Ze zou willen dat ik mam of iets zei maar heb dr duidelijk gemaakt dat hem dat echt never nooit niet gaat worden! Noem haar bij dr naam en als jinte erbij is oma
Anne, Turks voor mama Mijn man spreekt mijn moeder ook aan met mama, dat klinkt wel heel schattig, hihi
Ik kan het heel goed met mijn schoonmoeder vinden en ik noem haar gewoon bij haar voornaam. Is je schoonmoeder / schoonvader ma / pa noemen niet iets meer wat ze vroeger deden?
Hier gewoon de voornaam. Overigens heb ik een goede band met haar maar ma vind ik niet 'kloppen' en ik denk dat dat voor haar net zo geldt.
Ik noem mijn schoonmoeder gewoon bij haar naam. Ma vind ik wat vreemd aangezien ik ook bij haar op kantoor werk, komt een beetje vreemd over tegen over de rest van de collega's. Als onze zoontjes er bij zijn dan noemen we haar oma.
Mijn zwager (man van schoonzus) noemt ze wel pa en ma maar ik kan dat inderdaad ook niet hoor! Ik probeer het ook al jaren te ontwijken en dat weten ze! Ik vind het lastig om ze bij hun voornaam te noemen omdat ze daar zelf voor mijn gevoel ook niet helemaal achterstaan. Als ze me belt is er eerst eeen uuuuhhhh (wat moet ik nou zeggen) en dan begint ze maar gewoon te praten. Dat maakt het voor mij dus ook niet altijd makkelijk. Tot op heden helpen ze me wel door het te ontwijken!
Gewoon bij der voornaam. Ik heb maar 1 pap en mam, en dat zijn mijn eigen ouders. Schoonmoeder heeft een keer voor ons gekookt, vriend was nog niet thuis. Zegt ze ineens tegen me: zo dat heeft mams even goed gedaan hè voor jullie! Hebben jullie het lekker makkelijk! Ik: huh? Jij hebt het toch gemaakt? Toch niet mijn moeder? Was meteen duidelijk wat ik ervan vond. Ze is de moeder van m'n vriend, niet de mijne. En we hebben een hele goede band samen hoor, maar ik ga haar niet hetzelfde aanspreken als mijn moeder
Minn schoonmoeder noemde ik altijd bij haar voornaam. Toen ze op haar sterfbed lag werd dat liefkozend "moeke". En nu sinds een maand is ze overleden.
Ik noem mijn schoonmoeder wel 'ma'. Niet omdat ik dat zo graag wil, maar omdat ivm een andere cultuur het onbeleefd is om haar bij haar voornaam te noemen. In het begin voelde het heel onnatuurlijk, maar ben er nu aan gewend. Alleen sommige tantes praten tegen mij over haar als 'mama' en dan gaan echt mijn nekharen overeind staan. Daar ligt dan mijn grens, ik heb maar één mama!
Als ik ergens anders ben, heb ik het gewoon over me schoonmoeder, ben ik bij haar zelf dan noem ik haar gewoon bij haar naam. Zo'n goede band hebben we niet, dus zal haar nooit ma oid noemen.
ben niet heel close ofzo met dr maar gewoon een normale band. meestal zeg ik oma. heel soms moeders. als ik bv aan opa vraag vraag: is moeders dr ook? schoonvader is gewoon opa. als ik met mn man over hun spreek is het jullie vader en moeder
Ik kan het wel goed met m'n schoonouders vinden maar heb eerlijk gezegd moeite om ze bij hun voornaam te noemen, mag wel van ze hoor maar ik vind dat zo...weetnie...ik ben nog dat ik 'oudere' mensen U noem zeg maar. Krijg ik m'n schoonvader aan de telefoon vraag ik bijvoorbeeld of de vrouw des huizes thuis is of of m'n schoonmoeder er is...pap en mam is het ook niet voor me. Omzeil meestal het naamgebeuren dus
Heb nu geen schoonmoeder meer, maar voornaam kan toch gewoon. Of evt de voornaam afkorten Miran ipv Miranda bijv. Dat is meestal al minder afstandelijk. Maar voornaam is heeeeel normaal
ik ben misschien ouderwets maar vind mijn s ouders aanspreken met hun voornaam niet zo gepast. zijn ook al mensen tegen de 70.
Aan afkortingen heb ik sowieso een hekel, ik heet ook geen Mar! Misschien scheelt het ook wel een beetje welke leeftijd de schoonouders hebben, mijn ouders en schoonouders zijn zeventigers...wel moderne zeventigers maar toch