Depri door puppy

Discussie in 'De lounge' gestart door Paardenbloem, 27 jul 2021.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Paardenbloem

    Paardenbloem Niet meer actief

    Oké, ik hoop echt dat jullie willen proberen mee te denken en me niet afbranden want ik voel me ontzettend kwetsbaar nu ik dit zo deel:
    Zoals sommigen gelezen hebben, heb ik een maand geleden ons kindje verloren met 15 weken zwangerschap.
    Los daarvan praten we al jaren over het nemen van een hond. Maar tijdens de zwangerschappen en toen de kinderen echt klein waren was het niet handig. Dit voorjaar wel over gehad weer, maar toen bleek ik zwanger. Dus weer uitgesteld.
    Ruim een week na de bevalling van ons overleden zoontje, bedachten we op de een of andere manier dat we nu we bijna vakantie hebben, met lege handen zitten, de oudste twee kinderen die we hebben wat zelfstandiger, zindelijk etc. zijn, het nu een goed moment zou zijn. Dus vrij snel daarna een adres gevonden met heel lieve mensen met een prachtig nestje Maltezer-Shih-Tzu puppy’s. Nog eens goed over nagedacht, alle benodigdheden aangeschaft en 1 van de puppy’s definitief uitgekozen.

    Nu is ze er sinds zaterdag. En man, wat voel ik me rot. Ik heb na de geboorte van onze dochter een poatpartum depressie gehad, en dit begint er verdacht veel op te lijken. Ik voel me zenuwachtig, de hele dag door. Als de hond piept of jankt, triggert dat vanalles bij mij waardoor ik denk dat het helemaal mis zal gaan. (Vroeger thuis hadden we een hond met verlatingsangst, die sloopte alles en beet zelfs tot bloedens toe een bench kapot om eruit te komen.)
    En het constant beschikbaar moeten zijn, alert zijn..
    Ik merk dat ik het wandelen en actief bezig zijn heel leuk vindt, dat is ook waar ik me op verheugd had. Maar ik vind de lucht van die hond en de ongelukjes die ze bijna niet heeft overigens, ook gewoon echt ontzettend goor. Het staat me gewoon tegen, een hond in mijn huis. En ergens ook het idee dat ik gewoon een kind wilde..
    Ik merk ook dat ik de puppy niet teveel aandacht geef om te voorkomen dat ze zich teveel aan mij hecht. Ik ben alleen maar bezig met opvoeden/trainen en wat er mis kan gaan.

    Pff wat voel ik me ontzettend stom, misschien zijn we wel veel te impulsief geweest. Ik weet echt echt echt niet wat ik moet.
    Doorzetten en de puppy houden lijkt me loeizwaar zoals ik me nu voel. Dat in combinatie met het verdriet en de verwerking van de zwangerschap die misgegaan is en mijn werk waar ik binnenkort weer ga starten waar ik mijn energie hard voor nodig heb, voelt als een onmogelijke opgave.

    Anderzijds voet het echt ontzettend als opgeven en falen om nu te beslissen de puppy terug naar de fokker te doen of een ander adres te zoeken..
    En wat ik het meest ellendige vind is dat mijn zoontje heel erg dol op haar is. Heeft hij net afscheid genomen van het idee dat hij een broertje zou krijgen, zou hij ook nog binnen een paar dagen weer afscheid van dit hondje moeten nemen.

    Ik weet het gewoon echt niet. En begrijp me goed, ik ben echt ontzettend anti overhaast een hond nemen en zomaar wegdoen. Ik had deze emotionele reactie ook nooit van mezelf verwacht en aan zien komen..
    En ik ben ook heel bang wat dit betekent voor een evt. volgende baby/kraamtijd.

    Echt nogmaals het verzoek om niet te hard te reageren want ik weet allang hoe stom dit is. En ik zit te janken terwijl ik dit typ. In elk geval bedankt voor het lezen van mijn lange warrige verhaal..
     
  2. Daantjeee

    Daantjeee Fanatiek lid

    28 jan 2021
    1.617
    1.616
    113
    Vrouw
    Lieve Paardebloem,

    Advies heb ik niet veel voor je, ik denk dat je zelf het beste kunt aanvoelen wat goed is. Het enige wat ik kan zeggen is dat het 'makkelijker en normaler' wordt om een hond in huis te hebben. Het is een hele omschakeling en ik snap dat dit nu voor jou heel veel is. Ik ben absoluut geen hondenmens maar mijn vriend had er al een toen we gingen samenwonen. Ik herken heel veel van je gevoelens, maar ben nu wel echt gek op dat beestje. Maar dat heeft wel even geduurd! Had een hekel aan de haren, constant uitlaten, bang tijdens onweer/ vuurwerk etc etc. Heb je genoeg hulp van je man?

    Ik ben zelf ook heel erg van de school 'je verantwoordelijkheid nemen'. Jullie hebben gekozen voor een puppy, wellicht impulsief, maar dat beestje verdiend meer dan een paar dage een eerlijke kans. Des te meer omdat je zoontje ook al gehecht is aan het beestje.

    Aan de andere kant snap ik je emoties heel erg goed en wil ik je alleen op het hart drukken niet te streng voor jezelf te zijn. Het is niet niets, al die veranderingen in en korte tijd. Doe wat voor jou het beste voelt. Aan iedere keuze zitten nu voor jou 'vervelende' consequenties. Heel veel liefs en sterkte!

    Edit: goed dat je in ieder geval hier je emoties durft te uiten. En mocht je toch vervelende reacties krijgen, niets van aantrekken ;)
     
  3. Beausecret

    Beausecret VIP lid

    26 apr 2016
    5.302
    5.920
    113
    Vrouw
    Wat verdrietig om te lezen dat je met zoveel emoties worstelt, wat ook heel logisch is na wat jullie hebben meegemaakt. <3 Je faalt in mijn ogen nooit wanneer je grenzen aangeeft. Wat niet gaat, gaat niet. Je wil de pup de liefde geven die het nodig heeft, maar het kost je zoals ik het lees bakken energie. Hoe denkt je man erover?
     
  4. Paardenbloem

    Paardenbloem Niet meer actief

    Mijn man heeft duidelijk van tevoren aangegeven dat het ‘mijn’ hond wordt. Dus qua opvoeden en uitlaten, dierenartsbezoeken etc.
    Wel wil hij het overnemen op mijn werkdag en als ik ziek ben uiteraard. Maar in ons geval ben/was ik dus het ‘hondenmens’ en hij niet. Alles wat ik beschrijf over de geur vies vinden etc. heb ik vroeger thuis (10 jaar geleden) nooit last van gehad.. Ik had dit echt totaal niet verwacht van mezelf.
     
  5. Jo79

    Jo79 VIP lid

    6 mei 2007
    24.556
    3.458
    113
    Die dingen die je schrijft, werken mij ook op de zenuwen, bij elke pup.of kitten.
    Maar echt, het zijn dingen die meestal snel beter gaan.
    Ik vind huisdieren allemaal stinken als ze hier komen wonen, maar na een paar weken gaan ze anders ruiken, 'ons' luchtje ofzo, weet niet hoe ik het moet noemen, maar geen rare luchtjes of stinkluchtjes (behalve als ze heel oud zijn, dan gaan ze soms stinken).
    Gepiep en gejank kan goed omdat hij zijn moeder mist, ander huis enz. Hoort erbij die eerste tijd.
    Volg je een hondencursus? En dan een goede, waarbij je meer theorie dan praktijk krijgt? Dat scheelt een slok op een borrel. Al moet ik zeggen dat ik vooral cursussen zie waarbij je niet veel leert over hondengedrag en je eens per week wat oefeningen doet.
    Ook op een cursus is het fijn om andere mensen te spreken over hun pup, want ook als je goed in je vel zit is die eerste tijd intensief.

    Ik werd ook lichtelijk gestoord van onze Ragdoll die de eerste tijd als kitten non-stop achter me aan liep, miauwde enz. Maar echt, het is nu de makkelijkste kat en de meest schattige die we ooit gehad hebben.
    Kortom, het is nu moeilijke jk om voor te stellen, maar het wordt makkelijker. En zoek hulp met de opvoeding, alleen al omdat je daar steun door kunt ervaren en je straks niet met een zenuwlijer zit die om alles blaft, niet alleen kan zijn etc. Die puppytijd is intensief, maar als je er goed doorheen komt, kun je nog jaren genieten van je hondje.
    Overigens begrijp ik het wel als je hem terug zou brengen naar de fokker, maar ik zou het nog een kans geven.
     
    Zeebra en Paardenbloem vinden dit leuk.
  6. cowgirl80

    cowgirl80 VIP lid

    28 jul 2010
    7.502
    6.204
    113
    zuid-holland zuid
  7. wenneke20

    wenneke20 Fanatiek lid

    29 okt 2006
    4.324
    136
    63
    Doe m in bad dan ben je het nest geur kwijt ..ik reageerde Harstikke allergisch toen de pup net 1uur bij ons was hy is de volgende dag naar de kapper gegaan weg was allergie (boomertje)

    De ongelukjes zijn zo voorbij als je volhoudt m elk uur buiten te doen en dan af gaan bouwen als ie niet meer binnen doet naar anderhalf uur dan 2uur en zo oprekken

    Kan je geen hulp zoeken voor je eigen emoties
     
    Paardenbloem vindt dit leuk.
  8. Eenkadootje

    Eenkadootje Fanatiek lid

    5 mrt 2013
    4.533
    2.339
    113
    Een puppy is heel schattig, maar ook veel werk. Daar verkijkt men zich op.
    En dan is er ook nog je verdriet van je miskraam. Dat is samen soms een beetje teveel. Maar het wordt zeker beter, je moet er ff doorheen.(spreek uit ervaring)

    - Was de hond, en ja dat kan gewoon. Nestgeur is gewoon een vieze geur.
    - Ongelukjes, koop plasmatjes https://www.bol.com/nl/nl/p/petsentials-puppy-training-pads-zindelijkheidstraining-105-st-l-58-x-58-cm/9200000036409046/?bltgh=gFTJt5p-qNerkXDA-xlGqw.2_17.18.ProductTitle
    Ook makkelijk met het opruimen vd ongelukjes, op zijn kop erop leggen, en dan is het meeste vocht al opgenomen.

    En ga gewoon ff lekker kroelen (na de wasbeurt) en gooi alle emoties eruit.
     
    Zeebra en Paardenbloem vinden dit leuk.
  9. bozoe

    bozoe VIP lid

    9 jul 2014
    5.420
    5.779
    113
    Wat jij beschrijft had ik ook na het verlies van onze zoon, maar dan bij elke verandering. Wij hebben er geen dier bijgenomen oid maar ik trok in die periode kleine veranderingen al erg slecht. Zo besloot ik bijv spontaan de woonkamer te verven en stond ik de volgende dag huilend en paniekerig beneden omdat ik zo'n spijt had en terug wilde naar hoe het was.

    Mijn psycholoog vertelde dat het vaker voorkomt na verlies. Als je zo'n verlies meemaakt is alles ineens wankel en dat terwijl je zo graag controle wil hebben.

    Dus mijn advies is; zie het nog even aan. Ik denk dat het een combinatie ook is van hormonen (ontzwangeren) en verwerken van het verlies.
     
    Zeebra en Paardenbloem vinden dit leuk.
  10. Prettykitty

    Prettykitty Fanatiek lid

    22 dec 2016
    4.635
    3.008
    113
    Vrouw
    Over de geur. Ik vond mijn pup ook gigantisch stinken, brrrrr echt zn typische geur. Dus dat snap ik volkomen!

    Ik heb ook niet het idee dat je je helemaal openstelt voor de pup. Dit bedoel ik echt niet vervelend hoor, maar je schrijft zelf dat je alleen het hoognodige en opvoeding doet.

    Zou het helpen om lekker op de bank met haar te gaan zitten en te knuffelen (Ze stinkt wel een beetje haha) maar misschien vormt dat meer een band waardoor ze misschien ook minder zal piepen, en waardoor jij wat minder depressief zult voelen misschien?
    Heel veel sterkte en succes met het nemen van een beslissing.
     
    Paardenbloem vindt dit leuk.
  11. Cin85

    Cin85 VIP lid

    12 jan 2010
    11.832
    12.956
    113
    Vrouw
    Wat ontzettend vervelend voor je!

    Misschien fijn om te weten dat ook ik in het begin regelmatig spijt heb van onze puppy. Toch een verandering in de samenstelling van je huishouden, de ongelukjes, etc kost letterlijk en figuurlijk veel energie. Ondertussen is ze 4,5 maanden en gaat het goed, alhoewel ik 3 weken geleden grote spijt had toen ze onze nieuwe meubels kapot had geknaagd. ;)
    Maar met de andere hond heb ik exact het zelfde gehad, dus ik weet dat het goed komt.
    Ik verwacht dat het bij jou ook goed komt, en zeker naar mate de puppy ouder wordt en dus steeds makkelijker. Op een dag is deze puppy geen oorzaak meer voor extra verdriet, maar juist een steun voor je als je verdrietig of onzeker bent.
     
  12. Maartt

    Maartt Fanatiek lid

    30 mrt 2011
    4.843
    725
    113
    Dit gaat over. Gun jezelf tijd en maak het jezelf niet te moeilijk door jezelf dingen aan te praten.

    Een pup vond ik zo “stom”. Toch heb ik geïnvesteerd. En wat een geweldige hond hebben we nu (Boomer). Maar jaloers op mensen en een pup.. nou nee.

    Als ik je verhaal zo lees ligt je oplossing in mijn ogen ergens anders. Je zit in een emotionele moeilijke tijd. Daar ga je uitkomen!
    Alleen voor een hond (pup) kiezen kan je niet alleen doen. Dit doe je samen als gezin. Het opvoeden, de lastige momenten, de goede momenten, dat maakt het straks een leuke hond. Maak iedereen verantwoordelijk. Daarbij voel jij je (de spil van het gezin) nu niet lekker. Dus nu is het handig als iedereen even een tandje bij zet. Daar mag je mijns inziens gewoon om vragen. En niemand in het gezin kan zich daaraan onttrekken vind ik.

    Als je je rot voelt… pak dat kleine zachte harige lijf vast (las al ergens de pup te wassen, goed idee). Puppy’s knuffelen werkt helend voor je hart :).

    Het komt echt goed…
     
    Vero0504, Zeebra en Paardenbloem vinden dit leuk.
  13. Lieve Paardenbloem,

    Ik denk dat je opgebrand bent.. wat ik heel goed begrijp :(
    Daardoor voelt de puppy veel intenser, de geur verschrikkelijk. Het blaffen, het enthousiasme van de pup.. alles is denk ik teveel.

    De pup opzichzelf niet maar alle prikkels eromheen wel.

    Heel heel veel sterkte, ik voel het verdriet, pijn en machteloosheid door je berichtje heen.
     
    Paardenbloem vindt dit leuk.
  14. Paardenbloem

    Paardenbloem Niet meer actief

    Ik weet niet wat het is maar ik zit huilend je berichtje te lezen.
    Zo voelt het inderdaad. Ik begon me vorige week (eerste week vakantie) toen ik wat rust kreeg doordat mijn man vaak bezig is met de kinderen en ik eens wat langer onder de douche kon, in mijn eentje winkelen, we samen gingen wandelen, uit eten echt weer een stuk beter. Dat was denk ik de rust en tijd en aandacht voor mezelf die ik hard nodig had. En nu word ik geleefd.
    En als ik het zo lees, vind ik het zo ontzettend dom dat ik niet eerder bedacht heb dat dit misschien geen handig moment was voor een puppy gezien mijn mentale toestand. Ik heb mezelf echt overschat. En ik had verwacht veel meer troost en blijdschap van het beestje te ervaren. Niet dat ik geen slapeloze nachten of poep en plas ongelukjes verwacht had, maar ik had niet verwacht dat ik er zo heftig op zou reageren.

    En wat iemand zei over openstellen voor de puppy; daar voel ik me enorm schuldig om maar dat lukt dus niet goed.. Ik kan er mee gaan zitten kroelen en haar aankijken en denken ‘wat moet ik met je’. Echt zo raar. Ik herken dat ook van de gevoelens die ik tijdens mijn postpartum depressie had. Toen voelde ik de eerste maanden ook een soort afstand tot mijn dochtertje
    Ik vind het ook heel vervelend als de hond dit aan gaat voelen en hier last van gaat krijgen..
    Ik twijfel heel erg of ik (vrijblijvend) met de fokker zal overleggen.
    Ergens wil ik niet opgeven en gaat dit gevoel misschien best wel weg met de tijd.
    Anderzijds weet ik gewoon niet of ik dit er nu bij kan hebben en of het niet ten koste gaat van mijn herstel verder..
     
  15. Aegyo

    Aegyo Fanatiek lid

    3 jan 2015
    2.319
    1.341
    113
    Jij bent de enige die een beslissing kan maken over het wel of niet houden van jullie puppy. Ik denk wel dat het beter was geweest om eerst aan je eigen "genezing" te werken voordat je zo'n grote verantwoordelijkheid was aangegaan, maar dat is achteraf hé ;)

    Wat ik je wel kan vertellen is dat het eerste jaar met een puppy net zoiets is als het eerste jaar met een baby. Het blijft nu eenmaal een vreemde die opeens in je gezin en in je leven komt. Je moet elkaar leren kennen en leren aanvoelen en een band opbouwen. Zoiets is er gewoon niet gelijk (dat is alleen in films het geval ;) ).

    En het is het eerste jaar ook gewoon zwaar! Dat mag best gezegd worden. Je bent net als bij een baby vooral bezig met poep en pies opruimen, eten geven en constant opletten dat ze niet met hun tong in een stopcontact zitten te porren :roflmao:

    Ik vond zowel de babytijd als puppytijd vreselijk. Maar eenmaal die drempel voorbij, is het geweldig!

    Bij ons eerste hondje had ik het eerste jaar echt zoiets van waar ben ik in godsnaam aan begonnen. Kan ik dit wel?! Ik vind hier geen bal aan! Maar uiteindelijk was ze 12 jaar lang mijn steun en toeverlaat en één van de liefdes van m'n leven en ik mis haar nog elke dag. Ze was ook twee handen (pootjes ;) ) op één buik met ons zoontje.

    Nu bij ons tweede hondje een soortgelijk patroon. Moet zeggen dat haar puppytijd een hel was :oops: Nu ze volwassen is, is ze ge-wel-dig. Maar eerlijk is eerlijk...met haar ben ik nog niet zo extreem hecht als ons eerste hondje (denk ook dat, dat heel moeilijk te evenaren is hoor...zo'n band was once in a lifetime), maar we zouden haar absoluut niet meer kunnen missen en we houden oprecht heel veel van haar :)
     
  16. Chechi

    Chechi Niet meer actief

    Lieve paardenbloem,

    Wat moet je het moeilijk hebben, het verlies van een baby is enorm heftig.. bij welke week dan ook. Je had een baby in je buik moeten hebben, die groeit en bloeit. Waar je straks dood moe van zou worden, het gekrijs niet meer van aan zou kunnen maar desondanks onvoorwaardelijk van zou houden. Je had je voorbereid op de komst van zo’n kleintje.. om voor te zorgen en die droom is in duigen gevallen.

    Ik zeg niet dat het zo is, maar ik wil je vooral wat te denken meegeven.. kan het zijn dat de puppy je doet denken aan alles wat je met je baby niet meer krijgt? En dat je daarvan walgt, je er aan irriteert.. dat je dit nu met een puppy moet doorstaan en niet met je baby? Dat het gevoel naar de puppy eigenlijk een soort projectie is van je verdriet naar de baby?

    Ik ben zelf GZ-psycholoog en ik heb in het verleden vaker mensen behandeld die dit gevoel wat je omschrijft hebben jegens hun regenboog baby, dus de baby die na het verlies komt. Dan is het verdriet en de rouw nog zo onverwerkt, gaan mensen door en bij de komst van de tweede (in jou geval misschien de puppy) worden ze herinnert aan alles wat ze gemist hebben bij het eerste kindje. Ze hadden euforie verwacht maar die kwam niet. Dit kon niet wat er zat nog te veel verdriet. En dan ontstaat er een soort van boosheid naar het tweede kind.. geheel onterecht, maar zo begrijpelijk als je in het de context plaatst.

    Denk er eens over na, of dit mee speelt. Want in dat geval denk ik dat het goed is dat je misschien wat hulp krijgt met verwerken. En wellicht komt er dan ruimte om van de pup te houden, ervoor te zorgen.
     
    Chayammy, Aries en Paardenbloem vinden dit leuk.
  17. Zuul

    Zuul Fanatiek lid

    19 aug 2020
    2.509
    3.197
    113
    Vrouw
    Wat ontzettend heftig wat jullie hebben meegemaakt en nu nog meemaken.
    Misschien klinkt het heel gek, maar je bent toch echt 15 weken zwanger geweest, is het dan niet oprecht een postpartum depressie? Aangezien je het al eerder gehad hebt en de symptomen herkend van die keer zou dat het misschien ook kunnen zijn. Heb je iemand die jou psychologisch ondersteund? Die jou daarin misschien kan ondersteunen?
    Wat betreft de pup, ik heb geen verstand van honden dus daar kan ik je geen advies over geven. Misschien dat je bij de fokker kan navragen hoe het kwa regels zit met het terugbrengen van de pup?

    Veel sterkte gewenst in ieder geval!
     
  18. Paardenbloem

    Paardenbloem Niet meer actief

    Dankjewel! Het lijkt er echt heel veel op inderdaad.. Maar het wordt duidelijk getriggerd door de hond, de weken hiervoor voelde ik me wel verdrietig maar absoluut niet depressief.
    Ik zit nu heel erg in dubio. Voor een kind/baby ga je er uiteraard alles aan doen om een depressie te overwinnen.
    Maar ik twijfel of het het waard is om dit te doorstaan voor de hond. Ook voor mijn zoon en dochter die ik wel heb, zij hebben al vaak genoeg een verdrietige of psychische of lichamelijk niet fitte moeder gehad..
    Ik had echt helemaal bedacht dat het ritme van meerdere keren per dag naar buiten met een hond me juist ging helpen om stabieler te worden, maar dat heb ik blijkbaar te rooskleurig ingeschat.
     
  19. julia80

    julia80 Fanatiek lid

    11 jan 2014
    4.450
    2.261
    113
    Meid dit is super vervelend. Dit had je uiteraard niet gewild maar ik zou echt de hond wegdoen! Voor een kind doe je natuurlijk alles om het goed te laten werken maar dit is uiteindelijk 'maar een hond', je mentale welzijn is zo veel belangrijker! Ik ben zelf opgegroeid met honden en weet hoe leuk Het kan zijn dus Begrijp me niet verkeerd Maar ik ken ook je voor geschiedenis en dit is het gewoon echt niet waard! Honden zijn op dit moment zeer geliefd dus er komt vast een andere fijne plek voor de hond
    Wees lief voor jezelf en accepteer dat het zo is en geef jezelf de ruimte om te zeggen: dit gaat gewoon nu niet. Tuurlijk zou het echt wel met de tijd beter worden maar ik zou je energie echt in jezelf steken. Sterkte!
     
    Paardenbloem vindt dit leuk.
  20. Chechi

    Chechi Niet meer actief

    Maar als je echt een postnatale depressie hebt, dan is dit deels biologisch en is je gevoel voor de hond eerder een gevolg van de depressie dan andersom. Het werkt dan niet zo dat de hond wegdoen je depressie weg neemt, die blijft dan gewoon. Helaas werkt het niet zo simpel met depressies. Ik zeg hiermee overigens niet dat je de hond niet weg moet doen, probeer alleen je verwachtingen bij te stellen dat die depressie niet opeens zal opklaren (mits het een echte postnatale depressie is). Daar is toch echt ander werk voor nodig.
     
    Ysabella, GossipGirlxoxo en Zuul vinden dit leuk.

Deel Deze Pagina