Lastig want ik begrijp het wel. Vroeger woonde iedereen meer bij elkaar in de buurt en was het makkelijker om voor haar te zorgen. Mijn ouders hebben altijd eerst voor ons gezorgd, zeker mijn moeder, en ging daarna bij haar ouders helpen. Ik lees dat je vader het niet kan of dat het niet zijn ding is en wmo kent niets toe, dan zou ik daar eens werk van maken. Je zal het samen moeten doen en je vader zal dat ook in moeten zien. Hier zijn mijn kinderen al wat ouder, maar mijn sm woont ook ver weg (lees 1,5 uur rijden) dus die zie ik 1x per maand, ik heb ook liever dat ze dichterbij woont zodat we haar meer kunnen helpen, maar dat wilt ze zelf niet. Gelukkig heeft die wel hulp. Ik zou echt met je vader om tafel gaan en een plan maken, leg hem uit dat jij het niet redt en dat hij het toch op moet gaan pakken.
Wat zijn er een goede tips gegeven al! Lastige situatie TS, maar heel fijn dat je graag wilt helpen. Wat ik zou doen; 1. Info inwinnen bij de gemeente betreffende WMO en eventueel een aanvraag doen; 2. Boodschappen thuis bij je ouders laten bezorgen; 3. Je vader leren wat hij moet doen in het huishouden en wat hij niet kan, aanleren (schema maken, wat doet hij op welke dag en wat is de instructie erbij) 4. Als WMO geen optie is gebleken, bekijken of er een particuliere hulp ingeschakeld kan worden. 5. Ondersteunen als dochter waar je kan binnen je eigen mogelijkheden. Ik leer liever zelf bij een ander wat aan zodat de zelfredzaamheid voor nu en de langere termijn vergroot wordt. Dat hij al die jaren met zijn pantoffel de krant las betekent niet dat hij niet leerbaar is. Het zal wel een omschakeling zijn in wat hij gewend is. Succes met alles TS!
Waarom niet? Je ouders hebben al die jaren kosten noch moeite gespaard om 24/7 voor jou te zorgen en nu zeg jij, ach los het lekker zelf op. Ik vind dit echt een belachelijke instelling, sorry dat ik het zeg. En ik bedoel helemaal niet dat je nu meteen je ouders bij jou in huis moet nemen, maar je zou op zijn minst mee kunnen denken en mee kunnen helpen. Dat zal trouwens de komende jaren alleen maar meer worden, dus je zal er niet aan ontkomen, hoe graag je dat schijnbaar (onbegrijpelijk) ook wil.
Ho ho ik zeg niks he haha. Sowieso hoef je niet zo aanvallend te reageren hoor. En niet alle ouders zijn goede ouders geweest. Iedereen refereert hiet aan haar eigen leven, wat prima is. Maar er zijn genoeg ouders die de stempel ouder nog maar amper verdienen, laat staan de zorg van hun kinderen. Gelukkig is dat bij mij niet zo, maar wel in mijn directe omgeving.
Tja, je weet dat het uiteindelijk zo ver komt. Mijn oma, die helaa overleden is, was ook niet meer zo vitaal dat ze nog kon autorijden of het huishouden. Ze had wel een wmo-indicatie voor 3 uur per week poetshulp. De boodschappen deed ik in het weekend met haar en doordeweeks probeerde ze haar afspraken zo veel mogelijk of tegen de avond of 's ochtends vroeg te plannen zodat ik of mijn moeder met haar kon gaan. Ze voelde zich vaker bezwaard om om hulp te vragen dus wij waren er zeer pro-actief in(kalender checken enzo). Zelfs mijn beste vriendin ging wel eens overdag met haar naar een afspraak (als ik moest werken ofzo). Ik haat het huishouden zelf echt enorm dus mochten mijn ouders dat straks niet meer kunnen doen dan huur ik een schoonmaakster voor ze in(ze hebben er nu een hoor, maar in de situatie dat ze daar geen geld meer voor hebben). Qua boodschappen zou ik zorgen dat als ik naar de supermarkt ga ik ze of meeneem of de boodschappen meeneem. Qua afspraken zouden ze moeten kijken of ze die op mijn vrije dag kunnen plannen, zodat ik er met ze heen kan gaan. Ik zou mijn ouders nooit zomaar laten vallen als ze hulpbehoevend zijn. Mijn moeder past nu bijv ook 2 dagen per week (terwijl ze dus nog fulltime werkt!), kosteloos, op de kinderen. Moet ik dan straks zeggen "ey zoek het ff zelf uit?". Ondanks dat ze soms strontvervelend zijn blijven het je ouders. En ik ben mijn moeder enorm dankbaar dat ze 2 dagen op de kinderen past, daar doe ik straks met alle liefde de boodschappen voor of andere dingen waar hulp bij gewenst is.
Wat andere mensen al zeiden: kun je de boodschappen niet laten bezorgen? Je zou bijv. 1x in de week gezamenlijk (dus met je eigen gezin er bij) kunnen eten. Dan kun jij samen met je vader koken (en het hem dus leren) en maak je een extra grote portie zodat een deel in de vries kan. Leg evt. een kookschrift aan met recepten waar je vader aantekeningen in kan maken. Bijkomend voordeel: na het eten kun je dan samen de boodschappenlijst maken zodat het online kan worden besteld. Zorg dat je het nuttige en het aangename mixt, want je bent niet hun verzorgster maar zeker ook hun dochter! Zoek daarnaast naar makkelijke oplossingen: online, uitbesteden of je vader dingen leren zodat ze niet alleen van jou afhankelijk zijn.
Een ei kan je ook in de waterkoker koken, deksel open en 10 min aan laten staan Zonder gekkigheid. Toen mijn moeder ziek werd en overleed zaten wij in eenzelfde situatie. Ik woonde danwel thuis maar kon niets net als mijn vader. Ik heb indertijd een keer zuurkool met rauwe aardappelen op tafel gezet en ook ooit eens rauwe bieten (wist ik veel dat die gekookt moesten worden), en die arme man maar stug dooreten tot ik zei dat dit niet te doen was en ik macdonalds ging halen . Ik heb hele stapels kleding laten krimpen en verkleuren en heel veel andere blunders begaan. Wat ik hiermee wil zeggen is dat het huishouden ook een leerproces is, het alleen geen leuk werk dus uitstellen is erg makkelijk, maar als je moet dan gebeurt het uiteindelijk wel. Of topic, ik roep al jaren dat een drie generatie gezin helemaal zo gek nog niet was (mits je een goede band hebt met elkaar), helaas zijn de huizen in nederland er niet op gebouwd en werkt onze overheid ook absoluut niet mee.
Ik herken het een beetje. Verschil is echter, dat ik het niet eens probeer, omdat ik na mijn burnout heb geleerd dat ik het al druk genoeg heb met mijn baan (32 uur) en 2 kindjes. Mijn vader is met pensioen, maar had vroeger dus ook de kostverdiener met lange dagen en in huis niks doen. Plus dat mijn ouders te koppig zijn om hulp in huis te halen. Was laatst bij mijn ouders en het was echt niet schoon. Lag overal stof, het toilet was al een paar dagen niet gedaan, dat soort dingen. Ik zei toen nog: Waarom nemen jullie geen schoonmaakster voor 1x in de week? Zegt mijn vader doodleuk: Moet ik me dan aanmelden bij het UWV? Ik begreep hem niet, maar hij bedoelde dat HIJ het huishouden deed en als ze een schoonmaakster nemen, dan heeft hij niks meer te doen Maar hij is een perfectionist en heel koppig, dus ik durfde niet te zeggen dat hij er niks van bakt
Verder qua tips, die zijn al voorbij gekomen, maar boodschappen laten bezorgen is een goeie (mijn ouders wonen achter een supermarkt, dus dat hoeft niet). Je kunt je vader makkelijke recepten geven. Misschien vind hij het nog leuk ook. De kids aan je ouders overlaten als jij bezig bent. En ik kan niet in hun portemonnee kijken, maar particulier hulp inschakelen kan ook een optie zijn. In elk geval een schoonmaakster, die dan ook de was doet.
Eylem ik snap wat je wilt zeggen, maar je slaat met deze post (mijn inziens) volledig de plank mis! Er zijn namelijk heel veel mensen die helemaal niet zulke goede ouders hadden. Ouders die er helemaal niet 24/7 waren om voor ze te zorgen en die hun kinderen echt niet zo belangrijk vonden om koste noch moeite te sparen. Je aannamen kan heel kwetsend zijn(wat leuk is het niet als opgegroeid bent met slechte ouders) om over de rest van jouw mening maar te zwijgen.
En dan nog... Ook al waren je ouders wél heel zorgzaam... In sommige situaties is het niet haalbaar om voor je ouders te zorgen náást je eigen gezin en baan. Vroeger was het heel normaal om de zorg van je ouders op je te nemen, maar: 1) Toen waren er véél meer 'thuisblijfmoeders', die de zorg voor (schoon)ouders makkelijker konden combineren met hun eigen dagelijkse bezigheden, 2) Toen hadden de mensen nog veel meer kinderen en kon de zorg verdeeld worden over de kinderen, 3) Woonde iedereen nog op steenworp afstand van elkaar af, waardoor het makkelijker was om 'even' op en neer te gaan. Ik ben enig kind, heb een baan en twee kinderen én woon niet op steenworp afstand. Volgens mij precies als TS. Als ik de zorg voor mijn ouders er ook nog eens bij zou moeten nemen, dan ga ik er zelf aan onderdoor.
Prima instelling, maar helaas gaat dit niet altijd op. Ik heb een ernstig zieke vader die lijdt aan de ziekte van Huntington. Hij kan bijna niets meer, lopen niet, praten niet etc....Maar hij wil onder geen beding naar een verpleeghuis. Nu woont mijn zusje wel bij hem, maar zij doet niets voor hem, maakt niet schoon, kookt af een toe een ei (wat dus te weinig koolhydraten is voor hem) Bovendien werkt hij nergens aan mee: wil geen hulp in huis, doet moeilijk over de washulp en medicijnzuster die gelukkig wel komen (maar vraag niet hoe!!) En het is niet dat ik niet wil, maar hij woont 'meer dan 200 km van mij vandaan. En ik kan daar dus niet iedere week naar toe, ook ik heb een gezin en los daarvan: dat kan ik niet betalen!
Mijn ouders zijn gelukkig nog gezond. Vader bijna 66 moeder 62. Maar ik schat dat ik binnen een jaar of 10 ook wat meer moet gaan doen voor mijn ouders. Maar dan heb ik het geluk dat mijn kinderen dan al groot zijn. Ben zelf 40. heb dus nog jonge ouders. Mijn vader heeft jaren voor zijn ouders gekookt. ZE kregen eerst wel tafeltje dekje maar ze vonden het niet te pruimen dus hij maakte elke avond meer eten een vroor dat in en nam dat een twee keer in de week mee om het daar in vriezer te doen. Als je ouders ( prima) ouders zijn geweest vind ik dat je als kind je je best moet doen om je ouders als ze ouder zijn goed bij te kunnen staan. dus mocht het zo ver komen> mijn moeder zou ik zelfs in huis nemen mocht het nodig zijn. Maar ik denk dat ik zeker wel een keer per week even dan wat in huis zou doen. wassen wat grotere werk. Zwaar werk zou ik uitbesteden niet mijn hobby zal het ook nooit worden ook hihi. Maar dan heb ik weer het geluk mijn ouders wonen binnen 3 kilometer van af mij dus. De afstand is niet het grootste probleem. Lijkt mij wel lastig als je nog kleine kinderen hebt ect ect en je verder weg woont. Dan idd vader zelfstandiger maken. leren koken stofzuigen geef een klein schema. Geef een droger leer was te hangen op een rek je dat hij het niet hoeft op te vouwen maar er zo van af kan trekken bijvoorbeeld. Doe voor hoe je het bed verschoond. Geef makkelijke doekjes om de wc af te nemen geef fles gloor van doe het elke dag even in de pot met borstel met doekje hoppa klaar. En als dochter jij een keer per maand alles even na gaat wat schoongemaakt moet worden. Boodschappen laten bezorgen of vader leren boodschappen te doen. Geef lijstje.
Ze moeten het zelf oplossen? Heftig zeg zulke reacties. Als jij straks kinderen hebt en zelf op leeftijd en hulpbehoevend bent hoop ik niet voor je dat ze het zelfde gaan zeggen.
en heel eerlijk? Ik vind dat je vader zelf ook wel dingen op kan pakken! Ik weet niet hoe oud hij is natuurlijk, maar mijn vader deed altijd gewoon zijn huishouden, kookte zelf, terwijl hij ook ruim 50 uur pw werkte...Dus uit die pantoffels, laat hem die krant wegleggen en geef hem de stofzuiger. Zo moeilijk kan dat niet zijn. Qua koken als hij dat nog lastig vind, geef hem een paar zondagen "kookles" en een Basiskookboek, kook zelf wat dubbele maaltijden voor de nood. Maar als hij erg verlegen zit heb je heel veel variatie in kant en klare maaltijden van de supermarkt. En tuurlijk klinkt dit niet aardig, maar ik ga er een beetje vanuit dat hij niet hoogbejaard is. vind het niet echt van deze tijd dat hij niets kan. Ook niet als hij 55 plusser is....
helemaal mee eens, ik ben blij met alle steun die ik de afgelopen jaren van mijn ouders heb gekregen en nog mag krijgen. En natuurlijk hoop ik voor hen dat zij nog lang hun boontjes kunnen doppen, maar mocht dat op een dag niet zo zijn dan ben ik blij dat ik eindelijk wat terug kan doen. ts, de tips die ik wilde geven, zijn al reeds gegeven. Fijn dat je je zo bekommerd om het welzijn van je ouders.
Mijn ouders zijn gelukkig ook nog vief en actief, maar ook hier zou in een situatie als die van TS de reisafstand een te groot probleem zijn om dagelijks te zorgen (anderhalf uur enkele reis, mijn zusje 45-50 minuten enkele reis) Niet de wil maar de afstand. Wij wonen in Duitsland en hier is het heel normaal om een 2-familie-woning te hebben. (groot)ouders wonen in het ene, kleinere deel en kinderen/kleinkinderen in het grotere, tweede deel van het huis. Ieder heeft dan zijn "eigen" maar in geval van nood of zorgvraag is er altijd iemand voor handen om in te springen. de "jeugd" koopt of bouwt een huis en tegen de tijd dat (schoon)ouders hulpbehoevend worden, dan wordt er een stuk bij het huis aangebouwd.
Hopmarjanneke: daar hebben wij een paar jaar geleden naar gekeken, maar dat is financieel niet haalbaar hier. Mijn vader stond daar wel voor open trouwens, dan is hij "thuis" en krijgt hij alle zorg...hij is in een gespecialiseerd verpleeghuis beter af, maar hij wil niet.