He dames. Op linnielin na iedereen op facebook dus toch ook maar ff hier plaatsen. Ik lig sinds gisteren in het ziekenhuis vanwege een longontsteking en een exacerbatie(opvlammming) van astma. Het zuurstofgehalte in mn bloed was veel te laag en ik hrb in rust een pols van 120 a130. Ik heb nu zuurstof en wordt meerdere keren per dag vernrveld met van die waterdamp met medicijn er in. Dat voelt een stuk beter. Mrrk het alleen wel al snel als ik de zuurstofbril af doe. Als het goed gaat en alle pillen en nevels aan slaan maandag weer naar huis. Mijn moedrr is bij de meisjes en vanmiddag komen ze. Mis ze gigantisch Dit was niet echt hoe ik mijn 40ste wilde beginnen. Zou motgrn mn verjaardag vieren. Maar goed, shit happens
Hè bah, balen zeg!!! Hopelijk blijft de medicatie goed aanslaan en mag je inderdaad maandag naar huis. En....gefeliciteerd met je verjaardag ondanks alles
Even rustig aan maar doen dan! Duurt nog wel een poosje voor je de uitslag krijgt dan. Sterkte ermee!
Meid jasses wat een naar bericht. Heb 2 dagen geen Fb gezien dus ik had het nog niet meegekregen. Heel veel beterschap en ik hoop dat je maandag weer lekker naar huis mag!
Zo, hier is M.ausje vanochtend geholpen aan de keelamandelen en buisjes.. Ruim een half uur onder narcose geweest!! Morfine gehad en zuurstof... Ze hebben het op de volwassen manier gedaan, omdat het gewoon echt nodig was op die manier.. Pff.. Sneu hoor.. Ze is nu nog helemaal rustig.. Samen met mijn stagebegeleidster besloten dat ik morgen thuis blijf met haar.. Vind het anders zo sneu..
Waarom hebben ze het op die manier gedaan dan? Was de andere narcose te licht voor haar? Hoe gaat het nu?
Omdat het door de ontstekingen helemaal naar binnen was gegroeid en ze wouden het er nu goed uit hebben.. Hij zei dat er een aantal flinke ontstekingen weer hadden gezeten
Goeie middag! Hoe is het hier? Veel fb-mensen Ben verdwaald haha. Was benieuwd of het hier nog "leeft" en het valt me niet tegen! Groetjes!
KK: hoe is het nu met M.ausje? Is ze inmiddels al opgeknapt en merk je al verbetering? Hopelijk dat ze er nu echt helemaal vanaf is en dat ze niet weer hoeft...kan me voorstellen dat je het heftig vond! Sann: hoe is het nu met jou? Ben je inmiddels al thuis uit het ziekenhuis en hoe voel je je? Senn: gaat het inmiddels al weer een beetje op je werk? Hebben ze al wat anders voor je gevonden en hoe is je sollicitatie verlopen waar je mee bezig was? En hoe gaat het nu met Maarit nu jullie duidelijkheid hebben over haar diagnose? Hier zitten we inmiddels weer zonder manlief. Hij is opnieuw voor 10 dagen naar Rusland, maar we raken er al aan gewend inmiddels. Ook tobben we nog steeds met de auto. Die is inmiddels al 5x bij de garage geweest en elke keer komt er weer een storing terug. De garage weet ook niet wat het is....maar het kost ons natuurlijk een boel centen....dus we zijn ook voorzichtig naar een andere aan het kijken (alleen hebben we deze nog maar een jaar, dus er echt om staan te springen, doen we niet). Met de kids verder allemaal goed. Joucke is een echte peuterpuber inmiddels met de nodige kuren, die inmiddels lekker begint te kletsen. Met Arinde voor volgende week een afspraak voor een screening bij een manueel therapeut, ben benieuwd of er echt wat uit komt (verwacht zelf van niet eigenlijk...) En volgende week vrijdag gaan we er lekker een weekje tussenuit met zn schoonzus en zwager. Heerlijk!!!!
Karsten heeft precies hetzelfde gehad, alleen dan zonder de morfine. Bij hem is het na anderhalve dag weer gaan ontsteken waardoor ik terug moest naar de kno arts en hij aan de ab gezet werd. Echt zo sneu voor die kleintjes. Hoe is het nu met haar?
Lekker een weekje er tussenuit. Wij gaan over 2 1/2 week heerlijk ff 5 dagen naar Tunesië! Met Maarit gaat het best aardig en de gezinsbegeleiding begint ook te lopen. Over 3 weken hebben we de eerste afspraak met z'n allen en dan gaan we alles wat we hebben voorbereid met de begeleidster met de kinderen bespreken. Onze grootste zorg zit op dit moment bij Sven. Hij lijkt beginnend depressief te zijn en om die reden gaat hij weer onder toezicht staan van een kinder- en jeugdpsychiater. Dit weet hij zelf alleen nog niet dat dit gaat gebeuren. Op 23 mei hebben we een groot overleg op school over Sven en dit gesprek is met ons, de leerkracht, de orthopedagoog, de autisme begeleider en de 2 begeleiders van zijn auticlub. Gewoon om van elkaar te horen hoe het met Sven gaat en vooral de dingen waar we tegenaan lopen met hem en hij met zichzelf zodat we op 1 lijn kunnen gaan zorgen dat zijn kwaliteit van leven gaat toenemen.
Pff senn lijkt me erg zwaar! Respect voor jullie, en hoe jullie het doen! Nog gefeliciteerd met Maarit! Hier gaat alles zijn gangetje.. mika gaat steeds meer lezen en vind het erg leuk dus weer een leuke uitdaging voor hem erbij.
Het is helaas ook erg zwaar zeker op emotioneel gebied. Het breek je hart als je je kind ongelukkig ziet niet wetende hoe ik dit als ouder kan verbeteren. Misschien moet hij andere medicatie krijgen, misschien zullen de gesprekken gaan helpen met de psychiater ik heb echt geen idee.