Jij hebt de goede keuze gemaakt! Je kent het verhaal van mijn familie en ik heb ook besloten dat ze mijn kinderen niet meer mogen zien. Ziek of niet! *knuffel* meis! Kus, DD
ik zal mijn dochter nooit zomaar haar opa en oma ontzeggen, ik en mijn schoonouders gaan ook niet zo lekker. Ze accepteren mij denk ik alleen omdat ik de moeder van haar kleinkind ben. Maar dat is voor mij geen reden om haar bij haar opa en oma weg te houden, das meer mijn pech. Maar het verhaal van ts vind ik heel anders, dit soort gedrag is ook gewoon niet goed voor haar zoontje. Dat zou voor mij wel een reden voor toedeledokie zijn.
Ook ik geef je groot gelijk dat je helemaal geen contact meer met haar wil, maakt ze het zelf naar toch.
Ik heb geen idee. Ik heb me er nooit zo in verdiept en het eigenlijk altijd gepikt wat ze zei omdat ze 'ziek' was.. Het enige wat ik er vanaf weet is dat ze of extreem vrolijk is en dat dat over kan slaan in extreem verdrietig etc..
Ze mag van mij zoveel fout doen als ze wil. Maar niet over de rug van mijn zoon. Gelukkig staat mijn man hier achter. Nogmaals; wat hij ook wil, daar zal ik hem niet in hinderen..
Precies! Als het alleen aan mij gericht was, nog niet leuk, maar oke.. Maar ze betrekt nu ook ons zoontje in haar ellende. En dat wil ik niet! Ik wil dat hij rustig opgroeit zonder op zijn tenen te moeten lopen..
Meid al leefde je in luxe, waar je voor werkt met elkaar daar mag je van genieten. En daarmee bedoel ik niet eens dat je zelf ook een baan met inkomen hoeft te hebben. Als je thuis zorgt dat alles voor elkaar is, dan ben je al prima bezig. Maar dat stukje erna vind ik wel jammer. Je kan dat niet alleen beslissen. Op die manier werk je een wig tussen je man en jezelf. Het is zijn moeder en hij zal zelf die keuze moeten maken dat zijn moeder geen goede invloed is op deze manier. Als jij dat voor hem gaat doen, door haar te weigeren en je zoontje uit haar buurt te houden, dan breng je hem in tweestrijd. Bovendien, omdat zij liefdeloos met jou om gaat, hoef je jezelf niet net zo op te stellen. Vaak werkt het juist beter als je vriendelijk blijft. Wil niet zeggen dat je geen grenzen hoeft te trekken. Ik zou het als ik jou was aangeven naar je man toe, wat het met je doet en dat je wil dat het stopt. Je kan ook altijd blijven aan geven naar haar toe dat ze je pijn doet met zulke nare berichten en dat je niet wil dat ze je sms't. Doet ze dat wel, dan kan je een ander nummer nemen. Je hoeft haar grenzeloze opmerkingen dus echt niet te accepteren. Als ze het wel doet waar je zoontje bij is, dan kan je zeggen dat je het gesprek wil stoppen, maar ik zou wel rustig blijven. Punt is, het is de oma van je zoontje en daar veranderd niets aan. Het is de moeder van je man, hij zal zelf op moeten staan en zijn mond open moeten trekken. Doe jij het, dan ben jij de gebeten hond.
Ik snap je helemaal. Maar mijn man is het met mij eens dat ons zoontje hier niet de dupe van moet worden. Dat hij niet in die spanning hoef te zitten. Mijn man zit hier al zijn hele leven in en dat wil hij niet voor Mick. Hij staat ook 100000% achter de keus dat Mick daar niet naar toe gaat. En wat mijn man doet.. Dat moet hij zelf beslissen. Daar kan ik niets over zeggen. En het vervelende is.. Mijn man is enigskind, de rest van haar familie wil niets met haar te maken hebben ivm hetzelfde als ik. Mijn man wil dit ook niet, maar hij wil wel weten hoe en wat. Als hij geen contact met haar heeft, kan hij geen 'toezicht' houden.. En aan de andere kant denk ik; Ik heb het toch altijd gedaan, ongeacht of mijn man de keus heeft gemaakt in iets, het komt altijd op mij terecht. Dusja.. Als ik haar een mail/sms terug stuur, krijg ik een mail/sms terug dat ik haar stalk/bedreig etc en dat ze aangifte gaat doen. (voorgaande keren gebeurd) Daarom reageer ik er nu ook niet op, ondanks dat haar woorden ons echt pijn doen. Ik kan ook niet 'rustig' daar gaan zitten, want zodra zij zich 'beter' voelt, wordt er verder geleefd alsof er niets gebeurd is. Dat kan ik niet meer opbrengen.
Als je man achter je staat, dan is het duidelijk toch? Wel goed dat hij uitzoekt wat hij kan met dat toezicht. Maar er zijn hier ook goede hulpverlenende instanties voor. Tenslotte is hij ook een 'kind' van een moeder...zo zou het niet horen te gaan. Sterkte met het maken van keuze's.
Tjongejonge meid, dat is niet niks zeg. Kan me voorstellen dat je er klaar mee bent! Gelukkig laat je je man de keuze of en hoe hij contact met haar wil houden, dat kan dan in ieder geval niet jouw inmenging geweest zijn. Snap heel goed dat je je kindje bij haar weg wilt houden om veiligheidsredenen, maar is het voor hem niet jammer dat hij oma niet ziet? Is het bijv. niet mogelijk dat je je zoontje mee laat gaan wanneer je man eens langsgaat? Of vind je dat niet fijn? In ieder geval sterkte hiermee, lijkt me echt een rotsituatie
Hebben wij dezelfde schoonmoeder . Maar goed dat je deze keus gemaakt hebt. Ik heb, door precies dezelfde opmerkingen en gedrag, na 2 jaar de deur dicht gegooid. Onze trouwdag was de druppel. Ze heeft haar 2 kleinzonen ( inmiddels bijna 4 en ruim 2 1/2) nog nooit gezien, ze vraagt er ook nooit naar. Mijn man gaat eens in de 3 of 4 maanden een uurtje bij haar langs en dan heeft ze het enkel over haar zelf. En heel af en toe klaagt ze waar ze dit alles aan verdiend heeft, en dat haar 'vriendinnen' vd kerk er ook niks van snappen waarom haar dit is aangedaan. Meid, je kind gaat voor alles. Nu hoef je niet meer over je schouders te kijken wat ze nu weer uit vreet. Eindelijk rust .
Heej dat klinkt bekent! Ik heb 10 jaar geleden nadat ik van moord op mijn ex beschuldigt ben (zelfmoord) alle contact afgekapt (voor de derde en laatste x). Met mijn ex schoonma en met haar lievelings zoon die haar naar de mond praat. Alleen de oudste broer van mijn ex komt hier nog (van het weekend nog met de verjaardag van mijn oudste). Precies om dezelfde reden als jij nu heb ik er van af gezien om het contact te onderhouden ook al is het technisch gezien een oma van ze. Alle stress en ellende en gedoe is het niet waard. En in die tijd al helemaal niet. (zelfmoord van papa, diagnose van oudste, verhuizing net na scheiding etc.) Ik heb tot het 5e levensjaar van mijn oudste met haar te maken gehad en mijn oudste moest haar ECHT NIET! Die was namelijk al oud genoeg om door te hebben wat oma deed; Chanteren! "Als jij oma geen kus geeft dan krijg jij je kadootje niet" "Als jij niet bij oma komt zitten (in plaats van mama) dan krijg jij geen koekje (als enige)" En dat zijn de mindere dingen. De andere zijn ingewikkelder en vallen niet zo even uit te leggen. Zo probeerde ze ook een wig te drijven tussen mij en mijn man en mij en de rest van haar familie. Ze deed het ook bij de andere schoondochters, schrale troost. De 2e was toen nog geen 3 dus die weet er niet veel van. Beiden weten ze ondertussen wel het een en ander van wat ik en anderen verteld hebben. En nu na 10 jaar probeert ze ineens om mijn zoons te paaien met 10 euro en een kaartje op mijn oudste zijn verjaardag. Eerst was het verhaal altijd dat dat niet kon omdat ik het anders in zou pikken (ja hoor ik zit te springen om die 20 euro per jaar van haar! ) En ze zou graag eens wat horen van de jongens vraagt ze in het kaartje. Ze probeert mij hierin helemaal te omzeilen en speelt het nu direct op mijn 15 en 13 jaar oude zonen. Ik heb ze gevraagd waarom zij denken dat oma dit ineens doet. Zij denken ZELF dat oma ze probeert te paaien met dat geld zodat ze contact zoeken. Maar anyway, ik heb er 11 jaar mee aan gerommeld. Als er wat was stond ik klaar want het was een zielig mens en toch mijn schoonmoeder en de oma van de kinderen. Kreeg altijd en alleen stank voor dank en een hoop heibel en gescheld en steken onder water en geroddel achter mijn rug om. En kan je 1 ding zeggen: WEG WEZEN! De lieve vrede is het ECHT niet waard! Ben maar blij dat je man jou steunt in je beslissing. Dat deed mijn ex niet. Nouja, in zijn afscheidsbrief wel maar goed toen waren we dus alweer 11 jaar verder en gescheiden. *adem in adem uit* Hmm ik was al een tikkie boos dankzij die actie van het weekend van haar. Nu ik jou post gelezen heb laait het weer op Dit ligt voor mijn idee niet aan de manisch depressiviteit van haar hoor. OF ze mankeert (net als mijn ex schoonloeder) nog meer in dr bol OF ze weet verdomd goed wat ze doet.
Nee liegen hoort niet bij Manisch depressiviteit! Dat is iets wat vaak met elkaar in verband wordt gebracht (net als bij borderline). Vaak liegen mensen omdat ze zelf de waarheid niet willen inzien of puur om iemand te kwetsen. Ik ben blij dat L. jou besluit respecteert en misschien dat hij er nu ook achter komt hoe de vork in de steel zit. Liefs, DD
Nou dat ze niet helemaal spoort lijkt me duidelijk. En voel jij je niet geroepen om jezelf te verdedigen want dat is echt niet nodig! Het lijkt er meer op dat ze jaloers is. Sterkte!
Ik geef je groot gelijk dat je die beslissing hebt genomen. Mick verdient veel beter dan een oma die hem en zijn moeder belachelijk maakt. Ze is erg labiel en ziek, maar dat wil niet zeggen dat ze zich niet hoeft te gedragen zoals iedereen en met respect om moet gaan met haar omgeving. Manisch Depressief zijn zal lastig zijn voor haar, dat geloof ik best, maar dat is geen excuus om zo achterlijk te doen. Ik zeg; kappen met haar!
Meis, Wat een verhaal zeg !! :x Ik vind dat je een hele goede keuze hebt gemaakt voor jou & Mick! Wat manlief doet is aan hem, maar ben in ieder geval blij dat hij jou keuze accepteerd.. het is/blijft wel z'n moeder. Dat zijn altijd moeilijke keuzes die je dan moet maken. Dikke knuffel voor jou !
Mijn moeder is ook manisch depressief maar dit gedrag herken ik bij haar niet eerlijk gezegd.. ze heeft de diagnose al 12 jaar en heb er al een hooop mee meegemaakt maar dit gedrag herken ik niet gelukkig. je moet je grens ergens trekken amders ga je zelf eraan kapot. sterkte ermee.
Hoi, Ik denk als moeder heb je de taak om je gezin te beschermen (heb zelf (nog) geen kinderen, maar dit is wat ik vind). Als daar wie of wat dan ook bij is die een instabiele/zorgwekkende/bedreigende factor is, dan gaat die persoon eruit en bescherm je datgene wat je het meeste na staat. Of die persoon nu ziek is of niet, soms moet je lastige keuzes maken voor jezelf omdatgene om je heen te beschermen. Vind het net als vele anderen dapper dat je het zo lang vol houd...andersom bekeken weet ik niet of ik het bijvoorbeeld had geaccepteerd als mijn man werd uitgescholden voor wat dan ook door mijn vader/moeder...Het is mijn keuze en die hebben ze te respecteren. Ik vind jouw reactie richting je man dan ook positief, ik weet niet of ik dat zou kunnen, zie bovenstaande. Je hebt een keuze gemaakt in het belang van je kind dus dan is het denk ik altijd een goede keuze!!!
@neeltje: werk zelf met manisch-depressieve mensen maar dat geeft niet het recht om andere zo te behandelen!!! En ook ik zou die deur dicht doen! Genoeg is genoeg! Veel sterkte, succes!