Nou, ik ben dus net thuis aangekomen. Ik mocht mijn knulletje nog even vasthouden voor ik wegging uit het WKZ. Maar ik trek dit niet, hem achterlaten daar. Ik mag 24u per dag bellen naar de NICU om te vragen hoe hij het doet enzo, en dan krijg ik gewoon degene die voor hem zorgt op dat moment aan de lijn. En zijn foto hangt al uitvergroot op de koelkast. Maar ik mis hem nu al zo, en ik heb hem 2 uur geleden nog vastgehouden. Wat moet ik nou toch?! Ik voel me zo'n slechte moeder, die haar kind achterlaat in Utrecht. Ik weet niet wat ik moet doen, ik voel me zo rot!
Oh meissie toch.. Ik weet waar je doorheen gaat. En ja dat is heel zwaar! Las ergens dat je Gyn zei dat het beter ws om thuis te zijn voor jeherstel. Maar vind dat heel raar eigenlijk. Zelf heb ik ook in het RMDhuis gezeten, ondanks mijn KS en ja dat was pittig. Maar voor mijn lichamelijke en geestelijke herstel wel heel goed. Bij mij was zowel het academisch als normale ziekenhuis dan wel in AMsterdam, maar voo rjou is de afstand veel groter. Ik hoop voor jou dat JD snel naar jou eigen woonplaats mag meis. Krijg je zelf ook weer een klein beetje rust. Misschien toch maar is overwegen of je niet alsnog even naar het RMDhuis mag?
Pfff heb tranen in m'n ogen. Komt het allemaal weer boven. Toen ik de dag naar huis moest heb ik daar op het parkeerterein zo lopen huilen dat ik haar daar alleen liet en zelf naar huis ging. Maar meis.. je moet zo denken dat hij daar het beste is want thuis kan je niet voor hem zorgen.. hij heeft die zorg echt nodig. En het is een zware tijd maar als hij dan eenmaal thuis komt is het zo mooi!
probeer gewoon een plekkie in het ronald mc donald huis te krijgen, denk dat dat beter is voor je dan thuis zitten en heen en weer reizen! (Helemaal omdat je ook niet weet wanneer je daar heen kunt en afhankelijk bent van anderen). Zorg dat je hulp krijgt met het bereiden van eten, zodat je dat niet hoeft te doen. Maar dan hoef je niet 2x pd moeilijk te doen.
pffff komen bij mij ook gelijk weer herinneringen naar boven. toen Jayden naar t streekziekenhuis mocht, mocht ik naar huis. de hele weg in de ambulance heb ik al gehuild, omdat ik wist dat ik hem moest gaan achter laten. daarna nadat hij in t streekziekenhuis geinstalleerd was en ik naar huis ging heb ik de weg naar huis ook alleen maar gehuild en toen ik thuis kwam, bleef ik overstuur. die eerste dag is heel moeilijk, dus heel logisch dat je je zo voelt. je komt zonder kind thuis, maar ook niet meer zwanger. zo'n ontzettend leeg gevoel. maar een slechte moeder ben je absoluut niet. je kunt moeilijk 24 uur per dag daar gaan zitten. probeer inderdaad wel een plekje te krijgen bij t Ronald Mcdonald huis. ben je toch wat dichterbij.
Lieverd...voel je aub geen slechte moeder...! Hij heeft de zorg nodig... Ik zou in het RMDhuis gaan! Dan zit je dichtbij en je kunt gaan wanneer je wil! Ik vind dit vrijwel onmenselijk klinken! Daarnaast ben ik ook van mening dat een baby.. hoe klein ook... zijn moeder nodig heeft voor een sneller herstel... Het is voor zo een kleintje ook fijn dat mama elke dag 1 of meerdere keren bij zijn bedje staat... De geur... de stem... Ze herkennen het! Gewoon naar het RMDhuis gaan meid... want je trekt het nu al niet... Hoe moet je dan in godsnaam een aantal weken door?
Herken het helemaal! Ik vond het ook afschuwelijk om hem achter te laten, maar voel je niet schuldig meis, al is het moeilijk dat weet ik ook maar al te goed. Je laat je kindje daar omdat ze daar goed voor hem kunnen zorgen, je bent er voor hem en dat zal je de rest van je leven zijn! Alleen moet je nu de zorg uit handen geven omdat hij dat nodig heeft, dat maakt je zeker geen slechte moeder! Anders zouden alle schrijvers hier op deze plek slechte moeders zijn, nou ik ben er nog geen een tegen gekomen! Mijn mannetje heeft ook in het WKZ gelegen en geloof me als ik op het punt was dat ik het niet meer trok ging ik gewoon bellen. Ik had trouwens ook baby watch via internet thuis, zo kon ik naar hem kijken wanneer ik maar wilde( de computer stond dus dag en nacht aan ) Ik wil je heel veel sterkte wensen en geef je een dikke knuffel!
Dat is het allerergste. Ook hier komen de waterlanders weer als ik het lees hoor. Het enige wat hier hielp was gewoon HEEL HARD huilen, en gillen. En zoveel mogelijk naar het ziekenhuis. Dat is voor jou een heel eind, dus ik zou een goed boek meenemen oid en dan gewoon tussen twee voedingen blijven. Linda
Wat herkenbaar zeg. Hier is het allemaal nog niet zo lang geleden en ik weet dus precies hoe je je moet voelen. Ik werd notebene al na 2 dagen uit het wkz ontslagen en mijn kinderen hebben er nog 6 weken geleden. Omdat wij nog een peuter hebben rondlopen gaat het leven door hoe moeilijk ook is. Je moet je geen slechte moeder voelen want dat ben je niet. Je zoontje is daar op de beste plek. En de verpleging van de nicu is daar geweldig. Ze hebben ook babyvieuw, dat je kan kijken met de pc. Heel veel sterkte meid.
Hallo, Ook ik herken het helemaal. Ik werd naar twee dagen ontslaan uit het WKZ en mijn mannetje lag daar nog op de NICU. Ik heb ook wat tranen gehuild, want je gaat met een dikke buik weg en komt eigenlijk met niets thuis (zo voelde het). Mijn zoontje is met de 31 weken geboren en heeft 6 weken in het ziekenhuis gelegen. Susanne
Hij lag 5 dagen in het WKZ en is daarna naar het zkh hier in de buurt gekomen. Maar ja hier of daar je voelt je toch alleen!
Meid, wat herkenbaar. Toen ik onze Lynn moest achterlaten ook tranen met tuiten gehuild. Natuurlijk weet je dat het het beste is voor je kindje, maar het voelt zo niet natuurlijk. Je wilt haar zo dicht mogelijk bij je houden. Je stelt het je allemaal ook zo anders voor. Een plaatsje in het RMDhuis is echt niet gek! Is wellicht het proberen waard, ik weet niet of dat makkelijk is. Voor ons was het ziekenhuis niet zover weg, en ons meisje mocht heel snel toch mee naar huis. Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd! Ik leef echt met je mee! Liefs, Mayke