadenken. Ik wacht dus al 4 weke op dat ze mij terugbellen. Ik heb uiteraars al meermalen gebels waarom niemand mij terugbelt. Maar helaas nog altijd zonder succes en inmiddels dus bijna een maand verder. Tja hoe zijn wij eronder... heb al een poosje therapie met mn man. Maar het maakt mij ook heel boos en gefrustreerd dat niemand ons lijkt te willen helpen, van de instanties waarvan je het juist het meest zou mogen verwachten, cb en kinderarts. Dat er gezegd wordt dat ik naar moet stoppen met bv s nachts en het onze schuld is omdat wij geen structuur zouden hebben, daar kan ik natuurlijk wel lichtelijk van ontploffen.. maarja.... Ik ben ook een beetje ten einde zoek. We mogen pas na 12w weer op controle bij kno om te zien of de buisjes goed zitten. Eerder kon niet ivm drukte. Dus ook dit duurt weer uitzonderlijk lang.... Tis een hoop gedoe.
Wat jammer dat je kinderarts niet wil mee werken. Ik wilde namelijk adviseren om een test te doen of hij lactose intolerant is. Dit is geen belastend onderzoek en dan kun je dat tenminste afstrepen of je hebt juist je bron gevonden. Dat was bij ons de bron van een mega onrustige baby.
En ik zou nooit aanraden om te liegen maar als de KA alleen verdere onderzoeken wil doen als je met de nachtvoeding stopt dan zou ik dat zeggen. Wel dat hij nog bv krijgt maar niet meer in de nacht. Dit is wat ik persoonlijk zou doen he..
Even snel alles gelezen. Pffff..... Wat een verhaal! Wat isbdot ingewikkeld. CB en kinderarts lijken niet echt meedenken te zijn.... Als jij nog bv wilt geven dan is dit jullie keuze. Hier heeft een kinderarts niets over te zeggen! Nachtvoeding is niet meer nodig, maar begrijp dat je alles doet voor een beetje rust. Na alles gelezen te hebben vraag ik me af of je een overzicht hebt van alles wat er al getest en gedaan is? Misschien helpt het om even voor jullie zelf dit op een rij te zetten. Heb je wel een standaard dagelijks ritme met je zoon? Of is dit elke dag anders? Wat betreft een pedagogisch hulpverlener. Sta hier open voor. Misschien ziet zij wel iets wat jullie zelf niet is opgevallen door alle hectiek en vermoeidheid. Geef dit echt een kans. Iemand die met een frisse blik even kijkt. Ook voor deze persoon fijn als opgeschreven staat wat er allemaal al geprobeerd en gedaan is. Tot slot als ook de pedagogisch hulpverlener het niet weet dan zou ik persoonlijk via de huisarts een seconde opinion vragen bij een andere kinderarts in een ander ziekenhuis... Heel veel sterkte en succes!