Ik heb een neefje dat in september 2 word en vanaf 14 maanden snel steeds slechter ging eten. Inmiddels eet hij nauwelijks. Werkelijk het enige wat er nu nog enigszins ingaat is een boterham met pindakaas... Een tijdje terug at hij nog wel een vla/yoghurt, appelmoes oid maar dat eet hij nu dus ook niet meer. Het is heel gek, ik heb het nu ook vaak meegemaakt. Hij WIL gewoon echt NIET! Als je hem eten voor zet zegt ie nee en als je zijn interesse probeert te wekken (op welke manier dan ook, en zo af en toe probeert iemand weer eens wat) doet hij alsof hij geslacht word! Er zit iets helemaal mis... Ze heeft echt al zoveel geprobeerd alle tips heeft ze gedaan: wel/niet aan tafel, mee laten helpen, leuk maken, eten versieren, hem negeren alles! Ze dwingt hem ook niet (tot ergernis van mijn ouders - die zijn van de oude stempel ) en let er op dat het leuk blijft aan tafel. Inmiddels is ze ten einde raadt, het is ook gewoon frustrerend na een jaar gaat het juist alleen maar slechter. Het Cb zegt dat hij voldoende groeit (maar hij is dus wel van de +2 naar de -1 lijn gezakt. Hij is er licht maar ziet er op zich goed uit. Mijn zus maakt zich zorgen wat het vitamine tekort kan doen en ze wil gewoon een kindje wat 'lekker eet'. Wat kan ze nog proberen. Wie kan ze eens benaderen voor hulp? Zijn er hier moeders met ervaring? Overigens drinkt hij ook heel slecht.
Is een medische oorzaak al uitgesloten? Dat is nummer 1 om te doen lijkt me. En van de +2 naar de -1 lijn zakken lijkt mij alles behalve goed groeien... Wel vraag ik mij af of je zus door alles wat ze heeft geprobeerd toch niet teveel aandacht heeft geschonken op de verkeerde manier, waardoor hij zo slecht is gaan eten. Maar dat kun je wellicht beter beoordelen. Ik weet niet of een ostheopaat hier iets mee zou kunnen? Of een kinderfluisteraar... klinkt wat zweverig, maar okee.
Misschien een pre-logopedist? Hier ook een slechte eter al maanden gelukkig wel iets meer dan 1 boterham maar meneer verzint vanalles om niet te eten, en houdt de lippen stijf op elkaar, of wordt boos. Na de zoveelste keer aangeven bij het cb (waar ik geen klap mee vooruit kwam, want hij groeide immers, en ziet er gezond uit) gebeld en toen kwam die dame met dit verhaal. Misschien heeft hij een nare ervaring opgedaan met eten, waardoor hij nu moeite heeft met iets in zijn mond stoppen ("eet/proeft/hapt" hij wel speeltjes, zand, etc?). Pre logopedie is dus niet voor spraak, maar om te leren eten, om het gevoel in het mondje weer goed te maken zeg maar... Een andere optiewas een dietist raadplegen, om te zorgen dat hij wel genoeg en de juiste voedingsstoffen binnen zou krijgen en niet ergens allergisch voor was/is waardoor voedselweigering zou kunnen ontstaan... In beide gevallen eerst langs de huisarts voor doorverwijzingen (en check je ziektekostenpolis...) Hier is het nu weer ietsje beter (klopt af) maar ook niet je van het..en hij krijgt standaard iedere dag een vitaminepil, om toch nog iets aan pitamientjes naar binnen te krijgen. Succes
Kijk eens of je een doorverwijzing kan krijgen voor een logopedist...hier was dat het geval. Haar mond spieren waren niet voldoende ontwikkeld waardoor het gevoel van eten niet goed door kwam, alles was vies....voelde ook vies natuurlijk. En daarbij dat haar ontlasting door het weinig drinken hard werd was het een cyclus waar maar moeilijk uit te komen was..... Vast schema eten, niet erbuiten aanbieden en aanbieden geen druk was hier de optie..en oefeningen voor de mondspieren! Ik heb mijn kind opnieuw moeten leren eten..door letterlijk stukjes brood in haar wangzak te duwen..........(en opletten dat ze mijn vinger niet kapot beet want ze wilde natuurlijk niet)
Contact op nemen met het ziekenhuis, bv wkz. Als medische oorzaak uit wordt gesloten hebben ze, oa wkz, de 'honger provocatietest'. Hierbij krijgt het kind in een gecontroleerde omgeving net zo lang eten voorgezet (dus niet alleen brood met pindakaas) tot het zo'n honger heeft dat het wel gaat eten. Klinkt extreem en dat is het ook wel, maar de resultaten zijn goed. Soms moet je patroon onderbreken.
Klopt er zijn een aantal nl zkh die dit doen. Kijk voor een lijstje eena op nee-eten.nl Hier heeft het helaas niet geholpen (wel stuk jonger natuurlijk)
Allereerst idd even zien dat er geen medische zaken dwars zitten: allergie, oor- of keelklachten. Door kinderarts en KNO-arts laten beoordelen! Alleen een KNO-arts kan echt goed zien of er geen oor- of keelklachten spelen. Als er geen medische klachten spelen, is hier de ervaring dat ze echt vanzelf wel gaan eten en je er vooral geen aandacht aan moet besteden. Aan tafel tijdens etenstijd en eet je niet, dan eet je niet. Geen snoeperij tussendoor en vooral geen alternatieven aanbieden, want ze hebben heel snel in de gaten dat ze met weigeren iets kunnen krijgen wat ze lekkerder vinden.
+1 Hier zei de huisarts ook: een kind hongert zichzelf echt niet uit op die leeftijd. Hier ook niet eten = niet eten. Jammer dan. Gooit ze het op de grond of gaat ze zitten gillen pak ik haar bord weg. (we eten dus wel altijd aan tafel) Is ze weer rustig krijgt ze het bord terug en ziet ze maar wat ze er mee doet. Zelf ondertussen met smaak (hetzelfde) eten opeten. Werkt natuurlijk niet altijd en soms is ze na 3 happen klaar. Prima dan. Maar dit doen we pas sinds een week. Tot voor kort at ze alles. Maar ze heeft 'nee' ontdekt.
Ze biedt geen alternatieven aan, hij wil ze niet eens. Chips, ijs, snoep what ever... hij moet het niet ook al ziet hij zijn neefjes en nichtjes er heel blij van worden. Maar ook geen kaakjes, rijstwafels of wat dan ook hij krijgt geen tussendoortjes. Aan de andere kant maakt dat het ook zo heftig. Dan eet hij dus over een hele dag met geluk een boterham en wat slokjes water of thee... en heel af en toe krijgt hij chocomel (echt heel af en toe want tja ze is ook gewoon moeder en heeft ook de behoefte om hem eens te verwennen, bijvoorbeeld op een verjaardag oid, dat drinkt hij beter dan water maar nog niet van harte...) Ze dwingt hem nooit, niet eten = niet eten doet ze al maanden dat soort theorieën heeft ze al allemaal geprobeerd. Natuurlijk is het zo dat het inmiddels wel een 'ding' is. Heel de familie denkt inmiddels mee... Maar wat is dan de tip om dat te doorbreken? Hoe kan mijn zus nu nog doen alsof er niks aan de hand is...? Ze doet al maanden of het haar niks kan schelen, heeft hem nooit iets gedwongen, maakt het gezellig enz enz... maar ondertussen is ze natuurlijk vreselijk gestrest het is niet dat hij zo maar een keer zijn eten weigert, hij weigert zijn halve leven al elk eten! Maar ze gaat binnenkort naar de huisarts en die logopedie daar hadden wij ook nog niet aan gedacht. Ik kreeg ook ergens de tip van een cranio sacraal therapeut...
Hier ook een drama eter vanaf een jaar. hij is nu ruim 2,5 en nog steeds. Vaak een halve boterham per keer, wel yoghurt, wel drinken, wel regelmatig fruit, en ook koekjes e.d. Ik maak me geen zorgen maar baal er wel eens van. We hebben ook veel geprobeerd en komen weer terug op negeren en accepteren. Het is hier echt een machtspelletje denken we. Want het is zo wisselend. Ene keer wel andere keer niet enz. Wj geven wel een multi vitamine. Maar eet hij wel koekjes, chips of andere lekkernijen? Anders zou ik ook zeker medisch uitsluiten. En van +2 naar +1 of 0 zou misschien nog te accepteren zijn, maar naar -1..? Hmmm
Ik zou toch echt eerst even goed medisch laten checken dan. Dus wat ik al aangaf: kinderarts, KNO-arts, logopedist. Bloedonderzoek, oren en keel na laten kijken: al die dingen.
Ik zou inderdaad eerst checken of er medisch niets aan de hand is, waardoor hij slecht eet (keelpijn, of slecht mondmotoriek oid) Mijn dochter is wel wat ouder, maar heeft ook van die periodes dat ze erg slecht eet. Ik bied dan ook echt niets anders aan dan normaal, maar zorg er wel voor dat ik niet te veel opschep op haar bord. En heel af en toe maak ik broodvormpjes (rondjes / vierkantjes / vlinders, die ik uitsteek met koekvormpjes.... Tijdens het eten negeer ik haar in die periodes zoveel mogelijk, of er dan wel of geen hap naar binnen gaat, want beiden werkt averechts, ( spoor ik aan om een hap te eten, eet ze niets, en beloon ik haar voor de ene hap die naar binnen gaat, stop ze spontaan met eten...) Het enigste wat ik wel doe is na afloop zeggen dat ze goed heeft gegeten (als ze tenminste wat heeft gegeten). Mijn zoontje is trouwens ook van +1 naar onder de -1 lijn gegaan, ook al is hij best wel een goede eter. (erg vaak verkouden / ziek, dus dat heeft dan wel een medische oorzaak.) Hij ziet er ook fijntjes uit, zeker als ik hem vergelijk met leeftijdsgenoten, maar oogt niet te dun, dus CB en KA maken hier totaal geen probleem van. Zolang hij nog wel groeit (in gewicht en lengte, en de verhouding tussen lengte en gewicht blijft goed) hoeft er geen echt probleem te zijn en krijgt hij dus met de beetjes die wel binnen komen voldoende voedingsstoffen.
Een kindje kan zichzelf wel zeker uithongeren en uitdrogen zonder dat er een medische reden gevonden is (slui natuurlijk niet 100% uit dat die er ook niet is) nu is dit wel vrij uitzonderlijk en is er eigenlijk altijd wel iets aan vooraf gegaan.. Maar t kan wel..
Hier thuis ook een slechte eter, echter altijd al. Mijn gevoel zegt dat er iets moet zijn. Oren, keel oid. Eerst maar uitsluiten. Misschien s avonds al slapend een flesje aanbieden zodat er toch iets binnen komt? Succes, het is heel frustrerend.
Ik zou met hem naar de huisarts gaan en haar zorgen daar bespreken. Idd een doorverwijzing vragen om hem goed na te laten kijken. Onze jongste at ook heel slecht en nog niet als de beste ik denk dat dit bijeen hoop kinderen een fase kan zijn. Maar ik lees dat zij er een hoop aan heeft gedaan en dat het niks oplost. Ik zou zelf ook wanhopig worden of je dan wil of niet, je kunt het dan niet meer los laten en dan kom je in een circel terecht. Omdat onze dochter verder wel gewoon at zag ik geen reden voor ongerustheid en zou het vanzelf overgaan maar ik heb niet het idee dat dit vanzelf stopt. Vriendin van mij heeft het gehad met haar zoontje, die at als baby al heel slecht en die is aan de sondevoeding gekomen. Honger provocatie hielp niet en ze kunnen nig steeds niks vinden. Ik zie bij haar hoe vreselijk het als je kindje niet eet. Dat gaat totaal tegen je moedersgevoel in.
Ja dat doet het zeker. Ze is inmiddels bij haar huisarts geweest en die heeft hem nagekeken. Er is niks gevonden. Wel heeft hij haar verteld over het opvoedbureau waar ze 5 afspraken krijgt. Wel een kleine doorbraak... Ik was er eergisteren en at een appelflap op de grond. Mijn kindjes kwamen steeds een hapje halen en schaterde het uit om de verwennerij dat wekte toch zijn interesse en uiteindelijk kon hij zich niet bedwingen! Hij nam een hapje! Heel klein; kruimels maar toch daarna zelfs nog een keer maar toen werkte hij het weer naar buiten. Maar toch een doorbraak! Dit hadden we al zo vaak geprobeerd maar vandaag (toen niemand het nog verwachtte) lukte het dus!
Mijn dochtertje is ook een slechte eter, ook zo vanaf ongeveer 14 maanden. Lichamelijk is er niets met haar aan de hand, maar ze eet gewoon niet, eet geen fruit, geen groenten niets. Merk nu wel, nu ze de drie jaar is gepasseerd, dat ze wel wat meer dingen gaat proberen. In de periode ertussen ben ik haar gewoon eten blijven aanbieden, heel frustrerend want het verdween altijd in de kliko, en als vervanging van deze maaltijden gaf ik haar een papfles verrijkt met vitamine. Zo kreeg ze toch wat binnen. Nu vindt ze dan ineens bloemkool wel lekker, lees drie hapjes, en dan maakte ik gewoon wat vaker bloemkool klaar voor haar, beter vier keer in de week bloemkool dan niets. Maar er zijn ook weken dat ze gewoon niets eet.(maar op een gegeven moment wel weer trek krijgt) Ze groeit goed voor haar leeftijd maar is wel een lichtgewichtje uiteraard, maar dat is haar niet aan te zien op de één of andere manier. Verder is ze nooit ziek, niet eens verkouden. Mijn advies is: blijven aanbieden maar niets opdringen, en zoeken naar iets wat hij wel lust, papfles geven, beloning geven als hij wel probeerd te eten, er niet teveel aandacht aan schenken als hij wel eet, zeker niets opdringen.