Ik ben wel benieuwd naar jullie mening: Twee vriendinnetjes van 12 en 13 jaar. Onderling is er iets voorgevallen, de een heeft de ander waarschijnlijk verkeerd begrepen, geen ruzie gehad, niks dramatisch. Zou jij als moeder dat vriendinnetje op het gebeuren aanspreken en verhaal halen, als ze bij jullie thuis is? Of vind je dat ze het zelf maar moeten uitpraten, omdat ze daar oud genoeg voor zijn en je er niet mee bemoeien? Zou je het waarderen als de moeder van een vriendje/vriendinnetje jouw kind op die manier op het matje zou roepen?
Als het verder niets dramatisch is, dan zou ik er in eerste instantie niets over zeggen. Tenzij de één de ander echt beschadigt in wat er wordt/is gezegd. Verder is het ook wel belangrijk of je de woordenwisseling/het misverstand echt helemaal hebt meegekregen of dat je het van één kant hoort. Wanneer mijn dochter(s) iets zouden zeggen/doen wat de ander kan beschadigen, dan zou ik het fijn vinden wanneer de andere ouder mijn kind op een vriendelijk/fatsoenlijke manier terecht wijst.
Ik zou het niet per se wel of niet aankaarten, ligt helemaal aan de context, stemming op dat moment, sfeer etc. Zelfde voor als een andere moeder mijn kind zou aanspreken op bv een ruzie of meningsverschil; of ik dat goed vind of niet, ligt volledig aan de context.
Ik zou in dit geval niet zo goed weten waar je iemand op zou moeten aanspreken, vooral als er geen ruzie of drama of vervelende dingen oid zijn geweest of gezegd... iemand verkeerd begrijpen kan gebeuren en is in mijn ogen niet iets om iemand voor op t matje te roepen.
Ik doe dit met geen één andermans kind, of ze nou 5, 10 of 12jaar zijn. Ik kan enkel mijn eigen kind hierin begeleiden, of in extreme gevallen ander ouder aanspreken. Maar ik heb niks te discussiëren met vrienden van mijn kinderen
Nee hoor gewoon lekker laten zolang het niet te heftig is. Is het dan wel dan zou ik contact opnemen met de ouders,
Als het niks 'gevaarlijks' is (blootfoto's op internet o.i.d.) zou ik het verder zo laten. Ze hebben inderdaad de leeftijd om dingen zelf op te lossen. Als ze het allebei oké vinden en er niemand (meer) onder lijdt, zou ik het dus laten rusten.
Nee hoor, niet mee bemoeien in dit geval en je alleen richten op je eigen kind. Ze moeten deze vaardigheden leren en dat leer je niet als mama ff verhaal gaat halen. Man heeft wel ouder 'vriendje' van onze zoon aangesproken op bepaald gedrag omdat onze zoon nog maar 4 is en het om een gevaarlijke situatie ging.
Onze dochter is bijna 12, ze heeft verschillende vriendinnen. Eentje daarvan, een meisje van 13 en over het algemeen mondig genoeg, voelde zich blijkbaar in een bepaalde situatie op het schoolplein buitengesloten. Dat meisje is met dat verhaal naar haar moeder gegaan. Moeder hoort het verhaal van één kant. Vervolgens is onze dochter bij hen thuis en wordt ze door de moeder grondig aangepakt. Ik heb onze dochter natuurlijk gevraagd naar haar kant van het verhaal. En die bleek toch wat anders te zijn. Ze waren met meerdere kinderen samen iets aan het doen en het vriendinnetje wilde niet dat een bepaald meisje meedeed. Meerdere kinderen, waaronder onze dochter, zijn daar tegenin gegaan en hebben gezegd dat dat meisje wel welkom was, waarna het vriendinnetje boos weg is gegaan en vervolgens tegen haar moeder heeft gezegd dat ze buitengesloten werd. Waarna moeder onze dochter op het matje roept, als ze bij hen thuis is. Ik vind dit niet kunnen. Het zou niet in me opkomen om een ander kind hier thuis aan te pakken, terwijl je het verhaal van maar één kant gehoord hebt. Je kunt er niet zonder meer vanuit gaan dat jouw kind gelijk heeft, er zitten twee kanten aan een verhaal. En ik vind dat je met 12-13 jaar oud genoeg bent om zoiets onderling uit te praten. Wij stimuleren onze dochter om dingen zelf op te lossen en te bespreken. Ze zitten in groep 8, dus ze zijn sowieso aan het puberen en kibbelen zo nu en dan. Andersom komt onze dochter ook wel eens thuis met iets en dan geef ik ook aan dat ze het zelf moet oplossen. Ze moeten toch leren om dingen uit te praten en voor zichzelf op te komen. En ik vind het van zo'n moeder ook niet eerlijk. Je pakt als volwassene een jong kind aan, als het bij jou thuis is, in jouw omgeving. Onze dochter durft daar echt niet tegenin te gaan, dus ze kan haar kant van het verhaal niet vertellen. Kom dan als ouder bij mij, zodat we het er als volwassenen over kunnen hebben.
Nee. Kan alleen mijn dochter hierin sturen, maar zeker niet het vriendinnetje aanspreken.. Ik denk ook dat je dan sociaal gewenste antwoorden krijgt en nooit een goed gesprek.
Ik zou idd de moeder daar eerder even op aanspreken/ attenderen dat dat voor jouw dochter nogal een onveilig gevoel heeft gegeven. Het meisje zelf daar op aanspreken is meer het idee van 'oog om oog tand om tand..'
Idd de curlingmoeder aanspreken op haar gedrag. Haar kind leert zo ook niets als moeder alles maar op wil lossen pfff
Inderdaad, lijkt mij super zielig. Ik was op die leeftijd echt verlegen, vooral bij volwassenen. Lijkt me ook niet bevorderlijk voor de vriendschap van die meiden. Durft jouw dochter er überhaupt nog naartoe nu?
Ik zou de moeder gelijk aanspreken Dit doe je niet zo Ik zou de moeder duidelijk maken dat m'n dochter het niet prettig vind zo te worden aangesproken
Bedankt voor jullie reacties! Ik vroeg me af of ik zelf overdreven reageerde, omdat die moeder onze dochter op die manier aansprak. Maar zo te lezen zijn er meer mensen die dit niet normaal vinden. Ik beschouw mijn kind heus niet als heilige. Als onze dochter zich zou misdragen bij een ander thuis of in het openbaar, dan mag daar zeker iets van gezegd worden! Of als ik zou merken als ze een ander kind zou pesten, buitensluiten, enz. Daar zijn we heel streng in. Maar in dit geval vond ik het niet kunnen. Het gaat om iets wat op het schoolplein is gebeurd, waar je als ouder niet bij was, waar meerdere kinderen bij betrokken waren, waarbij je de ander geen kans geeft om zijn/haar kant van het verhaal te laten doen en waarbij er sprake is van machtsverschil als je als volwassene in jouw eigen huis een jong en andermans kind op die manier aanspreekt over zoiets. Onze dochter heeft het aangehoord en is er verder niet op in gegaan, dat durfde ze niet. Ze zal misschien iets van o, ja en sorry gemompeld hebben. Ik heb tegen dochter gezegd dat ze in zo'n geval zeker haar kant van het verhaal mag doen en er tegenin mag gaan, zolang je maar netjes en fatsoenlijk blijft. Ik bedoelde met mijn openingspost en topic-titel niet dat ik dat vriendinnetje nu vervolgens moet aanspreken op het gedrag van de moeder of het hele gebeuren. Ik wilde graag weten of jullie het vinden kunnen dat een volwassene andermans kind op die manier aanspreekt over zoiets? Het stond er misschien wat onduidelijk.
Op zich vind ik het niet vreemd om ook met andere kinderen te praten die bij je thuis zijn als je dochter met zo'n verhaal thuiskomt. Maar deze moeder heeft het duidelijk niet goed aangepakt. Zij heeft niet geluisterd naar beide kanten van het verhaal, en dat is, zoals wel blijkt, erg belangrijk. Zou ze beide dames nog eens een kopje thee hebben aangeboden en hen samen hebben laten vertellen wat er nu precies gebeurd was, dan was het waarschijnlijk heel anders gelopen. Ik zou inderdaad ook even contact opnemen met die moeder. Weten dat beide meisjes een ander verhaal hebben is al heel waardevol. Misschien blijven de verhalen iets verschillen, zelfs als je met allebei tegelijk praat, maar die details zijn dan niet eens zo belangrijk denk ik. Zolang allebei zich gehoord voelen en afspraken kunnen maken voor de volgende keer lijkt het me goed.