Hey meiden! Mn vriend heeft al 3 kids uit een vorige relatie, twee jongens van 12 en 10 en een meisje, ook 10. (Tweeling jongen en meisje) Mn eigen meisje is nu 6,5 week oud, echt genieten hoor, maar de dochter van mn vriend bemoeit zich zowat de hele dag met alles wat de baby betreft, elk geluidje "ooh wat een schattig geluidje" elke luier "was het een poepje of een plasje?" Hartstikke leuk dat ze gek is met haar zusje, maar ik begin me er mateloos aan te iriteren.... Gaan we wandelen, staat ze achter de wagen "nu ben ik ook mama!" Als mn dochtertje in de box ligt en ik sta in de keuken wordt bij het eerste huiltje gelijk een speentje aangeboden en muziekjes aangezet, krijg dan vervolgens van haar te horen "ik heb Luna stilgekregen" of "ik heb al even voor Luna gezorgt" ik hoor mezelf dan dingen zeggen als "oh leuk" of "goedzo" maar vanbinnen vreet het en irriteer ik me zo aan haar met dat bemoederen en bemoeien!! Nu zit ze continu te zeuren wanneer ze haar weer op schoot mag, had mn vriend beloofd aan haar. Mn verstand snapt het wel hoor, ze is gek met dr zusje, maar mn gevoel schreeuwt vanbinnen "laat die baby toch eens met rust!!!!! Als zij het me zo 'inwrijft' hoe goed ze wel niet voor mijn dochter 'gezorgd' heeft denk ik "was ik haar maar voorgeweest met dat speentje en muziekje" of "doe ik het wel goed genoeg??" Het is mijn eerste kindje, en ik begin het zat te worden haar steeds te moeten 'delen'... Ik merk aan mezelf dat ik 'bezitterig' en territoriaal begin te worden... de kinderen van mn vriend zijn er niet altijd hoor, maar nu wel een hele week, en ik ben het volle huis zat, maar vooral haar bemoeienissen... En dan zijn er dus mensen waaronder mijn vriend die vertederd zeggen oh das lief, Luna heeft twee mama's!" Twee mama's???? Vanbinnen kook ik dan, Luna heeft 1 mama, en die schiet heus niet tekort hoor!!!! Gisteren toen ik alleen was werdt het me teveel en heb ik zelfs even zitten huilen hierom... Is dit raar? Het liefst zat ik gewoon weer lekker alleen met mn meisje.... herkent iemand die territoriale gevoelens?
ik heb een dochter van elf en die doet precies t zelfde en ik geniet daarvan. Ze is zo trots als een Pauw en houd met heel haar hart van haar zusje. Ben blij dat t Zo is en niet anders om. Vind t bewonderingswaardig van dat kind van 10. Zij heeft ook niet voor deze situatie gekozen. Denk dat t meer jou hormonen zijn hoe vervelend dat ook klinkt. Relativeer het en praat met je man erover.
He meid, Ja, die herken ik. Alleen in een ander geval. Toen onze oudste werd geboren, was ons nichtje ook van die leeftijd. Zij wilde ook steeds die kleine op schoot en zat er ook continue bij. Nu zagen wij ze niet zo vaak als jij, dus dat is anders. Maar ik vind wel dat wanneer jij vindt dat zij zich er niet mee moet bemoeien, je dat gewoon kan zeggen hoor. Ze is oud genoeg om dat te begrijpen. Jij bent de mama en echt wel een goeie hoor. Echt niet aan jezelf twijfelen. Ik heb toen ook niet altijd wat gezegd en kreeg ook die gevoelens en dat is ook niet leuk. Het is je eerste en dat is gewoon anders dan een volgende, dat heb ik ook gemerkt. Er gewoon wat van zeggen en het ook met je vriend bespreken, dat scheelt en hij snapt het heus wel. Succes ermee. Oh, en dat huilen... hoort er gewoon bij!!!
Ik denk dat je gewoon afspraken met haar moet maken hierover waarbij jullie beiden je prettig voelen. Heel fijn dat ze zo van haar zusje houdt en speel daar ook op in. Vertel haar dat haar zusje ook moet leren dat er niet meteen iemand bij haar staat als ze een geluidje maakt omdat ook moet leren dat ze soms even moet wachten. Spreek af dat ze b.v na een huiltje eerst 3 minuten moet wachten voordat ze er heen gaat. Spreek desnoods een vaste tijd met haar af waarop zij voor haar zusje zorgt zodat jij b.v even boven de was in de machine kunt doen of iets anders kleins. Misschien dat je oudste dochter haar zusje even op schoot kan hebben b.v 5 minuten voordat de volgende voeding is. Maar maak gewoon regeltjes zodat het voor iedereen duidelijk is wanneer er wat van hem of haar verwacht wordt.
Ik denk wel dat het anders is als het niet je eigen dochter is, maar ja, daar heb ik geen ervaring mee. En die hormonen zijn zeker aanwezig.
Ik herken dit ook met de kids van mijn man. Onze kleine (mijn eerste) is dan nog niet geboren maar ben ook bang dat ik het zo 'bezitterig' ga worden. Het is inderdaad toch anders als het je eigen niet zijn. Spreek bijvoorbeeld af dat wanneer jij groen licht geeft, ze naar haar zusje mag gaan.
Haha mijn schoonzus heeft pasgeleden een kindje gekregen, haar 6e en alle 5 andere kinderen gedragen zich zo! Mijn schoonzus word er helemaal gek van! We hebben ze de afgelopen paar dagen vaker dan normaal gezien natuurlijk maar ik word al helemaal knetter van die andere 5, laat staan hoe mijn schoonzus zich moet voelen. Die kleine hoeft maar 1 kik te geven of die 5 andere stormen er op af, wat is er, wie gaat het vast houden, ruzie maken blabla! En hoe vaak schoonzus ook zegt dat ze het kind met rust moeten laten, zo gauw 1 kind het dan kleintje dan wel vast mag houden dan staat de rest bij mijn schoonzus te zeuren, want "zij mogen het noooooit vast houden". Met oudejaarsavond begon een andere schoonzus ook nog te klagen dat zij het nooit mocht vast houden omdat de kinderen altijd vooraan stonden blabla en op een gegeven moment begon dus de hele familie.. Ik had echt zoiets van OMG Als ze dit bij mijn kindje ook straks gaan doen als het geboren is, dan blijf ik hier ver uit de buurt!! Hihi.. Maar ik zou gewoon duidelijk tegen haar zijn dat als er iets met het kindje is, het huilt oid, jij wel naar haar toegaat en zij er niet telkens naartoe hoeft.. Veel succes ermee, en het is zeker niet vreemd dat jij het zo voelt hoor! Kan het me helemaal voorstellen
Ik snap je gevoel wel hoor! Je hebt zelfs ook gewoon erg veel behoefte nu om met je kleintje te tutten en nu doet je stiefdochtertje dat ook.. Het is je eerste kindje en ook de eerste waar je de baby tijd zo van beleefd. Maak afspraken en probeer er ook het mooie van te zien. ze bouwt nu een band op en later zul je nog weleens erg blij kunnen zijn met die mini mama in spe.. Maar goed elke mama is een soort van bezitterig op haar baby, en bij bezoek weet je dat ze wel weer weg gaan, maar bij een stoefdochterje ligt dat anders.. En ja dan heb je die hormonsters er nog bij dat maakt het niet beter..
Weet je ik ben door mijn stiefmoeder opgevoed en die kreeg ook kinderen met mijn vader. Laat Ze in ieder geval niets merken erg pijnlijk. Mijn stiefmoeder heeft nooit mij tekort gedaan had ik ook niet kunnen hendelen denk ik. Maak afspraken met die kleine meid. Een geruststelling de aandacht word echt wel minder hoor ! Hahahahaha believe me
Denk dat je hier de 2 ' boosdoeners' direct aanwijst. Je zit nog bomvol hormonen en je wil zelf voor je kindje zorgen....en dat er dan toevallig een lief klein meisje, de dochter van je man, zoveel liefde voelt voor je dochter en zo trots is op haar zusje...dat zit in de weg ..voor je gevoel. En het is je eigen kind niet....... Mijn zoontje is bijna 4 en is ook in de weer met de jongste. ALs hij huilt plugt hij het speentje erin, hij komt me laten zien dat hij hem een knuffeltje heeft gegeven, de mobiel aangezet, wil graag de fles geven, wil hem ook graag op schoot............mijn hart smelt dan ...wat lief, wat mooi dat hij zo van zijn broertje houdt... Ik ben trots op mijn oudste dat hij dat zo lief doet... Hij wil ook altijd duwen bij de kinderwagen. WIj doen dus alles samen.. Maar kan me heel goed voorstellen dat als een kind van een 'ander' (ze is wel je stiefdochter dus helemaal van een ander is ze niet he) dat dat moeilijker is. Geef het een paar weken, dan is het nieuwtje eraf, dan ben jij weer wat hormonen minder, en voelt het niet zo beladen. En nee natuurlijk ben je geen slechte moeder omdat een tien jarig meisje je dochtertje stil krijgt
Ik begrijp dat je nu graag zelf bezig bent met je kindje en dat ook hormonen een grote rol spelen maar: het is maar een meisje van 10 jaar hè Ik zou zoals Pluk al zegt wat afspraken maken en haar positieve feedback geven als ze liefdevol met jouw baby omgaat. Ik zou blij zijn dat ze zo met de baby omgaat en niet jaloers is..
Ik begrijp dat in verhouding tot zo'n pasgeboren frummel een meisje van 10 erg groot en oud lijkt. Maar: een meisje van 10 is een KIND. Met het begrip van een kind en de gevoelens van een kind. En hormonen of niet: jij bent de volwassene. Van een kind van 10 kun je wel verwachten dat ze probeert zich in te leven in de gevoelens van een ander en daar rekening mee te houden. Maar je kunt niet verwachten dat dit ook altijd echt lukt. Ik vind het ook erg raar, dat je verwacht dat een kind van 10 zich kan inleven in de gevoelens van een kersverse moeder. Dat zij trots komt vertellen dat zij voor haar zusje heeft gezorgd, is niet om jou iets in te wrijven. Zij denkt op dat moment niet eens aan jou. Ze is gewoon trots! Probeer hier alsjeblieft op een goede manier mee om te gaan. Het zal jouw relatie met haar, ook als ze later groter is, voor een belangrijk deel gaan bepalen als dit niet goed gaat. En daar krijg je echt spijt van.
Bedankt voor alle lieve en goede reacties!! Ben blij dat ik niet de enige ben met deze gevoelens en gedachten... Ze is inderdaad niet mijn eigen kind, en dat voelt echt compleet anders! Hoe anders weet ik eigenlijk pas sinds de geboorte, nu weet ik hoe 'een eigen kind voelt'. Verstandelijk weet ik echt wel dat ze maar 10 is en dat ze zich niet in mij verplaatst, en ook dat ze het 'inwrijven' zo niet bedoelt, ben ook wel blij dat ze gek is met dr zusje en lief is voor haar... Maar das mn verstand he! Ik zal mn gevoel ook absoluut niet uiten naar haar, inderdaad om bovengenoemde redenen, dus ook een +1 van mij hoor, haha!! Het zal inderdaad ook nog een groot deel hormonen zijn, het voelt haast of ik jaloers ben als zij met mn dochter bezig is, en daar voel ik me dan weer rot over want niemand vervangt mij als moeder!! Maarja... Zeg maar waar het vandaan komt dat gevoel, ik vind het iig niet fijn! Moest wel in mezelf lachen net, toen mn stiefzoon tegen haar zei "laat haar nu eens met rust, je bemoeit je de hele dag al met haar!!" :-O ik heb net gedaan of ik dat helemaal niet mee had gekregen, kan ze beter van haar broer horen als van mij denk ik maar...
Ik vind daarnaast dat je haar best een keer een halt mag toe roepen. Jij bent de volwassene en jij weet dat je niet de hele tijd op een klein kindje hoeft te reageren. Ook hoef je niet toe te staan dat ze de hele dag om de baby hangt of er aan zit. Dat zou ik hetzelfde doen als het mijn eigen kind van 10 zou zijn. Je hebt het zelf goed door en denk dat je op een goede manier best je grenzen mag aangeven. Misschien kan haar vader er ook een beetje op letten? Is voor haar wellicht ook goed dat haar vader haar een beetje stuurt hierin. Verder haar gewoon af en toe mee laten helpen bij een badje of zoiets, dat ze zich belangrijk voelt, dat is het fijnste. Dan wel veel complimenten geven, bloeien ze helemaal van op.
Ik herken het eerlijk gezegd helemaal niet.. Toen mijn babys thuiskwamen na 5 weken ziekenhuis (waar ze 18uur per dag door een ander zijn verzorgd, en dat doet WEL pijn), kwam mijn nichtje van toen 11 jaar hier elk weekend op te helpen. Ik was echt trots op haar dat ze zo lief was voor de babys en dat ze op die leeftijd een kleine baby ook kon verschonen en even vasthouden. Als ik de foto's terugkijk merk ik dat ik alleen foto's van haar heb achter de kinderwagen (zij wilde altijd duwen als we gingen wandelen), maar dat vind ik echt niet erg. Zal ook super leuk zijn voor kinderen om dat leter terug te zien in hun album.
Aan het begin van de zwangerschap dacht ik "ik ga ze overal in betrekken en als het kindje beweegt mogen ze wel voelen aan mn buik" dat is dus geen 1 keer gebeurd want halverwege de zwangerschap kwamen de bezitterige gevoelens al opborrelen... Geen gefriemel aan MIJN buik, haha! Ik ben erg gek met mn stiefkids hoor, en hun met mij, mag ik echt mee in mn handen knijpen!! Daarom vind ik het zo rot dat ik me soms zo voel en van die gedachten heb... Brrr... Ik uit het hier op t forum wel, kan ik een beetje mn ei kwijt, en ik vind het fijn ervaringen of zelfs frustraties van anderen te lezen, het kan eigenlijk altijd nog erger he.... Dan valt mijn situatie eigenlijk wel weer mee denk ik maar... Ik zal het de kids iig niet laten merken, kreeg net een dikke knuffel van mn stiefdochter omdat ze zo gelukkig is met het hele gezinnetje en dat ze hele week bij ons is.... Tja dan smelt ik vanbinnen ook wel weer hoor, hou ook van haar, maar het is wel anders! Hmmmz.... Stomme hormonen!!!!
Ja dat snap ik heel goed dat dat pas echt zeer doet, dan krijg je niet eens de kans om zelf voor je 3 (wow... Een drieling!! :-O) kinderen te zorgen... Het ligt er ook maar net aan hoe zo'n meosje er mee om gaat. Mijn stiefdochter is er echt zo een die alles wat zij meer of groter heeft als een ander het flink te laten weten hoor... Krijgt ze regelmatig straf voor van haar vader want het is geen mooie eigenschap van haar! Zo voelt het ook een beetje naar mij toe, maar dat gedrag zit er zo ingebakken bij haar dat ze het zelf misschien niet doorheeft. Misschien ging jouw nichtje er wel veel normaler mee om? Dat bepaalt wel wat voor gevoel je er als jonge moeder van krijgt als een ander iets voor je babytje doet....
Gefeliciteerdmet je kleintje! Wat jammer dat je je zo voelt. Het is een trots kind waar je echt niet jaloers of onzeker door moet worden. Dat zal alles behalve haar intentie zijn. Ik denk dat het wel goed is om afspraken te maken. Jij bent de moeder en zij moet ook gewoon weten wat welen niet mag. Of misschien eerst bij jou vragen of ze wat mag doen. Ik hoop dat je het een beetje een plekje kan geven allemaal.
T zijn de hormonen. In t begin was ik ook blij als ik hem even voor mezelf had na al het kraambezoek maar je wordt er steeds makkelijker in. Meiden van die leeftijd die er een beetje interesse in hebben vinden het heerlijk om te moederen. Zij doet dus echt niks fout en bedoelt het alleen maar goed. Als ik jou was zou ik het nog even ankijken en proberen te denken: ze is pas 10, ze doet het niet express (jou t gevoel geven dat je niet genoeg moeder bent bedoel ik) en bedoelt t alleen maar goed! Als je er over een aantal weken nog niet mee om gaan kan je t gesprek aan gaan maar vergeet niet: t is een meisjenvan 10 die alleen maar heel lief met je kindje om gaat en goede bedoelingen heeft.