Ik word soms zo boos... Wat moet ik daarmee?

Discussie in 'Peuter en kleuter' gestart door Lionne, 18 jun 2014.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Lionne

    Lionne Fanatiek lid

    24 okt 2011
    3.450
    0
    36
    Activiteitenbegeleider in de ouderenzorg.
    Bij Utrecht
    Mijn dochter zit in een duidelijke "ik-doe-het-op-mijn-manier" fase.
    Net voor het slapen gaan bijvoorbeeld. Ik wil haar een schone luier aan doen. Ik zeg vooraf wat we gaan doen, pak een luier en vraag haar om te komen. Ze komt, ik leg haar op de bank ( hier verschoon ik haar de laatste tijd even tijdelijk) en begin te verschonen. Ik wil de schone luier omdoen en dameke blijft met haar kont draaien en te schoppen. Ik zeg dat ik niet wil dat ze schopt. Ze gaat door met schoppen. Ik begin boos te worden en begin te schreeuwen (fout, weet ik, maar ik voel me zo machteloos). Uiteindelijk grijpt manlief in en verschoont haar.

    Ook als we bijvoorbeeld weg gaan, we staan op het punt van vertrekken. Zij heeft haar jas al aan. Wij ook. Bij de deur roept ze ineens "dlinken". Ze verzet geen stap voor ze gedronken heeft.

    Net buiten ook. Ze liep even los door het park. Bij het eind van het park wil ik haar hand. Ik zeg dat ik dit wil omdat er auto's rijden. Ze roept nee en zet het op een lopen.
    Ik erachteraan en pak haar hand. Zij begint te krijsen. Ik boos en grijp hardhandig haar hand (nee, ik mishandel haar niet). Zij nog harder krijsen.

    Pftt.. Wat doen jullie hiermee en gaat het over?.

    Waar is mijn lieve kleine kroelkipje gebleven?
     
  2. Lovie

    Lovie Actief lid

    21 feb 2010
    132
    0
    0
    NULL
    NULL
    Heeeeel herkenbaar met ons zoontje.
    Ik heb dan ook geen tips voor je maar voel me af en toe net zo geïrriteerd en ons mannetje doet ook zoals jou dochtertje.
    Ik houd me wel voor dat het een faaaaaasase is:D

    Succes!
    Ps. ik lees nog even mee voor evt tips
     
  3. Anouk2005

    Anouk2005 VIP lid

    21 mrt 2012
    21.848
    15.168
    113
    dokters-assistente
    De Glazen Stad
    Onze dochter wordt straks 2 jaar en daar begin ik het nu ook te merken.Ik houd me eraan vast dat het een fase is.Is het ook echt want met mijn oudste 2 kinderen heb ik het ook doorstaan.Blijven ademhalen en denken het wordt uiteindelijk weer beter.
     
  4. Maria999

    Maria999 Fanatiek lid

    5 jan 2012
    4.525
    1
    36
    Herkeeeenbaar! Ik hou me maar voor dat het een fase is ;)
     
  5. Lynx

    Lynx VIP lid

    19 jul 2008
    8.482
    2.382
    113
    Het is een fase, maar daar heb je niets aan, want je wordt boos en dat wil je niet.
    Misschien moet je wat meer loslaten en alleen boos worden bij dingen die echt gevaarlijk zijn, zoals het wegrennen op straat.
    Liggen vervelen bij het verschonen? Dan maar even laten gaan en even later luier aan doen. Het is dus een kwestie van de touwtjes wat laten vieren en je kind wat meer autonomie geven.
    Zoals hier vaak gezegd wordt. Pick your battles. (Het helpt mij in ieder geval wel wat)
     
  6. Arevinol

    Arevinol VIP lid

    7 okt 2007
    7.759
    2
    0
    mama!
    Ja hoor.
    Pick your battles. Probeer haar ook wat vaker wél haar zin te geven; zeg niet overal nee op, dan gaat zij misschien ook minder vaak nee zeggen en wat minder koppig worden. Maar bij de dingen die echt moeten en niet anders kunnen; heel consequent blijven.
    Verschoon je ook wel eens staand (dus dat zij staat)?

    Misschien herken je je hier helemaal niet in hoor, maar zijn dingetjes die hier toen wel wat hielpen.
     
  7. Zonn

    Zonn Fanatiek lid

    11 okt 2010
    1.170
    253
    83
    NULL
    NULL
    Herkenbaar en echt een fase!
    Wij zijn er nu doorheen, mijn dochter wordt over twee maanden drie.

    Het is echt pittig en de hele dag strijd voeren is mega vermoeiend en echt ellendig. Snap dat je je lieve kroepkipje mist:)

    Tips die bij mij werkten:
    -probeer deals te sluiten (nog even een slokje drinken en dan ga je mee)
    -pick your battles (bespreek met je man wat jullie echt belangrijk vinden en wat minder (dan gaat ze maar met haar ongekamde haar over straat, maar boterhammen worden helemaal opgegeten bijvoorbeeld)
    -stel keuzes voor waarbij je uiteindelijk voor elkaar krijgt wat je wilt maar je dochter het idee heeft zelf te kunnen bepalen want daar draait het om in deze fase. Bijvoorbeeld: wil je thee of sap, wil je deze jas of die andere aan, gaan we eerst eten of eerst luier verschonen etc.
    -en af en toe ff flink ravotten of stoeien werkte hier ook goed, nog steeds trouwens. Ff ontladen allebei zeg maar.
    -vermijd zoveel mogelijk nee en niet. Wees duidelijk en consequent

    Veel succes!
     
  8. Maartt

    Maartt Fanatiek lid

    30 mrt 2011
    4.843
    725
    113
    Ik maak er altijd grapjes van. Als ze begint te schreeuwen zeg ik: wat doe je gek!! Hahaha
    Als het echt te dol wordt leg ik haar uit dat er niet wordt geschreeuwd, dat doe ik ook niet tegen haar. Nog meer schreeuwen is een time-out.
    Verder pas is ook de pick your battle techniek toe.
    Laats ging ik dus met een ballerina (incl. Tutu) naar de supermarkt..

    Als ik echt heel erg geïrriteerd raak loop ik even weg of lach gewoon even hard op. Meestal neemt dat de spanning direct weg en kan ik me goed herpakken.

    Ik heb een schreeuwmoeder gehad. Vreselijk!
    Het is een gewoonte waarin je op een gegeven moment niet meer weet hoe je "normaal" kan reageren.

    Zie het luchtiger. Ze ontdekt de wereld en "pest" je niet expres.
    En nee ik heb geen super makkelijke dochter. Ook een peuterpuberdraak ghehe.

    En het gaat over! Maar er komen nog zoveel andere fases. Puberteit bijvoorbeeld hahahahah!

    Oja en duidelijk en consequent zijn, heel belangrijk vind ik!
     
  9. Purk

    Purk Fanatiek lid

    19 nov 2013
    3.189
    0
    0
    NULL
    NULL
    Herkenbaar hoor, hier haalmik vaak even heeeel diep adem en stel ik me de vraag of het het waard is. Wil ze bv drinken voor we gaan? Dan geef ik haar dat. Ik heb altijd de rietjesbeker klaar met water, dus dat is een kwestie van 15 seconden en vervolgens geen strijd ;)
    Met lopen op straat en bv hand geven bij het oversteken ben ik wel consequent; ze moet gewoon een hand geven, wil ze dat niet, dan dwing ik het af, betekent dat huilen? Dan is dat maar even zo. Ik leg het haar wel telkens uit, dat het even moet omdat er veel auto's rijden etc. Inmiddels snapt ze het heel goed en geeft ze zelf al een hand.
    Bij andere dingen ook telkens afvragen; is dit bv gevaarlijk? Dan hou ik vol. Als ze lastig doet om tijd te rekken (bv in bed 100 verhaaltjes willen lezen ;) ), dan geef ik duidelijk een grens aan ('Nog 1 verhaaltje, daarna stop ik je lekker in met je knuffel!') en daar hou ik me ook aan. Ook met lastig doen bij verschonen; ze mag best even spelen en wurmen, en ik stoei dan even met d'r mee, maar daarna is het genoeg en ga ik verder met bv de schone luier aan doen. Rustig doch wel gewoon doorpakken.
     
  10. Purk

    Purk Fanatiek lid

    19 nov 2013
    3.189
    0
    0
    NULL
    NULL
    Oh en idd lachen helpt hier ook, breekt de spanning! Even die strijd aan de kant en gewoon doen alsof iets grappig is, dan voelt dochter ook minder de drang zich te verzetten omdat het kennelijk toch gezellig is ;)
     
  11. ikkie97

    ikkie97 VIP lid

    7 mei 2011
    10.047
    3.479
    113
    Aah lijkt mijn dochter wel... Net twee en dat zullen we weten ook. Alles op haar manier en wanneer het haar uitkomt, meestal is dat NU.

    Gekrijs, geschreeuw, gezeur en gepiep probeer ik te negeren.
    Het zelf willen doen is een fase en op zich heel goed voor de ontwikkeling, maar ja niet altijd handig als je haast hebt... Dus soms laat ik haar haar gang gaan en soms hangt ze te spartelen onder mijn arm...
    Soms is het lastig niet boos te worden. Ik moet zeggen dat ik meer geduld heb als ik alleen met haar ben. Als mijn vriend erbij is verlies ik eerder mijn geduld, dan laat ik het soms maar gauw aan hem over ;)
     
  12. Melovekane

    Melovekane Fanatiek lid

    6 mrt 2011
    1.284
    0
    36
    Vrouw
    Lerares aardrijkskunde
    Zuid Holland
    jaa heeel duidelijk herkenbaar!
    ik kan er soms ook last van hebben! maar hij kan soms ook zo dwars zijn!
    wat bij mijn zoontje helpt is negeren. Dat vind hij niet leuk en dan houdt hij er mee op.
    maar soms dan voel ik idd de boosheid in mij opborrelen. Ik tel dan even tot 10... werkt wel haha. of even weglopen. en heel belangrijk dingen uit leggen... Dus nu zit hij wel eens: mamma niet boos?! mamma niet geirriteerd?! hih dat is dan wel weer schattig!
     
  13. Local

    Local Nieuw lid

    3 apr 2013
    4
    0
    1
    Freelance Web Developer
    Helmond
    Het is wellicht hard, maar mijn motto met de peuter is nooit te onderhandelen met terroristen. Er is een tijd om te drinken en er is een tijd om te gaan - als we gaan, gaan we. Huilen? We gaan toch.

    Als je wèl drinken geeft met de jassen aan, geeft dat ruimte tot onderhandeling en dat zal ze de eerstvolgende keer benutten.
     
  14. belize

    belize VIP lid

    25 feb 2009
    11.105
    203
    63
    dat is een fase. heel belangrijk. het kindje ontdekt zichzelf en begint nu met het zoeken naar de grenzen.dat is ook haar eerste poging tot communiceren. dat gaat dus een beetje op een ruwe manier. fine tuning is er nog niet helaas. ze doet iets en kijkt wat jij doet en doet iets terug. heel basic. zo leert ze zelf te reageren en invloed te hebben op anderen of haar eigen omstandigheden. alles wat je nu doet in je reacties krijg jij weer terug over 1,5, 2 jaar. als je schreeuwt boos reageert dan maak je het heel moeilijk voor jezelf. helemaal reactieloos is ook niet zo goed als ze je slaat.
    bij verschonen doet ze aan slaan schoppen? haar zo laten en als ze vervelend is weg lopen. als ze niet luistert niet meer praten.
    je moet heel veel geduld tonen en begrip. inderdaad, niet van alles een strijd maken of een punt van maken.
    als je uitlegt dan werkt ze misschien mee. zo niet even laten.
    echte gevaarlijke zaken moet je nu echt benoemen.
    als ze wel eens goed reageert dat moet je prijzen. je moet wel niet meteen goede reacties verwachten als je iets vraagt. het kost zo een klein kindje wel moeite om de juiste manier te kunnen bepalen of snappen wat van haar verwacht wordt. als je iets vraagt gun haar de tijd voor haar reactie. dat komt soms na een paar slechte reacties. en daarna pas de goede dus toch prijzen.

    zo breekt het arm kindje haar hoofdje om op de juiste moment onder juiste omstandigheden snel te bedenken wat het goede is om te doen.
     
  15. Lieke84

    Lieke84 Fanatiek lid

    1 jun 2011
    3.016
    1
    38
    Heeeeeel herkenbaar op deze leeftijd! Het hoort er helaas echt bij en is 'normaal' gedrag in de ontwikkeling. Ze gaan grenzen opzoeken/ ontdekken. Krijgen besef van hun eigen 'ik' en hun eigen willetje. Dit kan voor jou als mama zeeeeeer vermoeiend zijn.

    Je reacties zijn ergens begrijpelijk, maar komen bij mij nu wel als ietwat heftig over..... Kan het mis hebben hoor. Zit jij wel helemaal goed in je vel? Als ik naar mezelf kijk kan ik echt merken aan mijn reactie op het gedrag van mijn kindje of ik zelf wel goed in mijn vel zit. Wat mij dan helpt is ook even zorgen dat ik momenten voor mezelf heb waarbij ik die dingen doe waardoor ik weer goed in mijn vel kom te zitten. Klinkt misschien wat zwaar zo, maar bedoel dan dingen als even lekker zelf shoppen, sporten, verwenmoment bij kapper o.i.d. of soms gewoon wat 'bijslapen'. Dus even iets afstand nemen van je kindje en er weer tegenaan.
    Natuurlijk is het belangrijk om samen met je partner afspraken te maken over hoe je dat gedrag aanpakt. Je moet daar samen een lijn in trekken. Er zijn verschillende methoden om hiermee om te gaan. Kies dat wat bij jullie past en waarvan je denkt dat het ook bij je kind past. Enkele tips zijn reeds gegeven.

    Veel succes! En echt.... Het is heel normaal gedrag van je dochter op deze leeftijd.
     
  16. Salapio

    Salapio VIP lid

    15 jan 2007
    13.917
    0
    0
    Zuid-Holland
    Peuter = terrorist :$

    Als jij dorst hebt dan wil je drinken. Denk je nu eens in dat je partner je tegen je zin het huis uit sleurt... (of zoals mijn oudste declameert: Wat je zelf niet leuk vindt doe je ook niet bij een ander).


    Vanaf een jaar of twee wil je kind steeds meer autonomie. In de volksmond wordt dat peuterpuberteit genoemd en is gericht op twee=nee en vermoeiend en strijd etc. Ik ga niet in de boventegen hoek zitten maar geef mijn kinderen zoveel autonomie als mogelijk. De enige echte grenzen zijn fysiek (geen geweld en ik kan niets doen aan de zwaartekracht ;)) en die betrekking hebben op veiligheid.

    Dus als S weg wil rennen in een gevaarlijke situatie dan zwier ik hem al grappend op mn rug (rugdrager - Tula Toddler) en galoppeer ik er vandoor.

    Drinken voor vertrek is geen probleem.

    Verschonen doen we verkapt in een spel of staand. Als S me schopt dan zeg ik: 'Au. Stop met schoppen.' En als hij doorgaat zeg ik dat ik me geen pijn laat doen en loop ik even weg / haal ik mezelf uit de situatie. Meestal komt hij dan naar me toe voor een kus en knuf en mag ik verder gaan met verschonen. Integriteit van het lichaam vind ik heel belangrijk: het is Zijn lijf. Ik zou het vreselijk vinden om tegen mijn zin aangeraakt te worden.

    Ik accepteer dus. En kijk naar wat mijn kinderen kunnen en willen. Kijk naar de situatie. Maar ik ben ook coulant voor mezelf en ben dus ook maar een mens die wel eens zn geduld verliest en te hard AU roept als er een voet in mn oog wordt gelanceerd. Een kus en knuf en door!
     
  17. Purk

    Purk Fanatiek lid

    19 nov 2013
    3.189
    0
    0
    NULL
    NULL
    Gewoon een slok drinken is toch prima? Hier drinkt ze dan gewoon naast de voordeur wat en dan gaan we. Als ik voor ik vertrek nog even snel een slok water wil of nog even snel naar de wc, doe ik dat ook gewoon, heeft niks met onderhandelen ofzo te maken, maar gewoon met het vertrekken van huis.
    Als ze bij de voordeur aan komt met dat ze nog even één kleurplaat wil gaan kleuren, ja dán heeft ze wel pech natuurlijk ;)
     
  18. Nescio

    Nescio Niet meer actief

    Heeel herkenbaar. Maar ben het wel met Lieke eens dat ik je reacties ook wat heftig vind (hoe je het hier opschrijft dan, ik ken natuurlijk de situatie niet).

    Mijn dochter is al 4 maanden zo ontzettend vervelend met verschonen, helemaal als ze een poepluier heeft, en die kan ik nou net niet staand verschonen. Dan krijg ik haar echt niet helemaal schoon. Het is dus drama van begin tot eind, maar ik maak er zo weinig mogelijk woorden aan vuil, verschoon haar zo snel als het kan en daarna knuffel ik haar, want daar heeft ze dan behoefte aan. Zo komt ze ook helemaal tot rust.

    Dus het spartelen, trappen en beginnen te wurmen gebeurt hier nagenoeg elke keer, maar ik waak ervoor te schreeuwen. Daar winnen we namelijk niets mee en het geeft je zelf ook een heel naar gevoel (is mijn ervaring).

    Als je merkt dat je kwaad wordt tijdens het verschonen, even verstand op nul. Gewoon zo snel als mogelijk die pamper om en geen woorden aan vuil maken. Dit soort kleine dingen, die zij nu probeert te bevechten, zijn het niet waard om ruzie over te maken.
     
  19. Wihe

    Wihe Actief lid

    24 nov 2011
    440
    0
    0
    NULL
    NULL
    Hihi herkenbaar hoor :p
    Echt een fase, tenminste dat zeg ik tegen mezelf af en toe.

    Wat hier heel goed helpt is er een spelletje van maken/stoeien/knuffelaanval/etc.
    Maar dan wel alleen bij de dingen die natuurlijk niet gevaarlijk zijn.

    Bijv. het schoppen met de luier omdoen..ook totaal geen benul dat die hakken van hem hard aankomen. Ik zeg (op een voor hem grappige/uitdagende manier) ga jij mama kietelen met je voeten?? Kleine boef! Ik zal jou eens kietelen (hij giert het dan uit, dan herhalen we het nog 3 keer en dan is het klaar)
    Wat ook heeelll irritant kan zijn is de fase: Ik draai me lekker op mijn buik, knieën opgetrokken en probeer jij nu maar eens die luier om te krijgen

    Of ik probeer zijn tenen te "eten", vindt hij ook leuk ;)

    Of (natuurlijk niet met luier verschonen) ik doe hem na. Heel vervelend vindt hij dat. Maar hij snapt de hint wel.

    En wat wij ook proberen is hem soms even laten zeuren/huilen. Helaas vindt ons meneertje snoepjes nu erg lekker. Helaas voor hem is dit GEEN dagelijkse/wekelijkse traktatie, wat ook gepaard gaat met: Kom Lino ga je mee naar buiten? Nee Lino autosnoepje eten. Een ander keertje lieverd. Neeeeheeeeee snoepjeeeeee meeuhhhhheeeeehhhhhhh.. ;) Ik til hem gewoon op, neem hem mee. Wijs naar iets interessants op de straat of whatever.. en tja na 3 minuten krijsen alsof hij vermoord wordt lacht hij alweer vrolijk.
    Of zit hij in de auto en zegt hij nog 10 keer (heel lief) Mama stout he. Stoute mama. Mama niet snoepje eten

    Nou heel wat voorbeelden, hoop dat je er wat aan hebt.

    Oow en de belangrijkste tip: Probeer overal het grappige van in te zien. Mijn moeder zegt altijd: als hij later ouder is ga je zijn grappige driftbuien nog missen.
    En het is ook zo: Weleens gelet op dat superboze (maar oohh zo grappige gezichtje van je kind). Of al die inspanning die ze nodig is om maar zo hard mogelijk met haar beentjes te trappen?
     
  20. Local

    Local Nieuw lid

    3 apr 2013
    4
    0
    1
    Freelance Web Developer
    Helmond
    Wellicht kwam ik over als een verschrikkelijke ouder, dat is niet de insteek geweest.

    Inmiddels is onze peuter in staat om de woorden "even wachten" of "je krijgt daar drinken" te begrijpen, gelukkig. Het is in het verleden wel voorgekomen dat we naar de auto hebben gedragen. 20 meter later is het euvel over en maakt ze commentaar over de vogels in de bomen.

    Wij als volwassenen hebben verantwoordelijkheden als persoon en als ouder. Als we een afspraak hebben dienen we op tijd te komen, als we gewoon even gaan winkelen is het al minder een probleem.

    Het gaat ook meer om de algehele manier van ingaan op gezeur. Drinken is wellicht geen probleem, maar wij zien dat gedrag ook in het vragen van een knuffel, een tv aflevering, een belletje met oma, allemaal voor het slapen gaan. Waarom? Mevrouw wil niet slapen.

    Wij geven overigens gewoon wat drinken voor dat alle jassen aan gaan, mocht het onverhoopt misgaan geven we haar een anti-lek beker mee in de auto - maar ons schema halen we.
     

Deel Deze Pagina