De hele week loop ik al met een vreselijk schuldgevoel rond........ Vrijdagavond waren we met de kinderen hier in de omgeving bij een zwemplas met strandje. Er zat een groep van een stuk of 5 dames met heel veel kinderen. De kinderen waren in de leeftijd van 1 tot 8 schat ik in. De dames zaten in de schaduw onder een boom aan een picknick tafel. Behoorlijk ver van het water af. Ik ergerde me er groen en geel aan dat de dames gezellig een "feestje" hadden terwijl de kinderen allemaal het water in gingen in de veronderstelling dat ze op elkaar moesten letten. Allen zonder zwembandjes terwijl ik inschat dat de meeste te jong waren voor een diploma. Ook de ukkies van 1 liepen met luier en al het water in totdat er weer een oudere broer,zus, neef,nicht hem of haar eruit viste als hij koppie onder ging. Ik zei nog tegen mijn man dat ik het zo onverantwoordelijk vond. En toen gebeurde een nachtmerrie......... omstanders viste 1 van de kinderen levenloos uit het water. Godzijndank waren het echt helden en begonnen ze direct met reanimeren van het kind. Wij hebben onze spullen en kinderen opgepakt en zijn direct vertrokken. We konden niets betekenen en de kinderen hoefde dit niet mee te krijgen (hebben ze helaas uiteindelijk wel) en we konden ruimte maken voor de hulpdiensten. Ik ga er vanuit dat het kindje het overleeft heeft, er heeft nl. niets in de plaatselijke media berichten gestaan. Maar het houd me vanaf vrijdag non-stop bezig....... had ik die moeders maar aangesproken op hun onverantwoordelijke gedrag.......
Oh wat vreselijk dat jij en je kinderen dit hebben moeten zien. Lijkt me erg traumatisch. Heb je iemand waarmee je er over kan praten? Wat betreft je schuldgevoel, ik snap dat je ermee rond loopt. Zoiets laat je niet snel los. Maar iedereen, ook ik, ergert zich wel eens aan mensen in situaties. Als je het van te voren had geweten, tuurlijk had je dan wat gezegd. Maar ik heb zovaak dat ik denk, moet ik hier nu wat van zeggen? En dan uiteindelijk doe ik het niet. Omdat ik me ook niet overal mee wil bemoeien. Dus ik snap heel goed dat je niks gedaan of gezegd hebt ondanks dat je de situatie gevaarlijk vond. Voel je daar niet schuldig over. Het was de verantwoordelijkheid van de ouders, niet van jou. Jij hebt op jou kinderen gelet en gedaan wat jou verantwoordelijkheid was. Het is heel erg vreselijk wat er gebeurd is, zeker voor het kindje. Maar voel jij je daar ajb niet schuldig over.
Achteraf is altijd makkelijk zeggen ik had dit of dat. Het was niet jouw verantwoordelijkheid dus je hoeft je niet schuldig te voelen. Wel heel heftig dat je dit hebt meegemaakt! Dikke knuffel voor jou!
Wat heftig! Ik verwacht niet dat wanneer je iets gezegd had, ze daar naar hadden geluisterd. En dus daarmee iets had kunnen voorkomen. Maar ik snap je schuldgevoel zeker wel,ook al is het niet nodig. Het is ook iets dat je nooit meer vergeet, de komende tijd veel over na zult denken en wat met de tijd zal slijten. Heeft het (te) veel invloed op je dan is het verstandig hierbij hulp te zoeken. De vrouwen die bij die kinderen horen zullen met een nog groter schuldgevoel zitten dan jij en er hopelijk iets van geleerd hebben.
Wat heftig voor je zeg! misschien kun je contact leggen met de politie zonder spoed voor slachtofferhulp. Ondanks dat het misschien goed is afgelopen, kan dit jou wel helpen. Je hebt er recht op. Sterkte de komende tijd.
Nee jij hebt niet moeten handelen. Jij bent niet verantwoordelijk voor wat er gebeurd is, de ouders wel, het waren hun kinderen. Het feit dat jij het al in de gaten hield is goed genoeg.
Ik denk als ik inschat hoe onverantwoord deze dames omgingen met de situatie dat jij nog een grote mond had gekregen ook. Jij zit niet fout maar ik begrijp heel goed dat je je schuldig voelt. Hoe is het met je kinderen? Sterkte!
Dit is ook gelijk het eerste wat ik dacht. Als ouders dit doen, dan gaan ze hoogstwaarschijnlijk jouw bezorgdheid echt niet serieus nemen. Ik denk niet dat het veel geholpen had als je er wat gezegd had. Deze mensen hebben geen hersencellen. Wat een bizar verhaal!!
Eens met de rest, jij had dit niet kunnen voorkomen want ze hadden vast niet geluisterd. Heel veel sterkte, vreselijk om dit te moeten meemaken!
hopelijk zijn ze nu zo geschrokken en doen ze het de volgende keer wel anders! Sterkte bij de verwerking hiervan..
Je hebt gedaan wat goed leek en achteraf heb je altijd vraagtekens of je het anders kon doen. Maar net wat hier boven geschreven word ik denk dat je een grote mond terug had gehad. Het is wel een harde les helaas en een kindje is helaas hierin de dupe. Hoop dan ook dat de andere kinder hier geen verwijten van krijgen van hun ouders. Want de ouders waren fout zonder bandjes en de oudsten laten opletten. Hier achter hebben wij ook een kinder bad openbaar en echt wat wij zien daar breekt je klomp van af. Jongere kindjes met broer of zus alleen. Ouders boven op balkon.
Jeetje, wat heftig zeg. Snap niet dat volwassenen zo onverantwoord kunnen zijn..... Jij hoeft je niet schuldig te voelen. Je bent niet verantwoordelijk voor hun gedrag en zeker ook niet voor hun kinderen. Ik snap je gevoel wel. Veel over praten, dan kun je het hopelijk een plekje geven.
Ik snap dat je je hier heel naar onder voelt. Maar schuldig voelen is niet nodig. Natuurlijk zou je er nu wat van gezegd hebben, maar in betwijfel net als de rest of ze er wat mee gedaan zouden hebben. Uiteindelijk is iedereen verantwoordelijk voor zijn eigen kinderen en natuurlijk is naar elkaar omkijken goed, maar zij waren zo onverantwoordelijk bezig en vooral druk met elkaar. Heel triest. Sterkte met de verwerking!
Ik dacht meteen aan het omstandereffect. Omdat er meerdere mensen waren en niemand deed wat, deed jij ook niks. Is een sociale invloed. https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Omstandereffect uiteindelijk zijn deze vrouwen zelf verantwoordelijk voor hun kroost. En achteraf gezien had jij het anders aangepakt. Maar of de uitkomst anders was geweest betwijfel ik. je kunt er nu niks meer aan veranderen
Ik denk inderdaad niet dat ze zich er iets van hadden aangetrokken als ik iets had gezegd, ik had inderdaad denk ik een grote mond gekregen waar ik me mee bemoeide. Maar toch..... ergens voelt het als mijn maatschappelijke verantwoordelijkheid mensen te wijzen op onverantwoordelijk gedrag. Wat hierboven staat als omstanderseffect vind ik best vreemd om aan te dragen. Toen het kindje uit het water werd gevist werd er direct gehandeld door omstanders. 2 begonnen er te reanimeren,112 werd gebelt, 2 andere zorgde dat de omstanders uit de buurt bleven en wat andere ontfermde zich over de overige kinderen van die groep omdat de moeders bij het slachtoffers waren. Ik was juist verbaasd over hoe goed er werd gehandeld.
Heel eerlijk denk ik niet dat de situatie anders was geweest wanneer je anders gehandeld had. En uit dat oogpunt zeg ik dan ook dat je niet schuldig hoeft te voelen dat je iets anders had moeten doen.
nou dit idd.. ik zou me eerder bedenken of ik melding zou maken van nalatigheid oid. Ouders zijn waarschijnlijk al genoeg gestraft maar zoiets moet niet zomaar mogen gebeuren. Arme kinderen..