Hoi, Ik ben nu 25 weken zwanger van onze eerste kleine boef en ben benieuwd naar jullie verhalen over je zwangerschap met een angst- of paniekstoornis. Met mij ging het de eerste drie maanden niet heel lekker, moest wennen, voelde me niet goed en sliep niet, dus oververmoeid, maar dit tweede trimester is geweldig! Ik heb ook een eigen blog waarin ik schrijf over mijn zwangerschap met mijn paniekaanvallen: http://panielkje.blog.com/ Hoop meer te horen van jullie! Groetjes, Nieltje78
Hier met de eerste zwangerschap een angst stoornis gehad. Met behulp van medicatie ging dit moeizaam maar prima. Met deze zwangerschap was er geen sprake van een angstoornis meer, alleen door de hormonen kreeg ik wel paniekaanvallen. Medicatie maakte het alleen maar erger.. Alleen de eerste drie maanden echt veel last van gehad...
hoi Nieltje, ik heb geen paniekstoornis maar slik antidepressiva voor angst en depressie. ik voel me best okay, soms wel angstig maar dat komt ook omdat mijn man en ik twee bedrijfjes hebben en ik dat allemaal erg spannend vind. ik voel me nu wel veel beter dan week 6-11 maar dat kwam door de misselijkheid. ook maakte ik me wel zorgen over het kindje (of ik geen mk zou krijgen) en ben echt wel down geweest. ik ga je blog eens lezen. leuk! groetjes C, (ik ben ook uit 78)
Hoi, Ik heb borderline, en last van paniekaanvallen, die zijn in het begin van mijn zwangerschap ook wel wat erger geworden, Ik slik geen medicatie, omdat ik daar best bang voor ben, heb nog een dochter rond lopen, en wou ook juist daarom nooit medicatie slikken.. Nu ben ik wel gewoon in therapie, om toch dat beetje hulp te krijgen die ik nodig heb.. Ook heb ik al een aantal gesprekken gehad met instanties, om mij te kunnen voorbereiden op bepaalde dingen waar ik nu even tegen op zie.. Het helpt mij op deze manier vrij goed om mijn zwangerschap door te komen!
hoi Troela (sorry hoor wat klinkt dat gek haha wat goed dat je therapie krijgt, ik nu ook weer. toch wel fijn he. hoe vind jij het? een dochter te hebben en nu weer zwanger te zijn? ja, de eerste drie maanden het ergst he. hier ook meer down en depri. ze hebben bij mij vroeger ook trekken van borderline gediagnosticeerd. ik merk dat ik er nog steeds wel dingen van heb in mijn karakter. best lastig. ben benieuwd hoe jij het opvoeden ervaart! lfs C
Ik vind het juist nu wel lastig soms... Kan ook aan tijd van het jaar liggen, maar merk juist dat ik me nu meer zorgen maak als de eerste maanden! Kan gelukkig alle angsten nog redelijk onder controle houden, hoop alleen niet dat nog erger wordt...
Erg herkenbaar je blog. Ik heb 7 jaar geleden een burnout gehad met erge paniekaanvallen en heb nu alleen af en toe wat naweeen ervan maar gelukkig geen aanvallen meer. Maar weet precies hoe je je voelt en wat je meemaakt. Lijkt mij erg lastig als je ook nog eens zwanger bent.
Hi meiden, Ik was even afwezig.. we zaten midden in onze verbouwing (goede timing) dus het was even aanpoten, maar nu dan ook een super leuk huis, klaar voor de kleine man Hoe gaat het met jullie? Ben benieuwd hoe jullie het begin van jullie zwangerschap hebben ervaren. Zelf zat ik in een boot van emoties. We waren er echt voor aan het gaan en toen ik zag dat ik zwanger was waren we ook heel blij. De weken erna was heel verschillend. De ene dag geweldig, de andere dag bang / angstig, geen idee wat er zou komen. Ik voelde me de eerste 4 maanden ook niet zo best, sliep niet, ernstig te kort aan vitamine D, misselijk etc. Het tweede trimester was een feestje! Ik heb de tijd voorafgaand aan de zwangerschap ook veel twijfel gehad, ging alles overdenken. Nu ik in de 7e maand zit vind ik het echt super leuk, voel me goed! Alleen komen nu de volgende vragen: wat gaat er allemaal gebeuren... hoe is het om te bevallen.. op naar een voorlichtingsavondje
Hai, Hier geen angst of paniek, maar wel ERS (kleine zusje van Borderline). Voor mij is het een drama, heel veel last van moodswings, zwaar depri tot aan zelfhaat- en afschuw. 22-1 een afspraak voor psych, samen met een VK. Ik merk dat de depressie en schuw zijn voor mensen met de week toeneemt. Leuk is anders!
Hoii, Dat klinkt niet best. Heb je juist veel last nu je zwanger bent of is het hetzelfde als ervoor? Goed dat je naar de psych gaat! Ik sta ook onder controle, loop via de Pop-poli, via het ziekenhuis, echt super fijn! Ken je dat? Je zou je door kunnen laten verwijzen...
Ik heb ADHD en daardoor had ik pieker/dwanggedachten die ik zelf niet kon stoppen, het ging echt rrrrrrrrrrrrrr maar door, over hele nare dingen zoals hoe het zou zijn als ik gewoon spoorloos zou verdwijnen en iedereen zou achterlaten etc, echt vage dingen die ik helemaal niet wilde...ik ben toen medicatie gaan slikken en dat hielp heel goed. Maar door mijn zwangerschap mag ik die niet meer hebben, daardoor had ik in het eerste trimester weer veel last van die gedachten. Nu wordt het langzaamaan iets minder, maar ik moet wel alert blijven. Soms zit ik bv in de auto onderweg naar mijn werk en dan begint het weer te ratelen in mijn hoofd. Ik moet echt letterlijk tegen mezelf zeggen "stop, dit slaat weer nergens op". Daarnaast heb ik hulp gezocht bij een coach, die me helpt om te gaan met de klachten.
Oh Lumiere, dat klinkt heel bekend Dat heb ik ook... gedachten zijn maar gedachten, dat heb ik mezelf echt aan moeten leren.. niet alles wat je denkt wil je ook en ga je ook doen, het zijn maar gedachten. Maar begrijp wat je zegt! Ik slik Efexor, het echte merk en dat werkt bij mij alweer tien jaar super fijn.
Ja, ik ga inderdaad naar de Pop-dokter vanaf 22-1. Seriously, van de naam alleen al word ik minder somber, haha. Ik reageer niet goed op hormonen, met de pil was het nog ondraaglijker dan nu. Nu is het vooral de zelf-haat wat overheerst. Het is echt een reactie op de hormonen, helaas.
De POP-poli is echt fantastisch! Ik ga in Amersfoort.. daar heet het de PANG-poli Ongelooflijk he wat hormonen los kunnen maken in je. Ik ben jaren geleden gestopt met de pil, heerlijk! En de eerste maanden gierden die hormonen natuurlijk door mijn lijf door de zwangerschap, maar nu is dat echt stukken relaxter.. dat sloeg om rond de 20e week
PANG - POP haha. Ik hoop dat het gaat werken! Rond de 20 weken? Oooh dan mag ik hopen dat het bij mij ook gaat afnemen i.p.v. toenemen.
Ik was echt bang dat ik mij mijn hele zwangerschap zo zou voelen... tot ik ineens weer sliep, niet meer misselijk was etc. Toen kreeg ik weer energie en dan wordt alles minder vervelend.. ook de hormonen...
Jazeker, alweer 10 jaar: 112,5 mg Efexor en heeel soms als het moeilijk gaat Oxazepam, een halve, dus 5 mg
Ik heb 2 gesprekken met een gespecialiseerde psycholoog gehad. Deze vrouw was gespecialiseerd in alles rondom zwangerschap, geboorte en baby. Ik was (en nog steeds af en toe een beetje) erg onzeker en een beetje angstig. Kon lastig genieten van de zwangerschap de eerste 16 weken. Haar conclusie was dat het voor mij maar een zeer milde angst stoornis was/is. En na 2 gesprekken voelde ik me al zoveel beter dat we hebben afgesproken dat ik pas weer contact opneem als het nodig is.
Dat klinkt goed! Er zijn ook meiden die het alleen in bepaalde periodes hebben (ongesteld etc.) of na een trigger (smaakversterkers etc.), zodra ze even rustig aan doen of bepaalde voedingsmiddelen weglaten herstellen ze weer. Heerlijk! Het is ook gewoon een teken dat je weer goed aan jezelf moet denken Heerlijk lijkt me dat, bij mij is het helaas vanuit een burnout gekomen en een familiekwaal.. dus zal nooit helemaal verlost zijn.