Hallo allemaal, ongelooflijk, ik blijk zwanger te zijn!!! Ik weet het nu drie weken maar wil toch even met jullie delen hoe het gegaan is. Begin Februari is het mis gegaan op mijn werk. Er veranderd veel en klachten worden niet gehoord en van tafel geveegd. Dit heeft zich een jaar lang voorgesleept en ik ging er aan onderdoor. Ik ben overspannen geraakt. Vanaf 7 Februari zit ik thuis. Dit ging gepaard met enorme paniekaanvallen, huilbuien en intense beleving van stress. Ik rookte wel een pakje peuken per dag!!! En ook in die tijd ben ik wat slordig met de pil geweest. Maar mijn vriend en ik hadden zoiets toen we daar later over nadachten van mijn lijf laat nu echt geen zwangerschap toe. Het tegendeel bleek waar.... Ik ben in die maand thuis zitten erachter gekomen dat ik beter ontslag kon nemen op mijn werk, ik ging er niet meer uitkomen met mijn werkgever. En mijn gezondheid gaat voor! Maandag 7 Maart bij de bedrijfsarts geweest en die raadde dit ook aan in mijn situatie. Dinsdag 8 Maart de knoop doorgehakt en ontslag ingediend bij mijn werkgever. Dit alles heeft natuurlijk wel de nodige stress opgeleverd. Die woensdag 9 Maart moest ik eigenlijk ongesteld worden. Maar dat kwam niet. Ik ben heel regelmatig dus vond ik toch vreemd. Maar ik heb wel veel stress en ellende gehad dus ik keek er niet meteen van op... Ik heb het weekend over nog afgewacht. Maar die dinsdag erna toch maar een test gehaald, toen was ik bijna een week overtijd. Na twee seconde was de test hardstikke POSITIEF!!! Wow wel een schok voor mijn vriend en mij! Zo onverwachts! Ik woon nog niet eens samen met mijn vriend. Die komt uit het westen en ik woon in het oosten van het land. We zijn nu drie jaar samen. Hij wil heel graag deze kant op komen maar zoekt al langere tijd een baan hier. Dat lukt nog niet zo. Maar onze kinderwens is wel altijd heel groot geweest, mijn vriend word dit jaar al 38. Dus het is heel welkom en een oplossing komt er wel. Ook omzeil ik zo erg veel ellende. Ik menstueer zonder pil enorm heftig. Zo erg dat ik op medisch advies op jonge leeftijd aan de pil ben gezet omdat ik anders telkens bloedarmoede kreeg en mijn school/werk bijna niet meer kon uitoefenen één week in de maand. Ik had dus best wel angst te stoppen met de pil als we zwanger wilden worden. Dat is me allemaal gespaard gebleven... Ik ben meteen bij de huisarts langsgeweest en die geloofde het eerst ook niet. Hij vroeg of ik het heel zeker wist. Het komt niet vaak voor als een vrouw zo overspannen is en zo de weg kwijt en ook nog eens rookt als een ketter dat ze in verwachting raakt. Hij vond het een wonder! En zo zien wij dat ook! Ons kleine wondertje! Ik ben in twee weken helemaal gestopt met roken. Zodra ik wist dat ik zwanger was heb ik het afgebouwd maar bij iedere peuk voelde ik me schuldig dus ik wilde het wel heel snel laten. Ik zit nu op acht weken en twee dagen zwangerschap. Ik voel me uitstekend. Tot nu toe geen last van misselijkheid of andere dingen. Ik heb juist veel meer energie dan wanneer ik niet zwanger ben. Ik kan alles eten en drinken en kan tegen alle geuren. Wel heb ik wat bloedverlies gehad een week geleden en kreeg ik een inwendige echo. Maar alles ziet er normaal uit, hartje klopt goed en heeft een normaal ritme. Dit alles maakt het wel een extra groot wonder. Gewoon een cadeautje voor ons!!! Groetjes Mabel
Het is altijd heel speciaal maar zeker na jouw verhaal gelezen te hebben ,is het inderdaad erg bijzonder! Geniet ervan! Ben zelf moeder van 2 kids,heel veel ellende gehad afgelopen jaar,scheiding en meekomende ellende. Toch mijn geluk gevonden met een man,nieuwe ronde,nieuwe kansen. Mijn moedergevoel kwam ook weer de kop opsteken,ben 36 jaar,we hadden zoiets van: we zien het wel,maar zo snel al,nee niet verwacht! Als je een beetje op internet zoekt op kans op zwangerschap ,procenten en blabla,schrik je toch wel.... Het is zeker gewenst!
je verhaal roept gemengde gevoelens bij mij op, want ik rook niet, ben al lang van de pil af en nooit slordig geweest daarmee en wil zo graag een kindje.......en dan is het best cru om te lezen wat jij schrijft over hoe het bij jou gegaan is. Maar ik wil toch oprecht je feliciteren!!! Jij hebt het ook niet makkelijk gehad als ik lees over je overspannenheid, dus ik gun je dit geluk! Gefeliciteerd!
Gefeliciteerd, geniet er van het is een groot wonder, ik wacht alweer bijna 2 jaar op een wondertje, het is fijn te lezen dat er ook nog wonderen gebeuren op het moment dat je er nog niet eens mee bezig bent.
Gefeliciteerd!!! Heel veel geluk met dit wondertje, Ik hoop dat dit kleine wezentje de positieve boost is wat jullie hard nodig hebben. Ps: Wel dom dat je zelf ontslag hebt genomen, daardoor heb je geen recht meer op een uitkering! (spreek uit ervaring!!! was ook zo dom)
Hoi, ik kan me heel goed voorstellen dat het gemende gevoelens bij je oproept! Ik ken ook iemand die al een tijd bezig is om zwanger te raken. Netjes gestopt met roken en de pil en nog steeds niks... En bij mij hoppa! Ik vind het dan ook heel moeilijk het diegene die al zo lang bezig te vertellen. Ik kan me voorstellen dat het voor jou wat cru overkomt... Ik ben ook absoluut niet trots op hoe het gegaan is. Niet om het goed te praten, maar in de tijd van overspannenheid was ik behoorlijk van het pad af. Ik had helemaal niet in de gaten dat ik zo slordig met de pil was. En toen ik er achter kwam dacht ik dat het door alle stress en ellende en het vele roken echt niet mogelijk was zwanger te worden. En omdat het bij mij zo makkelijk gegaan is en omdat ik heel graag andere vrouwen zou willen helpen voor wie het niet zo vanzelfsprekend is heb ik me dan ook meteen aangemeld bij moeders voor moeders. Dat is het minste wat ik doen kan voor anderen. Ik wens jou dan ook van harte dat je heel gauw in verwachting bent van jouw wondertje!!!
Hoi, kan me je reactie voorstellen. Maar het was een weloverwogen keuze geweest. Financieel was het mogelijk. (ik woon nog thuis) Daarnaast heeft mijn vriend een heel goed betaalde baan. Maar het belangrijkste voor mij was dat ik er meteen ala minute uit moest want ik was heel dicht bij mijn onderlijn om zo'n beetje door te draaien... Ik weet dat ze me niet zomaar mogen ontslaan. Dus dan had ik eerst werk moeten weigeren en dat hele proces in. Het speelde al een dik jaar en het was genoeg. Ik wilde ook de eer aan mezelf houden. Ook wist ik dat ik snel iets anders zou hebben. Ik ben nu voor mezelf iets begonnen en dat ben ik langzaam aan het uitbreiden. Plus dat solliciteren wat je telkens moet als je een uitkering krijgt... Pff daar was ik nog helemaal niet klaar voor. Ik kan me voorstellen dat het niet in alle situaties heel slim is om zelf ontslag te nemen. Maar voor mij was het klaar en goed zoals het is.
bedankt voor de lieve en leuke reactie! Dat doet me goed. Ik was bang dat mensen me zouden veroordelen over hoe alles is gegaan. Maar ik heb alleen maar positieve reacties gehad van jullie! Super!