Het wordt zo 'afgekeurd' he. Als mensen vragen 'liefst een jongen of een meisje', dan wordt je verondersteld te zeggen 'als het maar gezond is'. Wat natuurlijk waar is, als het maar gezond is. Maar hebben de meeste mensen niet toch ergens een beetje een voorkeur? Ik wel....
Ik heb ook altijd wel een voorkeur gehad, maar na 2 miskramen denk je echt "als het maar gezond is" . Ineens maakte het helemaal niks meer uit.
Na 2 meiden had ik ook duidelijk een voorkeur hoor. Wenste echt een jongetje deze keer. Het is weer een meisje geworden, ben er echt heel gelukkig mee. Blijkbaar werk ik ze te goed af EN breng ik alleen meiden voort haha (jaja ik weet dat pa er ook invloed op heeft)
Ik denk dat het aan de situatie ligt waar je je in bevindt. Ik heb 3 jr lang te horen gekregen van mijn gynaecoloog dat door mijn endometriose de kans op een zwangerschap die op natuurlijke wijze ontstaat heel klein was. Toen ik wel op natuurlijke wijze in verwachting raakte maakte me het geslacht echt niet uit! Ik zou niet minder van mijn kindje houden als het 't andere geslacht zou hebben. Maar misschien als het over een aantal jaar weer raak mag zijn ik wel een voorkeur heb... dat weet ik niet..
Ik vind dat ook wel normaal hoor zolang je maar niet ongelukkig bent als het dan het andere geslacht is. (mijn vader heeft mijn oudste zus de eerste 3 dagen niet willen zien omdat ze een meid was voor straf kreeg hij daarna nog 3 meiden en geen zoons Nu is hij dol op ons allemaal)
Mijn ouders gingen er zelfs gewoon van uit dat ik een zoon ging zijn, hadden die even pech Moesten ze nog gauw gauw een naam verzinnen... Hun voorkeur was dus ook duidelijk en is duidelijk gebleven tijdens mijn opvoeding. Mijn vader liet mij meer tomboy zijn dan mijn oudere zus Ik denk niet dat ik zal 'teleurgesteld zijn' als het het andere geslacht is hoor, het gezondzijn blijft toch belangrijk, maar als ik echt zou mogen kiezen... Dan wist ik het dus wel
ik had geen voorkeur, zag charmes in beide geslachten, mijn man wel. hij is niet gewend aan kleine kinderen en ik denk dat hij het onbewust veiliger vond om een kindje van het eigen geslacht te krijgen ik kreeg wel heel sterk een voorgevoel op een gegeven moment: het werd een jongetje! mijn moeder, mijn tante en nog een aantal mensen deelden dat sterke voorgevoel. onbewust was ik me er achteraf gezien toch enigzins op gaan richten dat ik een zoontje zou krijgen. bij de echo vertelde de gyn overtuigd: het wordt een meid! we waren even stil. niet omdat het niet egwenst was, natúúúúrlijk niet! het was onverwacht en er moest even een knop om. net toen ik aan het idee van een dochter begon te wennen, zei ze 'ik twijfel toch'. uiteindelijk bleek het toch ene knul en ik betrap mezelf er op dat ik soms wat stiekem gluur naar de schattige roze jurkjes en bloemetjes en ik weet nu: een meisje was ook prima geweest! heb me er wel even schuldig om gevoeld, maar als het alsnog een meid blijtk te zijn zijn we net zo blij (en mag ik jurkjes shoppen )
ik ad bij Luca geen voorkeur. het maakte mij echt helemaal niks uit wat het zou worden. De meeste vonden dat vreemd volgens hun had je altijd een voorkeur. Nou nee echt niet Mijn man wel..die zei heel duidelijk een meisje zou ook leuk zijn, maar ik hoop toch stiekem op een jongen. Nu als we voor een tweede zouden gaan dan zou ik wel heel graag een meisje willen.
Mij maakte het niks uit omdat het mijn eerste kindje was. Maar mijn vriend heeft al 2 zoontjes rondlopen, dus was het wel leuk als zijn 3e een meisje zou zijn. Dus daar lag onze voorkeur wel een beetje. Ook voor zijn schoonouders zou het dan de 1e kleindochter worden. Mijn ouders hadden nog geen kleinkinderen dus maakte het ook niet veel uit. Als het idd maar gezond is. En toch krijgen we een meisje, dus zijn we allemaal apetrots. Het is nu al bekend dat ze aan alle kanten door opa´s en oma´s verwend gaat worden
Jaren heb ik gedacht dat ik jongens wilde, daarna periode gehad dat ik meide wilde......een poos van alles wat.... en nu? Nu is het idd als het maar gezond is...vreselijk burgelijk mischien maar de wens is zooooooo groot na jaren uitstel dat ik nu echt iets heb vanne 'ik wil een beeb, maak niet uit welk geslacht!' (me man heeft ook besloten dat je ook lego kan kopen voor meisjes ...hem maakt het ook nix uit!)
Ik neig bij deze kwa gevoel heel erg naar een meisje. En m'n voorkeur was bij de vorige zwangerschappen ook een meisje. Ik ben denk ik meer meisjes mama dan jongens mama maar sinds vorige week zou ik een jongen ook helemaal te gek vinden Het belangrijkste is dat het gezond is want na veel moeite en verdriet maakt het je weinig uit eigenlijk.
hmm ik weet wel waar mijn voorkeur ligt. echter.. of dat het nou wel of niet gaat worden.. tja dat doet er niet zo toe het is meer dat ik dat gewoon leuk vind en tja.. als dat het niet word dan is het gewoon pech hebben en met iets anders ben ik echt niet minde rblij hoor.. en zelfs als het niet gezond zou zijn.. denk ik dat ik er ook gewoon blij mee zou zijn. het blijft toch je kind.. willekeurig welk geslacht en welke staat het ter wereld komt. dus wat dat betreft vind ik de opmerking "als het maar gezond is" een beetje tja.. loos en zo gek is het volgens mij niet als je voorkeur hebt wij hadden beiden in ieder geval een hele sterke voorkeur. echter wel allebei een andere.. dus 1 van beiden zal moeten leven met het andere geslacht en ik moet zeggen.. dat diegene zich er inmiddels gewoon bij neergelegd heeft en waarschijnlijk zelfs wel een beetje teleurgesteld zou zijn asl het nu ineens blijkt dat het toch wat anders is *grin* het is gewoon net waar je naartoe leeft denk ik.
Voordat ik zwanger raakte had ik graag een meid gewild (stiekum) maar nu ik "zwanger" op de ClearBlue gezien heb maakt het me ook totaal niet meer uit. Ik wilde zelfs het geslacht van te voren weten, nou zoals ik er nu over denk: totaal niet. Er is (hoe cliche het ook is) niets wat ik liever wil dan een gezond, levend, klein kindje op de wereld zetten. Eentje die ik vreugdevol mag opvoeden, en een hoop wijsheid en liefde mee mag geven. Het is toch een godsgeschenk dat dit allemaal mogelijk is?
Heel stom misschien, maar ik heb echt geen voorkeur! Beiden lijkt me fantastisch, het maakt me echt niet uit! Ik kan me wel voorstellen dat ik bij de 3e ofzo wel een voorkeur zou hebben.
Ik heb best een voorkeur gehad, in je droom heb je toch een bepaald plaatje ofzo... Maar nu ik zwanger ben, heerlijk laat maar komen, meisje of jongetje. Ik kan gewoon niet wachten tot ik mijn schatje in mijn handen heb
mijn voorkeur ligt nog een beetje bij een jongetje, denk dat ik meer een jongesmama ben. Maar als het een meisje blijkt te zijn is het natuurlijk ook helemaal geweldig! Heb een zusje van net 2 jaar en daar ben ik helemaal gek op. (ben alleen zo bang voor de pubertijd )