Hoe leer ik mijn kind iets meer verantwoordelijkheid te nemen?

Discussie in 'Schoolkinderen en pubers' gestart door hummeltje5, 21 mrt 2023.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. hummeltje5

    hummeltje5 VIP lid

    28 dec 2014
    21.455
    13.053
    113
    Vrouw
    Noord- Holland
    De titel zegt al een deel.
    Een paar punten waar we met onze oudste (bijna 7) tegenaan lopen op dit gebied zijn;
    - een zwijnenstal van bepaalde delen van z'n kamer maken.
    Het is zo'n kind die vaak iets goed bedoelt, maar het een beetje lomp en/of onhandig aanpakt. Zoals bijv. een ongelukje hebben, maar in plaats van dat eerlijk zeggen en/of om hulp vragen, het proberen te verdoezelen door het zelf (goedbedoeld) op te vegen met een monddoekje en dat doekje (niet zo verstandig/ eerlijk/ handig) dan weg te moffelen in een la onder allerlei spullen, want voor zijn gevoel zien wij het dan niet :rolleyes:

    - over grenzen heen gaan/ zich niet houden aan afspraken die we echt SAMEN met hem gemaakt hebben (dus niet: wij zeggen iets, en jij houdt je daaraan).
    Vb. is dat hij in het weekend eerder naar beneden mag dan wij en dan mag hij zelf een broodje smeren (of 2, of waar ie dan ook behoefte aan heeft).
    Maar nee, het kan hier nooit van een leien dakkie... dus ondertussen zijn al meerdere malen, meerdere kasten geplunderd en leeggevreten :cry:
    Hij eet bovengemiddeld goed en mag altijd iets extra's als hij daarom vraagt, dus daar ligt het niet aan.

    - wanneer we hem de ruimte geven om z'n verhaal over de dag te doen, dan wil hij soms niets vertellen wat helemaal prima is. Maar o wee als je daarna aan z'n zusje vraagt wat zij heeft beleeft die dag, want dan ineens is het huis te klein en moet en zou hij praten en is hij en ontzettende stoorzender in het gesprek wat je met z'n zusje probeert aan te gaan :confused:

    We zijn echt al zooooooooooooooooooooo lang bezig met bepaalde dingen erin proberen te krijgen bij hem, dat het na jaren behoorlijk frustreert dat het hem soms niet lijkt te lukken om bepaalde dingen toe te passen.

    Het suffe is: hij is op z'n zachtst gezegd niet dom. En ik heb ook echt wel het idee dat wanneer we een constructief gesprek met hem aangaan over bepaalde zaken, dat binnen komt bij hem.
    Maar op de 1 of andere manier blijft het niet beklijven en ik vraag me inmiddels steeds vaker af wanneer er wat meer rust gaat komen op dit gebied en of hij ooit nog wel gaat groeien hierin :(

    Hij is verder heel zorgzaam. Maar als hij eenmaal in z'n hoofd heeft dat hij iets wil, wat dat iets dan ook moge zijn, dan moet het ook wel NU en op zijn manier. En dan heeft ie dus geen oog meer voor de anderen in de ruimte en houdt ie geen rekening met andermans gevoelens.

    Nu ja, ik kan nog heel lang door ouwehoeren, maar ik denk dat mijn punt/ vraag wel duidelijk is nu ;)
     
  2. GroeneBomen

    GroeneBomen VIP lid

    7 mei 2019
    22.509
    26.042
    113
    Vrouw
    #2 GroeneBomen, 21 mrt 2023
    Laatst bewerkt: 21 mrt 2023
    Lijkt mijn kind wel.

    Wij hebben een orthopedagoog nu aan huis. Wij liepen echt vast mef hem. Afspraken maken, maar voor de kat zn viool.... ik hoorde op school nu ook dat hij moeite heeft met instructies op te volgen: hij moet bv door met de volgende som als hij 1 niet begrijpt. Doet hij niet, wacht gewoon net zolang tot er hulp komt. Groepswerk? Meneer doet helemaal niets.
    Lastige is ook dat als het in zn hoofd zit, je het er niet uit krijgt. Stelt hij rustig 3 keer dezelfde vraag achter elkaar. Terwijl het antwoord de 1e keer enorm duidelijk is.
    Met vriendjes ook wel lastig, hij is wel eens naar huis gelopen omdat hij niet de tikker wou zijn. Of heel dwars omdat zn vriendje minecraft wil spelen ej hij dat niet wil. Luistert niet naar voorstel van compromis.

    Hij wil enorm de controle houden. Dwangmatig verzamelen en lades vol troep hebben dus.

    En tegelijkertijd super zorgzaam. Hij heeft mij zelfs verzorgt toen ik ziek was. Ook als zn broertje ziek is, geeft hij zijn eigen dekentje en stopt hem in op de bank.

    Ik weet het gewoon soms niet met hem. T is alsof wij hem gewoon niet bereiken. Hij op dn eigen planeet soms zit.... hij is ook slim genoeg, is de jongste in de klas en komt gewoon mee.

    Orthopedagoog helpt hem nu om zijn emoties beter aan te geven en dat hij leert aan te geven wat wij kunnen doen om hem te helpen op die momenten. Hoe wij opdrachten aan bieden bv. Ik weet nu wel dat we hem elke opdracht laten herhalen in woorden. Hij zegt wel 'oke" maar doet daarna niets en beweert "ik hoorde het niet' dus hij moet de opdracht nu herhalen.

    En meer van die tips. Ook t besef dat wij meer aan het micromanagen waren. Dus wij beseffen ook echt wel dat wij een groot aandeel hierin hebben gehad.
     
  3. esklessebes

    esklessebes VIP lid

    23 mrt 2014
    6.456
    3.312
    113
    #3 esklessebes, 21 mrt 2023
    Laatst bewerkt: 21 mrt 2023
    Misschien loslaten en het wat luchtiger brengen, er niet zo bovenop zitten? Het is een kind he, geen robot die je in kan stellen haha als dat kon dan bestelde ik er ook 1 of 2.
    En met die ongelukjes kan je toch zeggen kan gebeuren, maar heb de doekjes liever in de wasmand anders gaat de kast zo stinken:confused:

    En als je vraagt ik ga zo je zusje vragen hoe haar dag was, wil jij misschien eerst?

    Mijn oudste is net 7 en merk dat er ineens echt grote veranderingen zijn in hem. Gebeurd een hoop in dat bovenkamertje van hem maar vergeet soms ook dat hij pas 7 is.
    Bepaalde dingen blijf ik ook hier zeggen maar denk echt dat het leeftijd is en jongens, moet wel zeggen vervolgens helpt hij mij weer met alles als wij na een drukke werk en schooldag thuiskomen. Was in de wasmand, alles van de ochtend ff zoefzoef opruimen, trommels en bekers bij de afwasmachine enz en daarna mag hij zn eigen ding gaan doen. Werkt perfect.
    Kleding daarin tegen kan hij ook uit de kast trekken om het vervolgens even aan te hebben en dan waar het uit gaat laat slingeren.

    Hier ook 2 kids met sterke gevoelige karakters.

    Oudste zit het afgelopen jaar bij logopedie en daar leert hij niet echt iets aan zn spraak/uitspraak enz maar meer hoe hij zich beter kan uiten en serieus dat gaat spelenderwijs maar merk zoveel aan hem.
    Waar hij eerst kwaad over zou zijn vraagt hij nu.

    Ze gaf in het begin een voorbeeld, zoon had een eekhoorn na moeten tekenen maar dat beest had geen ogen. Ze zegt hij kan heel de dag gefrustreerd zijn want in zijn beleving moet dat beest ogen hebben.
    Hij zou dan moeten leren vragen, maar juf waarom heeft hij geen ogen? Weg frustratie.
     
    Neuzeke vindt dit leuk.
  4. hummeltje5

    hummeltje5 VIP lid

    28 dec 2014
    21.455
    13.053
    113
    Vrouw
    Noord- Holland
    Dank voor je reactie :)

    Ik moest -zoals je waarschijnlijk wel had kunnen raden- ook aan jou/ jullie kind denken bij het typen van mijn bericht.
    Hier zit enige vorm van hulp nu ook in de lift. Op school krijgt hij sinds kort wekelijks een gesprekje met de IB-er. Ook net als wat jullie zoon heeft, om hem beter om te leren gaan met z'n emoties.
    Verder gaan we deze week nog starten met iemand van het wijkteam. Ik hoop dat zij ons vooral voor thuis concrete handvaten kan geven.

    Hier beginnen we hoe ouder ie wordt, steeds meer verschillen te zien met z'n klasgenootjes.
    Onze zoon is heel erg bezig met hoe de hele wereld in elkaar steekt en heeft oprechte vragen over zowel geschiedenis als over de dood. Heel erg bezig in z'n koppie dus.
    En wij vermoedden mede daarom dat het momenteel (nu 3 maanden) weer heel erg spaak loopt in z'n hoofd.
    Eerder heeft ie ook periodes gehad dat ie niet te handelen was thuis, maar toen (in de kleuterklas) leek dat meer te wijzen in de richting van te weinig uitdaging krijgen op school.

    Dat ''druk zijn in z'n hoofd'' heeft waarschijnlijk ook invloed op dat ie nog altijd niet nachtzindelijk is. Omdat ie teveel bezig is in z'n koppie, is ie te weinig bezig met wat z'n lijf nou voelt.
    Maar goed, daar zijn we al een poos mee aan de slag geweest en hebben we nu gelukkig alweer even in de ijskast gezet, want je kan niet alles op hetzelfde tijdstip behandelen natuurlijk en first things first...

    Lastig ook wel he, dat je je kind al het geluk van de wereld gunt, maar dat helaas niet op een presenteerblaadje kunt bieden?

    Heel herkenbaar ook je verhaal verder.

    Slimme zet om hem alles te laten herhalen wat je met hem afspreekt!
    Misschien dat het idd. dan nog net even wat meer beklijft. Wie weet :)

    Hoe vaak komt de orthopedagoog bij jullie aan huis als ik vragen mag?
     
  5. GroeneBomen

    GroeneBomen VIP lid

    7 mei 2019
    22.509
    26.042
    113
    Vrouw
    #5 GroeneBomen, 21 mrt 2023
    Laatst bewerkt: 21 mrt 2023
    Zo herkenbaar. Ik zie dit jaar ook echt verschil tussen heb en zn klasgenoten die over de vloer komen. Hij zit ook zo in zijn hoofd en de orthopedagoog probeert dat van hoofd naar verbaal te krijgen zeg maar.
    Hoe vaak wij wel niet gezegd hebben tegen elkaar; manneke wat gaat er toch om in jouw koppie...

    Hij heeft 2 kanten. Als hij vrij speelt met vriendjes buiten lekker speelt , zie ik een onbezorgd vrij kind. Die veel lacht ook. En echt uit zijn hoofd is. Op school zeggen ze dat ook: op t schoolplein is het zo'n vrij kind. En op andere momenten is hij zo serieus, niet bereikbaar en juf zei ook: moet je hem soms aan zetten voordat hij bezig gaat. Maar ook thuis, zie je hem zo moeilijk kijken. Zwemles is nu ook ineens een probleem: hij denkt na... dus ineens lukt door het gat duiken niet meer. Zo moeilijk.

    Ze komt 1x per week thuis. 1 week helpt ze mij, kunnen wij vrij praten zeg maar omdat hij op school zit, de week erop is ze er een half uur voor hem. En het verbaasd mij elke keer wat hij haar verteld. Ik krijg meer inzicht in hem daardoor. Ik vind de gesprekken alleen met haar ook erg fijn,omdat het ook gewoon frusterend is. En dat zij dan zegt: dat is heel normaal dat je dit zo voelt, lucht zo op.

    Helemaal toen pa overleedt. Zij was er voor ons. Ze heeft met hem een prachtig rouwboekje gemaakt over opa (heeft hij vandaag met haar afgemaakt)Daardoor kreeg ik ook inzicht in hoe hij het ervaarde. Want hij praatte er amper met ons over. Ja wel vragen over de dood 'hoe zou opa er nu uitzien onder de grond ' etc maar die emoties niet echt.

    Kon je maar ff kijken in hun koppies he? En precies wat je zegt: zou zo fijn zijn dat ze wat ze in hun lijf voelen, het kunnen uitten. Hij kan ook echt onhandelbaar zijn. Mijn man heeft 1x zo moeten huilen toen zoon maar bleef doorgaan en hij had zijn vader echt gebroken op dat punt. Je wil hem zo graag helpen. Maar als hij op sommige momenten zo dwars en onhandelbaar is, loop je vast :( je merkt dat kind zelf ook vastloopt maar je komt gewoon niet tot de kern.
     
  6. hummeltje5

    hummeltje5 VIP lid

    28 dec 2014
    21.455
    13.053
    113
    Vrouw
    Noord- Holland
    :roflmao: ;)

    Haha nee hoor, dat snap ik ook wel dat het geen robot is ;)
    Maar misschien is het op papier ook moeilijk over te brengen hoe frustrerend sommige dingen met onze zoon in de praktijk zijn en hoe lastig het is als je al jaren bezig bent met bepaalde dingen aangeleerd te krijgen, maar het simpelweg niet lukt om wat voor reden dan ook..
    Ik denk dat je sommige dingen ook echt alleen maar kunt begrijpen als je zelf in die situatie zit of hebt gezeten, als je begrijpt wat ik bedoel.. no offense verder.

    Goede vraag over ''zusje vragen/ wil jij eerst?'' :thumup:
    Ik denk, als ik zo terugkijk, dat het er een beetje ingeslopen is dat we hem juist eerst vragen.
    Onze zoon kan namelijk vervelend gedrag gaan vertonen als hij voor zijn gevoel te weinig aandacht krijgt. Toen we dat eenmaal door hadden, zijn we er meer op gaan letten om hem nOg bewuster positieve aandacht te geven en zijn toen eerst hem gaan vragen, en daarna pas z'n zusje (die maakt er vooralsnog gelukkig geen amok over ;), dus die omschakeling voor ons was makkelijk in die zin).
    Maar nu jij het zo typt denk ik, ja, dat klinkt eigenlijk als een best goed idee. Dan geven we hem ook de regie erover en heeft hij zelf de keuze of hij als eerste of als tweede (of helemaal niet) wil vertellen :thumup:
    Enige euvel wat ik voorzie is dat het weer doorslaat de andere kant op: dat ie nog minder tolerant wordt als nu als iets eens een keer niet gaat zoals hij wil.. :confused:
    Dus als je dAAr alvast tips voor hebt.....? :rolleyes: :)

    Ook herkenbaar ja dat ineens meer bezig zijn met het huishouden.
    Paar maanden terug was het al bijna teveel gevraagd als je vroeg of ie even z'n bordje naar het aanrecht kon brengen of z'n stoel kon aanschuiven haha :p
    Wel lief toch zo :)
    Wij waken er ook heel erg voor om niet alleen maar te kijken naar z'n negatieve punten, maar vooral ook naar de positieve EN die te blijven benoemen naar hem toe.
    Dat doet hem ook goed gelukkig (welk kind niet trouwens?) :)

    Het stukje logopedie- helpt bij het benoemen van emoties, rijmt nog even niet zo in mijn hoofd als ik heel eerlijk ben.
    Hoe is dat zo tot stand gekomen als ik vragen mag?
     
    esklessebes vindt dit leuk.
  7. hummeltje5

    hummeltje5 VIP lid

    28 dec 2014
    21.455
    13.053
    113
    Vrouw
    Noord- Holland
    Och ja, breek me de bek niet open.. dat laatste zou soms zO fijn zijn!

    Die van ons is net 3-4 weken geleden met z'n wekelijkse gesprekje met de IB-er dus. Tot nu toe laat ie daar eigenlijk ook vrij weinig over los.
    Dan denk ik aan de ene kant: dat is je goed recht.
    Aan de andere kant had ik graag meer gehoord, want ik ben en blijf z'n moeder en zou geen goede moeder zijn als ik hem niet heel graag had willen helpen..

    Weet je wat ik zojuist nog in m'n winkelmandje heb gegooid en besteld? Een zorgenpoppetje.
    Dat is zo'n knuffel -een beetje een monster look-a-like (daar moet je kind wel tegen kunnen dus, maar anders valt er wellicht een andere variant te vinden of je plaatst ergens een oproepje of iemand zoiets kan maken..)- met een rits als mond.
    Daar kan je kind dan briefjes instoppen met zijn/haar zorgen.
    Puur om van zich af te schrijven.
    Wat jongere kinderen of kinderen die nog niet goed kunnen schrijven kunnen hun zorgen ook vertellen aan de pop (rits open bij vertellen, rits dicht bij klaar zijn met hun verhaal).
    Maar dAt ga ik die slimmerd van ons niet wijsmaken, want anders kan ik straks alsnog geen briefjes lezen/ hem helpen haha ;)

    Mooi ook hoe dat werkt met die orthopedagoog. Maar ik snap het wEl: soms is je hart luchten tegen een wildvreemde makkelijker dan tegen iemand die dichtbij je staat.

    Herkenbaar wederom een groot deel van je verhaal.
    Ook dat 2 kanten hebben. Zit ie lekker in z'n vel en gaat alles goed met z'n vriend, dus geen zorgen dAArom zogezegd (hier is t er nog maar 1 tegenwoordig), zie je hem lekker vrij zijn in z'n doen en laten en heeft ie een geweldig aanstekelijke schaterlach en is het het knapste kind op aarde met z'n mooie kuiltjes in z'n wangen... een ander moment waarop ie niet zo lekker in z'n vel zit staat z'n kop op onweer, is ie moeilijk te bereiken en/of eruit te halen en denk ik weer -haast melancholisch: och jongen toch, ik wilde dat ik zoveel meer voor je kon doen, maar ik kan toch echt niets meer dan de handvatten aan je aanreiken, waar je het zElf moet dOEn...
     
  8. hummeltje5

    hummeltje5 VIP lid

    28 dec 2014
    21.455
    13.053
    113
    Vrouw
    Noord- Holland
    Nog even hierop terugkomend, want was vergeten daarop te reageren.., maar het gaat me dus niet zozeer om wat ik kan zeggen tegen onze zoon, waardoor het hopelijk niet meer voorkomt dat hij vieze doekjes ergens laat slingeren.. maar het gaat mij erom hoe ik hem ervan bewust kan maken dat wat hij doet, niet altijd even handig is.
    Hem simpelweg zeggen dat ik de vieze doekjes liever in de wasmand heb is kennelijk niet iets wat bij hem beklijft. En logisch ook, want een kind heeft daar helemaal geen boodschap aan als hij geen intrinsieke motivatie heeft om iets te leren/ aan te pakken.
    Dus, kortom; hoe zorg ik er voor dat hij die motivatie wEl gaat krijgen op deze verschillende gebieden?
     
  9. Neuzeke

    Neuzeke VIP lid

    3 sep 2019
    10.779
    15.330
    113
    Vrouw
    Je moet eerst op zoek gaan naar de reden waarom hij zoiets achter jullie rug om wil opruimen en verdoezelen.

    Pas als je daar zicht op hebt, kan je het aanpakken.
     
    chrystel73 vindt dit leuk.
  10. evaleana

    evaleana Fanatiek lid

    2 nov 2021
    3.857
    4.933
    113
    Wou ik ook zeggen. Als hij het zou opruimen en het vieze doekje op de ‘crime scene’ zou laten liggen, zou ik uitleggen dat hij dat doekje bv beter in de wasbak kan leggen zodat ik het even kan uitspoelen ofzo. Maar een doekje helemaal verstoppen, doet me denken dat hij zich misschien zorgen maakt over jullie reactie? Dus misschien uitleggen dat je het heel fijn vindt als hij zelf opruimt als hij geknoeid heeft, en dat iedereen wel eens knoeit etc?
     
    Neuzeke vindt dit leuk.
  11. Vero0504

    Vero0504 VIP lid

    17 nov 2016
    17.690
    14.044
    113
    G begon hier spontaan alles op te ruimen als ik beroerd ben of last van mn rug heb, dan wel de hele nacht in touw ben geweest.

    Heb ooit een potje met knikkers neergezet en daar een vast aantal knikkers in gedaan. Dat is mn voorraad energie. Voor andermans zooi opruimen gaat er een knikker naar t niet smiley bakje. Als ik spelletjes heb gedaan met dr gaat er een knikker in t smiley bakje. Energie en tijd kan ik 1x uitgeven, liever geef ik dat uit aan de leuke dingen.

    Daarmee kreeg zij inzichtelijk dat als iedereen zn eigen zooi opruimt, ik niet 100.000 keer iets hoef te vragen (en de vraagstelling is correct en ook hier terugkoppelen van wat er gevraagd is) en meer van dat soort dingen dan heb ik meer energie voor leuke dingen en is ze daar zelf ook mee geholpen. Hier komt ze wel vertellen dat ze me geholpen heeft overigens ookal heeft ze zelf geknoeid :roflmao: "Oh wat fijn daar ben ik blij mee! Is het goed gelukt of wil je dat ik nog even kom kijken? (En ze wil graag dat je komt kijken)"

    Doorgaans heb ik in de avond al brood gesmeerd en staat t onderin in de koelkast klaar voor dr. Is ze eerder kan ze die zo pakken. Andere keer zet ik de ontbijtspullen op de eettafel klaar en kan ze zo dr brood smeren. Heeft ze geen reden om de kasten in te duiken (vol met afleiding).

    Heeft ze dr brood op (taak 1) mag ze wel wat lekkers pakken (taak 2). Maar in taak 1 is afleiding wat problematisch en dat zien we ook wel op school terug en in andere dingen.

    Het gericht van a naar b in activiteiten of een verhaal, zonder omwegen of uitstapjes heeft nog wat werk nodig.

    Heeft ze aan mij ook niet altijd een goed voorbeeld want als ik aan de poets ben neem ik links en rechts ook van alles weer mee. Dus ik let er wat meer op dat ik bewust eerst a afmaak en daarna pas met b start en afmaak als ze in mn buurt is.
     
  12. owly

    owly VIP lid

    19 aug 2013
    19.797
    8.663
    113
    Jemig wat herkenbaar. Zoon is een vlotte knul maar betreft sommige zaken zoals opruimen, niet standaard klagen over tandenpoetsen, en andere zaken die elke dag terug komen..
    Stop denk na is nog niet in zicht. Eerst doen en dan oeps..

    Hij is 8 en bijna 9. Toen hij 7 was (gr4) ging hij elke week naar speltherapie. Hij moest aarde, uit zijn hoofd komen, wat voel je en niet wat denk je. Ze was fantastisch, ze heeft hem echt kunnen helpen om ook het hb gedeelte meer een plek te geven net als de emoties.
    Dus als dat echt een groot struikelblok is zou ik dat overwegen.

    Wij zijn heel consequent, hij mag dingen ook zelf bepalen maar hou je wel aan je woord anders mag je dat de volgende keer niet. Stel hij wil minecraft spelen vragen we hoe lang heb je nodig. Meestal geeft hij een tijd wat redelijk acceptabel is anders gaan we verder in gesprek. Dan zet hij een timer en een tweede timer om dingen te laten zien. Dat is dan de tijd die je hebt.
    Wanneer wat vastloopt of updates gaat de tijd wat langer door maar dan heeft hij een goed argument.

    We zeggen altijd er kan van alles maar wel in overleg.

    Overigens heeft hij nog steeds moeite met hulp vragen. Voor zijn gevoel moet hij alles al kunnen:rolleyes:

    wat hier trouwens ook hielp is vantevoren afspraken maken. In jullie geval, hij uan aangeven of hij als eerste of tweede wil praten over de dag maar dan is dat het ook. Kiest hij als tweede en hij gaat vervelen dan kan hij van tafel terwijl ze verder praat of hij mag niks meer vertellen. Dat spreek je vantevoren af. Dan kan je terug koppelen aan wat hij gekozen heeft en je houden aan de afspraak.

    Mijn zus was namelijk ook zo, had niks te vertellen tot ik wat te vertellen had. Ze kon dwars er doorheen gaan met haar verhaal. Mijn ouders luisterde naar haar om de vrede in huis te bewaren. Ik zei er toch niks van.
    Tot ik er klaar mee was en me niet gehoord voelde. Daarna iets verbeterd maar dat gevoel van niet gehoord worden is zo naar. Daar moet je met je dochter niet naar toe willen. Heb daar lang last van gehad.
     
  13. esklessebes

    esklessebes VIP lid

    23 mrt 2014
    6.456
    3.312
    113

    Ik stuur je een pb
     
    hummeltje5 vindt dit leuk.
  14. hummeltje5

    hummeltje5 VIP lid

    28 dec 2014
    21.455
    13.053
    113
    Vrouw
    Noord- Holland
    Zal van de week weer even reageren!
     
  15. Mop81

    Mop81 Fanatiek lid

    9 nov 2013
    4.023
    2.415
    113
    Vrouw
    Amsterdam
    Hoi ik heb even mee zitten lezen.
    Ik begrijp dat dingen beter beklijven als er intrinsieke motivatie is. Maar sommige dingen moeten toch ook gewoon inslijten. Want is er wel intrinsieke motivatie voor tanden poetsen, douchen, kamer opruimen?

    En is er al weleens onderzocht of er meer aan de hand is? (Hb, add, ass)?

    Wat heel goed kan helpen (bij alle kinderen trouwens) is wanneer je met hem praat ook erbij te tekenen. Klinkt heel raar maar door beelden blijft iets veel beter hangen. En kan gewoon heel simpel, doekje, pijltje, prullenbak/wasmand.
    Ook over situaties waar emoties bij komen kijken. Hem laten tekenen of samen tekenen. Net als dat rouwboekje wat iemand noemde, dat werkte dus heel goed. Dan hoef je niet te praten maar kun je het wel kwijt.
     
    NiekeKris vindt dit leuk.
  16. rijo

    rijo VIP lid

    5 mrt 2014
    5.126
    1.926
    113
    Ik las in een van jouw reacties dat jouw zoon vermoedelijk te weinig uitdaging krijgt (kreeg) op school. Kan ik daaruit concluderen dat hij een ontwikkelingsvoorsprong heeft?
    Deze kinderen hebben vaak onderontwikkelde executieve functies (plannen, impulsbeheersing, taakinitiatie, werkgeheugen, emotieregulatie etc) en zullen hierin begeleid moeten worden.
     
  17. Sophie2019

    Sophie2019 Fanatiek lid

    21 jul 2018
    1.745
    1.322
    113
    Vrouw
    Klinkt echt precies als mijn zoon, maar hij is bijna 4. Als je zegt dat dit al jaren zo duurt hou ik m’n hart vast haha. Ik lees dan ook graag mee ;)
     
  18. JupitR

    JupitR VIP lid

    13 mei 2020
    6.120
    6.659
    113
    Vrouw
    Ik vind het ook als mijn zoon van 7 klinken ;) De afgelopen dagen is het meermaals voorgekomen dat ik zeg dat hij ergens mee moet stoppen. bijv. Een filmpje uitkiezen voor zichzelf terwijl zijn broertje aan de beurt is. En dan na 10x zeggen dat hij al is geweest en z'n broertje nu is, kan hij het plan om het volgende filmpje aan te zetten gewoon NIET stoppen. Het MOET gebeuren zoals hij wil. Hij kan heel eigengereid en koppig zijn en soms opeens ook heel makkelijk. Ik dacht eigenlijk dat het er ook een beetje bij hoort. Hij is wel heel goed te belonen. Dus als hij pas mag tv kijken als alles is opgeruimd, doet hij dat heel secuur.

    De strijd tussen aandacht voor broertjes of zusjes klinkt mij wel enigszins normaal. Soms weet je ook pas wat je wilt vertellen als het niet letterlijk gevraagd wordt. Misschien kunnen jullie daarin een andere vorm vinden?

    En als hij zich niet aan de afspraak met eten in de ochtend houdt en jullie dat wel heel belangrijk vinden (ik weet niet wat hij plundert) dan zou ik daar strenger in worden. Volgens mij zou je wel kunnen zeggen dat je hem heel graag naar beneden laat gaan, maar dat dit alleen mag als hij zich aan de afspraak houdt. Of een gulden middenweg zoeken.

    Mijn oudste kan na het badderen trouwens als een zielig hoopje in zijn kamer gaan zitten huilen omdat hij het zo koud heeft, in plaats van dus zijn pyjama aan te doen. Ik zeg dus ook: doe eerst je hem aan, dat helpt al een hoop. En dat werkt beter dan hem het zelf uit te laten zoeken. Misschien zijn er ook dat soort dingen voor jouw zoon?
     
  19. julia80

    julia80 Fanatiek lid

    11 jan 2014
    4.448
    2.261
    113
    Verbind je ook consequenties eraan als hij zich niet aan de afspraak houdt?
    Ik ben met dat soort dingen wel best streng maar waar ik wel altijd heel coulant mee ben is als ze uit zichzelf iets opbiechten aan me. Bijvoorbeeld dat ze dus stiekem een snoepje hebben gepakt en het dan toch komen vertellen dan bedank ik ze altijd dat ze het toch eerlijk hebben verteld en zeg ik heel vriendelijk dat ze dat de volgende keer niet meer moeten doen. Maar als ik er zelf achter kom dan verbind ik er wel echt consequenties aan
     

Deel Deze Pagina