weer een jaar voorbij

Discussie in 'De lounge' gestart door kris8, 16 mei 2015.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Meral

    Meral Fanatiek lid

    1 mrt 2014
    1.101
    604
    113
    Ah wat erg zeg :(
    Als je 7 bent maak je het zo bewust mee.
    De verhalen van die andere meiden ook, pfff, het raakt me echt :(
     
  2. kris8

    kris8 VIP lid

    17 aug 2009
    8.032
    0
    36
    weet je en toch is het voor mij " normaal" het was / is gewoon zo. Ik weet niet anders. Merk wel dat nu ik ouder ben ik andere dingen zie zoals hoe ontzettend jong mijn vader ook nog was om alleen te komen staan met een kind van 7.. en zoals iemand anders ook al schreef hoe ontzettend graag ik weet dat mijn moeder mij volwassen had willen zien worden..

    Kan i.d. wel huilen om dat kindje van toen wat daar zo weinig eigenlijk nog van begreep. En sinds ik zelf moeder ben mis ik het ook wel om te weten hoe ik als baby was. Mijn vader weet daar niet heel veel van behalve dat ik veel huilde haha maar volgens mij kijken vaders anders naar dit soort dingen. Heb wel tantes enzo waar ik dit aan kan vragen maar toch... en wat had ik haar graag aan mijn dochter voorgesteld..
     
  3. Moppiemuis

    Moppiemuis Fanatiek lid

    6 okt 2014
    1.996
    231
    63
    Ergens in het midden
    Dikke knuffel!
     
  4. Booey

    Booey VIP lid

    6 dec 2006
    5.663
    0
    36
    Radiator Springs
    :( soms heelt de tijd helemaal geen wonden ....
     
  5. Audrey1980

    10 apr 2009
    70
    0
    0
    Toevallig...dit jaar ook 31 jaar geleden dat mijn moeder plotseling overleed. Ook een hele hoop heusa in de straat. Mijn broer schreeuwend over straat, ambulance...noem maar op. Je neemt het voor altijd met je mee, ik was 4 jaar oud.

    Sterkte xx
     
  6. Anouk2005

    Anouk2005 VIP lid

    21 mrt 2012
    21.846
    15.168
    113
    dokters-assistente
    De Glazen Stad
    En toch kan ik zeggen dat je als kind zijnde enorm veerkrachtig bent.
    Toen mijn vader onverwacht overleed toen ik 11 jaar was bleef ik 1 week thuis van school ivm crematie etc.
    Toen ging ik weer naar school en was het de eerste dagen een beetje spannend omdat de leerlingen niet goed weten wat ze moeten doen en zeggen maar voor je het weet is het hoe gek het ook klinkt gewoon weer normaal maar dan zonder vader.
    Ik miste hem natuurlijk wel maar als kind ben je toch sterk en sta je niet teveel stil bij gebeurtenissen en ga je weer verder.
    Ik heb wel enorm respect voor mijn moeder die toen 38 jaar was en weduwe werd met 3 opgroeiende kinderen.
    Ik heb er ook drie en moet er niet aan denken er ineens alleen voor te moeten staan en dat het mijn kinderen zou moeten overkomen.
     
  7. marb

    marb VIP lid

    21 okt 2007
    11.070
    4.729
    113
    Ook mij raakt je post erg. Mijn vader is (ook heel plotseling) overleden toen ik 18 was. Niet heel klein dus, maar ik was nog wel erg jong. Ik mis hem ook nog steeds heel erg. Het is bijna 13 jaar geleden, maar voor mijn gevoel wordt het helemaal niet veel makkelijker. En als ik dan zie dat jij na 31 jaar nog zo'n verdriet hebt dan stemt mij dat niet echt hoopvol :p

    Ach, ermee leren leven: natuurlijk! Maar vergeten doe ik het nooit.
     
  8. Eliza78

    Eliza78 Niet meer actief

    Heel veel sterkte!!
    Ik herken veel van je verhaal. Ik was 4 jaar toen mijn vader niet meer terug kwam van zijn zakenreis naar Amerika. (hartaanval)
    Mijn moeder moest hals over kop naar Amerika vliegen en kwam thuis met mijn vader in een kist...

    Ik word altijd boos van de meningen van buitenstaanders die menen dat het niet zo erg is als je op jonge leeftijd een ouder verliest.. Want dan herinner je je toch niet zoveel..
    Hier lees ik andere verhalen gelukkig!
     
  9. marb

    marb VIP lid

    21 okt 2007
    11.070
    4.729
    113
    Ik kan trouwens ook helemaal naar worden van het idee dat ik of mijn man zou overlijden. :( Ik weet zeker dat kleine kinderen daar ook heel veel verdriet van hebben.
     
  10. Anouk2005

    Anouk2005 VIP lid

    21 mrt 2012
    21.846
    15.168
    113
    dokters-assistente
    De Glazen Stad
    Heb ik ook.
    Mijn vader was 43 jaar toen hij overleed en ik ben nu 40 jaar en ik kan ook helemaal naar worden van het idee dat ik zegmaar hem achterna ga over 3 jaar.
    Dan zou ik mijn kinderen nooit zien opgroeien en de jongste zou pas 5 jaar zijn.
    Een goede kennis van mij is terminaal aan borstkanker en gaat komende Kerst niet halen en ziet haar nu 6 jarige dochter dus gewoon niet opgroeien.
    Ik kan echt helemaal verdrietig worden van dat idee.
     
  11. mausyi

    mausyi Fanatiek lid

    4 jul 2011
    1.452
    0
    36
    Jemig :( even een knuffel voor jullie allemaal. Ik heb gelukkig beide ouders nog, alhoewel we mijn moeder een paar keer voor het graf hebben weggetrokken.

    Raar hè, dat het je ineens veel meer raakt dan dat het normaal altijd deed? Ik heb zelf toen ik 9 was een heel zwaar ongeluk gehad, waar het erop of eronder was. Totaal ander persoon geworden. En toen het 20 jaar geleden was, had ik het er ineens moeilijk mee. Heel raar.
     
  12. urfebe

    urfebe Fanatiek lid

    25 sep 2014
    2.529
    1.234
    113
    Vrouw
    Heftige verhalen meiden. Raakt me diep. Knuf voor alle meiden die een ouder moeten missen of om een andere reden een zware periode hebben. ❤️
     
  13. mamavan3jochies

    mamavan3jochies Niet meer actief

    ik krijg er tranen in mijn ogen van. Sterkte Kris8, moeilijk lijkt me
     
  14. kris8

    kris8 VIP lid

    17 aug 2009
    8.032
    0
    36
    ja die leeftijd is ook zoiets.
    Ik ben nu 38 jaar. Mijn moeder is maar 34 geworden. Zo raar ik ben 4 jaar ouder dan haar nu
     
  15. kris8

    kris8 VIP lid

    17 aug 2009
    8.032
    0
    36
    Tuurlijk dat ben ik helemaal met je eens. Vooral net erna.
    Ik weet nog dat een meisje uit mijn klas zei:" als mijn moeder dood zou zijn zou ik ook dood willen.." Dat vond ik zooo raar ... hoezo dan ? Ik de kerk tijdens de dienst snapte ik al die huilende ( vreemde ) mensen niet.. MIJN moeder was toch dood ? Waarom huilde zij ?
    Jaren later kwam het besef pas echt. In de pubertijd en daarna
     
  16. Anouk2005

    Anouk2005 VIP lid

    21 mrt 2012
    21.846
    15.168
    113
    dokters-assistente
    De Glazen Stad
    Ik miste mijn vader ook echt op de hoogtepunten van mijn leven.
    Mijn diploma uitreiking,onze trouwdag en ik mis hem als opa voor mijn kinderen.
    Ik weet zeker dat hij een hele trotse en lieve opa was geweest want hij was echt een geweldige zorgzame vader.
    Tijdens het afscheid nemen heb ik echter wel heel hard moeten huilen samen met mijn broers.
    Zo hard dat het pijn deed in heel mijn lichaam.
    Zulk intens verdriet heb ik nooit meer gehad en hoop ik ook nooit meer te kennen.
     
  17. mammie1982

    mammie1982 Fanatiek lid

    25 aug 2010
    1.459
    0
    0
    NULL
    NULL
    Jeetje wat heftig om mee te maken. Kan me voorstellen dat je dat nooit meer kwijt raakt
     
  18. Sylvia29

    Sylvia29 Fanatiek lid

    2 jan 2010
    1.996
    0
    0
    Meiden wat erg, sterkte, zoals vele al zeggen lijkt het mij afschuwelijk om (zo jong) je vader of moeder te moeten missen.
    Ik ben nu 34 en zou er nog niet aan moeten denken...terwijl ze niet het eeuwige leven heeft.

    Ik heb het niet mee gemaakt, maar helaas pieker ik nogal wat, en heb dus meerdere keren gepiekerd over mijn leven....Je weet niet of je oud word, of je ziek word, of je dood gaat.
    Twee kleine mensjes achter moeten laten..het idee alleen al geeft tranen (en die had ik al een beetje door jullie verhalen)
     

Deel Deze Pagina