Idd!!!! Deze mensen heb je tegenwoordig en helaas maar weinig mensen die helpen. Ik geloof er niet in dat ze verstijven en niks meer kunnen doen, misschien een paar mensen maar niet een grote groep. Mensen willen tegenwoordig hun handen niet vuil maken. Ze moeten hun bus halen dat is het enige wat ze denken. Echt erg wat je is overkomen!! Gelukkig heeft je dochter niks aan haar handje. Hopelijk kunnen jullie het over een tijdje een plekje geven, want vergeten zal je het niet. Sterkte!!
Verschrikkelijk inderdaad, maar het past wel bij steeds meer individualistischer wordende Nederland. Vooral wat kinderen betreft heerst hier een sterke 'kom niet/ praat niet/ bemoei je niet met mijn kind' sfeer. ik lees hier om de haverklap topics over moeders die verrot schelden op vreemden die het handje van hun kind aanraken, doekje van het gezicht in de kinderwagen afhalen, oma die de baby op schoot wil enz. Zo ontstaat een cultuur dat mensen een ander haast niet durven te benaderen. in het geval van ts heb je als omstander kans op twee reacties als je wel helpt: - waar bemoei je ermee? Je vind zeker dat ik het als moeder niet aankan? / hoe durf je mijn kind aan te raken? - heel erg bedankt voor je hulp. Helaas voor veel mensen heb je tegenwoordig meer kans op de eerste reactie ( ook als ik diverse topics op zp moet geloven), en dat gaat ten koste van mensen die wel blij zijn als iemand zich mee bemoeit in sommige situaties.
haha daar ben ik het ook wel mee eens, daarbij kan je toch ook redelijk snel zelf vragen van 'wil iemand mij even helpen?' en dan willen mensen dat echt wel hoor. Je kunt ook zelf staan stuntelen met je kinderwagen bij de bus maar wanneer je het even vraagt zullen er weinig mensen zeggen 'nee dat doe ik niet'. Van de week ook liep ik met mn duowagen en mn dochter voor me op de fiets. We moesten oversteken en die stoplichten gaan redelijk snel weer op rood dus dan moet je een beetje vaart maken. Als je de weg over bent moet je dan een heuveltje op en dat redde mijn dochter niet dus dreigde weer terug de weg op te rollen maar ik liep daar ook net met mn duowagen en ondertussen gingen de lichten weer op rood. Mensen stonden toen ook stom toe te kijken wat er gebeurde maar heb toen ook even geroepen naar een jongen of hij mijn dochter even de stoep op wilde trekken en toen was het ook gewoon 'oh ja natuurlijk, sorry'.
Welkom in Nederland echt altijd drama hier. Fijn dat je dochtertje wel in orde is! Ik heb weleens 8 maanden zwanger in een volle stoptrein gestaan, iedereen zat me aan te kijken maar denk maar niet dat er iemand opstond :x . Uiteindelijk na een stop kwam er een plaats vrij en toen was er nog een meisje die dacht even die plaats voor mijn neus in te pikken nou dat dacht ik niet :x:x kan er nog boos om worden, zoveel asociaal gedrag. En zo vaak moeders met kinderwagens die bovenaan een trap staan te hannessen, mijn man gaat ze altijd meteen helpen, maar ik zie het nooit iemand anders doen. In Turkije waar mijn man vandaan komt is het zo anders! Vorig jaar waren we daar toen ik zwanger was van de jongste, als ik daar een bus binnenstap zijn er altijd minimaal 3 mensen die meteen opstaan. Mijn oma was er ook op vakantie en loopt met een rollator, nou bij elk trapje kwamen er mensen helpen om dat ding naar beneden te krijgen. Terwijl haar dat in Nederland echt nooit overkomt.
In Turkije zijn de mensen zo behulpzaam dat heb je hier niet helaas, ze komen met zoveel aan om je te helpen zelfs en dan overleggen terwijl ze bezig zijn hoe ze het gaan doen ik kreeg/krijg ook altijd veel hulp met van alles daarzo, vandaar! Hier is het echt: zoek het maar lekker zelf uit volgens mij. Verschrikkelijk ts dat niemand je kwam helpen! Is maar een kleine moeite! Gelukkig is alles goed met het handje van je dochtertje, arm kindje. Ze Zal wel enorm geschrokken zijn en vast niet meer de lift in durven nu
ach meid...wat schrikken Als ik in de buurt was geweest had ik je zeker geholpen. Echt wel. Jeetje was ontzettend stom dat er niemand kwam.
Brrr kreeg echt kippenvel van je verhaal. Jullie moeten echt geschrokken zijn! Maar ik ben zelf ook zo als iemand in gevaar is ik meteen opspringt en helpt. Ik sta er altijd zo van te kijken als mensen niks doen en niet even een handje kunnen helpen. Nou en vooral dit met de lift en een kindje zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen om niet niet te helpen. Ik zou ook teleurgesteld zijn als ik in jouw schoenen had gestaan en zou je het liefst willen zeggen van: Wat sta jij nou te kijken, help liever! Maar door die schrik ben je dan vast zo in de war dat je dat ook niet meer kan zeggen. Gaat het nu weer een beetje beter met je meisje? en de schrik van beide?
ik herken je gevoel heel erg. Vorige maand heb ik een auto-ongeluk gehad, en elke auto kwam zachtjes voorbij gereden om te kijken naar de schade, maar niemand die uit stapte om te vragen hoe het mij ging. Ik was totaal in paniek, waardoor het me niet lukte om te bellen, maar iedereen reed gewoon door. Ik ben hierdoor erg geschrokken. Nog wel eens dat ik spontaan boos of verdrietig kan worden hierom. Maar mijn eigenwaarde is wel gestegen, ik besef nu dat het niet vanzelfsprekend is dat iedereen zo voor een ander klaar staat als wat ik altijd doe.
met de handje van me dochtertje gaat het goed,ze is het alweer vergeten . ze heeft echt geluk gehad ,ik denk maar niet aan de andere scenario. ik heb zelf een vader die midden op de snelweg stopte om andere mensen te helpen ,iets wat ik van me jeugd herrinner !!! Hij is nu al over de 60 ,maar nog helpt ie andere mensen. en dat heb ik ook een beetje ,en hopelijk mijn kids later ook . potje huilen hielp wel!!!!!!!! rare wereld leven we in !!!!!!!!!
Hier ook opgegroeit met het idee dat je anderen helpt en anderen jouw helpen. Lijkt wel of het juist dan hard aankomt als je niet geholpen wordt wanneer het echt nodig is.
Een tijd geleden wou ik met mijn dochtertje de tram nemen. Wij stapten in, nou ik stapte half in om vervolgens mijn dochtertje opte tillen.. De tram bestuurder zag dat en deed snel de tram deur dicht en ik zat dus vast met mijn hele arm, en mijn dochtertje aan mijn andere hand nog op perron. Rijd die mutterfukker van tram bestuurder weg met mijn arm er nog tussen.. Ik moest dus stukje mee rennen en mijn dochtertje meesleuren.. Niemand die hielp, maar gelukkig kwamen er 2 marokkaanse jongen aan die de tram konden stoppen en mijn dochtertje pakken.. En watzegt de tram bestuurder?? Ja heb ik niet gezien en moet je maar niet instappen als ik wil wegrijden.. Ik was zo geschrokken dat ik niet een boos kon zijn
hier zelfde soort ervaring gehad met de metro. ene dochter was erin, andere nog eruit en ik ertussen in. en idd gelukkig sprongen een aantal mensen op die de deur opentrokken. die bestuurder kon ik wel killen. ze zien het donders goed.
tis niet ff pesten ofzo, tis levens gevaarlijk en wie weet waar je kindje heen gaat rennen of wie haar mee neemt.. gelukkig is het voor ons beiden goed afgelopen, en die bestuurders zien het idd dondersgoed, sommige haagse bestuurders zijn super aso
Dat is precies de reden waarom je bij BHV en Reanimatie les leert dat je, als je iemand gaat helpen/reanimeren, je echt letterlijk iemand aan moet wijzen en moet zeggen: "Jij, bel 112 en zeg dat het om een reanimatie gaat!" Niet vriendelijk vragen "wil je?" Nee, echt commanderen, anders heb je idd grote kans dat niemand iets doet! In zo'n geval zijn mensen zo bang dat ze iets verkeerd doen, dat ze maar besluiten (al dan niet onbewust) om niks te doen. Zo zit een mens over het algemeen nu eenmaal in elkaar.
Herkenbaar allemaal. Een aantal jaar geleden heb ik een man gereanimeerd. Gevalletje ''iedereen stond erbij en keek ernaar''. Ik ben de rotonde omgereden, gestopt heb mijn auto midden op de weg gezet heb meneer omgerold en ben begonnen met reanimeren. Na een paar minuten was er een politieauto met AED en werdt het van mij overgenomen door dat apparaat. Er is later letterlijk door de artsen gezegd dat als ik niet was begonnen met reanimeren hij het niet had overleefd. Ik vindt dat nogal wat. Ik ben dan ook echt wel een tijdje boos geweest dat niemand iets deed. Maar realiseerde mij later ook wel dat mensen niet durven, kunnen etc. Tegelijker tijd stond ik ook verbaasd van mezelf dat ik het heb gedaan en dat ik succesvol ben geweest want dat de kans dat iemand overleefd is niet heel groot schijnt...
Oh bah wat een kater hou je zo over aan een middagje winkelen met de kids.. Ik snap er ook niks van.. laten we met zijn allen afspreken als we kunnen iemand te helpen!. Zo kunnen we onszelf iig niks kwalijk nemen. vreselijk zeg wat een volk heb je er rondlopen!
Bah wat vreselijk, en wat moet je geschrokken zijn zeg! Ik heb het zelf een keer het voorgehad dat ik iemand direct moest helpen. Een mevrouw stak in haar 45 km wagen het kruispunt over en werd keihard in de zij geraakt door een auto die door rood reed. De auto vloog echt omhoog en kwam op de zijkant terecht. Ik stond met mijn fiets bij het stoplicht en zag die auto zo op me af komen vliegen. Mijn hart zat in mijn keel, ik kon alleen maar naar die arme mevrouw roepen: ik bel 112, rustig blijven! Toen de hulpdiensten er waren hebben ze de deur eruit moeten zagen en de arme mevrouw uit het voertuig moeten takelen. Ze had gelukkig niets, alleen een gekneusde arm, en was uiteraard ontzettend geschrokken. Vrouw van 80 jaar... De bestuurder die door rood was gereden was eerst doorgereden maar toch teruggekomen. Zijn verklaring: 'ik moest mijn kind ophalen'. Tja...