Begin afgelopen zomer werd ik depressief, ook zelfmoordpoging gehad, anti depressieva en oxazepam. Het ging na ongeveer 2 weken, aardig beter. Nu sinds 3 weken, voel ik me weer zo .. Maar in een mindere soort, vooral somber en jezelf de fout geven etc etc. Bij de huisarts geweest een week geleden en die zei dat het zelf meestal over gaat en ik het 2 weken de rust moet geven en dan weer komen en kijken hoe ik me voel. Ben nu een week verder en voel me eigenlijk steeds verder de put in zakken, begin weer stemmen te horen, soms zin om naar de noorderzon te vertrekken, ontzettend veel huilen, al weken alleen maar hoofdpijn. Het enige waar ik van kan genieten is mijn zoontje. Pff, wat kan ik nou doen? Praten helpt niet. Kan ik niet, weet zelf niet waarom ik me zo voel en gesprekken lopen meestal depressief af.
Er is een gezegde hier in ons streek "Kan niet ligt op het kerkhof, en ik wil niet ligt ernaast" Kortom, als je WILT veranderen/beter worden dan moet je er wat voor doen en termen zoals "Kan ik niet" gaan je daarbij niet helpen. Misschien niet het antwoord wat je wilt en misschien ook niet het aardigst.
Nou, het is heel lastig en van de huisarts ook mee gekregen, kun je het niet of lukt het niet, doe het dan niet en doe het pas als je er echt goed bij voelt. Een gesprek is héél zwaar, kost zelfs al moeite om het hier te zeggen hoe ik mij voel
Ik begrijp heel goed dat het lastig is, ik zeg ook niet dat het makkelijk is maar als je blijft denken "ik kan het niet" dan zal het nooit goed voelen en zul je het nooit doen.
Als praten niet helpt zou je een andere psycholoog of therapeut kunnen zoeken. Daarbij moet je vaak eerst door een diep dal voordat je er uit kunt opkrabbelen bij depressie. Dat je huisarts zei het zal na een week wel weer beter gaan is wat optimistisch. Zeker als je last hebt van suïcide neigingen en stemmen. Mocht je het nu echt helemaal niet meer zien zitten vandaag, laat je partner de crisisdienst bellen. Vind je dat te heftig probeer dit eens https://www.113online.nl Ik ben zelf rond mijn 16de erg depresief geweest. Bij mij heeft praten met de juiste persoon juist erg geholpen en ja die gesprekken eindige vaak ook depresief. Maar geef het ook tijd, het gaat niet over 1 dag ijs en je moet daar door heen voordat het beter word. Heel veel sterkte toegewenst, ik hoop dat het snel beter met je gaat
Ik ben zelf 6 jaar geleden ook ontzettend depressief geweest, paar suïcide pogingen gedaan en was helemaal klaar met het leven. Ik ben toen doorverwezen naar een psychiater en had er ook weinig vertrouwen in maar het heeft me uiteindelijk ontzettend veel geholpen. Een huisarts is leuk maar kan je niet zo goed helpen als een psychiater dus het lijkt me heel erg verstandig als je je laat doorverwijzen. Medicatie is wel fijn maar het pakt niet het probleem aan, je zal dingen moeten gaan aanpakken en dat kan alleen maar door te praten met een psychiater. Ik ben nu 6 jaar verder, slik geen antidepressiva meer, heb dingen kunnen verwerken en een plaatsje geven, er zat me veel meer dwars dan ik gedacht had. Ik ben ook geen prater maar echt een binnenvetter dus snap wel dat je denkt niet te kunnen praten maar je zal wel moeten anders kom je nooit uit die put en val je alleen maar dieper in dat gat. Dat moet je jezelf EN je zoontje niet aandoen!
Wat een rare reacties hier... over niet kunnen en willen praten.... depressiviteit is een ziekte! Meid als je depressie erger wordt ga dan zsm weer naar de huisarts en vertel hem dit. Jij voelt dit het beste aan. Hoe sneller er hulp komt des te beter. Medicijnen moeten vaak een paar weken inwerken.
Heb je medicatie afgebouwd? Of gebruik je nog iets? Medicatie is zeker een goed hulpmiddel maar alleen daarmee kom je er helaas niet. Probeer jezelf te blijven activeren, naar buiten gaan is goed voor je. Daglicht stimuleert een stofje in je hersenen die je goed laat voelen. Laat vaststellen bij de HA dat het niets lichamenlijks is, zijn je bloedwaardes in orde? Met name de vitaminen? Onthoud dat het de vorige keer ook beter is geworden, ook nu kom jij er wel weer!
Ik vind het ook rare reacties. Ik heb veel meegemaakt (geweld E.d) maar depressief zijn was het allerergste ever. En dat had ik een heel lichte depressie! Vreselijk, je gaat er keihard aan onderdoor Bij mij bleek de oorzaak heel simpel: de goedkope microgynon 30! Die levernogwat. Ben je aan de pil to? Zo ja, stop dan!! Ik wilde per se geen reguliere antidepressiva en slikte hyperiplant van vsm. Dat is een vrij verkrijgbaar officieel geneesmiddel, maar werkt niet voor iedereen. Als jij zelfs als suïcidaal wordt moet je als de sodemieter naar de ha en je laten doorverwijzen naar een goede psycholoog. Ga dan naar een praktijk met meerderen, zodat je de psych kunt kiezen die voor jou het beste voelt. En probeer medicatie, antidepressiva, wie weet werkt het heel goed bij jou! En heel veel sterkte to, depressief zijn is echt afschuwelijk, nooit geweten dat dat zo erg was!
Meid wat vreselijk dat je je zo voelt. Maar ik denk zelf dat een terugval heel normaal is. Je kan van zo depressief niet zo snel helemaal genezen. Ik heb zelf een burn out (gehad?). Een jaar geleden is die bom gebarsten, die natuurlijk al lange tijd aan het opbouwen was. Nog steeds voel ik me periodes heel slecht. Maar die lijken elkaar minder snel op te volgen. Ik denk ook echt dat je toch echt moet gaan praten. Want het achterliggende probleem is waar je aan moet werken, wil je het onder controle krijgen. Denk maar aan je zoontje, voor hem moet je dat ook echt doen. Natuurlijk zijn die gesprekken loodzwaar. Het is confronterend en hele moeilijk om bepaalde patronen te veranderen. Maar iemand waar je je goed bij voelt is wel heel belangrijk. Ik ben in eerste instantie met Interapy begonnen. Dat is een online therapie. Misschien is dat wat voor jou, of in ieder geval als eerste opstap? Daarna ben ik op advies van een vriendin bij een hele fijne en goede psycholoog in terecht gekomen. De eerste reeks heb ik gehad en ik ga proberen om nog een reeks vergoed te krijgen. Het is echt niet makkelijk en de terugvallen of dips tussen door (van soms zo twee weken) die zijn heel eng, want je wilt je niet weer zo gaan voelen. Dus ik denk dat je er echt doorheen moet, anders zal het zo blijven gaan. Heel veel sterkte, hou vol en ga ervoor meid!
Als je je verhaal kwijt wil mag je me ook een pb sturen. Zit zelf ook in een depressie dus weet hoe je je voelt. Het gaat nu een stuk beter dus misschien kan ik je een beetje op weg helpen. Sterkte!
Ach meis, wat erg voor jou én je gezin. Klinische depressie is een hele ernstige ziekte, net zoals bvb kanker dat ook is. Je zult moeten vechten voor je herstel en een specialist raadplegen. Huisartsen weten niet voldoende specifiek hiervan af en alleen ad zal niet afdoende helpen. Zoek alsjeblieft andere/betere/intensievere hulp, je hebt daar recht op en dat heb je nodig. Je huisarts meteen maandag zeggen dat hij je moet doorverwijzen. Sterkte en beterschap, niet opgeven. Ook voor jou breken er weer mooie tijden aan, beloofd.
Ik neem aan dat je tijdens je vorige episode een psychiater had. Neem daar svp als de wiedeweerga contact mee op! Een huisarts is géén specialist.
Ik denk dat iedereen wel weet dat het een ziekte is... Maar het blijft nou eenmaal een feit... Praten is noodzakelijk... Je moet actie ondernemen, thuis zitten en wachten tot medicijnen hun werk doen is helaas niet de oplossing Ts, heb je nog steeds gewoon je medicijnen? Daarbij zou ik niet naar een huisarts maar naar een psycholoog/psychiater Een huisarts kan je hier bij lange na niet genoeg mee helpen Hier ook een tijd lang depressief geweest, kon zelfs niet genieten van zoontje.... Maar gelukkig is dat nu weer over Althans... Het zal nooit helemaal overgaan maar het is leefbaar nu
wat een stom antwoord! Daar help je echt iemand mee. TS,meid laat je desnoods opnemen op de paaz. Geen schande. Vraag ten eerste voor medicatie die wel helpt! Er zijn er genoeg. In combinatie met medicatie en therapie kom je al een heel eind en nee,je hoeft dus echt niet over alles te praten! Als je opname eng vind kun je ook nog gewoon naar de ggz. Wie weet zijn daar ook praatgroepen maar dat weet ik niet. Hele dikke knuffel. 💋
Volgens mij begrijp je er helemaal niks van! Aan de hand van je reactie en je eerdere reactie....... Depressie is een ziekte. Depressie is geen kwestie va jezelf een shop onder je hol geven en je schouders eronder zetten, want zo werkt het namelijk niet! Depressieve mensen kúnnen dat namelijk niet, het eerste wat ze willen is alleen maar en luisterend oor en een arm om zich heen en verder niks.dat heeft tijd nodig. Juist als mensen in de omgeving zulke dingen zeggen als : ''schouders eronder'' of ''waar een wil is is een weg'' en ''gewoon doen''.......juist dán voelt een depressief mens zich onbegrepen en slechter en voelen ze nog meer druk op zich en het gevoel dat ze niks waard zijn omdat ze het gewoonweg op dat moment in hun leven niet kunnnen opbrengen. Echt bedenk je voordat je zomaar wat zegt of verdiep je eerst ergens in....... Ik ben 2 jaar depressief geweest met suicidale gedachten.....en echt het is heel zwaar en niet slechts alleen maar ''lastig'', zoals jij het omschrijft.......lastig is een slap aftreksel van hetgeen het daadwerkelijk is....mensen die het zouden omschrijven als lastig zijn nooit echt zwaar depressief geweest, dat kán gewoon niet in mijn ogen.... Gelukkig gaat het nu weer goed.
Ts, die 'terugvallen' zijn trouwena heel normaal en je zal er nog wel meer krijgen Vaak merk je na een tijd dat ze minder snel achter elkaar komen, minder lang duren en steeds een beetje minder erg worden... En na een tijdje kan je je niet eens herinneren wanneer de laatste was Maar je moet er wel wat voor doen... Je kan het!