Voor mijn werk ben ik op zoek naar persoonlijke ervaringen met IUI, en ik hoop dat ik hier dames ga vinden die hun verhaal met mij willen delen. Waar ik vooral naar op zoek ben, zijn verhalen die inzicht geven in het volgende: - wat betekent IUI voor jou? - wat voor traject is eraan vooraf gegaan? - hoe gaat een IUI-cyclus voor jou in z'n werk? - hoe beïnvloedt IUI jouw dagelijks leven? - hoe veel IUI's heb je er inmiddels op zitten? met wat voor resultaten (zwangerschap, kind)? - hoe ervaar jij IUI? - wat verwacht je van IUI? en waar hoop je op? - waar maak je je zorgen over? Je hoeft de vragen niet een voor een te beantwoorden, ik hoop juist een persoonlijk en gevarieerd beeld te kunnen vormen van 'de IUI-patiënt' door middel van verhalen, kort of lang. Ik zal deze verhalen, volstrekt anoniem (zonder vermelding van dit forum, noch van je nickname of andere informatie die niet in het verhaal zelf staat), bespreken met een leverancier van medische hulpmiddelen en apparatuur tbv fertiliteit. Als je dat liever wilt, kun je je verhaal ook via pb naar me sturen. Alvast bedankt, aan iedereen die haar verhaal met me wil delen!
Bri, ik heb ook een aantal IUI pogingen gehad en voordat het ging beginnen was ik er van overtuigd dat dit het laatste zetje zou zijn wat we nodig zouden hebben. Al was de zaadopbrengst wel aan de lage kant, maar de laatste test van het zaad was goed genoeg voor IUI. Ik ging de eerste IUI poging dan ook hoopvol in. Ik had aan één kant een volgroeid eitje (en later zou blijken dat het telkens netjes om en om was, links 1 rechts 1 etc.) en dat het klopte precies met mijn (korte) cyclus van 25 dagen. Helaas viel de zaadopbrengst op de dag van de IUI wat tegen, maar wel voldoende om 't door te laten gaan. Vanaf 7 dagen na de inseminatie begon ik al vanalles te voelen, maar helaas werd ik gewoon op dag 25 ongesteld. Wel meteen weer aangemeld voor de volgende poging, die uiteindelijk niet door ging omdat het mis ging met het opvangen van het zaad (is ook zo'n gedoe), deden we thuis trouwens. Deze poging werd ook niet geteld. Daarna nog 2 pogingen gedaan, bij de derde poging was er toch een mooi aantal zaadjes (3 miljoen ofzo), al waren ze niet superbeweeglijk. En na de laatste poging wilden ze in gesprek met ons omdat het toch aan het zaad leek te liggen (te weinig en heel slecht beweeglijk). Voordat ik met de MMM begon had ik gezegd dat ik niet verder wilde gaan als IUI. Moet niets hebben van ziekenhuizen! Maar uiteindelijk toch besloten om een poging ICSI te doen wat me achteraf mee viel (maar er zijn ook veel verhalen waarbij dit niet het geval is en dat had me denk ik ook erg afgeschrikt). Hierdoor nu zwanger! Nu voelen de IUI pogingen dan ook best wel als verloren tijd ... Hopelijk heb je er iets aan, ondanks dat ik al een tijdje geen IUI meer heb. Groet!
Hallo Lang niet geschreven hier, maar vind het leuk om je mijn verhaal te laten lezen. Begin 2007 met iui gestart, had wel hoop, na enkel clomid. En vond het niet belastend in mijn dagelijks leven, hormonen slikken deed ik toch al ( misschien moet ik vermelden dat ik clomid slikte tijdens iui, spoot geen hormonen) De inseminatie is een fluitje van een cent, als je tenminste geen last hebt van de eendebek die erbij gebruikt wordt. Helaas bij ons geen resultaat, dus na 3 keer over op ivf, wat veel heftiger was, maar wel na 1 keer resultaat. Toen onze zoon 2,5 jaar was gingen we voor een 2e en ik hoopte dat we gelijk ivf konden doen, never change a winning team! Maar mn gyn besloot anders, eerst een keer iui,zou toch mooi zijn waren zijn woorden. Afijn, clomid slikken, pregnyl spuiten en de inseminatie, ging er bijna lacherig heen, wat een onzin, dit werkt heus niet! 2 weken later positeif getest en inmiddels dus moeder van een ivf wonder en een iui wonder. Iui voelde bij mij als spontaan, omdat het toch in mijn buik bevrucht is. Mocht je meer willen weten, ik zal je mn email adres pb-en
Tori en Esthertje, dank jullie voor het delen van jullie ervaringen. En wat mooi dat jullie uiteindelijk zwanger hebben mogen worden! (al is het dan vaker niet via IUI dan wel...) Ik hoop dat er nog meer dames zullen zijn die iets willen vertellen.
Ik wil je best wat vertellen, als ik iets meer weet Ik ben vorige week begonnen met het spuiten van Menopur voor onze eerste IUI poging! Dus zodra ik meer weet, wil ik er best op terug komen!
liefkleintje, dank je wel! je hebt er zo te zien al een heel traject aan vooraf. Ik hoop dat het gauw succesvol zal zijn.
Hoi Bri, Eerlijk gezegd ging ik er vol goede moed in! Ik dacht: nu gaat het lukken! Maar helaas heeft het nog niet zo mogen zijn... Mijn ervaringen met IUI zijn tot nu toe nog niet heel positief aangezien het na 8x nog niks opgeleverd heeft. Aan de andere kant valt de behandeling erg mee en is het spuiten van hormonen me heel erg meegevallen. Ik grijp dus de extra kansen met een IUI behandeling wel aan, omdat de arts er echt vertrouwen in heeft dat het moet lukken. Sinds mei 2010 ben ik gestopt met de pil. Na onderzoeken in het ziekenhuis bleek dat ik te zuur baarmoederslijm had en geen goede eisprong. Met Clomid 50mg had ik wel een goed eitje. Na 8x IUI met Clomid en een HSG (waaruit bleek dat alles goed was), zijn we overgestapt op Puregon en Ovitrelle. Hier reageerde ik goed op. Na 11 dagen had ik 3 eitjes zitten. Op dag 16 was er 1 ei 18mm. S'avonds Ovitrelle gezet (om 21.00u) en 39 uur later de IUI gehad. Ik zit nu op het wachtbankje en die weken zijn het zwaarst. Op mijn werk weet men van de situatie en zijn ze heel begripvol. Als je bezig bent met vruchtbaarheidsbehandelingen, zit het altijd in je hoofd. Opmerkingen zoals: laat het los, het komt wel goed, ga op vakantie, denk er niet teveel aan, helpen niet. In je onderbewuste is het zelfs aanwezig. De wens is zo diep en als die bij anderen in je omgeving binnen een maand vervuld wordt, speelt de jaloezie op. Waarom zij wel? Wij zijn al 2,5 jaar bezig. Oneerlijkheid. Inmiddels weet ik wel dat het niks met eerlijkheid, leefstijl of wat dan ook te maken heeft. Je lichaam bepaalt het zelf en ik ben net een van die pechvogels. Toch is er elke maand weer die hoop (en helaas ook de teleurstelling...) en probeer je positief te blijven. Ooit zal het toch moeten lukken?