Ik vind het wel rot voor je maar laat je niet gek maken door je leeftijd. Ik heb mijn man leren kennen toen ik 34 was en onze 1e is geboren toen ik 36 was. Dat was ook niet mijn keus maar het komt zoals het komt. Op een rusitg moment maat eens een goed gesprek met je partner hebben.
Hoi Floor, Ik herken me wel in jou verhaal. Ik zit met hetzelfde probleem. Ik ben er echt helemaal klaar voor maar m'n vriend wil nog niet. Nu ja ik ben nog 'maar' (zal het zelf maar zeggen) 23 dus ik heb nog tijd. Maar mijn innige wens is om op m'n 23ste zwanger te raken... Dat is ook de leeftijd dat m'n moeder zwanger werd van mij en m'n overgrootmoeder leeft nog (101) en ik zou het reeuuuze vinden moest zij dit nog kunnen meemaken... Net als m'n grootmoeder trouwens die ondertss 80 jaar is. Dat is natuurlijk niet de enige reden waarom ik kinderen wil. Ik wil gewoon ook dolgraag mama worden, m'n lichaam laat me maar al te goed weten dat ik er klaar voor ben! Ik heb al een lange tijd laten merken dat ik er klaar voor ben aan m'n vriend. Maar die wil er eigenlijk zelfs niet over praten! Of beter gezegd die kan er héél moeilijk over praten. Hij ziet ook helemaal niet de positieve kanten aan een kind hebben enkel en alleen de last... Maar jou man overweegd het wel he geloof ik? Tenslotte ben je al gestopt met de pil enzo? Maar ook al ben ik nog niet zover met m'n mannetje ik heb toch ook al gehoord van andere vrouwen dat er toch wel een punt komt dat hun ventje het moeilijk krijgt met die gedachten dat ze een kind krijgen. Eigenlijk is dat best geweten. Maar ja er zit niks anders op dan te wachten tot de mannetjes toestemming geven he ... eigenlijk best erg toch? Naatuuuurlijk ben je met twee he maar toch vind ik het wreed dat je zo moet zitten wachten en ze proberen zo min mogelijk lastig te vallen met het onderwerp. Heb hier trouwens ook een topic ove rgeopens "ik ben echt radeloos" ofzoiets... Momenteel ben ik nog geen stap verder maar ik wens jou wel heel veel succes! ps.: die huilbuien herken ik... als ik die zwangere buikjes zie krijg ik een krop in m'n keel! En nu met dit goede weer is het nog eens zo erg!
ik ben dan 30 3n me vriend 33 ,maar hij was er eigenlijk ook niet helemaal klaar voor en ik allang al , maar in mijn omgeving heb ik er een paar die moeite hebben met kinderen krijgen. vriedin van me kan ze helemaal niet krijgen daar was ik zo ie zo al heel verdrietig om , en me schoonzusje en zwager kunnen ze alleen krijgen als zij hormoon prikken krijgt. en dan gaat er toch het een en al malen in je hooft van stel dat het bij ons ook niet wil , na lang praten en zo hebben we toch besloten om er voor te gaan vorig jaar september ,want ik zei al wie weet duurd het wel lang voor dat het raak is, we zijn nu ook al weer 9 maanden bezig . en gelukkig verlangt hij nu ook wel naar een kleine. dus ondanks de ellende van een ander is hij omgeslagen , en ik had zo van we worden wel steeds ouder hij word ook al 34 en ik ben dan net 30 maar de tijd gaat wel tikken dan kan je nog wel een jaar of 1 a 2 wachten maar je word er niet jonger op . gr sonja
Ik vind wel dat je dit soort dingen meteen bespreekbaar moet maken. Dus niet op een dwingende toon van "Ik wil NU", maar vragen waarom hij nog wil wachten. Praten is het enige dat een relatie goed kan houden of het nu over leuke of slechte dingen gaat. En kinderen krijgen doe je nu eenmaal niet alleen. Het is een zeer serieus te nemen onderwerp zowel voor jou Floor maar ook voor je vriend als hij toch nog niet wil. Wacht er niet te lang mee. Relaties gaan kapot aan dingen doodzwijgen.....
Ik hou het zeker bespreekbaar, maar dring het niet te veel op. Ook ruziemaken heeft geen zin, dan ben je nog verder af van kinderen krijgen denk ik. Ik ben zeker boos op hem, maar aan de andere kant, ik wil ook dat hij eerlijk is. Ik wil ook alleen maar een kindje als hij er ook 100% achter staat. Vannacht in bed zei hij nog wel dat hij het zo'n ontzettend fijne buurt vindt om voor kinderen op te groeien. En dat onze buurtkinderen allemaal leuk en goed opgevoed zijn. Heel anders dan waar wij eerst woonden (daar werden scheldwoorden/-namen als persoonlijk voornaamwoord gebruikt). Ik proef steeds uit zijn woorden dat hij eigenlijk wel zou willen, maar nog niet volmondig "ja" durft te zeggen. Ook ik zou het ontzettend leuk vinden als opa (96 en goed bij de tijd) onze kleine nog zou meemaken. Die man heeft natuurlijk ook niet het eeuwige leven. Ik moet geduld hebben, hoe moeilijk ook, maar ik blijf speldenprikjes uitdelen en steek mijn wens ook niet onder stoelen of banken. Ik blijf ook gewoon foliumzuur slikken. De komende maanden gaan 6 buurvrouwen bevallen, en ik hoop dat al dat babygeluk ook op mijn mannetje overslaat. he wat is het toch heerlijk dat ik hier mijn ei kwijt kan!
Hoi Floor, Een beslutloze man had ik gelukkig niet, maar eng vondt hij het wel want je weet niet wat er te gebeuren staat. Echter hij had zo iets van ach ik kan minimaal 9 maanden aan het idee wennen. Nadelen ja, voordelen veel en veelmeer. Ze willen je meehelpen met de afwas, huis schoonmaken, helpen je met verbouwen en halen graag je pantoffels, dus ook veel voordelen hahaha, als je ze eenmaal hebt kun je je geen leven zonder meer voorstellen en wat betrefd je leeftijd (ik weet niet of hij ouder is) denk ik dat je inderdaad ook daar een beetje aan mag denken. Tja het is niet makkelijk, zeker de beslissing voor zo'n eerste kindje, de verantwoordelijkheid e.d. maar echt dat komt vanzelf zodra het geboren is, hoef je niks voor te doen en ook dat gevoel kan heftig zijn, in ieder geval bij ons maar er is ook niks zo heerlijk als zo'n klein schepseltje welke jij vanalles mag leren en waarvan jij ook weer veel van leert. Wij hebben er nooit spijt van gehad en ik denk dat er maar heel weinig mensen zijn die eenmaal na die beslissing en een kindje hebben gekregen er spijt van hebben gehad, dus dat zit ook wel goed. Het brengt echt super veel vreugde met zich mee als alles lekker verloopt. Hoop dat je man er voor durft te gaan. succes gr.
heerlijk he floor.... is ook echt goed hoor... je bent heel verstandig het lekker bespreekbaar te houden,... dwingen moet je natuurlijk niet doen maar dat doe je ook niet. Erg jammer dat je mannetje een beetje "bang" {of hoe ik het moet noemen} is... ik hoop dat hij bijtrekt na die babyboem bij jullie!!! suc6 hoor!
* aardbei: hihih misschien moet ik hem dat rijtje voordelen ook eens voorleggen. Wellicht wil hij dan wel meteen. We schelen overigens een half jaar * Anniek, ik denk ook dat hij bang is. Bang voor het onbekende, en bang voor de verantwoordelijkheid. Bang dat hij niet het geduld heeft voor een kleine, bang dat hij geen goede vader zal zijn. etc. Ik zit er al aan te denken om op ons buurjongetje te passen. Als we dan een dagje iets leuks gaan doen, dan kan hij even oefenen.
he dat is niet leuk als hij niet meer wilt en dat van jou buurtjongen zou een optie kunnen zijn mijn vrient vondt het altijd geweldig als we op pasde bij de buuren en hij wou wel kinderen al een jaar of 2 geleden maar ik nog niet maar van af december zijn we gestopt met de pil en we zien wel we zijn niet za danig bezeg om meteen zwanger te worden zeg maar wat jou mannetje heeft heb ik ik wil wel maar vindt het tergelijk wel erg spannent en eng maar mijn vriend heeft mij er door heen gepraat wel voor zichtig met belijd zeg maar en hij zij tegen mij we zien het wel en toen ben ik gaan denken maar als ik jou was zou ik gewoon doen en zeggen wat je hart je in geeft sterkte en suc6