Ben ik weer hoor met een vraag... Sorry als ik lastig wordt. Deze zwangerschap is er een met een randje doordat we vanaf week 30 het medische circuit ingingen vanwege een mogelijke afwijking aan het voorhoofdje. Nu blijkt ze een lichte vorm van frontal bossing te hebben, maar verwaarloosbaar. De beide gyn's die er naar gekeken hebben kwamen tot die conclusie, maar toch blijft het door mijn achterhoofd spoken. Ook was ze te klein, maar met de echo 2 weken terug zat ze met 33+4 op een gewicht van 1950 gram, dus niet te klein en niet zorgelijk. Maar toch blijf ik een bepaald gevoel en angst houden. Ik krijg dat gewoon niet weg. Als ik haar een dag een stuk minder voel of een halve dag niet, dan schiet ik in de stress en haal ik van alles door mijn hoofd en ben ik bang dat het hartje gestopt is met kloppen. Er zit diep van binnen een angst dat ons meisje wat gebeurd en ik ben dus ook erg bang om over die 40 weken heen te gaan. Het blijft de hele dag maar door mijn hoofd spoken en waarom, dat weet ik echt niet. Ik durf het ook niet tegen mijn man te zeggen, want die zal weg zeggen dat ik er teveel mee bezig ben en me veel te druk maak en ik me hier helemaal niet mee bezig moet houden. ZO ook als ik er mee naar mijn moeder ga. Ook tegen de verloskundigen durf ik deze angst niet uit te spreken,omdat ik bang ben dat ze me een zeur vinden. Ik voel me ergens gewoon een zeur die dingen voelt die er helemaal niet zijn, omdat ons meisje gezond is, maar toch dat onderbuik gevoel. Wat moet ik hiermee?
Hoihoi, Jou gevoel is heel belangrijk, je moet dit echt delen! De verloskundigen vinden je echt geen zeur! Spreek je angst uit, ze kunnen je vast tegemoet komen! Doen hoor! Imke
Bedankt voor je reactie. Ben nu wel weer wat rustiger, omdat de kleine actief is, maar toch dat onderbuik gevoel blijft. Ik moet over een week weer op controle en hoop dat ik het dan durf te zeggen. ZOu ze ook kunnen mailen, maar vind dit niet echt iets voor over de mail, al kan ik het dan wel beter verwoorden als dat ik het moet zeggen. Maar ik snap het gewoon niet dat het deze keer zo heftig is, bij de andere had ik dat gewoon veel minder en ik lees al bewust geen verhalen van kindjes die overlijden laat in de zwngercshap of iets dergelijks dat sla ik toch over. Nogmaals bedankt voor de reactie
hoi dat kan omdat je je nu beseft dat het krijgen van een gezond kind geen vanzelfsprekendheid is. Omdat je al kinderen hebt weet je hoe kostbaar dat is! Bespreek het gewoon en schaam je er niet voor! Mirjam