Hoi allemaal, Na maanden uitstel is mijn schoonmoeder eindelijk naar de dokter gegaan met klachten als: - geen eetlust - ziet geel/grauw - afgevallen - eten smaakt niet - snel moe - hoesten Via huisarts donderdag doorgestuurd naar zhuis voor longfoto en algeheel bloedonderzoek. 3 uur daarna moest ze zich melden in het ziekenhuis en kreeg ze een bloedtransfusie. Meerdere zakjes en 1 nacht moest ze blijven. Nu is ze naar huis gestuurd met verder niks. Geen afspraak voor nacontrole etc Zou dit via de huisarts worden opgepakt ? Kan er nog wat anders "ergs" uitkomen dat ze Via huisarts te horen krijgt of had ze dat nu al geweten ? Ben ook benieuwd naar de oorzaak hiervan. Ze kunnen dit toch niet allemaal doen en dan daaaag tot ziens. Benieuwd naar jullie ervaringen met ziekenhuizen en berichtgeving over uitslagen. En of deze symptomen passen bij enkel ernstige bloedarmoede. Alvast dank! Groetjes
Natuurlijk gaan ze verdere stappen ondernemen Mogelijke oorzaken kunnen een maagzweer zijn waarbij of iets in de darmen( zweer of tumor) maar er kunnen nog veel meer oorzaken zijn. Ik ben aan dat nav de onderzoeken de huisarts contact opneemt Misschien kunnen jullie daar ook actief een rol in nemen aangezien ze het ook zo lang heeft uitgesteld om een afspraak te maken.
Zij koppelen terug naar de huisarts als het goed is, en die zal dan kijken wat er verder nodig is qua onderzoek bv of doorverwijzing naar een specialist. Zelf contact opnemen met de huisarts kan natuurlijk ook.
Ja precies dat hopen wij wel. Ze zijn zo makkelijk en naïef. Ze is volgens mij allang blij dat ze weer zo snel mogelijk thuis is. Ze zegt zelf komt door ijzertekort. De bloedtransfusie heeft geholpen maar voor hoelang. Wij als kinderen willen gewoon de oorzaak ervan weten.
Wij zijn/waren oprecht bang dat ze kanker heeft gezien haar klachten en staat van hoe ze eruit ziet. Maar zou dat alsnog kunnen of hadden ze dat dan we al te horen gekregen. Nu blijven we maar malen
Weet je zeker dat er niks meer volgt uit het ziekenhuis? Het is nu zaterdag, wat betekent dat poli afspraken en onderzoeken nu niet gepland kunnen worden. Gaan ze niet na het weekend afspraken nasturen? Want natuurlijk is er een vervolg nodig.
Misschien kun je ook zelf je zorgen bespreken met haar huisarts? Hebben wij ook gedaan met een tante, zij wou helemaal niks met dokters te maken hebben, maar wij hadden oprecht zorgen - hij kon ons wst tips geven, en uiteindelijk is hij toen een keer op huisbezoek geweest voor een praatje, en beetje bij beetje ging ze medische hulp accepteren.
Normaal gaan ze wel verder onderzoeken waar het vandaan komt. Vb in stoelgang kijken of ze zo ongezien bloed verliest door poliepjes. En als ze dat niet doen er zeker achteraan gaan. Werkgerelateerd heb ik ook wel eens meegemaakt dat er gewoon geen oorzaak gevonden werd in een extreem geval. Dus dat kan ook nog. Echt alles is wel onderzocht toen. Die persoon heeft toen 10 zakjes bloed moeten krijgen, en het enige bloedverlies wat ze vonden kwam van enkele krabwondjes dus niks extreem of raar gevonden. Had een hb van 3 (omgerekend naar Nederlandse waarden kom ik dan op 0.6), iedereen was heel verbaasd dat die nog gewoon rondliep (en hierna ook gewoon nog een hele tijd deed, was al een negentiger)
Nou ze zeggen van niet, maar ja wie zegt dat ze eerlijk zijn. Hoop dat de huisarts hen belt want zij gaat denk ik echt niet zelf bellen. Beetje kop in t zand steken
Ik ben het afgelopen jaar te vaak in een ziekenhuis geweest en bij ontslag kreeg ik altijd digitale brief in mijn dossier aan de huisarts, een telefoonnummer van de poli en afspraken rondom eventuele opvolging. Je wordt toch ook pas ontslagen na een gesprek met een arts? Oh, nu begrijp ik, je denkt dat je schoonmoeder mogelijk niet alles heeft verteld? Vervelend! Je kan alleen je zorgen uiten denk ik…
Weet je zeker dat je schoonmoeder helemaal eerlijk is naar jou toe? Mijn vader heeft dit nu 2x gehad, de mdl arts heeft hem een maag-darm onderzoek aangeboden maar mijn vader weigert dit. (Hij heeft ernstige copd en hartfalen dus sowieso slechte kwaliteit van leven) De eerste keer heeft hij echt ruzie gemaakt met de arts, die vond dat hij dan ook maar helemaal niet naar het ziekenhuis had moeten komen… het was een vervelend gesprek waarvan mijn vader me pas weken later vertelde hoe het echt gegaan was. Gelukkig troffen we de 2e keer wel een begripvolle arts die niet verder aandrong op onderzoek. Dus het kan wel, alleen een zakje bloed en dan weer naar huis , zonder vervolgafspraak.
Ik denk ook dat je niet alles weet na ontslag van haar. Er moet altijd een brief zijn van de specialist en als hij verder onderzoek wil of doorverwijzen dan moet het ziekenhuis dat in orde maken. Kan me niet voorstellen dat ze haar opnemen, bloed geven en verder niks zonder de oorzaak te weten. Kun je in het digitale zorgdossier van je schoonmoeder om gegevens in te zien?
Hoe ze het doen voorkomen is de oorzaak ijzer tekort, maar ijzertabletten hoefde niet omdat ze genoeg toegediend heeft gekregen via infuus. Wachten maandag wel af of ze nog wordt gebeld door de huisarts.
Ik sluit me aan bij de anderen. Alleen bloed geven doen ze niet, er volgt altijd meteen diagnostiek. Oftewel later op de poli en soms al meteen en wordt er vaak ook nog een opname geadviseerd zeker bij iemand die al ouder is. Dus ik gok idd dat ze of het niet helemaal goed begrepen heeft of niet alles helemaa vertelt.
Ik weet het niet. Mijn vader (82) had ook een veel te laag HB, dit is ontdekt omdat hij ivm vermoeidheid en snel buiten adem zijn, door was verwezen naar de cardioloog. Dan doen ze van tevoren een bloedonderzoek. Hart was, gerelateerd aan de leeftijd, niet verontrustend. Voor het lage HB is hij weer terug gestuurd naar de huisarts. Ik ben toen mee geweest voor de afspraak en we hebben toen besproken dat mijn vader geen ingewikkelde onderzoeken meer wilde, zoals maag onderzoek en alles. De huisarts wilde een nieuw nul-punt bepalen en net op de ochtend dat hij geprikt zou worden, viel hij, brak zijn heup en kwam in het ziekenhuis terecht. Daar is hij geopereerd en moesten we echt zelf vragen om dat HB nog op te pakken. Hij heeft één dag voordat hij naar het revalidatiecentrum ging, twee zakjes bloed gekregen. Sindsdien is het redelijk stabiel. In zijn geval kan het allerlei oorzaken hebben en hoe dan ook; ergens verliest hij bloed. Maar die onderzoeken gaan we niet meer doen. Hij was ook afgevallen. Krijgt nu een eiwitrijk dieet, extra vitamines en is nu 600 gram aangekomen. De val en de operatie hebben zeker niet geholpen. Het revalideren is nu op een punt dat hij functioneert op verpleeghuis niveau. Het gaat ook niet meer beter worden dan dat; hij kan niet meer naar huis. Het is in elk geval niet zo geweest dat er als vanzelf verder is onderzocht. En soms is het ook zo dat het niet vanuit het ziekenhuis/ arts komt die passiviteit, maar dat het dus best kan zijn dat je schoonmoeder zelf heeft aangegeven niets meer te willen of dingen niet heeft uitgesproken. Dan is dat het en naar haar wordt geluisterd. Sterker nog; mijn moeder heeft er altijd een handje van gehad om aan te geven dat ze mi-ni-maal rookt en zelden drinkt. Terwijl wij allemaal weten dat ze de een na de ander opsteekt als wij er niet bij zijn en dagelijks meer dan twee biertjes drinkt. Ze is nooit dronken hoor, dat zeker niet. Maar minimaal en zelden is toch heel wat anders. Ik heb dat wel eens aangegeven tijdens een ziekenhuisopname; leuke informatie, maar als moeders dat zelf niet aangeeft, doen ze er niets mee.
Als ze dit serieus zo verteld heeft, dan heeft ze niet alles verteld of ze heeft dingen verdraaid. Even heel simpel: als je ijzertekort hebt dan werkt een zak bloed maar even. Een rode bloedcel leeft maar 120 dagen. Stel dat ze allemaal baby-erytrocyten heeft gekregen (dat kan helemaal niet hoor, maar stel), dan zijn ze over 120 dagen dus allemaal dood en heb je wederom te tekort. Er zijn vele oorzaken voor een extreem laag Hb, waarvoor transfusie nodig is. Van relatief onschuldig, tot zeer ernstig. Alle oorzaken geven of een verhoogde afbraak van erytrocyten, verlies door bloeding, of een verstoorde aanmaak. Dit zal verder uitgezocht moeten worden. Hoe oud is je schoonmoeder? Haar eerste transfusie? Ik zou maandag even contact op nemen met het ziekenhuis of huisarts.
Als de huisarts alleen een verwijzing voor een bloedtransfusie heeft gemaakt( wat bijvoorbeeld gedaan wordt als iemand heeft aangegeven geen verder onderzoek wil) zal er niet vanuit het ziekenhuis verder gekeken worden. Dan moet er weer een verwijzing van de huisarts naar de internist moeten om verder onderzoek te doen.
@justme1974: bedankt voor je reactie. Heftig ook allemaal. Merah: ze is net 67 jaar geworden. Nooit gedronken of gerookt maar qua voeding vind ik niet echt een gezonde leefstijl en qua bewegen en buitenlucht (wandelen/fietsen) niks. Dit is haar eerste bloedtransfusie, sterker dit is de eerste keer (na bevalling kinderen) 40 jaar geleden een bezoek aan de huisarts. Op een gegeven moment oogde ze meer dood dan leven even heel cru gezegd en op aandringen want ze is mega eigenwijs en heeft al maanden klachten is de afgelopen donderdag naar de huisarts gegaan. Nu is het verhaal: vrijdagochtend longfoto die goed was en bloed dus niet en smiddags begon ze met eerste zakje (totaal 4 gehad) waarde was 2. Bij waarde 5 mocht ze naar huis vandaag en dat was het. Ik vroeg ook heb je geen afspraken op de poli of bloedprikken controle nee echt helemaal niks. Dat vinden we maar vaag. Zij lijkt het wel best te vinden. Hopelijk belt de huisarts haar. Zij zal niet snel bellen.
Naar aanleiding van de bloeduitslagen is ze dan verwezen voor de bloedtransfusie. Afhankelijk van wat de huisarts in de verwijzing heeft gezet wordt er wel of niet verder onderzoek via het ziekenhuis ingezet. Als hij echt alleen voor de bloedtransfusie heeft verwezen zal er nog een nieuwe verwijzing moeten komen voor verder onderzoek. ( meestal naar de internist) Maar dat is dus ook afhankelijk van of je schoonmoeder wel verder onderzoek wil.