Tips of ervaringen gevraagd. Mijn zoontje nu 9.5 maand heeft zich zelf nooit echt goed kunnen vermaken, maar nu wil het helemaal niet meer. Sinds hij kan kruipen komt hij alleen maar na mij toe en wil op mijn klimmen en hangen. Hij wil bij mij zijn. Maar ook bij mij heeft hij geen rust en lijkt hij zich te vervelen. Hij jengelt dan. Dus dan zet ik hem weer op de grond en na 1 minuut staat hij weer bij mij. Ook sávonds op bed, moet ik regelmatig even mijn gezicht laten zien. Nu is mijn vriend van mening dat ik hem verwen en er een verwend mama's jongetje van maak. Hij zet hem rustig 15 minuten in de box en laat hem jengelen. (wel af en toe even bij hem zitten en aandacht geven) Als ik dat doe is het binnen no time krijsen. Ik ben de hele dag alles uit de kast aan het halen om ons zoontje maar te vermaken. En hoewel ik stapel gek op hem ben, kijk ik uit naar de tijden dat hij op bed gaat en zie ik er soms tegen op om die 2,5 uur weer door te moeten komen dat hij wakker is. Ik kom nergens meer aan toe. Kan ik mijn zoontje helpen zich beter te leren vermaken? Ik zit nu regelmatig in het midden van de kamer op de grond zodat hij weet dat ik in de buurt ben. maar ook dan komt hij alleen maar naar mij toe. Moet ik aan zijn aandacht vragen toegeven, zo nee hebben jullie eventuele tips hoe ik dit het beste kan aanpakken? Alvast bedankt.
Ik zou zeggen ja en nee. Ja ik zou eraan toegeven, nee dat betekent niet dat je constant een entertainment show moet opvoeren. Probeer te kijken bij welke dingen die je wilt/moet doen, je hem kunt betrekken. De was opvouwen bijv.: zet hem erbij en geef washandjes/vaatdoekjes whatever die hij kan "opvouwen". Of met tafels afnemen; geef hem ook een doekje om mee te helpen poetsen. Ennn, om niet knettergek te worden; ga lekker veel naar buiten
Heel bekende periode; realiseer dat hij nu verlatingsangst heeft en daardoor ook jengelig en hangerig kan zijn. Afdwingen werkt niet, dus probeer manieren te vinden waarop je wat kan doen met hem erbij. Dus idd samen de was opvouwen ofzo. Mijn dochter zat toen heel graag in de draagdoek op mijn rug; ze kon lekker tegen me aan liggen en ook fijn meekijken met wat ik deed.
Mijn dochter is in dezelfde leeftijd en ik zit met hetzelfde. Meestal ga ik met haar op het speelkleed zitten, dan spelen we eerst even samen en daarna lees ik even een boek of zo (terwijl ik op de grond blijf zitten) en kan zij even rustig zelf verder spelen. Verder doe ik ook wat hier boven vermeld staat: haar betrekken in mijn activiteiten, zo kruipt ze graag achter de stofzuiger aan en 'helpt' ze met de was opvouwen. En als ze niks meer wil, dan gaat ze in de draagdoek en is ze ook tevreden. Ik vind niet dat je je kindje dan verwend. Hij heeft verlatingsangst en heeft jou gewoon nu even nodig, lekker aan toegeven.
Ik zou er aan toegeven, deze fase is heel belangrijk voor hem om vertrouwen te ontwikkelen dat je niet zomaar verdwijnt. Dat ga je niet krijgen door dingen proberen af te dwingen. En voor "zichzelf vermaken" is hij nog veel te jong. Natuurlijk hoef je niet continu hem te vermaken, maar hem gewoon betrekken bij je activiteiten is genoeg. Gewoon je dagelijkse dingen doen, tegelijkertijd een liedje zingen en hem om je heen laten scharrelen. Dat je in het zicht blijft is vaak al voldoende. Geef eraan toe als hij lekker op schoot wil. Voor je het weet is het voorbij en wil hij niet eens meer op schoot.
Hier precies hetzelfde bij mijn man doet ze het niet, dat begrijp ik niet. Mijn dochter kruipt nog niet maar ligt constant met haar armpjes omhoog op het speelkleed, til ik haar op wil ze weer naar iets anders, leg ik neer dan mekkert ze. Mijn huishouden ligt momenteel ook stil, kom maar niet door mijn was. Ga er maar vanuit dat het een fase is. Wat ik wel lastig vind, mijn dochter wil niet meer slapen als ik haar weg leg bij mijn man valt ze na 10/15 min weg bij mij gewoon niet. Herkent iemand dit? Is dit ook een fase. Als ze op haar zij op de voedingskussen tegen mij aan ligt slaapt ze wel.
Eerst is de periode van je veilig hechten aan 1 ouder, en die blijft het "gewendst". Daarna hechten ze zich aan de tweede ouder, en daarna aan broertjes, zusjes, oma's die ze vaak zien etc. Als ze niet lekker in hun vel zitten trekken ze de eerste twee jaar dus vaak naar de eerste ouder. Vaak, en natuurlijk gezien, is dat de moeder. Geen tips, wij zitten hier in de 1-jaar sprong (nog pittiger, sorry) en hij is ziek. De was staat ook al twee weken stil en ik zie eruit als een zombie. Persoonlijk wordt ik niet relaxter van hem in de box laten jammeren dus doe ik dat gewoon niet. Kan m'n man er van vinden wat hij wil maar ik sta op 's nachts en ik ben momenteel het hang-object dus we doen het op mijn manier. Je hebt makkelijk praten als je "gewoon" even naar het werk/vrienden kan zonder ook maar een beetje rekening te houden met of iemand je vreselijk mist en de gemiste aandacht 's nachts in gaat halen... Dus ja.
'Lekker' aan toegeven! Wij komen net terug van een weekje Portugal en onze dochter wilde ook het liefst de hele dag op schoot, lekker veilig & vertrouwd bij mama Draagdoek is indd een uitkomst, maar heb haar ook poosjes in de wandelwagen gezet. Kon ik er naast even eten of was opvouwen ofzo. Thuis leg ik haar ook regelmatig even op het grote bed terwijl ik bijv. kleren opruim. Zijn we weer 10 minuutjes verder Herken het gevoel hoor, dat je gewoon niet meer weet hoe je de tijd moet vol krijgen. Gelukkig kun je met dit weer lekker veel naar buiten!
De meeste tips had ik idd al geprobeerd. Helaas vind hij er niets aan om toe te kijken / helpen als ik huishoudelijk werk doe. En probleem is dat wanneer hij bij mij zit hij eigenlijk ook niets wil. Tenzij ik met hem zing of gek doe. En hoe leuk dit ook is mama wil ook wel eens wat anders. Maar goed het zal een fase zijn. Ik ga er in mee en hoop dat hij zijn wereldje steeds iets groter gaat maken. Wel ben ik het eens met wat hier ook gezegd is. Mijn partner kan een hele hoop vinden. Maar aangezien hij in 5 ploegen werkt en weinig kan doen qua verzorging pak ik het aan zoals mij het beste lijkt. Ik zorg 24/7 voor ons mannetje. En soms vind ik het stiekem ook wel fijn dat het een beetje een mama's kindje is het huis ziet er over het algemeen niet uit maar dat is dan maar zo. Komt ooit wel weer. Bedankt voor jullie reacties.
Ik heb er bij beide meiden gewoon maar aan toegegeven. Nu bij de jongste gebruik ik geweven draagdoeken, waardoor ik dan de handen wel vrij heb voor de oudste. Erg fijn Wat je schrijft over het verschil tussen jou en je man is heel herkenbaar. Bij mijn man speelden ze wel, bij mij alleen maar aan mij vastgeplakt willen zijn die fases. Hij kon ze ook wel op bed leggen, als ik wegging uit de kamer was het drama. Als het even kon, deed hij die dingen dus, dat scheelde dan gewoon enorm. Verder gaat het vanzelf weer over. Ik probeerde trouwens wel zoveel mogelijk ook momenten te creeren dat ze even zichzelf vermaakten dan toch, gejengel liet ik even gaan dan vaak, hard huilen en krijsen was gewoon troosten en afleiden. Verder veel kiekeboe spelen, ook door in-uit de kamer te gaan enz. Daardoor gaan ze echt doorkrijgen dat je er echt nog wel bent als ze je niet meer zien.
Cao. Herken het niet specifiek. Maar zoontje hier heeft net een aantal weken gehad dat hij vaak wakker was en dan alleen stopte met huilen als ik in de kamer was. Bij mijn partner was hij niet stil te krijgen. Enige wat ik kon doen was op een krukje gaan zitten een wachten tot hij sliep. Hij wou bevestiging dat ik er was. Misschien is het bij je dochter iets soort gelijks?
Had onze oudste ook. Ik werkte toen ook avonden en als ze dan wakker werd, had mijn man dus echt een rampzalige avond, want dan was het krijsen en ontroostbaar tot ik er was. Bij mij viel ze dan wel in slaap en dan kon ik 'r meestal terugleggen in bed als ze eenmaal in haar diepe slaap was. Jongste laat zich hier -gelukkig!- wel door ons allebei troosten. Wel voorkeur voor mama, maar als ze het met papa moet doen en ik niet in zicht ben, is papa ook OK