Hallo, Ik moet het even van me afschrijven, er zijn natuurlijk veel ergere dingen maar ik kan het niet goed loslaten. Vandaag echo laten van de heup ons dochtertje van bijna 5 maanden. Nu blijkt dat ze aan 1 kant een lichte vorm heeft van heupdyplasie, ze heeft 59 terwijl de norm 60 (graden?) moet zijn. Ik kan wel janken..net die 1 verschil.. Morgen moet ik bellen voor een afspraak met de orthopeed, dus er is nog geen behandelplan vastgesteld. Maar ik ga er maar van uit dat ze zo'n vreselijke spreidbroek moet. Nu ben ik natuurlijk al heel de avond aan het googlen (iets wat ik van mijn man helemaal niet mag doen, want dan vind je de ergste verhalen) en heb natuurlijk vanalles gevonden over de verschillende spreidbroekjes. Dat baby's er niet zo'n last van hebben en dat het allemaal wel mee valt en dat sommige hem 'maar' 3 maanden ofzo moeten dragen. Maar het lijkt me zo vreselijk, ik kan er niks aan doen maar als ik foto's zie van baby's met zo'n broekje wordt ik er al misselijk van dat onze dochter er straks ook zo bij moet liggen. Ik vind 3 maanden al best wel lang hoor, midden in de zomer lekker warm. Ze zeggen ook wel dat ouders er meer last van hebben als het kind, en natuurlijk willen het beste voor de gezondheid van ons kind, dus als er behandeling nodig is dan doen we wat het beste is voor ons kind, hoe onhandig, lelijk en irritant het ook zal zijn. Zijn er meer ouders met kindjes die zo'n minimale afwijking hebben gehad en wat was jullie behandelplan?
Vervelend hè? Natuurlijk zijn er ergere dingen, maar toch. Onze dochter had ook maar een kleine afwijking aan één kant (ik weet er geen getallen bij, heeft de orthopeed niet verteld). We zijn een aantal keer in het ziekenhuis geweest voor een echo (met drie en zes maanden). En omdat de afwijking met een echo niet goed te zien was, moest er uiteindelijk een röntgenfoto gemaakt worden. Pas rond zeven maanden kreeg ze een spreidbroek, een dr. Visserspreider. De orthopeed verwachtte dat ze de spreidbroek slechts drie maanden hoefde te dragen, omdat de afwijking niet zo groot was. En inderdaad, na drie maanden mocht ze 'm overdag uit. Daarna heeft ze de spreidbroek nog zes weken alleen 's nachts moeten dragen. Ik vond het in eerste instantie ook helemaal niets, maar je went er snel aan. En onze dochter had er totaal geen probleem mee. Ze ging haar gang wel, omrollen, tijgeren, kruipen, zitten en op het laatst ging ze er zelfs in staan. Ze sliep er prima mee, ze heeft er niet om gehuild. In het begin had ze wel wat rode plekken in haar knieholtes, maar door het aanpassen van de manchetten (ik ben meerdere keren naar de instrumentmaker in het ziekenhuis geweest) en smeren met sudocreme of bepanthen viel dat gelukkig mee. Het knuffelen en op schoot zitten moet even anders, maar je past je snel aan. Ook voeden ging best prima; ik gaf haar gewoon de borst in madonnahouding, en dan stak er een beentje in de lucht . Verder vond ik het jammer dat ze bepaalde kleertjes niet meer aankon. Onder de spreidbroek moest een legging/maillot, of in elk geval een nauw sluitende broek, om schuren te voorkomen. Dus een aantal leuke broekjes kon helaas aan de kant. Maar al met al viel het ons erg mee. En liever als baby een paar maanden in zo'n spreidbroek, dan later heupklachten... (denk ik maar)
ik ben geboren met heupdysplasie (net als mijn moeder) ik heb destijds 4 mnd een spreidbroekje aangehad en gelukkig is het daarmee goed gekomen!
Mijn zoontje had aan beide kanten een grotere afwijking dan jouw dochtertje nu heeft. En hij heeft maar 6 weken 23 uur en 6 weken 's nachts een Pavlik bandage om gemoeten! Wij tilden er niet zo zwaar aan. Zijn wel wat gewend qua medische zorgen bij mijn zoontje. Maar toch is het ons 100% meegevallen. Hij had al vrij snel geaccepteerd dat hij zo'n ding om moest. Het was zonde van alle leuke spijkerbroekjes, die paste er niet overheen. Veel (meisjes) leggings gekocht voor eronder. Maar dat probleem heb je al niet gauw met een meisje. Echt, het komt wel goed. Mocht ze inderdaad een spreider krijgen (misschien dat ze willen afwachten of het vanzelf bijtrekt) dan wen je er zo aan. Van de medische ingrepen is dit nog wel een van de minst vervelende voor een kind (bij een licht me dysplasie). Die wennen er zo makkelijk aan! Het ie vooral het oog van de ouders (en omgeving!) wat er moeite mee heeft. Ik vond mijn zoontje met spreider nog steeds een heerlijk, vrolijk en knap kind.
Hier had de oudste een knieluxatie bij de geboorte en zij heeft tot een maand of 7 een pavlik bandage gehad. De jongste was een twijfelgeval en aangezien ik zelf ben geboren met HD en Eef ook hypermobiel is kreeg zij dus met 2 wk een spreidbroek gekregen (dr visser). Achteraf voor niets, maar dat ter zijde. Ik vond het ook verschrikkelijk, beide keren, maar geloof me.. Je went er aan. Je wordt creatief met kleding en het komt nog vrij vaak voor dus raakte ik ook nog wel eens geregeld met mede HD mama's aan de praat voor handige tips. We hebben wel echt bij beiden echt het ding zowat naar de maan gesmeten toen ze af mochten
Bedankt voor jullie reactie meiden! Doet me goed om te lezen dat de meeste ervaringen achteraf zijn meegevallen en je zal idd snel door het broekje heen kunnen kijken en alleen je lieve knappe kindje zien. Ik ben nu er nog wat rustiger op, leuk zal het nooit worden maar nu eerst maar eens afwachten wat de orthopeed zegt..
Jullie wennen er snel genoeg aan. Voor meer informatie kun je terecht bij de vereniging aangeboren heupafwijkingen, ook is er de facebookpagina hipsterkids (besloten groep) om lekker je frustratie van je af te schrijven bij lotgenoten. Zit je wel bij een orthopeed die veel ervaring met kinderen heeft? Er zit namelijk heel veel verschil in de aanpak van behandeling, er zijn zat mensen die met een 'gewone' orthopeed goede ervaringen hebben, maar een die gespecialiseerde kun je toch het beste hebben.
Hier eerst de pavlik 3 maand en erna nog spreidbeugel 3 maand. Ze heeft de eerste nacht niet goed geslapen maar daarna nooit ergens last van gehad. Het ziet er misschien zielig uit maar bedenk je eens hoe het is als je kindje later scheef loopt en eventueel geopereerd moet worden... dus niet teveel over nadenken, en gewoon accepteren als het zo is. Super fijn dat ze er zo vroeg bij zijn,hoe eerder hoe beter Succes in ieder geval.. de eerste dagen zijn vreemd maar het went echt snel. Ook voor de ouders