Helemaal mee eens. En ik durf dan ook, heel arrogant, te zeggen dat ik denk dat ik een hele leuke moeder zou zijn! Niet perfect, maar wel een moeder die de volle 100% voor haar kind zou geven.
Oh, dit En dan vooral in de ochtendspits, als ik met 2 meisjes met mogelijk allebei onderwerpen tot miepen, pruilen en drammen van huis moet om naar school en kdv en dan naar werk te sjezen. Urgh, dan ben ik niet altijd op mijn best Ben zelfs trots als ik het er zonder gemopper af kan brengen, en dat is het ook wel waard, want het helpt niet. Effectief luisteren naar het gemiep en kort uitleggen waarom het zoveelste popje niet mee mag naar school en waarom een zomerjas te koud is in november is beter dan als een viswijf te gaan gillen Maar ik denk niet dat ik niet geschikt ben als moeder. Ik denk dat wij vooral een heel verkeerd beeld hebben van elkaar, iedereen heeft kanten die minder handig combineren met de eigenschappen en perikelen met kinderen en NIEMAND wordt leuker of beter gehumeurd van baggernachten. Ik heb wel vaak het idee dat anderen het beter verhullen dan ik...
Dat maakt ook dat ik dit topic opende omdat t bijna taboe voelt soms om zo te denken/handelen you name it Heel fijn om zo veel herkenbaarheid te lezen en ook hoe jullie daar mee om gaan! Thanks a lot
Ja, weg met die taboes...! https://www.facebook.com/Clubvanrelaxtemoeders is vast ook wel wat voor jou Ik loop daar zelf ook erg tegenaan en heb vaak een stemmetje in mijn hoofd dat zegt dat ik ongeschikt als moeder ben. Ik voel me ook vaak schuldig over gedachten die ik heb - dat ik op sommige dagen snak naar een paar momenten stilte, maar als ze dan allebei slapen mis ik ze weer.
Niets...Dat klinkt arrogant, maar zo bedoel ik het niet. Ik ben een mens met fouten en gebreken, desondanks doe ik alle dagen mijn best om een lieve en leuke moeder te zijn. Doe ik echt lelijk, bied ik mijn excuses aan, maar dat gebeurd niet zo vaak. Ik ben vrij geduldig met mijn kinderen, dat leer je wel als je een autistisch kind groot brengt, want je zult wel moeten. Mijn motto is wat dat betreft: Als je het opvoeden met liefde doet, doe je het altijd goed.
Ik denk dat het ook veel zegt over hoe je naar jezelf kijkt, en niet of het 'feitelijk' slecht is wat je doet (even er vanuit gaande dat niemand zijn kinderen hier mishandelt). Mamabri's houding klinkt een stuk gezonder dan de mijne, waarin ik toch behoorlijk last van perfectionisme heb en eeuwig kan stilstaan bij mijn 'parent fails'.
Slaapgebrek.... Ik heb al 6 jaar gebroken nachten en daar word ik echt een duivel van. Ik kan (inwendig hoor!) echt enorm vloeken en tieren op mijn kids als ik snachts weer eens mijn bedje uit moet
Ik kan af en toe wat ongeduldig zijn, maar al met al doe ik het lang niets slecht aan het resultaat te zien!
Hier hetzelfde mijn nachtrust is mij heilig en ik ben erg ongeduldig. Al heb ik geen last van nachtelijke perikelen meer met mijn zoontje maar ik kan er slecht tegen als ik 's nachts gewekt wordt. En ik heb totaal geen geduld en dat is niet altijd handig als je moeder bent.
mijn kindje is een vroege vogel dat ben ik totoaal niet. Ik vind het ook lastig om ritme te krijgen... ik probeer er nog steeds aan te werken. maar het wil maar niet lukken altijd is er wat
Ik kan slecht tegen weinig slaap. Mijn jongste (16 mnd) slaapt pas sinds 2 weken door van 23u tot 6u. Ik ben echt weleens chagrijnig en geïrriteerd geweest door het slaapgebrek, helaas.
Ik heb absoluut geen geduld als ik moe ben, en aangezien de jongste geregeld 6 x per nacht komt ben ik aardig op..
Mijn idealistische idee van een schoon opgeruimd net huis. Zal later een groot probleem worden als ze ouder en eigenwijs zijn. Mijn liefde voor rust en stilte, orde, regelmaat.
Ik heb graag een net opgeruimd huis. De troep en viezigheid die kinderen veroorzaken trek ik dus af en toe slecht. En ik heb niet altijd evenveel geduld. Maar voor de rest vind ik dat ik t goed doe.
Op dit moment ben ik heel erg moe en wil im daardoor dat alles vlekkeloos verloopt, maar dat kan natuurlijk niet. Mn zoon zit in de ik zit in groep1 fase en mn dochter zit ook in een dwarse fase. Geduld ben ik aan het sparen en ik geniet van alle dingen die goed gaan en zo krijg ik steeds meer geduld. Ik denk dat het overal wel zo gaat bij periodes.
Ik geef te snel toe - omdat ik geen zin heb in gedoe. Kinderen weten dus wie ze het best om iets vragen...