Ik ben me aan het oriënteren op de Pabo deeltijd opleiding, verkort traject (2 jaar). Ik hoor graag ervaringsverhalen van anderen. Wie doet deze opleiding of heeft de opleiding inmiddels afgerond en hoe heb je dit ervaren? Ik hoor het graag!
Toentertijd met twee vingers in mijn neus... Maar... Ik kwam van universiteit en leefde als student. Klasgenoten die van mbo kwamen, of wat ouder waren en ook nog een gezin hadden, hebben het toen wel als pittig ervaren waarbij je veel discipline nodig had....
Ik vond de vierjarig opleiding al drie x niks, ik denk dat ze met twee jaar al helemaal weinig kwaliteit kunnen leveren. De duur van het traject hangt toch voornamelijk af van het assessment wat je moet doen?
En wat ik tot nu toe heb gelezen lijkt het me nou niet bepaald een 3x niets opleiding... Eerder enorm pittig qua hoeveelheid werk...
Een vriendin van mij heeft dit gedaan in combi met een baan en 2 kleine kinderen. Ze is nu een jaar aan het werk als leerkracht. Het studeren is haar ontzettend tegen gevallen en met een goed vangnet heeft ze het kunnen redden. Ze gaf wel aan dat je sociale leven en je relatie wel een knauw krijgen. Er was na 2 jaar amper nog van een relatie te spreken en hebben echt heel hard moeten werken aan hun relatie. Haar vriend nam naast zijn ft baan de zorg voor de kinderen op zich, zodat zij zich helemaal kon storten op haar studie. Achteraf bekeken zou ze het niet weer doen
Ik heb deze opleiding dit jaar afgerond. De opleiding is niet moeilijk, zeker niet als je al een universitaire of HBO opleiding hebt afgerond. Het is echter wel enorm veel werk en dat maakt het heel pittig. Ik werkte er niet naast maar had wel de zorg over de kinderen. Daarnaast werkte mijn partner ook meer dan full time. Dit alles heeft ervoor gezorgd dat mijn sociale leven tot het absolute minimum beperkt was de afgelopen jaren. Je relatie moet ook tegen deze druk bestand zijn.
Ik heb een tijdje de voltijd opleiding in 3 jaar gedaan. Was enorm veel werk, niet zozeer heel moeilijk, maar wel heel veel. Uiteindelijk mee gestopt en op die hogeschool wordt de studie ook niet meer in deze vorm aangeboden, teveel afhakers.
Ik begeleid stagiaires van de Pabo, ook deeltijdstudenten. Mijn ervaring: Je moet het echt, echt heel graag willen. Het cliché dat de Pabo een makkelijke opleiding zou zijn gaat allang niet meer op. Naast een gezin is het een hele opgave om te studeren en je stages te lopen. Zorg dus voor voldoende opvang en een netwerk. Ook binnen je gezin zal je goede afspraken moeten maken over taakverdelingen enzo. Positief: de meest gemotiveerde studenten die ik ken zijn deeltijdstudenten, ik vind het echt een feest om die te begeleiden
Bedankt voor jullie reacties! Fijn om jullie ervaringen te lezen, ook al klinkt het niet heel positief . Het is me inmiddels duidelijk geworden dat het loeizwaar is. Dat lees ik ook op andere sites steeds weer. Ik weet van mezelf dat ik veel kan hebben en niet snel stress. Maar na het lezen van alle ervaringen krijg ik het toch wat benauwd... Ik ga er maar eens verschrikkelijk goed over nadenken. De wil is er in ieder geval!
Het klinkt inderdaad niet erg positief haha, maar als je er voor wilt gaan, dan moet je het natuurlijk gewoon doen hè Ik heb deeltijdstudenten meegemaakt die een gezin hadden en dachten de studie er makkelijk naast te kunnen doen (als de kids hun middagslaapje deden bijvoorbeeld). Die het zo leuk vonden om 'iets' met kinderen te doen. Die gehoord hadden dat de Pabo appeltje eitje was. Met die insteek ga je het niet redden. Vandaar mijn betoog
Gewoon doen! Ik ben nu vierdejaars, deeltijd, student Pabo. Het is op zich niet moeilijk, maar het is verdomd veel wat we moeten doen. Het klopt dat je sociale leven op een zeer laag pitje komt te staan, incl. je huwelijk, maar met begrip en hulp is het best te doen. Tevens vliegt de tijd.. 2 jaar verkort stelt niks voor! Doen zeg ik