Ben niet echt bang geweest. Heb van tevoren weinig nagedacht over de bevalling. Ik heb het echt over mij heen laten komen.
Echt bang ben ik niet, ben daar denk ik te nuchter voor. Ik heb zoiets als ik daar over een paar weken in het ziekenhuis lig, ik heb weeen en ze zeggen dat ik mag persen weet ik dat het in elk geval bezig is en dat je met een paar uur je beebje in je armen hebt. (zal echt wel pijnlijk zijn maar je weet waar je het voor doet lijkt mij) Wat ik wel eng vindt is de mogelijkheid dat wanneer me vliezen breken ik dan alleen thuis ben (me vriend z'n werk is maar 10 min van huis maar toch) ik bedoel stel dat ik in paniek raak, of het niet door heb... Ach nog een paar weekjes en dan weten we het zeker. Liefs
Beste kvptje. Dat je niet in de gaten hebt als je vliezen breken is een illusie. Dat ontgaat je echt niet hoor! Daar is geen twijfel over mogelijk! Ik was heel bang vantevoren (nog voor ik zwanger was, ik ben echt bang voor het onbekende). En de bevalling was heel erg en heftig (met complicaties, in het ziekenhuis en met spoedks onder narcose), dus ik ben bij een tweede wel weer heel bang (en die tweede durf ik pas sinds enkele weken voorzichtig aan te denken). Het feit dat ik al aan een tweede durf te denken zegt misschien ook wel genoeg. En dat denken de meeste mama's en hou je daar gewoon aan vast. Vantevoren gaan nadenken over hoe het zal lopen werkt toch niet, want het loopt altijd anders. Succes!
Het ene moment ben ik wel een beetje bang en het andere moment totaal niet.. Ik hoop het hier snel te kunnen vertellen!
ik was op het begin een beetje bang. ik dacht hoe moet het kindje eruit uit dat kleine gaatje hahha. maar toen het einde in zicht was kon ik niet meer wachten wou dat die ween op gang kwamen was benieuwd hoe een bevalling zou voelen, toen het zo ver was dacht ik nou als dit alles is. maar heb wel 4 dagen met ween gelopen waar ik geen onsluiting van kreeg maar ja. groetjes
Ik was heel erg bang kreeg 2 dagen van te voren te horen dat ik werd ingeleid en ik was toen gestopt met roken ben diezelfde dag toch ff een sigaretje gaan roken heel fout van mij weet het En toen kwam de dag zelf ik was echt bang ik ging liggen op het bed en alles trilde ben zowiezo niet zo´n fan van naalden en toen ik het infuus kreeg trilde ik nog meer en toen kwam het wachten. mijn vriend ging dus ff naar het toilet en in de tussen tijd kwamen ze me vliezen breken toen ging ik nog meer trillen ik had zoiets van dat gaat volgens mij vies pijn doen maar viel best mee. Ze vroegen wel vaak of ik het koud had (omdat me hele lichaam aan het shaken was). En vroeg me af waarom manlief nu op dit moment moest piesen. Maar naderhand viel alles toch mee.naderhand heb ik alles als een roes beleefd had nog niet eens meer in de gaten dat me man er was. ik denk dat ik er nu beter voor sta
Ik denk nog niet aan de bevalling. Ik laat het maar over mij heen komen.. Angst heb ik dus nog niet 8)
Hoi allemaal, Nou ik ben anderhalve week bevallen van een gezonde dochter. Ze kwam een week te vroeg en ik moet zeggen doordat ik ook totaal niks heb gelezen over bevallen en ook geen gym heb gedaan het voor mij echt 1000maal is meegevallen. Ik ben er gewoon in gedoken met het idee van ja nu gaat het gebeuren. Heb snachts weeen gehad en ik wist niet eens dat dat weeen waren haha. ik dacht zelfs dat het loos alarm was. Pas in de ochtend ben ik naar het ziekenhuis gegaan en binnen 3 uur was ze er. Ok het voelt niet fijn dat is normaal, maar zodra je dat kleine hummeltje uit je ziet komen ben je het ook opslag weer vergeten. Nu nog probeer ik me de pijn te herinneren, maar dat lukt me niet. Meiden geniet van de zwangerschap en geniet nog meer na de bevalling. Echt het komt allemaal goed. En een beetje gezonde spanning is natuurlijk nooit weg, maar wees niet bang. SUCCES allemaal
Ik moet eerlijk zeggen dat ik echt geen moment angst heb gehad. Ik was zo blij dat het eindelijk zo ver was dat de kleine zou komen. Tuurlijk het onbekende dat was spannend , ik wist niet wat er zou gebeuren maar bang of angst voor de bevalling totaal niet gehad. Misschien was mijn bevalling daarom ook wel heel relaxed ? omdat ik niet echt angs had en geen paniek voelde. Ik heb wel veel gelezen over de bevalling maar geen oefeningen of speciale dingen gevolgd.
Ik was niet bang voor wat me te wachten zou staan. Ik had zoiets van ik zie het wel. Natuurlijk had ik wel eens momenten van...pfff kan ik dat wel. Maar dan dacht ik weer...eruit komt hij toch hoe dan ook. Nou dat heb ik geweten Op het moment dat mijn vliezen braken werd ik heel rustig. Je bent dan echt alleen daarmee bezig en alle twijfels en angsten vergeet je meteen. Ik kan je niet precies vertellen hoe weeen aanvoelen, want dat ben je echt meteen weer vergeten. Ik weet wel nog dat ze pijnlijk waren. De perweeen daar in tegen waren echt een opluchting. De pijn was eindelijk weg. Ik dacht wel in mijn zwangerschap als het maar geen vacuum wordt. Dat is het uiteindelijk wel geworden omdat Luca klem zat. Maar op zo'n moment maakt je dat allemaal niks meer uit. Je wil gewoon zo snel mogelijk je kindje in je armen sluiten. Ik weet nog dat ik bij iedere perswee dacht: Kom op Luca en nu kom je er uit nu wil ik je wel eens zien . En de knip daar voel je echt helemaal niks van. Ik had niet eens in de gaten dat ik een knip had gehad. Toen ze zeiden we gaan u even hechten had ik zoiets van huh? waarom? 8) Het is echt waar wat alle moeders zeggen: je bent alle pijn meteen vergeten zodra je je kindje in je armen kan sluiten
ik doe met je mee. aan de andere kant heb ik ook weer m'n volledige rust momenten: we doen het al héél lang en het moet er toch écht een kéér uit....... ik probeer er niet teveel aan te denken, kan me er toch geen voorstelling van maken. vind het trouwens wel altijd heel fijn om hier weer een positief verhaal te lezen over een floep en een zucht en oerkrachten en het al lang weer vergeten zijn van de pijnen vanwege je wondertje!
Soms benauwd het mij ook wel..Het niet weten wat je te wachtten staat...Doe ik het straks allemaal wel goed? Kan ik het wel aan... en van het een op andere moment heb ik zoiets van, wat een ander kan kan ik ook...
Bij mijn eerste heb ik een normale bevalling gehad. Niet extreem lang, of pijnlijk (tenminste niet dat ik me kan herinneren ) Toch ben ik er nu wel veel meer mee bezig. Kan ik mezelf weer zo in mezelf keren, zodat het bijna vanzelf gaat? Of ga ik nu dan toch maar eens flippen? Heel appart, tis niet zo dat ik er bang voor ben. Iedere dag bevallen er veel vrouwen, en de meesten doen het zonder medische ingrepen. Tegenwoordig hoef je ook niet echt meer dood te gaan, dus ook dat zou in mijn voordeel moeten werken.. Maar toch.. Ik weet wel dat ik nadat ik was bevallen last kreeg van galstenen, en dat ik toen regelmatig heb gezucht dat ik liever nog een bevalling wilde doen.. (is in mijn optiek toch ook wel weer positief toch?!)
juist omdat het zo onbekend is wat er te gebeuren staat had ik zoiets van 'ik zie het wel' en 'dat doe ik wel ff'. kijk het is niet het leukste gedeelte van een kindje krijgen maar je overleefd het wel als jij jezelf ervoor open zet, zal het een stuk makkelijker gaan.
Je moet het idd gewoon over je heen laten komen, en het is cliche, maar je bent al vrij snel weer vergeten hoe pijnlijk het was. Gelukkig heb ik niks te klagen gehad, mijn eerste was er binnen 6 uur en de 2e binnen 2 uurtjes!
ik kijk heel erg uit naar het moment als de baby op mijn buik leggen waarschijnlijk ben ik de pijn dan vergeten is het niet . er zijn mij zoveel vrouwen voor gegaan dus mij lukt het ook wel toch?
Ik hoor van bijna iedereen dat ze zooo blij zijn met persdrang. nou ik had 1000 x liever weeen.. ha ha . want dat hij eruit gaat dat doet meer pijn dan weeen vond ik. Was niet bang , maar ben dat denk ik voor de volgende keer wel Ik was de pijn trouwens ook niet meteen vergeten 2 weken met een trauma rondt gelopen Toen werdt het wat minder
Haai ook ik zweet peentjes hoor maar ben ook erg nieuwschierig naar hoe het zal zijn. Mijn instelling is al acht maanden als mammie het kan kan ik het toch ook. En ook als ik het niet kan komt mijn beeb er toch wel! Maar de nieuwschierigheid hoe dit kleine ( nu zwaar hikkende) mensje eruit zal zien overheerst! Laat die bevalling maar komen!
Ik was heel erg bang voor mijn bevalling. Zag er als een berg tegen op. Maar het is mij 200% meegevallen, echt waar kan me niet eens echt herinneren dat ik veel pijn heb gehad. Echt... geniet van jullie zwangerschap, maak je niet te veel zorgen. Ik ben een echte bange schijterd, en mij is het super meegevallen. Als ik het kan kunnen jullie het ZEKER. Hillegonda