Mezelf Uitten

Hey , wou ff zeggen dat je niet de enige bent ... ben ook niet zo van de knuffelpraat als er anderen bij zijn mensen valt dat ook altijd op en als ze er wat van zeggen zeg ik het ook gewoon dat ik het thuis wel doe ... ik doe het ook wel maar niet de hele dag door en mij is verteld dat je ook beter niet aan dat babypraten kan doen omdat ze het toch maar na gaan doen en dat is weer niet goed voor het leren van praten .... ik heb zelfs een keer verplicht voor Sara moeten zingen van mijn moeder en toen hield ze niet meer op met huilen .... dus laat je niet gek maken en doe gewoon zoals jij denkt dat goed is ...

 

Je bent idd niet de enige. Ook ik heb dat. En dat kan me niet schelen wat anderen er van vinden. Thuis ga ik helemaal los met Sophie, maar ergens anders dan hou ik me in. Wat ik thuis doe gaat niemand wat aan, daar doe ik gek met dansen, zingen, spelen, praten en noem maar op. Doe lekker wat je gevoel je in geeft. Dat is beter dan geforceerd iets doen. Dat werkt niet.

Groetjes Sonja

 

Wat een schitterende naam heeft je dochter!

Je hoeft helemaal niet van die koetsiekoe onzin tegen je dochter uit te slaan hoor.
Het beste wat je kunt doen is gewoon tegen haar praten, als een echt persoon (want dat is ze toch?) en dan gewoon bij de dingen die je doet. Dus als je haar oppakt dan zeg je zoiets als:
Dag Yocena, mooi meisje van me, mama pakt je nu op.
En als je met haar loopt dan zeg je gewoon waar je bent en wat je doet. Zoiets als:
Zo nou lopen we naar de keuken, mama pakt even iets te drinken. En nu gaan we naar de kamer, gaan we gezellig samen zitten. Wil je lekker melk, kom maar mama geeft je wat?
Zo, en nou heb je iets in je luier he? Kom, gaan we je eens lekker schoonmaken, lekker even de billetjes schoon. Lekker voelt dat he, een droge luier?

Enzovoorts enzovoorts. Van gewoon praten leert je kind meer als van dat geloei. En als je dat niet wilt doen waar anderen bij zijn, helemaal niet erg, dan doen die anderen dat wel. Je dochter vind jou toch al de liefste persoon in de wereld MET de mooiste stem!

 

dit herken ik, hier heb ik ook last van, een soort schaamte ofzo

 

Jeetje, een zee van herkenning! Ik heb dit dus ook... Hoe ik ermee omga? Tsjah, ik praat weinig tegen haar, maar daarentegen knuffel ik haar, of aai over haar bolletje of haar wangetjes. En ik snuif haar geur altijd op. Mensen denken dan niet dat ik "koeltjes" ben tegen mijn kind, maar dat ik gewoon van de weinig woorden ben..

 

Tegen mijn eigen ventje l*l ik gewoon wat raak ook als anderen er bij zijn. Tis mijn kindje en zeg er tegen wat ik wil. Sch**t aan anderen.
In het begin was dat wel anders. Vooral toen de kraamhulp er nog was. Als ze er niet bij was kon ik heerlijk knuffelen en praten met mijn ventje, maar zodra ze binnen kwam klapte ik dicht en wist niet meer wat te zeggen.

Maar tegen ander mans kindjes weet ik ook nooit wat te zeggen. Dan klap ik ook helemaal dicht.

Ik hoop voor je dat je je schaamte overwint en gewoon lekker kan praten tegen je kindje waar anderen bij zijn.

 

Ik herken het helemaal hoor! Ik was toch nooit zo'n prater, dus klets ook niet veel tegen mijn kind! Schaam je niet, alle mensen zijn anders, dus je hebt ook allemaal soorten mama's! Laat je niet opjutten om dingen te doen die niet 'eigen' voelen, gewoon je instincten volgen. Ik knuffel gewoon veel, hou haar handje vast als ze moeite heeft met inslapen en ik draag haar veel rond in de draagdoek. Dus contact hebben we genoeg!

BTW, nu ze teruglacht en geluidjes maakt zeg ik wel meer merk ik, maar dan vaak gewoon op grote-mensen-manier: "Nou zeg, zit je nu alweer te spugen?" "Ehiehoe!" Gekke meid, heb ik je net wat schoons aangedaan!" "Agoe?"

 

Ik heb dat ook wel gehad bij mijn eerste kind, het is ook een kwestie van wennen denk ik, je hebt een hele nieuwe rol in je leven en anders zit het gewoon niet in je aard, lekker boeiend, je bent zoals je bent!

 

hihi had ik ook in het begin bij mijn eerste
dacht die zullen me wel raar vinden hele gesprekken met mijn baby
maar het went en je ziet het iedereen doet dat
en nu klets ik zoveel het maar ken met de jongste en maak mij het uit wie het hoort

 

Heel herkenbaar! Ik had het in het begin ook heel erg. Maar Sem is nu wat ouder en het maakt me niet zoveel meer uit als er anderen bij staan. Ik doe nu heel gek tegen hem en ook praten en zingen. Zelfs in de supermarkt! Dan denken de meeste mensen dat ik niet spoor, maar Sem vindt het héérlijk!

 

Wel beetje herkenbaar, had dat vroeger ook met kleine kinderen, wist nooit hoe ik met ze om moest gaan, maar nu ik zelf kinderen heb gaat dat heel goed.

Verder moet je echt gewoon schijt hebben aan wat anderen ervan zullen denken. Volgens mij denk je er al aan voordat je uberhaut binnen staat. En dan ga je er ook naar handelen... koel, afstandelijk.
Ik zou me er geen snars van aantrekken en gewoon doen wat jij wilt doen op dat moment en alleen maar aan jou dochter denken..
Snap best dat het moeilijk is, maar denk dat het prettiger is voor jou en je dochter als je gewoon jezelf bent!

sterkte..

 

Ja heb ik ook! Ik kan dan ook niet zo uitbundig doen als ik thuis altijd doe.


Weet je wat ik ook voor iets stoms heb? Als ik met haar ga wandelen en we staan ergens stil moet ik wel de wagen blijven bewegen, dus dan beweeg ik zelf ook een beetje mee.
Laatst waren we ergens en mijn man liep achter de wagen en we kwamen bekenden tegen dus wij even kletsen. Opeens denk ik; wat doe ik eigenlijk? Was ik gewoon op en neer aan het wiegen........ en ik had de wandelwagen niet eens vast! Gewoon een gewoonte dus. Het zag wel belachelijk uit.