Ik zou wel willen maar heb in 1996 6 maanden in de UK verbleven en mag dus geen bloeddonor zijn (ivm mogelijke besmetting BSE) Was wel een domper toen ik dat hoorde
Ik ben gelijk toen ik 18 werd bloeddonor geworden, en heb sinds die tijd een aangegeven donor te willen zijn na mijn overlijden.. (toen dacht ik gezond te zijn.. nu hebben ze waarschijnlijk weinig aan me) En waarom? Omdat ik het kan.. zou zelf ook graag geholpen willen worden als het nodig zou zijn. en dan vind ik dat IK het persoonlijk niet kan maken wel te willen ontvangen, maar niet willen geven..
Oh, dat wist ik niet eens! Dan is het helemaal goed geweest dat ik zo eigenwijs ben geweest om op eigen kracht m'n HB-gehalte weer omhoog te krijgen
Ik ben ook bloeddonor, hoewel er de laatste tijd weinig van komt. Ik ben sinds 2009 voor de vierde keer zwager. En twee keer was dat helaas maar een vrij korte zwangerschap, maar toch mag je dan 6 mnd niet geven. Dus alleen die wachttijd bij elkaar is straks al twee jaar. Ik heb wel een paar keer gedoneerd toen ik nog bv gaf. Dat was even een hoop uitzoekerij maar het mag wel. Alleen menstrueer ik heel regelmatig. En dat was wel lastig want dan had ik een afspraak (plasma is op afspraak) en als ik dan toevallig ongesteld was + bv geven + doneren dan was dat gewoon te veel van het goede. Daarom ben ik toen toch weer gestopt. Ik denk dat ik me dadelijk echt opnieuw moet aanmelden omdat er zo veel tijd tussen zit. Maar dat geeft niks. Zodra de volgende baby en ik weer klaar zijn met bv, meld ik me zeker weer aan. Ik ben trouwens begonnen als volbloed-donor. Maar dan was ik vaak toch wel één of twee dagen erg moe na een donatie. Dus ben ik overgestapt op plasma. Dat is minder belastend. En wat ik eigenlijk wel fijn vindt: het duurt langer. En ik vind het eigenlijk wel heerlijk om daar zo een half uurtje in zo'n zalige ligstoel een boekje te lezen, terwijl een lieve vrijwilliger mij een glaasje drinken en een roze koek brengt. Of ja, 't is ook allemaal heel nobel natuurlijk. Mensenlevens redden enzo. (Sorry: even serieus: dat is voor mij wel de reden. Maar neemt niet weg dat ik er ook wel van genieten mag toch?)
Ik heb één keer gedoneerd, daarna een bloedtransfusie nodig gehad na mijn zwangerschap vanwege een nabloeding en curretage en nu mag ik nooit meer doneren. Erg jammer.
Ik ben ook bloeddonor, was de eerste in de familie dus het was wel een beetje spannend de eerste keer hoe alles nou in zijn werk gaat. De reden dat ik donor werd was toen ik op een stage in Ierland was er overal posters te zien waren waar ze dringend op zoek waren naar bloedonoren en ze er zelfs betaald voor kregen. Als Nederlandse kon ik daar geen bloed te geven en ik bedacht me hoe erg het eigenlijk is dat er een tekort was, dus terug in NL heb ik me hier aangemeld als donor zodat wij niet in dat soort situatie terecht komen en ik toch een steentje bij kan dragen .
Vele jaren zelf bloeddonor geweest, en toen na mijn bevalling bloedontvanger geworden. Heb er heel wat zakjes doorheen gejaagd... Erg dankbaar dus dat mensen bloed geven! En blij dat ik zelf al die jaren ook mijn steentje heb bijgedragen. Ik mag zelf helaas niet meer geven door de transfusie maar plaats dit berichtje vooral ter aanmoediging van degenen die bloeddonor worden overwegen.
Ik ben op mijn achttiende volbloeddonor geworden. Na de bevalling van de oudste, toentertijd moest je nog 9mnd wachten. Ik heb toen 1x gegeven en was daarna zwanger van nr 2. Na nr 2 poos niet kunnen geven ivm pfeiffer. Vervolgens een keer of 7 gegeven en toen ben ik naar de VS en Canada geweest dus daarna mocht ik weer 9maand niet geven. 2x gegeven en toen weer een buitenlandse reis waardoor ik weer moest wachten. Vervolgens was ik zwanger van nr 3, 1x gegeven en toen overgestapt op plasmaferese. Dan mag je elke maand geven en je krijgt je rode bloedlichaampjes weer terug. Soort dialyse zegmaar. Dat kon ik 1 keer doen toen nr 4 zich aandiende, na nr 4 weer 1x tot ik zwanger was van nr 5. Nu na nr 5 weer regelmatig gegeven. En ik lees wel... Ben niet de enige gek... Toen ik met gillende sirenes na mijn 3e kindje naar het ziekenhuis werd vervoerd en 2,75L bloed had verloren heb ik half stoned (van het bloedverlies) geroepen dat ik geen bloed wilde omdat ik donor was... Ook na de 4e veel bloed verloren maar nooit een donatie ontvangen gelukkig. En ik ben vanaf mijn 12e orgaandonor (mijn ouders waren medeondertekenaars). Mijn oma was nierpatient en moest 3x per week aan de dialyse. Toen wist ik al dat ik ook bloed wilde geven en later hoorde ik pas voor hoeveel zaken ze eigenlijk bloed nodig hebben. Zodra ik 18 was melde ik mij aan maar moest ivm zwangerschap nog even wachten.
ik ben ook bloeddonor, want hoe makkelijk is het om iets te geven wat je makkelijk kan missen, er word vanzelf nieuwe aangemaakt. Kon ik dat ook maar met geld