Nou gisteren echt een dieptepunt gehad, meneer wilde buitenspelen maar mn dochter lag op bed, dus opa geregeld. Die kwam langs en meneer was ineens heel geinteresseerd en druk met de ipad. Halloo!!!! Hij moest en zou buiten spelen?! Dus ipad afgepakt en hem in zn kleding gedirigeerd. Pfoehh... huilen, krijsen, schreeuwen....Meneer wilde vervolgens geen jas aan. Nou, met een hele worstelpartij een jas aangekregen en hij heeft staan stampvoeten en staan schreeuwen in de tuin alsof hij vermoord werd Oef..... Kan niet zeggen dat ik dan genoegdoening voel, maar ja, hij moet weten wie er de "baas' is.... vanmorgen "moest" ik zijn beker op tafel zetten ( hij zat op de bank). Ik zeg: dat kan je zelf. "Nee, hij zat op de bank dus ik moest het doen". euhm... maar mama zit ook op de bank... dus meneer gooit zn beker maar op de grond!! Zo dan.... Waar doe je dan verstandig aan? negeren of boos worden? Dit flikt hij ook vaak aan tafel, Ik st er dan op dat hij zelf zn bestek/ beker etc van de grond pakt en dat kan HEUL lang duren voor hij dat doet... mmmm....z ennnnnnnnn.... geduld is een hele schone zaak!!
Hmm, heel makkelijk nu van een afstandje.. Ik zou m niet gedwongen hebben om direct buiten te gaan spelen als ie net lekker bezig was. Dat kan dan toch ook wel een kwartiertje wachten..? Maar misschien had je dat al gedaan. Iig proberen om op een leuke manier te stimuleren ipv te eisen dat ie dan maar buiten moet gaan spelen, omdat ie dat zo nodig wilde. (Wat vond opa?) Lastig ja, omdat opa helemaal daarvoor gekomen was. Beker op de grond gooien, zou ik ook eisen dat ze m zelf op gaat pakken. En natuurlijk proberen niet boos te worden.. Als ze t uit zichzelf niet doet, zou ik haar van de bank oppakken en nogmaals duidelijk vertellen dat ik niet wil dat ze die beker op de grond gooit en dat ze m dus zelf moet oprapen. Was ie tv aan het kijken ofzo? Dan waarschuwen dat de tv uitgaat, als hij de beker niet opruimt. Of iets anders waar hij mee bezig was.
Ja idd erg lastig, want met dwingen weet je gewoon dat het niet gaat werken en dat je tegenspraak krijgt. Maar op dat moment vond ik dat hij iets teveel de regels bepaalde naar mijn zin. Hij wilde graag naar buiten, dus opa geregeld en ineens gaat hij bepalen dat opa maar moest wachten omdat hij net lekker bezig was??!! Nee dus.... Maar ja, wat echt wijsheid is in zo'n situatie?? Met die beker, zo doe ik dat inderdaad ook. Dat vind ik ronduit brutaal en overduidelijk de grenzen opzoeken. Hoewel die andere situatie dat natuurlijk ook is...
Tja, wat is wijsheid.. Het hoort er gewoon bij, vrees ik!? Ik geef haar zoveel mogelijk vrijheid en laat haar vaak wat bepalen. Als ze iets echt niet wil, hoeft het (meestal) niet. Wil ze iets heel graag, dan geef ik best wel eens toe als mijn eerste reactie nee was.. Zo geef ik haar het gevoel dat ze best iets in de melk te brokkelen heeft. In een aantal gevallen stel ik grenzen. En dan ben ik duidelijk en consequent.. Maar niet te strak, want dan gaat ze zich alleen maar meer verzetten. Het is altijd moeilijk een grens te trekken tussen te veel verwennen/zin geven en te veel regeltjes en te vaak nee verkopen. En het ene kind accepteert regels en grenzen ook weer makkelijker dan het andere. Zo makkelijk dat opvoeden .. Mijn dochter zal best wel een beetje verwend zijn hoor. Maar ze luistert ook best goed tegenwoordig, vind ik. Ik vind het belangrijk dat er niet teveel strijd is, want dat vind ik veel te stressvol. Een ander vindt het heel belangrijk een kind niet teveel te verwennen. Je zult zelf moeten bepalen hoe dat in jullie situatie het beste voelt voor iedereen..
Mijn opvoedstijl sluit heel erg aan bij hoe jij het aanpakt, maar ik ben bang dat mijn kind hier alleen niet mee om kan gaan. Als we hem teveel de keuze laten dan gaat hij met allerlei kleine zaken onredelijke eisen stellen en maakt hij van een mug een olifant. Dus dat is nog even de balans hierin vinden. Hij is op dit moment ook best verwend en dat merk ik wanneer we ergens de rem op zetten. Dan gaat hij echt heel erg in protest echt tot in het lachwekkende toe zelfs... maar ik wil dit wel volhouden. Meestal was dat in het verleden het moment waarop ik terug krabbelde en dacht: ok, zo'n big deal was het nu ook niet voor mij... en hij toch zn zin kreeg. Maar het is heel onduidelijk voor hem als hij de ene keer met drammen wel zn zin krijgt en de andere keer niet. Ik probeer dus wel wat meer structuur aan te brengen en ene paar regels te hanteren zodat dat voor hem duidelijk is. maar het is lastig om ook weer niet teveel regels te hebben zodat je er stress van ervaart.
@druif: oh ik heb weleens anne onder mn arm gepakt.. samen naar de beker gelopen om alsnog die beker op te laten pakken ik bn ook niet zo van echte dwang hoor.. maar nog minder van moedwillig dingen op de grond gooien omdat je geen zin hebt om je te bewegen en als ik speciaal opa zou vragen om met hem naar buiten te gaan.. dan zou ik toch zeggen "opa komt speciaal omdat jij buiten wil spelen. en het is niet leuk als opa dan voor niks heirheen komt omdat jij liever met de ipad speelt" en dan ging ze inderdaad toch naar buiten hoor (daarbij mag ze toch al niet zo vaak op de ipad en is het altijd drama als ze die weer in moet leveren want het is zoooooooooooo leuk!)
Nou, toevallig wou mijn zoontje vanochtend ook wandelen en naar de glijbaan. Mooi! Maar toen ik onder de douche vandaan kwam, wou hij ook met de iPad blijven spelen. Begrijpelijk; ik laat hem wachten en hij was wat anders gaan doen, iets dat ook heel leuk is. Ja, ik ben niet zo van de "baas" willen zijn hoor. Ik vind dat die peuterpubers het al moeilijk genoeg hebben met hun emoties. En ja hoor; na een uurtje was hij er klaar voor, ik ook, en zijn we gegaan. Ik ga hem niet dwingen in iets dat hij niet wil en niet strikt noodzakelijk is; niets zo veranderlijk als een peuter! Wat ik dus niet doe, is als we klaar staan in de deuropening terugkrabbelen omdat meneer zich heeft bedacht. Dan gaan we gewoon, maar gelukkig komt dat zelden voor en als dat gebeurt, is het gemopper maar van korte duur.
@zogelukkig: hier weinig anders hoor.. maar als er dan speciaal iemand komt zodat hij naar buiten kan.. dan is het een ander verhaal toch.
Vind jij, ik niet. Ik probeer me te verplaatsen in m'n kind en ga hem niet dwingen iets te doen dat hij niet wil (het gaat om spelen, laten we dat niet vergeten). Opa is vast heel flexibel en wil vast ook wel iets anders doen met zijn kleinkind, toch? Hier wonen de opa's en oma's heel ver weg, komen niet zo vaak en als die komen is het 1 groot feest!
Die ipads zijn heel verleidelijke dingen!!! @saskia: ik had inderdaad uitgelegd dat opa ala minute was gekomen omdat hij dat zo graag wilde en dat het niet netjes was als hij opa nu liet wachten... maar hij was er helaas niet zo gevoelig voor... Weet nu dat het misschien niet zo verstandig was om toch door te zetten, het veroorzaakte alleen maar op een peuterpuber driftbui... @zogelukkig: Normaal ben ik wel redelijk van de compromissen sluiten, maar als opa staat te wachten dan vind ik het echt onbeschoft. Die kan je moeilijk naar huis sturen en een uur later weer terug laten komen... dat moet onze zoon wel leren. Eigenlijk probeer ik best vaak om hem tot iets te bewegen door wat meer uitleg te geven, er iets tegenover te stellen etc.
nou ik vind persoonlijk.. dat als iemand de moeite doet om naar jou toe te komen speciaal omdat jij iets graag wil dat het niet zo netjes is als die moeite voor niets is geweest.. komt diegene spontaan uit zichzelf langs is het wat anders nog.. maar als jij vraagt of iemand komt om wat leuks met jou te doen.. dan mag je een peuter zijn.. maar dan kan je best leren dat dat niet leuk is voor de andere partij.
dat werkt hier.. meestal(!) wel goed soms tja.. dan niet. dat vind ik ook niet heel raar maar toch met een kleine reden waarom je iets moet doen is ze vaak prima voor rede vatbaar.
Zoveel mensen zoveel meningen. Heeft het kind erom gevraagd dat opa kwam? En komt die dan ook nog speciaal en alleen om buiten te spelen? Zo praat je het kind nog een schuldgevoel aan! "Die arme opa komt helemaal speciaal voor jou, dus nu ga je buiten spelen". (Dit is natuurlijk overdreven, want Druif kennende is het zo vast niet gegaan). Ik wil mijn kind meegeven dat hij een eigen mening mag hebben en altijd vrij mag zijn in wat hij voelt en wat hij denkt. Een beker boos op de grond gooien kan natuurlijk niet, daarmee overschrijdt je een grens; de grens van fatsoen en een peuter van 3 weet heel goed dat je dat niet doet! Je kan het er niet mee eens zijn Saskia, maar je kan er niet over twisten, want dit is mijn manier van opvoeden. Iedere ouder voedt op naar zijn eigen waarden en normen en dit zijn nu eenmaal mijn waarden en normen. Dus: als mijn kind geen zin heeft om buiten te spelen, dan hoeft dat niet. Hij is nu nog klein en moet gelukkig nog niet zoveel. Over een jaar is hij niet mee vrij, maar moet hij naar school en komen er opeens heel veel regels en vaste ritmes bij. Ik hoop dat ik mijn kind nog een jaar lang ongelimiteerd kind kan laten zijn, dat hij zich vrij voelt om te doen wat hij wil en weet dat hij mag zijn wie hij is. Zo wat een betoog.
tja uiteindelijk heb ik dat ook voor ogen.. maar eh.. dan op een iets andere manier overigens vind ik het niet het aanpraten van een schuldgevoel maar het leren van oorzaak/gevolg.
In mijn specifieke geval had onze zoon opa "zelf" gebeld en gevraagd of hij wilde komen om buiten te spelen, wat ik niet kon omdat onze dochter lag te slapen. Dus opa komt praktisch "meteen" opdraven en in de tussentijd had mn zoon de ipad gevonden en vond dat ook ineens heel interessant. In dit geval vond ik het dus onbeschoft om opa te laten wachten, die speciaal voor mn zoon kwam om buiten te spelen. Heb hem dus geprobeerd oorzaak-gevolg uit te leggen door uit te leggen dat opa speciaal komt voor hem omdat hij dat gevraagd heeft. En dat het dan niet netjes is om opa lang te laten wachten omdat hij nu ineens op de ipad wil. Maar dit zijn de moelijkere zaken van oorzaak en gevolg aanleren. Dingen die gaan over sociale omgangsvormen. Het voorbeeld van de beker op de grond is op deze leeftijd al een stuk duidelijker te begrijpen als zijnde niet gewenst gedrag. Ik wil mn zoon ook echt meegeven dat hij zn mening en gevoelens mag uiten, moge dat duidelijk zijn in mn openingspost. Ik wil hem niet overrulen door duidelijk te maken dat ik hier 'de baas" ben ( hou eigenlijk helemaal niet van die term) en hij hierdoor niet meer boos mag of durft te zijn of wat dan ook. Maar af en toe hem op zn daden wijzen doe ik wel. Ik wil hem wel leren dat hij niet ongelimiteerd zijn eigen ding mag doen, dat er consequenties zitten aan zijn gedrag of dat hij dingen ook op een normale/nette of rustige manier mag brengen in plaats van... ( drammen, dreinen, nephuilen, woede aanval etc) om zijn zin te krijgen. Tis lastig om er een balans in te zoeken. Vandaag gaat het eigenlijk best erg goed! Hij zit superzoet te spelen en accepteert ook weleens een nee. Zonder meteen over de rooie te gaan. Maar gisteren was een dag waarop al zn uitingen over de top waren en dan is mijn mening in de basis dat hij altijd zn gevoel mag uiten en zichzelf mag zijn, maar in het geval van gisteren moet ik dat wel even met een korreltje zout nemen. Als ik overal in mee zou gaan dan weet hij denk ik halverwege de dag niet meer wat hij nou voelt, wil of denkt Af en toe even een time out is dan wat ik doe. Niet om te straffen, maar wel om even wat rust te creëren.
Kijk; dat verandert de zaak. En hun geheugen werkt ook wel, althans: bij mijn zoontje is dat geen excuus, want die heeft een heel goed geheugen! Ik zei al bij zoals ik het schetste dat het vast niet zo was gegaan.
stiekem stond het er dus gewoon maar merk trouwens wel.. hier thuis als mevrouw de ipad eenmaal in handen heeft.. ze die niet graag weer afstaat. (ik zou dr dus bij voorbaat al niet de ipad geven als ik weet dat er vlak daarna iemand langs komt.. of dat nou opa is of een vriendinnetje van school )
Wat een lange kindjes hebben jullie! Mn zoontje is 95 cm en is nu 3 jaar en 2 maanden... maar ligt al vanaf zn tweede in een peuterbedje. Maar meer omdat het zo'n woelwater is. Wat meer ruimte vond en vindt hij heerlijk!! Hij komt er ook nooit eerder uit dan de bedoeling is, maar dat hebben we bereikt met zo'n babyzoo wekker
Heel herkenbaar topic, ik zit ook geregeld met mijn handen in het haar... Mijn zoontje is echt van het betere gooi- en smijtwerk. De ene keer omdat hij boos of gefrustreerd is en de andere keer puur om een reactie uit te lokken. Ik hoop met heel mijn hart dat het ophoudt als hij 4 is. Nog 8 maanden te gaan