Ik zou graag jullie meningen/ervaringen willen horen over het volgende. Ons dochtertje is nu net 3 jaar oud geworden en dus wordt het tijd om haar bij een school te gaan inschrijven. Zij is 3 jaar geleden veel te vroeg geboren (14 weken) en heeft hierdoor het eerste jaar veel in het ziekenhuis gelegen, is een paar keer geopereerd en tenslotte door dit alles bijna blind geworden (ze ziet alleen schimmen/schaduwen). Haar vroeggeboorte in combinatie met haar hele slechte zicht heeft ervoor gezorgd dat ze achterloopt op leeftijdsgenootjes. Motorisch heeft ze (met behulp van fysio) helemaal ingehaald (al zal ze niet rennen/ fietsen ed omdat ze niets ziet aankomen). Maar qua spraak loopt ze achter (dit is trouwens normaal bij zeer slechtziende kinderen). De logopediste geeft aan dat we haar de tijd moeten geven en dat het echt wel goed komt. Maar ja ze moet het volgend jaar wel hebben ingehaald en dan heeft ze nog een flinke weg te gaan. Het grootste deel van de slechtziende/kinderen gaan naar regulier onderwijs met een rugzakje (dit betekent dat er 4 dagdelen hulp komt, naast de ambulant begeleider). Maar er is ook een school voor slechtziende/blinde kinderen in Amsterdam. Dit betekent dat ze met een busje naar school moet (zo'n 45 minuten van ons huis). Deze school heeft kleine klasjes, kindjes leren om zo goed mogelijk met hun handicap om te gaan, krijgen zwemles etc. etc. Ik riep altijd mijn kind gaat naar een 'normale' school, maar nu het dichterbij komt begin ik toch te twijfelen. De school hier in de buurt is echt vlakbij, alle buurtkindjes gaan erheen en iedereen kent haar verhaal. Daarentegen ben ik bang dat ze ondersneeuwt in een klas van 30 leerlingen, dat ze misschien wel gepest gaat worden met haar handicap en dat ze ongelukkig wordt. Op het (reguliere) KDV waar ze nu zit gaat het goed, maar ja dat is een klasje van 12 met 3 leidsters. Wat is nu verstandig? Toch naar speciaal onderwijs (waardoor ze hier in de buurt weinig contacten zal opdoen) of naar regulier onderwijs (met de kans dat het niet lukt). We spelen ook met de gedachte om haar een jaar later eventueel naar regulier onderwijs te doen, zodat ze wat meer tijd heeft om haar achterstand in te halen. Het is een heel verhaal geworden ik ben benieuwd naar jullie reacties.
Voor haar zelf zou ik kiezen voor speciaal onderwijs, daar zijn ze gespecialiseerd en weten ze het beste wat ze kunnen aanbieden aan je dochter. Op het Regulier onderwijs heeft men hier geen ervaring mee en zou ze inderdaad kunnen ondersneeuwen of niet het beste uit haar kunnen halen. Het is een moeilijke keuze! Heel erg veel succes!!
Ik zou eens met beide scholen in gesprek gaan en kijken naar de mogelijkheden. Ik werk in het reguliere vo en wij krijgen ook wel eens kinderen met erg slecht zicht (en andere afwijkingen, zoals autisme, PDD-NOS, etc.). Met een aantal aanpassingen (bijvoorbeeld vergrotingen of een laptop) kunnen ze vaak aardig meekomen, maar dat kan per kind verschillen. Het is wel zo dat alle aanmeldingen beoordeeld worden door de toelatingscommissie om te kijken of een kind een kans van slagen kan hebben bij ons op school en/of het niveau wel goed is. Moet ik trouwens wel zeggen dat de voordelen die jij opnoemt m.b.t. het speciaal onderwijs voor mij wel erg belangrijk zouden zijn. Misschien zou ze naar het speciaal basisonderwijs kunnen gaan en daarna naar het reguliere voortgezet onderwijs? Succes met het maken van de keuze!
Hallo, Romy is slechthorend en door vocht achter haar trommelvlies hoorde ze helemaal niets daardoor kreeg zij een achterstand van 3 jaar met praten ze zit nu een half jaar op een school voor slechthorende kindjes en heeft al zoveel geleerd daar ze kan praten maar leert ook gebarentaal ook zij moet met de bus en zit daar smorgen soms 2 uur in maar het is zo`n ander kind geworden ze kan communiceren en leert met haar handicap om te gaan en ja het is wennen om je kind mee te geven aan een ander maar haar zo blij weer terug krijgen is het echt waard
Ik zou voor speciaal onderwijs kiezen, daa kunnen ze haar beter begeleiden en er voor zorgen dat (wanneer ze ouder is) met haar handicap stevig in haar schoenen staat. Waarschijnlijk gaat ze het dan wel op het reguliere voortgezetonderwijs redden.
Ik ben groepsleidster in de gehandicaptenzorg, ik werk met doof/slechthorend en blind/slechtziende kinderen. Mijn eigen dochter (zonder beperkingen) gaat naar de school hier in de wijk. Op deze school zitten onder andere ook kinderen met ADHD en PDD NOS. In een klas van 30 kinderen is het bijna onmogelijk om alle kinderen voldoende aandacht te geven. Als ik kijk wat de leerkrachten op de school van onze instelling bereiken bij onze kinderen zou ik voor de speciale school te kiezen. Ik denk dat je haar dan de meeste kansen in haar leven kunt geven. Misschien is het wel mogelijk dat ze bij een leuke hobbyclub in de buurt kan deelnemen zodat ze ook gewoon contact kan maken met leeftijdsgenootjes uit jullie buurt. Heel veel succes met de keuze!
Ga inderdaad in gesprek met beide scholen. Als je voor het speciaal onderwijs kiest is het misschien nog bespreekbaar om haar een dag(deel) naar het reguliere onderwijs in de buurt te doen. Heel veel succes met het maken van een keuze.
Ik zou eerst in gesprek gaan met beide scholen. Vraag op de reguliere school eens of ze ervaring en/of affiniteit hebben met kinderen met deze problematiek. Welke hulp kunnen ze haar concreet bieden. Je noemt al een ambulant begeleider. Maar misschien hebben ze ook wel een onderwijsassistent die af en toe dingen alleen met haar kan doen. (Of eventueel één of twee kinderen bij die momenten laten aansluiten, als je dochter daarbij gebaat is.) Het fijne van een onderwijsassistent vind ik vaak, dat die echt met een kind meegroeit. Zij begeleiden een kind vaak meerdere jaren waardoor er echt een band ontstaat. En daardoor kan een onderwijsassistent vaak ook tips geven aan een (nieuwe) leerkracht of soms als soort 'tussenpersoon' optreden, iemand die op de school zelf nog extra voor de belangen van jouw kind kan opkomen. (Hmmm, dat klinkt misschien wat negatief. Maar een gewone leerkracht heeft vaak 30 balletjes in de lucht te houden en kijkt dus zowel naar de individuele leerling als naar de hele groep. Een assistent die het kind gedurende meerdere jaren begeleid kan soms helpen om de blik te verruimen en te kijken wat er nog meer voor mogelijkheden en hulpmiddelen zijn.) Ik snap jouw punt dat ze op de buurtschool makkelijker contacten opdoet en vriendjes kan krijgen in de buurt. Op de speciale school kunnen ze haar gerichter begeleiden bij haar handicap. Iedere school heeft dus z'n voor- en nadelen. (Zo ver was je zelf ook al.) Welke voor- en nadelen voor jullie kind uiteindelijk het belangrijkste zullen zijn, weet je helaas pas een paar jaar nadat je de keuze hebt gemaakt. Pas als je over een langere periode terugkijkt kun je echt zeggen of de keuze die je maakt goed heeft uitgepakt. (Hoewel je dan nog steeds niet zeker weet hoe het in de andere situatie was geweest.) Maar ik denk wel dat als je nu veel informatie verzamelt en op basis daarvan je gevoel volgt, dat je dan bijna nooit spijt kunt krijgen van een beslissing. Overigens is er nog een andere optie: eerst de kleuterklassen in het regulieronderwijs en daarna proberen alsnog naar het speciaal onderwijs te gaan. (En eventueel als je merkt dat ze daar haar achterstand echt inloopt, weer terug naar het reguliere onderwijs.) Ik kan me voorstellen dat zo'n wisseling klinkt als een hoop 'geleur' met je kind. En ook dit scenario heeft natuurlijk weer z'n nadelen. (Afscheid nemen, wennen). Maar het heeft ook een paar voordelen waar je misschien niet op het eerste gezicht aan denkt: - Ze maakt in die eerste jaren vriendinnetjes in de buurt. Als ze naar de andere school gaat, heeft ze dus al vriendjes in de buurt waar ze gewoon mee kan blijven spelen buiten schooltijd. - Als die contacten goed blijven en ze zou na een paar jaar toch weer terug gaan naar de reguliere school, komt ze gewoon weer in de klas bij de kinderen die ze al kent. Dat maakt die overgang alweer makkelijker. Nogmaals: ook dit is niet ideaal. En welke oplossing het beste is, is natuurlijk voor ieder kind anders. Daarom is jullie gevoel als ouders ook zo belangrijk. Dat zegt vaak al veel, jullie kennen je kind het best! Maar ik heb nu eenmaal ervaring gehad met een leerling die dit traject heeft doorlopen. En het heeft voor hem heel goed uitgepakt.
Ik werk in het regulier basisonderwijs en we hebben ervaring met een aantal rugzakjes. Zo hebben wij een aantal kinderen met een CI gehad en kinderen met het syndroom van down. Dat ging eigenlijk allemaal goed. Ik moet ook zeggen dat de klassen bewust klein werden gehouden voor deze leerlingen. Dat was toen ook mogelijk, omdat we veel parallel groepen hadden. Nu hebben we dat niet meer in elke groep. En de groepen worden behoorlijk groot. 32 leerlingen is normaal. Veel basisscholen hebben te maken met een teruglopend leerlingaantal waardoor de groepen groter worden, omdat er niet meer kan worden gesplitst. Ik zou goed kijken wat de rugzak inhoudt en hoe de situatie van de school is. Tevens kost het aanvragen van een rugzak tijd. Begin dus op tijd, want bij de start op de basisschool is het fijn als alles meteen is geregeld. Voor sommige kinderen is het fijn als ze starten op het speciaal onderwijs en daar een stevige basis opbouwen en daarna instromen in het regulier onderwijs. Reguliere basisscholen zijn ook verplicht om een profiel te schetsen met wat ze 'aan kunnen' aan speciale behoeften. Daarvoor kun je informeren bij de stichting van de school.
Heel veel succes met je keuze! Zelf zou ik eerst voor speciaal gaan en daarna de overstap maken naar regulier. Tussen speciaal onderwijs scholen zit erg veel verschil in kwaliteit en de vraag is of je daarmee op lange termijn de overstap naar regulier nog kan maken. Soms sluit het erg goed aan, soms juist totaal niet doordat kinderen teveel 'beschermd' zijn. Inderdaad praten met beide scholen en kijken wat ze je kunnen bieden. Overigens heb ik zowel op het havo als op het hbo slechtziende klasgenoten gehad. De jongen op het havo is compleet blind, maar redde zich uitstekend! Natuurlijk werd hij wel eens geplaagd, maar meer dan een lolletje tussen pubers was het niet. Over het algemeen was er juist extreem veel respect voor hem. Op het hbo dat ik bij een jongen in de klas met kokervisie. Zodra hij zich focuste op iets zag hij het niet meer. Ook hij werd gewoon opgenomen in de groep en heeft het hbo kunnen afronden. Hij had een laptop met brailletoetsen en een spraakprogramma (waar wij als zienden niks van konden maken, haha).
Bedankt voor jullie reacties, hier kan ik zeker iets mee! We gaan binnenkort op de reguliere school en het speciaal onderwijs kijken en dan bekijken wat ons het beste lijkt en wat de mogelijkheden zijn. Misschien is het wel mogelijk dat als ze op speciaal onderwijs zit, ze toch 1 dag in de week naar de school in de buurt kan.
succes je kan ook altijd later overstappen als het voor jou idee niet goed gaat op welke schoolkeuze je ook maakt dat hebben wij met Belle ook gedaan