Dat misschien wel.. Maar ik neem aan dat er van te voren over nagedacht is.. Zou gewoon zonde zijn dat ze er later spijt van krijgt. iemand in mijn omgeving heeft in ongeveer dezelfde situatie gezeten.. Ze was niet geplant zwanger, door de pil heen en haar vriend zat hele avonden in het cafe, ze had geen toekomst met hem. Woonde nog thuis bij haar ouders, deet nog een opleding... Ze heeft abortus gedaan en wat denk je? Ze heeft nu een dochter en denkt elke dag eraan terug, als ze het vandaag terug kon draaien deet ze het meteen! Ze had het kindje achteraf graag bij zich willen houden. Maar dat kan dus niet meer!
Dat doen ze wel. Ik heb een nicht die helaas ook om dubieuze redenen (lees: toch maar niet) een abortus heeft ondergaan met zo'n 20 weken. (ze heeft het er trouwens nog steeds moeilijk mee, no shit... we blijven haar ondersteunen omdat het familie is, maar begrijpen kun je het niet)
Ik ben het met Jody eens, volgens mij kán je al geen abortus meer laten uitvoeren. Los daarvan; ik zou in jouw situatie absoluut NOOIT een abortus laten uitvoeren. Het is je eigen kindje wat al 18 weken in je buik groeit, en wat je sinds kort ook al echt voelt bewegen. Het is natuurlijk ontzettend vervelend en rot dat je gaat scheiden van je man. Vreselijk. Maar dan ben je dus beter af zonder hem. Jouw kindje kan daar niets aan doen, en heeft het recht op een gelukkig leven samen met jou. Probeer te denken aan hoe het leven er uit zal zien, samen met je baby! Jullie zullen elkaar gelukkig maken, dat is een ding wat zeker is. Heel erg veel sterkte, vreselijk dat je een scheiding moet doormaken terwijl je zwanger bent. Probeer toch te genieten straks van de 20-weken echo. Het is zo bijzonder!
Ik kan begrijpen dat je overal over twijfeldals je hele wereld zo op zijn kop staat. Maar kijk eens op internet hoe je kindje er nu uit ziet. Dat si echt een heel echt kindje. Ik kan uit ervaringspreken ( als kwam ik op een hele andere manier alleen te staan) Een meid van 25 met kind. kan leuke mannen genoeg krijgen. Dat meen ik. Ik heb een paar maanden net zoals als jij gedacht, tot ik over mijn relatie heen was, weer ging stappen ( goeie oppas regelen). Sterker nog , je moet uitkijken dat er geen jongen op je af komen die zo dol op kinderne zijn dat ze verliefd op je worden juist omdat je een kind hebt. Wel de leuke dingen , niet de zware verantwoordelijkheid denken ze..... en uiteindleijk nemen ze stapje voor stapje die verantwoordelijkheid toch. Dit even over je zorgen. Ik denk dat als je abortus pleegt je kapot gaat. Dat trek je niet , niet met 18 weken nog. Practische zaken : zijnn jullie getrouwd? zo nee, dan hoef je nooit wat met hem te maken te hebben als hij het niet erkend heeft, en ouderlijk gezag kan hij nog niet hebben. zo ja wikkel de scheiding netjes af, wellicht ene omgansregeling en zorg dat hij betaald voor zijn kind. Meid succes, je kan het echt wel.
.... Maar geloof niet dat ze het aan hem gaat vragen....en zonder te vragen mag er dan zelf over beslissen....ook bij 18 weken?
ik vind de reden van abortus bij jou echt geen goede reden hoor, zoveel vrouwen zijn je voor geweest met het alleen opvoeden van een kindje, zijn deze moeders en kinderen dan slechter dan dat ze samen een kleintje opvoeden, nou zeker niet en ik heb respect voor deze vrouwen. je hebt zoveel moeite gedaan voor dit kindje en dan is het zover dat je moeder mag gaan worden en dan wil je het niet meer, bedenk goed dat een kindje krijgen een wonder is en het niet vanzelfsprekend de volgende x weer lukt. een abortus mag zeker in dit stadium, een meisje dat ik ken heeft een abortus gehad met 16 wk en heeft er ontzettend spijt van. ze was al 4 x uit de kliniek gelopen en met 16 wk dus alsnog een abortus. ze heeft nu hulp nodig maar die kan ik haar niet geven. ik heb haar me steun betuigt maar zal haar nooit kunnen helpen met deze zware beslissing die ze heeft genomen. wat ze zegt is dat het kindje geen pijn heeft gehad maar wie kan dat nou zeker zeggen, zij beweert dat omdat ze in algehele narcose is geweest (+ aan de beademing) het kindje niks heeft gemerkt want zij heeft ook niks door gehad. zij weet haast zeker dat het kindje lag te slapen door de zware narcose maar ik kan me daar gewoon niet overheen zetten. meid doe geen abortus en laat dit wondertje opgroeien tot een mooi mens JOUW kindje
Ik zit met tranen in m'n ogen van boosheid eerlijk gezegd. Een (gezond) kind "aborteren" omdat het leven tegenzit? Kom nou! Ik snap dat je het moeilijk hebt en kan me niet voorstellen hoe je je nu voelt maar denk je dat aborteren ook maar iets oplost? Denk dat je het jezelf alleen maar moeilijker maakt, het is een beslissing die je je hele leven met je mee zal moeten dragen, en geloof me, hier krijg je spijt van. 18 weken zeg het moet niet gekker worden. Sta je kindje dan tzt af voor adoptie, dan heeft het in ieder geval nog een kans op een mooi leven. Wil niet lullig doen maar jij hebt dit kind al leven geschonken door (ook zo bewust) zwanger te raken, en nu is het jouw taak om ervoor te zorgen dat je kindje zo veilig en gezond mogelijk blijft. Vind je beweegredenen heel egoïstisch, en als je een paar weken verder bent, zal je denk zelf ook wel zien dat jij en je kindje de enigen zijn die belangrijk zijn, en niet allen JIJ.
Meid, er komt heus wel een leuke man, die jou en je kindje accepteerd! Ik zou het niet laten weghalen, vooral omdat het een ivf kindje is. Je hebt er al zoveel voor moeten doen. Ik denk dat je spijt krijgt. Je voelt je kindje al, en hij/zij kan er niks aan doen. Ik vind het overigens wel een rotstreek van je man. Dat ie dat even eerder laat weten, zeg. en niet terwijl jullie bezig zijn voor een kindje...
Wetgeving in Nederland betreft abortus. (van wikipedia ) Abortus provocatus blijft volgens het artikel 296 van het Wetboek van Strafrecht (Titel XIX A - Misdrijven tegen het leven gericht) nog altijd strafbaar, maar de Wet Afbreking Zwangerschap geeft een aborterende arts een strafuitsluitingsgrond, wanneer hij tot de bevinding is gekomen dat de vrouw verklaart zich in een "noodsituatie" te bevinden. De beslissing hierover ligt soeverein bij de vrouw. De vader van de foetus heeft geen recht op medezeggenschap, dat wil zeggen dat hij niet kan eisen dat de zwangere vrouw de zwangerschap uitdraagt. De WAZ bepaalt niet tot in welk stadium van de zwangerschap de arts abortus mag uitvoeren. Artikel 82a van het Wetboek van Strafrecht bepaalt echter dat "het doden van een vrucht die naar redelijkerwijs verwacht mag worden in staat is buiten het moederlichaam in leven te blijven" gelijk staat aan "een ander, of een kind bij of kort na de geboorte, van het leven beroven". Op basis van de huidige stand van de medische wetenschap mag volgens de Ministeries van Volksgezondheid en Justitie daarom abortus op menselijke foetussen tot de 24e week (5,5 maanden) van de zwangerschap uitgevoerd worden als aan een aantal regels voldaan is. Een van die regels is dat de uitvoering van de vruchtafdrijving voorafgegaan moet zijn door een bedenktijd van minimaal 5 dagen, en dat de abortus moet worden uitgevoerd door een medicus. Een abortus provocatus, die "volgens de regels gedaan" is, wordt een abortus provocatus lege artis (APLA) genoemd.
My God ! Wat zeg je nu? Kan er met mijn pet niet bij. Ik weet niet eens echt wat zinnigs te zeggen eigenlijk, ben met stomheid geslagen. Dat je man is vreemd gegaan kost het leven van je 18 weken oude kindje ? Hij is een klootzak, absoluut !, maar weet niet of ik jou een haar beter vind. Bovenal begrijp ik je ook niet. Zolang moeten vechten om je droom waar te maken, dan hangt het toch niet meer van een vent af die je in de steek laat. Het spijt mij enorm van mijn uitspraken maar zo denk ik erover en niet anders.
hoi Rosi, Ik ben het helemaal eens met Nikita23, ook ik snap heel goed dat je even helemaal de weg kwijt bent. Ik vond sommige reacties ook erg bruut. Jij bent de enige die hier over een beslissing kan nemen en dit forum is over het algemeen gewoon erg anti-abortus (ook niet zo gek met al die zwangeren ). Ondanks dat ik dus in principe voor (het recht op) abortus ben, wil ik je aanraden om hier nog eens HEEEEEEL goed over na te denken. Je hebt zo veel moeite gedaan voor dit kindje, en het is al zo ver! Bedenk goed wat een abortus met 18 weken inhoudt, dat is echt heel vreselijk, volgens mij moet je gewoon bevallen dan. Dat is wel even iets anders dan een overtijdbehandeling voordat je zes weken op weg bent. Bovendien heb je volgens mij niet de goede redenen om abortus te plegen. Natuurlijk is het helemaal verschrikkelijk dat je partner vreemdgaat (wat een ongelofelijke ******zak van een vent), maar dan ben je misschien ook eigenlijk beter af zonder hem en dat geldt ook voor je baby. Dit klinkt hard, en zo zie jij het vast nog niet, maar zo is het wel. Ook zijn er zoveel vrouwen die een geweldige nieuwe relatie vinden met kindje, wees daar maar niet ongerust over. Eigenlijk is mijn advies: kalmeer eerst en doe ALSJEBLIEFT niks overhaast. Ik weet zeker dat je daarvan spijt krijgt (al vraag ik me trouwens af of je een abortusarts kan vinden die nog zo laat om deze reden een abortus uitvoert). Praat met mensen over het verdriet en de verwarring die je nu voelt en huil lekker uit, want ik denk dat het idee van deze abortus vooral daaruit voortkomt. ik wens je heel veel sterkte, Selma
Persoonlijk denk ik dat je er spijt van zou krijgen. Je hebt blijkbaar zoveel moeite gedaan om zwanger te geraken, dus betekent dat, dat je dat kindje echt wou. Natuurlijk, in andere omstandigheden. Je droomde van een gelukkig gezin met jullie 3, veronderstel ik. En nu valt heel dat beeld in duigen. Zo'n dingen gebeuren nu eenmaal, spijtig genoeg. Maar je bent nog jong, misschien kom je binnenkort iemand tegen die jou EN je kindje aanvaard. Ik zou dus geen abortus plegen. Vind het gewoon erg van je man dat ie niets gezegd heeft. Jullie maar proberen en hij dan op een ander gaan. Toont erg weinig respect tegenover jou.. Wat je ook beslist, sterkte!x
Als ik in jou situatie zou zitten zou ik geen abortus laten uitvoeren en zeker niet om de redenen die jij noemt, mijn kindje is op dat moment mijn toekomst en de rest is bijzaak. succes met je keuze ik wens je veel wijsheid en kracht toe.
Het mooie is dat jij van die vent af bent en een ander er mee zit! Eens een enorme k#%$#%$#$zak altijd een k^%#^%##zak
BRRRRRRR krijg helemaal kippenvel bij het lezen van zon bizarre sugestie. Je hebt heel lang moeten vechten voor een kindje en nu hoor je dat je man vreemd gaat en zou dus eventueel abortus willen overwegen?/ Ik ben in total schock eerlijk waar! 18 weken zwanger en dan abortus dat kun je gewoon niet menen! Je hele leven vast zitten aan die man ach kom op zeg er zijn meerdere wegen die naar rome leiden. Klinkt misschien heel hard maar als je zulke gedachtes kunt hebben dan ben je geen kind waard , ja sorry zp crew maar dat is mijn mening.
Ik ben het met je eens Rosi! Abortus laten plegen zou ik zeggen. Je bent een kind niet waard! Laten ze je gelijk dan ook steriliseren. Of nog beter: Laat je gewoon bevallen, laat je kindje aan jou zien en laten ze het dan weg halen bij jou en breng het naar mensen die er wel liefevol mee omgaan. En dan steriliseren?
het meisje waar het over gaat heeft 3 echos gehad en daarop was echt niks bijz te zien op een prachtig kereltje naar. ze voelde het kindje ook al bewegen en voor de buitenwereld was het ook te zien. het kindje was gewoon gezond op het eerste gezicht dan zeker weten zou je pas als hij geboren zou worden
Postaglandine: De postaglandinebehandeling wordt tussen de 18 en 22 weken na de bevruchting plaats. Door de toediening van het hormoon prostaglandine komen de weeën opgang en wordt het kind uitgestoten, net als bij een bevalling na negen maanden. Ook deze ingreep vindt in een kliniek plaats. Over het algemeen wordt de vrouw 24 uur opgenomen in de kliniek. Vlak voor de vrucht uitdrijving wordt de vrouw onder narcose gebracht. In Nederland wordt de zoutpunctie nauwelijks gebruikt. Dit is een injectie met keukenzout. Ook het toepassen van een keizersnee gebeurd hier zelden. Alleen als het kind misvormd of ernstig gehandicapt is gebeurd dit. Nadat het kind levend is geboren laat en het kind sterven of helpt men het sterven. De meeste abortusingrepen in klinieken en ziekenhuizen gebeuren medisch verantwoord, zodat de lichamelijke complicaties minimaal zijn.