Hoi meiden, Ik heb al weken last van voorweeen en andere onverklaarbare krampjes. Elke keer denk ik: "Ja, het is begonnen!", maar dan zwakt het weer af. Wordt er zo langzamerhand een beetje moedeloos van Ik ben er zò klaar voor en betrap mezelf er echt op dat ik op de bevalling zit te wachten. Veel meiden herkennen zich er vast in, echter waar ik benieuwd naar ben is of de mentale 'klaarheid' invloed heeft op de start bevalling?
Ik was bij de eerste ook al weken klaar zat gewoon letterlijk af,te wachten uiteindelijk lang geduld moeten hebben,is met 41,5 weken geboren Dus het zegt niks. Had ook steeds gevoel nu komt het hahaha succes
Ik heb ook steeds het gevoel. Nu komt het. Ik ben er klaar voor. Ik ben ook erg benieuwd naar de kleine. De feestdagen spelen wel een rol. Liefst vandaag bevallen dan volgende week. Herken je dat ook? Ik weet niet of het invloed heeft. Dit is mijn eerste. Misschien nu te veel tijd om te denken, voelen en wachten.
Ik was er ook al heel lang helemaal klaar voor maar pas met 41.3 geboren. De geboorte zelf ging trouwens vreselijk snel. Van eerste lichte krampje tot aan de geboorte was 6 uurtjes. Heb ook tijdens de bevalling mezelf helemaal overgegeven en de pijn over me heen laten komen.
Och meid, ik herken het helemaal!! Al aantal weken voorweeen, slechte nachten en de slijmprop vorige week verloren. Ben het wachten zo verschrikkelijk zat en inderdaad spelen de feestdagen ook mee. Hoop voor kerst te bevallen en als dat niet gebeurd wacht ik wel geduldig tot begin januari haha. Wil niet met die feestdagen te bevallen. Maar helaas hebben we dat niet voor het zeggen. Onze dochter kwam ook pas met 41.4 weken. We blijven duimen!
Ik herken dit totaal niet! Ik zag best op tegen de bevalling, dacht ook wel dat ik eerder zou bevallen maar het overviel mij gigantisch toen mijn vliezen met 37.5 braken, ik zat te hyperventileren op de wc
Jaa Ik herken het ook. Elke ochtend weer een teleurstelling dat ik geen weeen heb gehad haha. Maar ik vraag me af of het juist niet tegen je werkt als je er zo mee bezig bent. Mijn dochter kwam juist op een moment wanneer ik er even niet mee bezig was. Ik probeer me daarom er nu ook niet teveel op te focussen maar indd erg lastig met die voorweeen enzo.
Hier ook 1 die zit te wachten . Ik weet niet of of dat een rol speelt, ik sta er nu net zo in als vorige keer (en dat is, ik laat het over me heen komen). Ben er dus niet bang voor of iets. Alhoewel ik nu wel weet wat ik kan verwachten, dus bij voorweeën de afgelopen weken raakte ik meteen gespannen in plaats van ontspannen. En laat dat nou net de weeën afremmen . Dus bij de eerst volgende voorweeën ga ik gewoon proberen te ontspannen i.p.v. de hele tijd te denken; het gaat gebeuren, het gaat gebeuren! Misschien dat dat werkt .
Goede strategie meiden, haha. Gisteravond lekker even een date night gehad met m'n mannetje en het was heerlijk om er gewoon niet mee bezig te zijn Ik probeer m'n dagen nu meer vol te plannen.. wie weet!
Dat gevoel heb ik nog niet. Denk dat als het nu zou gebeuren ik er ook door overvallen zou worden. Heb niet het gevoel dat de kleine rond de feestdagen komt, maar daarna pas. Dus laat eerst die feestdagen maar over zijn! Ik denk dat als het dan weer normale/ saaie dagen zijn ik er wel op ga zitten wachten.
Had ik ook. Zat vanaf week 37 te wachten. Zo van: en nu mag ze komen! Maar de vk zij al dat ik er niet vanuit moest gaan dat het al ging gebeuren. Ik zorgde ervoor dat mijn huis iedere dag weer netjes aan kant was, boodschappen aangevuld, was gedaan want ja stel je voor....... Bij onze vk krijg je standaard met 38 weken een inwendig onderzoek om te kijken of er al war gebeurd. Niks dus, nog potdicht. Weer een teleurstelling, en het einde van mijn zwangerschap verliep prima, maar was er gewoon klaar voor. Pas met 40+2 werd mijn dochter geboren. Had 3 dagen ervoor nog boodschappen gedaan, de dag ervoor de hele was weggewerkt en tijdens de weeen mijn huis nog ff netjes gemaakt haha. Achteraf vond ik het wel prima zo. Iedere week dat je kindje later komt is hij/zij weer wat gegroeid en sterker.
Nee dat heeft echt geen invloed. Ik zat al vanaf 37 weken met smart te wachten op de bevalling, maar het gaat er echt om of je kindje er klaar voor is. Ik had met 40.3 weken 4 x achter elkaar een ballonkatheter gehad en ik was 4 x goed gestript, maar nope! Mevrouw kwam spontaan met 41.1 weken. Dus ik lag voor niks 4 nachten met een ballon in m'n doos te wachten haha. Dat strippen trouwens... Wát deed dat pijn zeg!
Ik was met 37 weken mentaal allang klaar voor de bevalling maar ze moest er toch echt met 42 weken uitgesleurd worden hoor
Bij de tweede heb ik ook zitten wachten. Maar dat was voor mij niet 'mentaal klaar zijn'. Pas toen ik voor mezelf besloot: al blijft ze nog tot 42 weken zitten, het kan mij niks schelen, ik geniet er gewoon van.' Toen kwam ze de dag erna, met 39.4
Volgens mij helpt dat alleen tijdens de bevalling zelf. Ik dacht dat als je dan gespannen bent, de weeën weleens op kunnen houden om op een 'geschikter' moment door te gaan. Het daadwerkelijke moment van bevallen wordt echter niet bepaald door je geestelijke staat, maar door je lijf zelf.
Hier zit ik ook met smart te wachten Nu 37+2 Ben 10 weken geleden al moeten stoppen met eerken omdat er anders kans was oo vroeg geboorte hij lag heel vroeg ingedaald de verloskundige vond dat te vroeg en heb te zwaar werk Dus nu ben ik ingesteld op een kind wat vroeg geboren gaat worden maar dat is mn stomete fout ooit! Bij ieder krampje denk ik dat het gaat beginnen Moet zeggen dat ik ook wel helemaal klaar ben met het zwanger zijn zit nu al zolang thuis en ben zo mega rond dat ik niet eens meer auto kan rijden of fatsoenlijk mn bed in of uit Dus loop nu serieus tegen mn buik te praten of meneer er alsjeblieft uit wil komen hahaha