Hallo allemaal, Ik schrijf dit omdat ik er met ml slecht over kan praten op dit moment doordat hij eigenlijk nergens over wil praten..... (Beetje vaag, maar ml is een binnenvetter en is met vanalles bezig waar ik geen weet van heb) Ik ben mama van 3 kindjes, dochters van 11-2010 en 01-2012 en een zoontje van 04-2014 en stiefmama van een jongetje van 2004. Ik heb ook ooit een topic geplaatst over wel of niet een geboortekaartje sturen.... Sinds januari 2013 komt stief al niet meer bij ons, de reden hiervoor is ons nogsteeds niet duidelijk en er mag ook niet naar gevraagd worden (hierover zo meer....). In de eerste maanden is ml heel actief bezig geweest om te onderhandelen met ex en advocaten om ervoor te zorgen dat stief toch zou komen. Er werden afspraken gemaakt die niet nagekomen werden en uiteindelijk is er helemaal geen contact meer geweest sinds april 2013. Toen ons zoontje is geboren heeft stief een geboortekaartje gehad en hij heeft ons gebeld om een afspraak te maken om op visite te komen, echter deze afspraak werd een paar dagen later weer afgezegd.... Toen stief niet net niet meer kwam, heeft onze oudste dochter, toen net 2 jaar, daar enorm veel moeite mee gehad. Zij heeft maandenlang 's nachts liggen roepen om hem en iedere andere vrijdag gevraagd waarom hij er niet was en dan moest ik haar weer kalmeren. Dit heeft in totaal zo'n 6 maanden geduurd en toen was het weer rustig in huis. Toen stief een afspraak maakte om te komen voor kraamvisite heb ik direct oppas geregeld zodat ze hem niet zou zien omdat ik niet weer die onrust in huis wilde. Eind juni heeft stief bij zijn speltherapeut (daar gaat hij sinds maart naartoe) aangegeven een gesprek te willen met zijn vader en zijn moeder. Dat gesprek is er ook geweest, maar er is ons niets duidelijk geworden. Het enige dat stief gezegd heeft is dat hij zijn vader en zijn zusjes miste en dat hij weer contact wil. Hoe dat eruit moet gaan zien..... Alleen maar leuke dingen doen met papa en nou komt ie, hij wil niet praten over waarom hij niet meer kwam..... Wij mogen er niet naar vragen als hij hier is en de therapeut mag niets zeggen.... Hoe moeten wij dan weten hoe we met hem om moeten gaan als wij niet weten wat er niet goed was???? Er is, uiteraard, in al die tijd een heleboel gebeurd, bij ons en bij hem, maar ook daar mogen we het niet over hebben, het moet allemaal leuk zijn.... In eerste instantie wil hij alleen met papa dingen doen en daarna ook met zijn zusjes.... Ik ben het daar dus niet mee eens (als jullie hier moeite mee hebben, mag dat, maar ik zal proberen het uit te leggen). Als hij wil komen, prima, voorlopig wil ik zijn zusjes (zijn broertje is nog te klein, maar blijft zowiezo bij mij) zowiezo buiten het contact houden, omdat ik geen valse verwachtingen wil wekken. Maar, als het moment komt dat hij zijn zusjes erbij wil, ze wil zien, betekent dat, dat ik daar niet bij mag zijn. Dat is wat ons tot nu toe duidelijk geworden is.... En daar schiet het bij mij in het verkeerde keelgat. Het is ALLES OF NIETS! Als ik iets verkeerd gedaan heb in het verleden, wil ik dat graag weten, zodat ik het misschien kan aanpassen, maar ik laat ml niet alleen op stap gaan, of thuis bezig zijn, met een zoon die denkt dat ie papa kan claimen en twee meiden die hem niet kennen en niet al te goed omgaan met nieuwe situaties. Ik ben bang dat ml zich hierin ook geen huoding in kan geven en dat het gaat uitlopen op frustraties en een boze papa..... Ik wil eigenlijk weten of jullie vinden dat ik het recht heb, als moeder van de drie andere kinderen om te eisen dat ik erbij ben als stief en mijn kinderen contact met elkaar hebben? Moeilijke vraag misschien, maar ik wil wel eens weten hoe anderen hierover denken..... Ik zal meningen en antwoorden respecteren, dus wees vrij om te antwoorden...... Sorry voor het lange verhaal, maar het lukte niet korter......
Oei wat een moeilijke situatie. Ik denk dat jullie het volste recht hebben om te weten waarom stiefzoon deze eisen stelt. Persoonlijk zou ik hier niet akkoord mee gaan, zou voor stiefzoon de ideale situatie zijn, alleen maar leuke dingen doen met papa en straks met het hele gezin en jij mag thuis gaan zitten. Dat is niet realistisch en niet hoe het werkt in een gezin, ook niet eerlijk tegenover de andere kinderen. Hoe vaak gaan die met papa leuke dingen doen? Waarom zou grote broer daar dan meer recht op hebben? Het ligt er natuurlijk aan hoe je man hierin staat maar als mijn stiefzoon dit soort eisen ging stellen (en zeker zonder opgaaf van reden) zou het voor mij een keiharde grens zijn. En als mijn man er dan toch in mee zou gaan zouden wij dit samen niet gaan redden, jullie met z'n allen zijn een gezin, daar hoor jij bij en er zou geen uitzonderingspositie moeten zijn voor 1 kind.
Wat me niet helemaal duidelijk is, is dit wat stiefzoon wil of ook een advies voor de omgang van de therapeut? Want dat kan ik me eigenlijk niet voorstellen, lijkt me geen hele gezonde manier van een relatie herstellen...eisen stellen, voorwaardes aan contact stellen, mensen uitsluiten en vooral niet praten over oorzaken en gevolgen. Lijkt me dat ze een kind juist moeten leren zijn gevoel te verwoorden in plaats van inslikken. Lekkere volwassene kweek je dan.
Hoi CVM, Dank je wel voor je reactie(s). Het in samenspraak met de therapeut, hij heeft aangegeven dat hij het zo wil, en op het moment dat contact ter sprake komt, klapt hij dicht, dus vindt zij het een goed idee om er niet over te praten en niet naar te vragen. Wat wij vooral heel moeilijk vinden, en ml zeker, is dat we dus niet weten wat er anders zou moeten/kunnen. In eerste instantie is het ook zijn moeder geweest die meegegaan is in zijn "ik wil niet naar papa" ..... Zelfs bij ons voor de deur niet uit de auto willen stappen en dan niet eens gestimuleerd, laat staan gedwongen worden door moeder.... Ze gaf gewoon toe, dat gebeurt nu dus door de therapeut ook.....
Ik zou hier niet in mee gaan, het draait hier niet alleen om stiefzoon, er zijn nog drie kinderen in het spel en het lijkt me voor hen niet gezond als mama er om het weekend niet mag zijn omdat grote broer er is. Wat voor signaal geef je hen dan? Dat mama verkeerd is en niet lief en er niet bii hoort? Nee als mijn stiefzoon mij niet wil zien dan krijgt hij zijn zusje ook niet te zien, zij is namelijk een deel van mij en wij horen bij elkaar en ik laat niemand haar het idee geven dat ik minder ben dan de rest. Als mijn man zo graag contact met zijn zoon zou willen houden dat hij dit ook zonder mij wil prima, maar onze dochter word dan buiten beschouwing gelaten en ik ga mijn eigen huis niet continue ontvluchten dus dan gaan ze maar ergens anders heen
Ben het helemaal met je eens CVM, gelukkig denkt ml er ook zo over. In eerste instantie zal er (gelukkig) alleen sprake zijn van korte bezoeken van een paar uur, dus die overbrug ik wel met mijn kinderen ergens anders. En als stief dan ergens naartoe wil, wordt dat lastig, want we hebben maar 1 auto.... Alleen is het natuurlijk de vraag hoe lang die bezoeken zonder de rest gaan duren en iedere keer als stief komt ml ergens naartoe laten gaan is financieel echt geen optie, dat hebben we gewoon niet. Maar dat is iets dat hij dan maar moet accepteren en het bos om de hoek hier is ook leuk..... Ik ben benieuwd hoe het gaat lopen....
Als dit bij ons zou spelen zou ik ml naar zijn moeder sturen met stiefzoon, of ik zou zelf naar mijn ouders gaan een uurtje oid. Lijkt me idd dat jij met 3 kids de auto harder nodig hebt en wat financien betreft, als je al niet zo breed zit lijkt het me niet meer dan logisch dat als er al wat overblijft, dit voor het hele gezin is en niet voor 1 kind (wat leuke dingen doen betreft) dus dan heeft hij pech. Blijf het een kromme manier van omgaan vinden, blij dat onze stiefzoon destijds een begeleider had die hem juist leerde om zijn gevoel uit te spreken. (Bij hem zat de manier van communiceren van zijn ouders hem dwars, dus niet zoals bij jullie dat hij niet wilde komen maar hij kon niet tegen de voelbare haat tussen zijn ouders)
Dat het na al die tijd opgebouwd wordt, dat kan ik nog snappen. Dat dan gebeurt door eerst terug zijn vader en dan zijn zussen te leren kennen, daar kan ik ook nog inkomen. Maar op termijn zou ik toch echt wel streven naar dat hij terug gewoon meedraait in jullie gezin. Dus met jou en met zijn jongste broertje erbij. Ik zou er dus gedeeltelijk in meegaan, maar heel duidelijk zijn - zeker tegen de psychologe - dat er op een bepaalde termijn ook terug contact is met jou en met zijn broer. Desnoods begin je eerst met 3 uur of een halve dag ofzo ... Hele weekends zou ik echt niet direct doen, daar zou ik toch een hele lange aanloop voor nemen of hem er desnoods zelf achter laten vragen. Hij is 10, het kan dus best zijn dat hij al een eigen mening heeft, maar voorlopig zou ik toch echt wel proberen om op 1 lijn te gaan staan met zijn vader en hem de keuze te laten ... Ofwel stapt hij mee in dit plan van geleidelijk aan terug naar jullie gezin te komen, ofwel komt hij (helaas) niet. Ik zou overigens ook wel oppassen met de middelste. Die heeft nu stilaan de leeftijd die de oudste had toen stief niet meer kwam. Stel dat hij wel zijn vader leert kennen, daarna zijn zussen en dan ineens weer beslist niet meer te komen ... hoe gaat zij hierop reageren?
@Kaboutermeis:dank je voor je reactie. Ik ben het zelf ook helemaal met je eens en misschien moet zoiets als jij voorstelt gewoon met de therapeut erbij besproken worden.... En dan zou ik als voorwaarde erbij willen stellen dat hij ook vertelt waarom hij net meer kwam.... Je hebt ook helemaal gelijk wat betreft de middelste, zij zal zeker ook gevoelig reageren als hij niet meer zou komen na een periode.... Zouden we dit ook tegen hem kunnen zeggen, is hij daar oud genoeg voor, om te beseffen dat hij zijn zusjes en/of broertje dara heel veel verdriet mee doet?????
Gho wat een moeilijke situatie... Zoveel waar je rekening moet houden, je wil goed doen maar voor iedereen en dat lijkt me niet zo evident. Sowieso is mijn eerste gedachte bij dit alles "dit voelt niet goed". Je stiefzoon is 10 en natuurlijk gaat het welzijn van het kind voor alles, maar wat dan met je andere kinderen? En waarom wordt jij dan helemaal buitengesloten, want dat is het ergens wel, en dan mag jij nog de volwassene zijn die alles moet begrijpen, ik kan me voorstellen dat dat geen fijn gevoel is... Ik ben het eens met cvm1985, ik zou hier echt niet in meegaan. Dit gaat aan je knagen telkens er van die "ontmoetingen" zijn en wie weet welke invloed dat heeft op je relatie met je man. Nee, jij moet zeker in dit verhaal gehoord worden en er moet een compromis bereikt worden waar jullie allen zich kunnen in vinden.
Ml en ik hebben het erover gehad, om bij d instelling waar stief zijn therapie heeft begeleiding voor ons ook aan te vragen. Tot nu toe wordt er alleen overlegd met ml en ex, maar naar mij wordt totaal niet gekeken niks gevraagd.... Hopelijk gaan ze hierin mee, want ook voor mij is het moeilijk om hem weer te zien en te bedenken hoe ik daarmee om moet gaan, ben benieuwd. Begin september is er pas weer een gesprek voor ml en ex gepland.... (Gisteren uitnodiging gehad) Het duurt dus nog wel even voordat de bezoeken op gang gaan komen.... Als het aan mij ligt pas na de feest dagen, want de kinderen zijn jarig in november en januari en stief heeft al 3 jaar op rij de Sinterklaas verziekt, zit ik nu dus niet op te wachten, dat hij een hoofdrol gaat spelen in die periode..... (Ik weet het, ben een beetje egoïstisch bezig, maar zoals jullie ook gezegd hebben, eigen gezin eerst)
Ik vind dat jij daar nog heel nuchter in blijft, want dit is toch echt wel een kl*tesituatie voor jou ook. Dus egoïstisch vind ik je absoluut niet! Het lijkt echt wel alsof alle instanties enkel maar door de ogen van je stiefzoon kijken. Niemand lijkt zich af te vragen welke invloed dit allemaal heeft op jou en je gezin. En dat terwijl het wel jouw gezin is dat in zekere zin uit elkaar getrokken wordt op de momenten dat de zoon van je man contact wil... Maar het is blijkbaar wat het is en het lijkt me niet dat jij nu veel kan doen. Daarom zou ik, als ik jou was, mijn eigen kinderen buiten dit alles laten en de contacten die je stiefzoon met zijn vader wil natuurlijk niet tegenhouden, maar die zou ik niet willen in mijn huis. Dan moet je man maar ergens met hem een paar uurtjes afspreken of weet ik wat, maar niet in jouw huis en niet met jouw kinderen erbij (voor wie dit volgens mij sowieso heel moeilijk te plaatsen zou zijn allemaal!). Hoe ziet je man dit eigenlijk concreet in de praktijk?
Wow, lijkt me heel moeilijk. Mijn oudste stiefzoon is even oud als de jouwe. Ook wij merken dat hij veel vaker eisen gaat stellen aan zijn verblijf in ons gezin. En als het niet gaat zoals hij wil dan is ik wil naar mama een veel gehoorde zin. Andersom is dat ook zo, als bij mama hem iets niet zint is het ook, ik wil naar papa. De vraag is in hoeverre ga je hier in mee? Natuurlijk gaat mijn vriend ook wel eens alleen met zijn zoon weg, net zoals hij wel eens alleen met zijn andere zoon weggaat. Maar dat stief echt alleen papa en broer of zus wilt claimen? Nee hoor dat gebeurd hier nu niet, nooit niet. Het is of alles of niks. Stiefzoon krijgt ook therapie, omdat hij zich depressief voelde en daar kwam vooral uit dat hij zich verscheurd voelt tussen 2 mensen, mama en papa. En dat hij bang is dat of mama of papa boos op hem is als hij zich ergens anders amuseert, dus gaat hij vervelend doen zodat niemand hem leuk vindt. Hier helpt het natuurlijk ook dat mama en papa op 1 lijn zitten wat omgangsregeling betreft. Ook wordt het hier langs 2 kanten aangemoedigd, dus als ze hier niet terug naar mama willen dan moedigen wij aan dat mama leuk is, mama haar vriend is leuk, mama houdt van hun etc. Andersom natuurlijk ook. Misschien mist je stief dat een beetje? Moeder laat hem begaan, en voor een 10 jarige voelt dat als winnen, en hij heeft in het verleden al bewezen dat hij eisen kan stellen, mama luistert toch..
Ik zou hier niet in meegaan.... Kind van 10 bepaald de regels niet dat doen de ouders. Hier ook geen contact met oudste stiefs (zijn wel 23 en 21) en zij hebben hun broer en zus nooit gezien. Geen haar op mijn hoofd die contact tussen hen toe zou staan zonder mijn aanwezigheid. Zou ook zeggen in dit geval dat stief contact met zijn vader kan hebben, maar als hij meer wil moet hij openheid van zaken geven en zeker je andere kinderen er niet bij betrekken...
ik zou hier ook zeker niet in mee gaan, t zijn jou kinderen en jij hoort daar bij en als je niet weet wat er speelt zou ik het helemaal niet vertouwen dat jij niet mee mag. geen haar op mijn hoofd! heel veel sterkte !