tja...het klinkt zo raar als ik het zeg,maar ik heb helemaal geen roze wolk of iets..eigenlijk het tegenover gestelde het is erg ik weet het en ik wee niet waarom ik me zo down voel. ik heb er bewust voor gekozen om zwanger te worden en het leek me allemaal weer zo leuk(het is de 2de) maar ik voel me zo rot i ben helemaal niet blij ik voel me niet blij ik weet het gewoon niet. ik twijfel aan alles, ik irriteer me aan me vriend ik vind hem opeens niet meer zo leuk....het is te erg voor woorden dat ik dit vertel. maar hebben meer meiden dit? kan iemand mij vertellen of dit klotegevoel weg gaat?bij me eerste heb ik dit niet gehad maar nu voel ik me alleen maar verdrietig.
mijn vorige bericht was niet van toepassing, heb erover heen gelezen dat dit al je 2e is Ik wil je veel geuk toewensen en hoop dat je af en toe toch even kunt wegdromen en dat roze gevoel kunt oproepen. succes ermee!
ik ken het hoor.... het is nu een stuk minder. ik denk zelf omdat het komt omdat je een eerste zwschap veel intenser beleefd, terwijl het nu niet meer nieuw is.... bovendien heb je er al 1 lopen en kan je er minder van genieten lijkt het wel, je hebt er minder tijd voor. maar nu praat ik puur voor mezelf
ben het met chantilly eens daar ken ik me wel in vinden en ook omdat ik echt zogoed als de hele zwangerschap verkouden ben en loop te sukkelen en met me andere kids ging het van een leie dakje maar ga er vanuit dat als de kleine er is ik er toch wel dubbel en dwars van geniet hoor en je hormonen doen ook een hoop he Succes
Gelukkig heb je nog een hele hoop weken de tijd om je roze wolk weer terug te vinden hoor. Vooral als je beweging voelt, dan voel je je toch heel erg verbonden met je baby (vind ik zelf dan). Net alsof hij/zij wil zeggen: hoi, hier ben ik! En ik denk dat iedereen die wél in een roze wolk leeft, inclusief mezelf, wel eens een paar baaldagen heeft, jankdagen, dat alles te veel is. Dan is de roze wolk inderdaad wel es even flink weggewaaid. Maar het komt wel weer joh! Vast
Hier hetzelfde, het zijn helaas de hormonen die tekeer gaan. Ik erger me soms aan m'n vriend terwijl hij eigenlijk heel lief voor me is Toen ik de eerste keer (onverwacht) zwanger geraakte (helaas ging het mis) voelde ik me zo goed in m'n vel en was ik zo vrolijk met het wonder in m'n buik dat we besloten om er onmiddellijk weer voor te gaan. Toen ik in de derde ronde weer zwanger bleek, voelde ik me al heel snel down en onzeker over mijn beslissing. Ik voel me nog steeds een beetje angstig en heb soms het gevoel dat ik er helemaal alleen voor sta. Ook voel ik me af en toe nog vrij misselijk en heb ik minder zin in eten en andere dingen... Pff hier dus ook geen roze wolk... Een vriendin van me die hetzelfde meemaakte vertelde me dat het na een drietal maanden spontaan overgaat... Ik hoop het want het is inderdaad erg vervelend, vooral omdat je er niets tegen kan doen.
Ik weet wat het is.. heb het nu gelukkig niet maar bij mijn eerste zwangerschap ben ik door een hel gegaan. Ook wij hadden er bewust voor gekozen en toch kon ik niet blij zijn. Had huilbuien, zelfs op mijn werk. Mijn man kon niks meer goed doen. Ik zag geen licht meer aan het eind van de tunnel. Vaak heb ik gewenst dat ik niet zwanger was.. Tijdens de eerste echo was ik niet eens blij.. iedereen om me heen waren enthousiast.. en ik lag daar maar wat. Het was pas over toen ik bevallen was, achteraf is ze het helemaal waard geweest maar tijdens de zwangerschap was ik echt verschrikkelijk kwaad op haar (waarom weet ik niet) Ik schaamde mij voor mijn buik, droeg helemaal geen fleurige kleding, alleen dikke truien enzo, zodat niemand het hoefde te zien Nu geniet ik elke dag van haar.. Het was voor mij een hele stap om nogmaals zwanger te worden. Ik zag er zo verschrikkelijk tegenop. Ook nu zit ik niet echt op een roze wolk ofzo.. maar het gaat wel beter dan bij de eerste. Zwanger zijn leek me vroeger altijd fantastisch, lekker je buik showen.. Nou dat sprookje is allang uitelkaar gebarsten.. zwanger zijn is niks voor mij. Heel veel sterkte, en praat erover met je VK en je HA! Geef aan dat je je zo voelt! En praat erover.. veel Ik vond het zo frustie dat er in de boekjes over zwangerschap altijd vrolijk werd gedaan, nooit zag ik iets van herkenning. Totdat er een keer een verhaal verscheen over een vrouw die het huis niet meer uitdurfde, de gordijnen dichthad.. de hele 9 maanden lang.. ik had echt het idee van: poeh, gelukkig ben ik niet de enige.. Ik voelde me vaak wel zo, dat ik gek was, waarom kon ik niet genieten?
Hey meid, je bent niet de enige hoor. Ik had het de eerste weken ook vaak, voelde me soms echt afschuwelijk. Moet zeggen dat het na de 12 weken beter ging en nu ben ik superblij. Denk dat het toch echt door de hormonen komt. Sterkte. X
Hai, Ook hier geen roze wolk ofzo...Terwijl het wel onze eerste is. Het heeft bijna 2 jaar geduurd voordat het raak was maar niks hoor...geen wolk helemaal niks. Manlief zit daar al wel een week of 6 op maar ik (nog) niet. En ik heb niet eens een slechte zwangerschap tot nu toe.
Ik zat de eerste (vanaf dat we het wisten, 5 weken) 7 weken wel op een roze wolk, en me vriend niet, en nu zijn de rollen omgedraaid. Het is ook ons eerste kindje, maar voel me af en toe zo rot, ziek, hoe je het maar noemen wil, dagen van janken, stemmingswisselingen enz, dan ben ik me wolkje ook even kwijt.
Hier ook geen roze wolk! Eerder donderwolk, maar t is meer mijn lijf dat niet meewerkt dan de zwangerschapshormonen succes en sterkte!
Hallo! Hier ook niet echt een roze wolk! Vind het hartstikke leuk hoor, maar vergeet soms echt dat ik zwanger ben... de echo vond ik leuk, maar meer omdat ik zeker wist dat het goed was en hartje klopte. Vriendin zei gelijk "hebben jullie ook een traantje weggepinkt?"ik dacht ehm nee, moet dat.. Over acht weekjes gaan we een pretecho laten maken voor de geslachtsbepaling en ik hoop dat ik dan wat blijer ben... maar ik denk ook dat het met de hormonen te maken heeft... weet t ook niet! Het is voor ons de eerste en we hebben er bewust voor gekozen.. het was de eerste maand gelijk raak en dat hadden we ook niet verwacht.. ik denk dat ik er nog aan moet wennen ook... Succes he meid!
Ik wacht nog steeds op mijn roze wolk en ik hoop dat het over een paar dagen een zachtblauw wolkje is als de kleine geboren is. Tuurlijk zijn er momenten dat ik geniet van de kleine in mijn buik, maar de zwangerschap kan mij echt gestolen worden. Van mijn oudste 2 vond ik het heerlijk om zwanger te zijn. Mijn hormonen waren een beetje normaal, had weinig kwaaltjes, dit keer zit alles gewoon tegen. Gewoon niet luisteren naar iedereen die zegt hoe geweldig zwanger zijn is en ik hoop dat je je snel prettig gaat voelen bij het zwanger zijn. Marsja
ook hier geen roze wolk te bekennen. wil gewoon zo snel mogelijk bevallen en hoop dat er dan gevoelens komen die ik nu gewoon niet kan bespeuren. af en toe denk ik zelfs waar ben ik aan begonnen,twee grote knullen rond lopen en nu weer een baby.
Ik had dit bij mn eerste zwangerschap, en mn schoonzus heeft dit ook eens gehad. Het is niet abnormaal denk ik, let wel op wanneer het echt een depressie word kan je beter hulp zoeken. Er gebeurd zoveel, en alles overkomt je en is ineens onomkeerbaar he, zoveel emoties en hormonen... Ik heb zelfs ooit gezegd ik wil dit niet! Achteraf was het meteen weer weg.