Wie heeft er ervaring met het wisselen van basisschool uit ontevredenheid over de school (dus niet bij verhuizing)? Hoe reageerde jouw kind op de wisseling? Heeft jouw kind makkelijk nieuwe vriendjes/ vriendinnetjes gemaakt en zijn/ haar draai gevonden op de nieuwe school? En is het achteraf een goede keuze geweest? Ik ben erg benieuwd naar ervaringen omdat ik ontevreden ben over de huidige school van mijn dochter en het vertrouwen in de school kwijt ben. De school staat sinds een maand ook nog eens onder verscherpt toezicht van de onderwijsinspectie... Nu mijn jongste dochter na de zomervakantie ook naar school gaat denk ik er over om te wisselen van basisschool.
Ik kan niet anders zeggen dan: doen!! Hier een heel positief verhaal! Wij zijn ook geswitcht en hier nog iedere dag superblij mee. Van regulier naar Dalton, dochter in gr 4 begonnen en zoon in gr 3. Er is zo'n groot verschil tussen de scholen! Ze zijn allebei snel gewend en hebben nieuwe vriendjes/vriendinnetjes en zien hun oude ook nog. Het is even doodeng om te doen, maar ik ken meer mensen in mijn omgeving (nadat wij zijn vertrokken zijn er nog een paar gevolgd..) en die zijn ook allemaal positief. Succes!
we zijn nu ook opzoek naar een betere school. als we iets beters vinden willen we zoon ook laten verhuizen. ik lees dus mee!
Op de basisschool waar onze kinderen zitten, zijn er in dit schooljaar verschillende kinderen ingestroomd die van een andere basisschool af kwamen. Ik sprak een poosje terug de ouders hoe ze de switch hebben ervaren en allemaal zijn ze heel positief en is het ze 100% meegevallen hoe hun kinderen reageerden op de verandering. Er is zelfs een gezin van wie de oudste dochter al in groep 6 zit en ook die moeder gaf aan dat ze maar ban 1 ding spijt had; dat ze het geen jaren eerder had gedaan. Ik zou dus zeggen: DOEN!
Lastig he. Wij zijn ook op zoek naar een andere school voor onze dochter omdat ze het op haar huidige school gewoon niet naar haar zin heeft, het is echt haar plek niet. Maar ik vind het zo lastig. Ook zo halverwege het schooljaar pfff....... heb er al heel wat buikpijn van gehad
Als het gewoon is omdat de school je niet 100 % aanstaat zou ik wel het einde van 't schooljaar afwachten. Dan valt je oudste tenminste niet halverwege het jaar in een voor haar totaal onbekende groep waar alle "groepjes" al gemaakt zijn. Zijn er meer ouders ontevreden? Als er dus al verscherpt toezicht is ... Misschien hier en daar es polsen of er nog meer aan een overstap denken?
Bedankt voor jullie ervaringen! @ sidmick: onze dochter ging vorig schooljaar ook met tegenzin naar school. Elke dag klaagde ze over buikpijn, hoofdpijn en dat ze zich niet lekker voelde. In de hoop dat ze thuis mocht blijven. We zijn daar nooit in mee gegaan omdat we bang waren dat we haar dan helemaal niet meer naar school kregen. Mijn moederhart brak elke keer weer als ik haar naar school bracht en ongelukkig in de klas zag zitten.. Ook sociaal ging het niet goed. Ze wilde niet meer afspreken met vriendinnen etc. Mijn dochter zit nu in groep 3 en gaat gelukkig weer graag naar school toe. Heeft vriendinnen waar ze regelmatig mee afspreekt. Ze zit zichtbaar lekker in haar vel en is gelukkig. Mijn dochter heeft ADHD, een beneden gemiddeld iq en trage verwerkingssnelheid. Ik vind dat de school haar niet op alle punten de begeleiding biedt die zijinodig heeft. Ze signaleren problemen maar denken niet in oplossingen. Voorbeeldje: dochter heeft moeite met het vinden van lesmateriaal in haar laatjes. Ze geven dat aan maar pas als ik eventuele oplossingen aandraag komen ze in actie. Ze heeft nu twee laatjes in een ladekastje dat naast haar bureau staat. Helaas is het mij opgevallen dat ze haar spulletjes nog steeds niet 1,2,3 gevonden heeft. De andere kinderen in de klas zijn dan al begonnen met wat er an ze gevraagd kwordt terwijl mijn dochter nog op zoek is naar haar boek... Ook accepteert de juf de lichamelijke onrust cq bewegingsdrang van mijn dochter niet. En heeft ze aangegeven dat ze twijfelt over het onderzoek. Want ze is toch leerbaar...! Er is een begeleidingsplan opgesteld maar veel zaken die benoemd worden niet worden nagekomen. Als ik een afspraak wil plannen met juf en ib'er kan ik pas ruim 1,5 maand later terecht! Vorige schooljaren helaas ook al het één en ander meegemaakt waaronder weglopen van school waarover ik niet ben ingelicht door school, een ib'er die het aan wil kijken en niet in actie komt ondanks dat er een onderzoeksrapport vol tips en aanbevelingen ligt, weinig interesse vanuit de leerkrachten etc. Ik kan een boek vol schrijven over wat wij de laatste 2,5 jaar hebben meegemaakt. Ik wil een school die in oplossingen denkt ipv in problemen.. Als ik het besluit neem om over te stappen dan uiteraard pas na dit schooljaar.
Mijn oudste moet wisselen van school. Gaat van SO terug naar regulier. Hij vindt het prima, op zijn ' nieuwe' school werken ze met de Ipad, dus dan heb je hem al in the pocket. Ik vind het wel heel jammer, het gaat op het SO zo goed en hij ontwikkelt zich daar ook in ras tempo (daarom moet hij ook weg). Wij zijn echt uitermate tevreden en dat gevoel geeft de nieuwe school mij nog niet, die moet zich nog bewijzen. We zullen zien. Maar mijn zoon heeft er geen enkele moeite mee.
En vriendin heeft dit gedaan en was erg positief! Kind 1 werd veel meer "geholpen/begeleid " waardoor ze nu hoger zit op het middelbare. kind 2 ging begin goed , werd nu gepest als ik het goed heb, maar goed ze zijn zeker al uhm dik 3 jaar geleden overgestapt naar een andere school, in begin was niks mis. Week deed de oude school moeilijk
Wij hebben het gedaan en we vonden het verschrikkelijk moeilijk om het besluit te nemen, maar o wat zijn we ontzettend blij dat we het gedaan hebben. Onze zoon kwam na de verhuizing op zijn nieuwe school en vanaf dag 1 was de klik er eigenlijk al niet. Onze enthousiaste kletskop werd erg onzeker, was nooit enthousiast, leek bang voor juf en begon ontzettend te stotteren en kreeg faalangst. Meermaals gesprekken aangevraagd en tijdens elk gesprek (en na tig voorvallen) kwamen we erachter dat zowel de juf als de school ons écht niet beviel (en dit is echt het verhaal in een ieniemienie notendopje haha) Na veel wikken en wegen toch een gesprek aangevraagd bij de andere school in onze wijk en wat een verademing was dat. Sfeer, samenhorigheid, gemoedelijk en ze begrepen ons. Vanaf dag 1 op de nieuwe school stottert ons mannetje niet meer en is hij weer zichzelf. Leergierig, een kletskop en enthousiast. Hij zei na 2 of 3 weken "mama ik ben zo blij dat ik nu op deze school zit". Hij heeft er echt geen moment moeite mee gehad. Direct vriendjes gemaakt en helemaal op zijn plek. Inmiddels horen we dat er veel meer mensen ontevreden zijn over de andere school en er zijn zelfs meerdere moeders van kinderen uit zijn klas die naar mij toe zijn gekomen omdat ze met exact hetzelfde in hun maag zaten, maar de stap niet goed durven te zetten. Ik kan niet anders zeggen dan dat je naar je gevoel moet luisteren. Het is geen makkelijke keuze, maar het kan echt een wereld van verschil betekenen en wij hebben enkel positieve ervaringen met het switchen.
Ik ben zelf gewisseld, omdat mijn ouders niet tevreden waren met de school. Voor mij was het een openbaring, want ik kreeg ineens te maken met leraren, die zich wel bekommerden om mijn welzijn. Niet dat ik het zo slecht had op de andere school... nou ja... niet dat ik wist, maar toen ik op de nieuwe school ineens begeleid werd, merkte ik pas wat ik gemist had! En dan heb ik het niet eens over bijzondere begeleiding, maar gewoon een leraar die helpt waar nodig en extra uitdagend werk geeft, wanneer het te makkelijk is. Zo fijn! Ik kwam pas in groep 7 in een nieuwe klas. Er was toen al een groepsdynamiek. Wel grappig. Er waren populaire meisjes, drie meisjes, die eigenlijk best wel buiten de boot vielen en een middenmoot, die eigenlijk ook wel normaal deden tegen die drie andere meisjes (in tegenstelling tot de populaire meisjes). Die popi meisjes wilden mij in het hokje duwen van de onpopi meisjes, maar dat liet ik niet zomaar gebeuren. Ik deed gewoon waar ik zin in had en liet me niet zomaar pesten. Ik heb nooit bij de popi meisjes gehoord, maar ik speelde met meisjes uit alledrie de groepen wel. En ik heb nog één keer over het schoolplein gerold met een jongen uit de klas, omdat hij me aan het uitdagen was. Was niet zo dat ik een vechtersbaas was, maar ook daar: Ik laat me niet zomaar aan de kant schuiven. Heb er overigens geen langdurige vriendschappen aan overgehouden, maar heb dat ook nooit gemist.
Wij zijn eerst gewisseld van school door een verhuizing naar een andere plaats. In de nieuwe woonplaats hadden we voor een school gekozen in de buurt, het concept sprak ons ook erg aan, maar de praktijk bleek een heel stuk minder. De school bleek een beetje een 'afvoerputje' van probleemgevallen die in regulier onderwijs niet konden aarden, alleen daar kennelijk ook niet altijd. Kinderen die er op los sloegen, binnen de kortste keren had ze een taalgebruik waar je mond van open viel en kwam ze met verhalen thuis waar mijn oren van klepperden. Sowieso bleek die school in alles nogal een chaos. Ik herkende mijn eigen kind niet meer terug met haar grote mond en toen hebben we besloten haar toch naar een school wat verder van huis over te zetten. De ideale school ga je niet vinden, helaas zit ze met voornamelijk jongens in de klas en is haar beste vriendinnetje wat ze gemaakt had, dit jaar verhuisd en van school gegaan. Qua klas heeft ze het niet getroffen, maar het onderwijs is wel veel beter, de leerkrachten ook. Verder kan ik niet anders zeggen dan dat de juf er alles aan heeft gedaan om haar snel thuis te laten voelen in de klas, iets wat op die andere school totaal niet gebeurde.