Ik moet het even van me afschrijven... Na 1.5jr gedoe op het werk heb ik recent het besluit genomen om ontslag te nemen. De koek is op, zowel baas als ik hebben vanalles geprobeerd maar het is klaar. Waarsch heb ik al wat nieuws, voor 3 dagen. Werkte voorheen 4 dagen (verspreid over 5) en sinds 2jr 3.5 dag omdat ik het gevoel had mijn kind nauwelijks te zien. Nu is mijn vriend over de rooie. Hij beschuldigd me zelfs van "luiwammes" en "luxe-paardje" dat ik maar 3 dagen werk. Hij werkt 36u, zijn baan is parttime niet mogelijk. Ik heb voor mijn gevoel al een groot deel van de baby/peutertijd op foto' s en van verslagen van de gastouder moeten volgen. 3 dagen en hij 4.5 (ene week 4 andere week 5) is toch best normaal? Om de 3 zinnen herhaalt hij wat een heerlijk lui leventje ik wel niet heb. Terwijl ik voor mijn gevoel best wel wat doe: ik ben degene die iedere week naar zwemles rijdt in ander dorp, ik doe de was, sanitair, bedden, koken in weekend, de best grote tuin. Stofzuigen en boodschappen doen we allebei. Hij kookt doordeweeks omdat hij in ploegen werkt en om 14.30 thuis is vaak. We hebben gescheiden rekeningen dus financieel merkt hij er niets van. Naarmate ik minder ga werken ga ik ook meer in het huishouden doen uiteraard. Lijkt me vanzelfsprekend. Maar mijn sportuurtjes worden nu zelfs opeens als "lekker luxe" omschreven, hij noemt me een luiwammes. Zijn mentaliteit is dat iedere gezonde persoon 40u per week werkt. Zelf sport hij 4x per week, hij bijt zich helemaal vast in een trainingsschema. Okay, zo fanatiek ben ik niet, ik wandel of zwem een uurtje met een (thuisblijfmama, oh wee, hoe lui! Hij vergeet gemakshalve dat haar man ruim 70u per week maakt) en heel soms mtb in de zomer. Ik weet uit ervaring dat hij altijd wel bijdraait als iets eenmaal loopt, maar ik ben hier toch wat droevig om. Mijn hele ontslag vond hij ook niks, vlg hem trekt personeel toch altijd aan het kortste eind en ga ik me ergens anders weer "slecht" behandeld voelen en " hup ik weer over". Terwijl ik bij dit bedrijf 7 jaar heb gewerkt en het laatste 1.5jr op de rand van arbeidsconflict loop. Zelf ben ik opgelucht dat ik deze stap heb durven zetten. Ik heb weinig zelfvertrouwen en ik zie snel beren op de weg. Maar dit gedrag werkt zo tegen en zo demotiverend... Vinden jullie dit ook zo' n teken of bevestiging van luiwammes? Bijna alle moeders om me heen werken max 3 dagen. Wij hebben geen opa/oma die opvang doet, zijn afhankelijk van bso. Zucht zucht zucht, irritante vent af en toe.
Oh mijn god hoe haalt ie t in zn hoofd!! Die mannen toch af en toe. Hij kan zelf een aantal verwensingen krijgen die erger zijn dan wat hij jou zegt hoor. Je hebt helemaal gelijk; een dergelijke verdeling is hartstikke normaal. En al was t niét normaal, je kijkt toch naar wat je zelf wil? Je leeft niet om te werken, je werkt om te leven en te genieten van je kind. Dus dat ga je lekker doen! Zonde dat je man dit heerlijke nieuws nu even verpest, hij moet zich maar koest houden tot hij bijdraait vind ik. Ik zeg alvast gefeliciteerd met je baanwissel en heel veel plezier!
Dank je! Ik vind ook dat ik best aardig bezig ben. Ondanks dat bijna-conflict nooit ziekgemeld oid. Hij is nu vloekend naar bed gegaan met iets nogal vrouw-onvriendelijks en dat "die van hiernaast" ook al niks doet en van haar man zijn centen leeft. Buuf werkt idd niet, laat haar lekker in haar waarde. Hun leven, hun keus. Ik persoonlijk zou ook weer geen 100% thuisblijfmama willen zijn. Soms vraag ik me af wie bij ons nou autistisch is.....
Oh my... Hij heeft in ieder geval geen hoge pet van jou als werkenemer. Maar hebben jullie dit als koppel niet van te voren uitgebreid besproken? Voordat je deze stappen ging zetten? Ik zou persoonlijk echt niet toelaten dat iemand op die manier tegen me praat. Ik denk dat mijn man (of wie dan ook) zich deze toon max 1x zou kunnen permiteren. Maar dat terzijde: laat je sub niet zo behandelen, kweek wat ballen, en kom ook uit je slachtofferrol. (Want deze druipt ook uit je verhaal vind ik)
Nou ja zeg, wat gemeen! Ik snap wel dat het even slikken zou zijn als je bv vertelt dat je volledig thuis zou gaan blijven, zonder zoiets te overleggen, maar dat is totaal niet aan de orde. Zeker gezien het bijna-conflict zou ik van hem op meer begrip willen kunnen rekenen dan je zo weg te zetten. Ik hoop dat het een kwestie is van even een nachtje laten bezinken voor hem...
oei... dit is echt een kwestie van ; als ik het kan, kan iedereen het! Als ik het wil, wil iedereen het! Enkel en alleen van uit zijn eigen ego wereldje om zich heen kijken en oordelen. Triest Denk dat er meer moeders zijn die 3 dagen werken of minder, dan die 4 dagen werken -zéker als ik de alleenstaande moeders niet mee tel (die financieel gezien echt wel moeten) . Maar niet iedereen heeft dezelfde mate van energie. Oók niet als je 'gewoon' gezond bent. Dus dat hij zoveel kan, wil echt niet zeggen dat dat de norm is. Hopelijk trekt hij snel bij.. knuffel voor jou.. je maakt nu een goede keuze! Geld is écht niet alles.. zeker als je in principe gewoon rond kan komen.
We hebben het idd uitgebreid besproken. Maar hij had gedacht dat ik het toch niet zou doorzetten. Was niet mijn bedoeling om mezelf als slachtoffer neer te zetten. Komt waarsch zo over omdat ik best flabbergasted was dat hij zo heftig reageerde
Weet je, het maakt weinig uit of wij vinden dat je al dan niet een luiwammes bent. Met ons leef je niet samen namelijk . Dat gezegd hebbende...los van de hele discutabele opvatting dat mensen die niet fulltime werken kennelijk lui zijn, zou het mij persoonlijk vooral storen als mijn partner zó laag over mij zou denken en het geen probleem vindt om dat op kleuterniveau kenbaar te maken. Ik denk dat dát voor mij het werkelijke probleem zou zijn. Tijd voor een stevig gesprek op volwassen niveau. Succes!
Ik vind hem vooral overkomen als een heel zielig mannetje die zijn zelfvertrouwen moet hebben uit het afkraken van andere mensen. Heel triest, echt geen andere woorden voor. Is hij verder ook zo? Ik werk momenteel ook niet, de dag dat mijn man mij als lui bestempeld, heeft hij een héél groot probleem met mij. Dat zou ik absoluut niet pikken.
Wauw zo praat je toch niet tegen iemand? En al helemaal je partner niet.. Ik zou het wel van te voren overlegd hebben, maar dat is geen reden je zo te behandelen. Ik vind 3,5 dag werken, bijna het hele huishouden doen en opvoeden echt geen leven van een luxe paard hoor. Hoe is hij normaal naar jou? En in jullie communicatie? Ik vind de manier van communiceren en de toon naar jou echt niet normaal.
Jeetje.... Wat een reactie van je man zeg. Als het financieel geen nare consequenties heeft is het toch alleen maar fijn voor je kind om rust in huis te hebben. Ik werk maar 20u en straks met ouderschapsverlof maar 8 uur per wk. Lui ben ik dan zeg.... Maar voed wel zelf mijn kind op ipv de gastouder. Dat is ons heel wat waard. Jouw man heeft imo een vertekend beeld van wat lui is.
Owwwww gelukkig deed mijn vriend niet zo want dan kan ik ook een heel vals kreng zijn en dingen roepen die totaal niet waar zijn waarbij achteraf spijt zou van krijgen. Mijn vriend deed ook wel een beetje jaloers toen ik 3 dagen begon te werken (28u) maar hij gaf ook gewoon toe dat hij ook een dag minder zou willen werken alleen werkt zijn werknemer niet mee. Het loopt hier gewoon heel goed en bij jullie zal het ook beter gaan lopen. Hopelijk ziet je man dat snel in. We hebben nooit opvang nodig buiten een dag oma en opa en dat vinden we beiden heel belangrijk. Als het financieel niet kon bij jullie is het een ander verhaal maar ook dan had hij het anders moeten aanpakken.
Klinkt alsof hij heel graag wil ruilen met je en zichzelf als slachtoffer neerzet. Goed dat je voor jezelf hebt gekozen en stappen hebt gezet om jezelf gelukkiger te maken met ander werk en minder uren. Wat zou hij zelf kunnen doen om gelukkiger te worden? Tenminste het klinkt echt alsof hij iets mist en dat jou nu verwijt omdat jij het wel kan, en hij niet. Hoop voor je dat hij bijdraait en je normaal met hem kan praten.
Wow ik vind het echt niet normaal dat hij dit allemaal durft te zeggen. Toevallig maakte mijn man pas ook eens een opmerking over dat ik maar twee dagen werk en daarom alle tijd heb. Toen werd ik ook wel nijdig. Ik heb ook gezegd dat ik best meer wilde gaan werken maar dat hij dan in het vervolg het huishouden mag doen en alle boodschappen en ook zijn eigen stinkende werkkleding mag gaan wassen
Hij voelt zichzelf al jaren niet fijn in zijn baan. Werkt de ene week van 6-14 en de andere van 14-22 u. Mn in de vroege weken komt hij niet op tijd in slaap waardoor hij die weken max 5.5 of 6u slaap krijgt. Maar dit is wel het vak waar hij destijds voor gekozen heeft. Hij werkt al vanaf zijn 21e in ploegen. Hij werkt met machines waarbij het te kostbaar is om ze maar 8u per dag te laten draaien. Ik heb bewust een vak gekozen tijdens kantooruren, omdat ik avond/weekend en nachtdiensten niet zie zitten. Hij moppert al jaren over zijn collega's, zijn baas en alles. Maar veranderen of zijn carriere heroverwegen wil hij ook niet. Want als gezin hebben we zekerheid nodig van vaste banen zegt hij. Hij legt de lat enorm hoog voor zichzelf. Ook aan zijn sportschema mag niet getornd worden: 2x per week 15km hardlopen, 1x 1000 slagen op de roeimachine en 1x een Israelische verdedigingssport. Ik ben wat dat betreft wat losser, ik leef maar eenmaal en ik werk om te leven, niet andersom.
Veel plezier met meelopen en goed dat je de keuze maakt om 3 dagen te werken. Je kind is maar 1x klein en het is heerlijk om tijd samen door te brengen. Werken is leuk maar daar moet niet alles omdraaien. Het klinkt alsof je man wat jaloers is en zelf ook liever minder zou willen werken maar de stap niet durft te zetten. Hopelijk kunnen jullie er later nog over praten en draait hij wat bij.
Het is wel mijn ervaring met hem. Ik heb niet, zoals hij, de ervaring dat werknemers altijd overal aan het kortste eind trekken. Ondanks dat het uiteindelijk niet is gelukt vind ik dat mijn huidige baas, net als ik, alles eruit heeft gehaald om de arbeidsrelatie in stand te houden. Hij had ook kunnen zeggen "toedeloe en hier krijg je ontslag, voor jou 100 anderen". Ik gun mijn vriend ook zijn werkplezier, maar je moet wel beseffen waar je voor gekozen hebt. En in zijn geval is dat fulltime met ploegen. Als je daar echt niet gelukkig van wordt, overweeg andere mogelijkheden dan, denk ik. Maar reageer je frustratie niet af op mij.
Ja dus we zien allemaal waar zijn reactie vandaan komt: hij is stikjaloers. Maar dat praat zijn manier van communiceren en omgaan met jou op geen enkele wijze goed. Ik zou dat ook never nooit pikken! Je gaf eerder al aan dat je erg onzeker bent. Is dat misschien de reden dat je dan ook een beetje over je heen laat lopen? Als jij sterker in je schoenen gaat staan, dan laat je dat ook niet meer gebeuren. Je mag er zijn hè!! Nou laat het je blijdschap over je nieuwe baan maar niet teveel verpesten. Heel veel plezier met meelopen, hopelijk bevalt het goed en krijg je leuke collega's!!
Zijn uitspraken zijn wel erg extreem. En ik zou zeker laten weten dat dit je kwetst. Hij kan het ook op een andere manier duidelijk maken, wel met respect. Wat betreft de werkverdeling, hier zou ik goed met hem over praten en kijk vooral ook wat hier achter zit. Als hij zelf niet tevreden is op zijn werk, misschien ook wel ergens anders zou willen werken, minder zou willen werken, misschien ook het gevoel heeft veel van de kinderen te missen, dan zou ik me wel kunnen voorstellen dat het voor hem moeilijk is. En dat het voelt alsof jij de vrijheid wel hebt en hij niet. Mijn vrouw zou ook graag minder uren willen werken, maar dat zou waarschijnlijk betekenen dat ik er meer moet werken, en dat ben ik niet van plan om te doen. Dus moet je tot een compromis komen.