Doodzwijgen

Discussie in 'Vlinder lounge' gestart door Mika677, 11 sep 2007.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Mika677

    Mika677 Lid

    5 sep 2007
    68
    0
    0
    Management Assistente
    Zuid Holland
    Beste meiden,

    herkennen jullie dat; kennissen die zich duidelijk kapot schrikken als je plotseling voor hun neus staat.

    Vanmorgen had ik het weer. Ik hoorde een collega praten over zijn 2e pasgeboren kindje. Ik had hem nog niet gesproken en besloot om na zijn verhaal op hem af te stappen en te feliciteren. Ondertussen moet ik wel zijn verhaal aanhoren dat het allemaal zo zwaar is. Dat de nachten kort zijn. Dat de eerste ook zo van slag is.
    .... zal allemaal wel, denk je dan. Ik zou wíllen dat ik slapeloze nachten had vanwege de kleine....

    Dus na zijn verhaal stap ik op m af en feliciteer hem. Hij schrok zich zichtbaar te pletter. "Ja dankjewel." Hij wilde weer gaan beginnen over hoe zwaar het allemaal is, kapte het gesprek toch af en ging weg.
    Geen woord over mijn verlies.

    Verschrikkelijk vind ik dat.

    M.
     
  2. Niet meer actief

    ach meid
    wat erg zeg....
    al die verhalen aanhoren over de slapenloze nachten

    die hadden wij ook graag gehad he ;)

    ik herken het wel hoor
    er zijn hier ook mensen die geen woord meer over Tygo* spreken
    terwijl ze bij de crematie waren enzo

    maar dat is vaak he
    je krijgt fijne reacties van mensen waarvan je het niet verwacht
    en mensen waarvan je denkt dat ze er voor je zijn , laten je vallen
    tenminste dat herken ik hier bij ons heel erg :(
     
  3. Mika677

    Mika677 Lid

    5 sep 2007
    68
    0
    0
    Management Assistente
    Zuid Holland
    Hoi Caruli,

    het heeft allemaal te maken met onvermogen. Je kunt het ze bijna niet kwalijk nemen, omdat het niet met slechte bedoelingen is. Het is ze alleen niet gegeven om op een goede manier met ons om te gaan. Dus vluchten sommigen maar liever voor je weg dan dat ze iets verkeerds tegen je zouden kunnen zeggen.

    Ik snap heus wel dat het moeilijk is. Maar het doet verrekte pijn als mensen er maar niet over praten en dus zwijgen en net doen alsof er niets gebeurd is. Zeker in dit geval, dat ik notabene alle moed verzamel om hem te feliciteren met zijn pasgeboren zoon.

    Maar ja... onvermogen dus. Laten we het daar maar bij houden.
     
  4. Meliske

    Meliske VIP lid

    29 mei 2006
    7.731
    0
    36
    NL
    ja het is wel herkenbaar voor mij.
    Maar dat wordt wel minder.
    voor andere mensen is het ook moeilijk.
    Niet iedereen weet wat hij/zij moet zeggen tegen jou. Ik heb dat in het begin ook gehad.
    Of dat mensen iets zeiden, wat echt werkelijk nergens op sloeg.
    Daar had mijn Vk ons ook al voor gewaarschuwd.
     
  5. Niet meer actief

    wij werden er idd ook voor gewaarschuwd
    maar toch kan het af en toe echt pijn doen
    als mensen gaan oordelen over dingen waarvan ze de helft nog niet eens weten
    mensen hadden gehoord dat ik bevallen was
    en kwam ze met opmerkingen aan...... terwijl ze het hele verhaal niet eens kende
    en dan heb ik wel zoiets van: zorg dat je eerst het hele verhaal kent voordat je uitspraken gaat doen...

    en idd bij sommige mensen is het ook gewoon onwetendheid en kun je ze het niet kwalijk nemen

    maar er zijn ook een hoop mensen die niet nadenken voor dat ze was zeggen..
     
  6. Meliske

    Meliske VIP lid

    29 mei 2006
    7.731
    0
    36
    NL
    ja dat klopt, mensen kunnen ook gewoon stom iets zeggen zonder te denken.

    Wat ik ook veel gehad heb is dat mensen waar ik nauwelijks of geen contact mee heb, die ineens naar me toekwamen met hoe verschrikkelijk erg ze het wel niet vonden.
    Normaal zeggen ze geen boe of bah en nu doen ze ineens poesloes, alleen maar om informatie te winnen en omdat ze nieuwsgierig zijn naar alles.

    Daar vertel ik dus echt niks tegen hoor.
     
  7. Jolanda

    Jolanda Fanatiek lid

    26 jul 2005
    3.281
    0
    0
    Noordwolde Friesland
    Sorrie dat ik inbreek in jullie forum onderdeel.

    Ik kan me heel goed voorstellen dat het heel erg vervelend en naar is als mensen domme opmerkingen maken, of juist helemaal niks zeggen en doen alsof er niks gebeurd is.

    Maar eerlijk gezegt vind ik het ook zeer moeilijk om mee om te gaan.
    Gewoon omdat er eigenlijk niks is wat ik kan zeggen om de pijn te verzachten.
    Terwijl ik wel weet dat het goed is en fijn voor jullie om er over te praten.
    kleine toelichting van mijn kant.

    Ik heb lesgegeven aan een kindergroepje met dansen.
    In de zomerstop werd ik op de hoogte gesteld dat een meisje van 10 met leukemie was opgenomen in het ziekenhuis.
    Een hele schok om dat te horen.
    Maar het was nog verschrikkelijker dat twee dagen later het meisje getroffen was door twee hersenbloedingen en was overleden.
    Dat ging zo snel.

    Ik ben bij de begravenis geweest, heel mooi opzich, maar ow zo pijnlijk.
    Nu kom ik haar moeder nog regelmatig tegen, en haar zusje.
    En dan doet het me zo'n pijn, dat ik niet meer weet wat ik moet zeggen.
    Dan praat ik daar maar niet over, terwijl zij daar misschien wel behoefte aan heeft, maar niet weet hoe te beginnen.
    Ik durf er gewoon niet over te beginnen, omdat ik het zo pijnlijk en moeilijk vind, maar niet vergeten, absoluut niet, dat zal nooit gebeuren.

    Soms vraag ik me dan echt af wat kan ik toch zeggen, alles wat ik zou zeggen is zo pijnlijk :( en ik wil niet iemand verdrietiger maken dan ze al zijn.

    Ik weet niet of jullie begrijpen wat ik probeer te zeggen, pff zo moeilijk vind ik dat nou.
     
  8. Meliske

    Meliske VIP lid

    29 mei 2006
    7.731
    0
    36
    NL
    Jolanda, ik begrijp je verhaal heeeel goed. ik begrijp alle mensen die het moeilijk vinden om iets te zeggen heel goed. Maar het hoeft ook niet iedere keer als je elkaar tegen komt, maar de eerste keer dat iemand mij zag vlak nadat het gebeurd was, kan toch op zijn minst vragen hoe is nu gaat...

    Ik vind het zelf ook moeilijk om met hele moeilijke situatis om te gaan.
    Een collega van mij heeft kanker, en soms komt ze een paar uurtjes op het werk, maar dan weet ik echt niet wat ik moet zeggen. Maar ik probeer wel iets te zeggen, dan hoor ik van haar wel of ze behoefte heeft om er meer over te praten.
     
  9. Jolanda

    Jolanda Fanatiek lid

    26 jul 2005
    3.281
    0
    0
    Noordwolde Friesland
    Je hebt er inderdaad wel gelijk in.
    Toch gewoon vragen hoe het gaat.
    Wat het voor mij dan moeilijk maakt is dat je eigenlijk het antwoord helaas weet.
    Ben dan altijd een beetje bang dat ik teveel heb gevraagd.
    Ook omdat ik er veel moeite mee heb, kwa verwerking, en eigenlijk vind ik dat dat een beetje raar is tegenover de moeder, terwijl het meisje niet mij eigen was, toch heb ik er zoveel moeite mee.

    Verder wat het doodzwijgen betreft, weet ik tegelijkertijd ook hoe dat is.
    Ik heb een mk gehad bij plus minnus 9 weken, en daar werd ook weinig interesse voor getoond.
    Heeft mij ook pijn gedaan, en dan heb ik ergens tegelijkertijd het gevoel dat ik het zelf ook doe.

    Het zijn ook zulke moeilijke momenten voor iedereen die er mee te maken krijgt.
     
  10. Daisy1975

    Daisy1975 Fanatiek lid

    20 aug 2007
    4.495
    0
    0
    Verkoopster
    brabant
    Hi,
    ik snap ook helemaal wat jullie bedoelen!
    Ook wij hebben het wel meegemaakt dat mensen niet weten wat ze moeten zeggen of hoe ze zich moeten gedragen,dat is best wel eens moeilijk,ik snap dat het voor diegene ook heel moeilijk is maar ik vond het zelf nog veel erger en wist me dan totaal geen houding meer te geven.
    Het is idd veel beter om altijd iets te zeggen over wat er gebeurd is dan weet je tenminste dat het ze wel interreseert!
    Ik weet dat het moeilijk is en dat heb ik ook tegen andere mensen ook gezegd,ik zou zelf ook niet goed weten wat ik zou zeggen maar nu we dit zelf mee hebben gemaakt weet ik wel dat heel erg fijn is als er aandacht aan geschonken wordt,dat er tenminste wel iets over gezegd wordt.
    Het is en blijft moeilijk!
    -x-
     
  11. Mika677

    Mika677 Lid

    5 sep 2007
    68
    0
    0
    Management Assistente
    Zuid Holland
    Hoi Jolanda,

    het is precies wat Meliske ook zegt; je wilt er ook niet altijd over praten, maar als je iemand voor de eerste keer tegenkomt, is het verschrikkelijk pijnlijk als hij/zij net doet of er niks aan de hand is.

    Dat het voor de omgeving ook heel moeilijk is, besef ik me maar al te goed. Zo is een collega van mij zwanger. Toen ik voor het eerst ging werken besloot ik om naar haar toe te gaan, ipv afwachten. Als ik de rollen zou omdraaien, zou ik me namelijk ook geen raad weten. Zeker niet in zo'n situatie. Ik ben toevallig in staat om goed met haar zwangerschap om te gaan, maar lang niet iedereen in dezelfde situatie kan dat al zo snel.

    Dus dat de omgeving niet altijd goed kan inschatten hoe ze iemand moeten benaderen, is heel logisch.
    Maar ik zou iedereen willen aanraden, tijdens het eerste contact in ieder geval aan te geven dat je het verschrikkelijk vindt en meeleeft. Dat zal voor de meesten al voldoende zijn en kan er de volgende keer echt wel weer over andere dingen gepraat worden.

    Jolanda, ik vind het erg goed dat je deze opmerking hier hebt geplaatst!
     
  12. mamajanneke

    mamajanneke Fanatiek lid

    22 mei 2007
    2.688
    4
    38
    Vrouw
    ik herken het ook heel erg.
    wij hadden de dag voor dat darryl* ziek werd opgenomen de geboortekaartjes de deur uitgedaan en toen kregen we dus allemaal felicitaties. tja en toen moesten we dus vertellen dat het helemaal niet goed ging met ons manneke.
    dat was erg moeilijk, en een aantal hielden toen al afstand.
    na het overlijden van darryl8 waren er mensen die echt weg bleven en als ze ons zagen lopen een andere kant op gingen echt ontwijken.
    het voelde alsof we ene ziekte bij ons droegen en het deed en doet zo veel pijn....
    van een aantal hebben we het maar zo gelaten, maar bij een aantal zijn we een gesprek aangegaan dat woorden niet altijd nodig zijn en een luisterend oor gewoon genoeg kan zijn, of een simpel kaartje. zodat je weet dat je niet helemaal alleen staat en er aan je gedacht wordt.
    en de mensen aan wie we dit zeiden konden hier duidelijk wat mee en kwamen geregeld langs soms om ons enkel een schouder aan te bieden als het moeilijk was.

    soms is het van een persoon niet bewust maar meer een stukje angst om je niet nog verdrietiger te maken.
     
  13. mamalieske

    mamalieske Fanatiek lid

    14 sep 2006
    2.356
    0
    0
    Dames ik moet eerlijk bekennen ik zag regelmatig de links naar de site's van jullie vlindertjes en durfde niet te kijken ik was immers zwanger en dat gedeelte van het forum ging ik echt uit de weg, noem het struisvogel politiek. Wat je niet ziet is er niet.
    Maar nu ik bevallen ben van een pracht van een dochter begrijp ik dat ik mijn zegeningen moet tellen en hoe groot jullie verlies wel niet moet zijn dat kan je alleen begrijpen als je zelf ouder bent geworden denk ik.

    Ik vind het zo knap dat jullie zo sterk zijn, ik weet niet of ik het allemaal aan zou kunnen.
    Ik kan me voorstellen dat mensen niet weten wat ze moeten zeggen tegen jullie, wat zeg je tegen iemand die zo'n groot verlies heeft geleden? gecondoleerd dekt niet de lading.

    Als mensen zo'n verlies hebben geleden zeg ik dan ook maar vaak eerlijk dat ik gewoon echt niet weet wat ik moet zeggen, vaak met de tranen in de ogen want je wilt mensen feliciteren en niet sterkte wensen in de moeilijke tijd.

    Meiden (en partners daarvan) ik zeg het toch, diep respect en heel veel sterkte met de verwerking van jullie verlies.
    Ik hoop dat jullie engeltjes ook waken over onze kindjes.
     
  14. Mariella

    Mariella Actief lid

    28 mrt 2007
    342
    0
    0
    Management Assistente
    Brabant
    mamalieske, bedankt voor de eerlijke en lieve woorden.
    Heel veel geluk, liefde en gezondheid samen met Isa.
     
  15. Niet meer actief

    mamalieske: bedankt voor je lieve woorden :) ;)


    gefeliciteerd nog met jullie meid :D
    geniet van je gezinnetje ;)
     
  16. Ik moet zeggen dat ik door het overlijden van mijn zoontje mijn echte vrienden heb leren kennen.
    Heel veel mensen hebben ons echt heel hard laten vallen.
    De eerste paar maanden ben ik echt reuze boos geweest op deze mensen(meer boos van binnen dan dat ik het hard op uit sprak).
    Nu we 10 maanden verder zijn heb ik er een andere kijk op gekregene en zie ook in dat het voor andere mensen moeilijk is om een gesprek op te starten.
    Maar van bepaalde mensen(lees goede vrienden,familie) doet het toch vreselijk pijn dat ze net doen of er nooit niks is gebeurd.....diep van binnen kan ik dat nog niet 100% los laten.
     
  17. Jucade

    Jucade VIP lid

    20 jul 2006
    18.229
    1
    36
    Assemblagemedewerkster
    Kan ik me zo goed voorstellen.. zo word je idd hard met je neus op de feiten gedrukt dat sommige 'vrienden' er alleen (willen) zijn als t leuk gaat en feest is.. Maar owee als t niet zo goed gaat met jou, of bijvoorbeeld het overlijden van n dierbare.. dan zijn ze in geen velden of wegen te bekennen.. Ik vind het zo erg.. eerst verliezen jullie het dierbaarste wat je bezit.. en daarna word je 'aan de kant gezet' of vermeden.. Ik moet eerlijk toegeven dat ik het ook moeilijk vind om bijvoorbeeld aan mn schoonzusje te vragen hoe het nu gaat (heeft n curettage ondergaan ivm kindje met allerhande afwijkingen) en dit kindje was (gelukkig) de dag vòòr de curettage overleden. Moeder natuur is er tussen gesprongen zeg maar.. Maar tja sjemig.. Je kunt toch hooguit wel n kaartje sturen of whatever.. Ik kan me geen voorstelling maken trouwens hoeveel verdriet jullie hebben :cry: .. en wilde dat ik iets kon doen om deze pijn te verzachten, maar dit gaat niet. :cry:

    Moet zeggen dat ik alle vlindersites zo vreselijk indrukwekkend/mooi vind, zo een plaatsje voor een heel speciaal kleintje.. *slik*
     
  18. Lieve Patroeschka

    Mensen kunnen heel hard zijn tegen over elkaar...helaas.
    Wat vervelend dat je niet zo goed weet wat je tegen je schoonzusje moet zeggen.
    Ik vond het zelf heel fijn om kaartjes te krijgen,meestal stond er een gedichtje in of gewoon sterkte.
    Het was meer het idee dat mensen even aan ons gedacht hadden.
    Misschien maakt het versturen van een kaartje de drempel lager voor jou.
     
  19. Jucade

    Jucade VIP lid

    20 jul 2006
    18.229
    1
    36
    Assemblagemedewerkster
    Ik ga zo n kaartje opsturen, ligt klaar.. Heb er 1 met sterkte gedaan maar weet niet goed wat ik er in moet zetten.. Pfoeh ze was ruim 14 weken zwanger..
     
  20. Deb

    Deb VIP lid

    19 jul 2005
    7.394
    0
    0
    Noord- Scharwoude
    lieve meiden

    ook ik breek even in bij jullie :)

    ook ik vind het o zo moeilijk te reageren , ben altijd zo bang dat ik iets verkeerds zeg hoe goed ik het ook meen

    en soms zeggen we ook onzinnige dingen die goed gemeend zijn maar o zo hard aankomen

    helaas weet ik dit zelf ook omdat ik zelf ook 3 MK's meegemaakt heb

    de uitspraken van wees blij , je bent behoed voor veel ellende
    dat is ook wel zo maar o o o wat doet dat zeer

    misschien heb ik naar jullie toe ook wel iets gezegd wat pijnlijk overkomt
    ik vind het zo moeilijk om de juiste woorden te kiezen

    voel me nu ook schuldig naar 1 van jullie toe want ik had iets beloofd
    en dat heb ik nog niet waargemaakt , niet dat ik het niet wil maar meer omdat ik het heel moeilijk vind om naar dat engeltje te kijken

    maar ik heb het beloofd dus ik maak me belofte waar , maar moet even moed verzamelen :)

    vind het daarom ook zo knap dat jullie er openlijk over kwebbelen hier

    weet dat het helpt bij het rouwproces maar dan nog :)

    meiden ik wens jullie veel kracht toe om dit alles een mooi plekje te geven in jullie leven
    en dat jullie vlindertjes mogen waken over jullie
    ben van mening dat ze altijd bij jullie zijn

    en ik voel Jolanda en de rest van de meiden goed aan als ze zeggen ik weet niet hoe , ik zit met het zelfde


    dikke knuffel
     

Deel Deze Pagina