baby op eigen kamer slapen of bij ouders?

Hoi Charlotte,
Jonathan heeft bij ons de eerste nachten tussen ons in geslapen maar daarna al heel snel in zn wieg op zn eigen kamer. Ik heb hem de eerste tijd toen hij last van krampjes had wel vaak halve nachten bij me genomen en op mn buik gelegd (ik sliep dan niet echt) omdat hij zo huilde. als ie dan weer sliep legde ik hem voorzichtig terug in zn wieg. verder heeft ie zoveel mogelijk op zn eigen plekje geslapen en dat ging al snel goed. Je moet doen wat jij prettig vind en het kan ook best zijn dat je straks als je kindje er is toch anders beslist. Het kan allemaal...

 

Wij hebben het ook meteen gedaan. Merel sliep in de eigen kamer. Het is een paar keer gebeurt dat ze tussen ons in sliep de eerste week, maar verder gewoon in eigen kamer. Het ging prima. Gewoon doen wat jij denkt dat goed is hoor! Je zult nog heel veel goed bedoelde adviezen krijgen in je omgeving.....

 

hier beide kids meteen op hun eigen kamer
meer voor mij omdat ik van elk kuchje wakker wordt

 

mijn zoontje van 10 weken slaapt nog steeds bij ons op de kamer.
ik vind het ideaal.
ten eerste is het voor een pasgeboren baby een hele grote v erandering van de baarmoeder opeens in een stille kamer helemaal alleen.
Hij hoort nu onze ademhaling etc.
ten tweede hoef ik niet te wachten tot hij huilt met voeden.
ik hoor nu precies zijn eerste smakgeluidjes en weet dat hij dan wil eten.
ik werd ook altijd overal wakker van maar van hem niet,heel gek,alleen als er dus iets met hem is.

het nadeel is wel dat als ik iets van kleding wil pakken etc. ik zachtjes moet doen.

 

Ik wilde Jesper eerst minimaal een half jaar bij ons op de kamer laten slapen. Dit hebben we alleen maar 1 week volgehouden. Ik werd wakker van elk zuchtje en kreuntje.

 

Daan heeft alleen de eerste nacht bij mij in het ziekenhuis geslapen de 2e dag in de baykamer en toen we thuis waren gelijk op zijn eigen kamer. nooit tussenin en nu wilt hij niet eens tussenons liggen en ziet het als een feest ons bed

 

Je moet doen wat je zelf wilt. Je moet er ook maar net de ruimte voor hebben. Hier slaapt ze nog steeds op de kamer en daar blijft ze ook in ieder geval nog een maand. Wordt aangeraden i.v.m. wiegendood.
Maar ik word ook niet wakker van alles en de kamer is groot zat, dus dat gaat prima. Vind het ook gezellig.

 

Voor beide valt wat te zeggen. Maar mijn kraamhulp vond dat Florine bij ons op de kamer moest.
Nou was ik het daar niet mee eens (ze had al zoveel veranderingen ondergaan in het ziekenhuis ik wilde haar niet weer aan iets laten wennenw at later anders moet) dus Florine slaapt gewoon op haar eigen kamertje en dat gaat prima.

Wel met babyfoon en dan hoor ik ook het eerste smakgeluidje. En vaak ben ik vlak daarvoor uit mezelf wakker geworden.

Vannacht heeft ze dan voor het eerst (na een huilsessie van 3 uur) tussen ons in geslapen. Dan wel op het aankleedkussen en met haar eigen dekentjes goed ingestopt (vooral aan de onderkant). Dat was ook heel fijn. Maar omdat ik niet wil dat ze daaraan went gaat ze straks gewoon weer in haar wiegje.

Linda

 

Ik vind het juist niet raar.
Vanaf het begin heeft Kynan zonder problemen op zn eigen kamertje geslapen.
Ik ben sterk van mening dat een kindje een eigen plekje nodig heeft. En wat dacht je van papa en mama... Ook wij hebben ons eigen plekje, dus niet 24 uur per dag met baby. Naast alleen papa en mama ben je ook nog gewoon man en vrouw. Ieder mens heeft zn privacy en ruimte nodig...

 

Iman sliep ook gelijk op haar eigen kamertje!

 

Waarom heeft een baby vanaf het begin dan al een eigen plekje nodig?
En eerlijk gezegtd zie ik ook niet echt in 'man en vrouw zijn' met een baby op de kamer te maken heeft...

Hier heeft hij 7 maanden bij ons op de kamer gelegen en wat ons betreft had het wel langer kunnen duren. Alleen hij sliep niet meer goed, werd van ons wakker dus voor hem was het beter om op een eigen kamertje te gaan slapen.

Overigens wordt het ivm het voorkomen van wiegendood aangeraden je kindje de eerste 6 maanden bij je op de kamer te hebben.

 

Waarschijnlijk ben ik ook zo'n persoon die jou aankijkt alsof ze water ziet branden . Ik kan me namelijk niet voorstellen om een klein babytje die net uit je buik is gekomen alleen op een kamertje te leggen. De eerste weken heeft Yara in een wiegje naast ons bed geslapen, ik moest haar toch iedere 2-3 uur voeden en werd dan al wakker van de smakgeluiden. Ideaal. Ik denk ook niet dat een baby al behoefte heeft aan een eigen plekje. Dat is meer je eigen behoefte aan een eigen plek, dan dat het de behoefte van de baby is.
Na een paar weken merkte ik dat ik toch slechter sliep, toen is ze verhuisd naar haar eigen kamertje. Nu houden we altijd onze slaapkamerdeur open en de hare, zodat ik haar bij het eerste kreuntje al hoor. Werkt perfect!

 

De eerste week heeft Noortje bij ons op de kamer geslapen in de wandelwagen. Ik was ook immobiel en dus bedgebonden. Dan is het lekker om je meisje naast je te hebben. Daarna 2 dagen in haar eigen kamertje in wandelwagen. Toen overstap gemaakt naar haar eigen ledikantje. Is voor baby veel gezonder en rustiger. En ook mama hoort nu niet elk kuchje.. Heb wel babyfoon naast mijn bed, anders hoor ik haar niet. Is vanaf begin goed gegaan.

 

onze kleine heeft 7 maanden bij ons op de kamer geslapen vnd het heerlijk..... ze ging met veel pijn en moeite van ons in haar eigen bedje want de wieg werd te klein.. als het aan me vriend had gelegen had hij zo hups het ledikantje bij ons willen zetten.... maar ze slaapt vanaf 7 maanden op haar eigen kamer ondanks wat wij met de deur open slapen en het huiis gehorig is en de kleine naast de kamer ligt van ons toch babyfoon op de kamer voor de veiligheid.... maar ze was er gelijk aan gewend op haar eigen kamer...

maar ik denk dat het meer ieder voor zich is wat het beste bij je voelt moet je gewoon doen vind ik.... en dat is weer ieder voor zich

 

IK heb die mening... Wil natuurlijk niet zeggen dat iemand anders die ook moet delen... Iedereen moet natuurlijk doen waar zij zich het lekkerst bij voelt en bij ons is dat zo....

 

zeg altijd maar doen waar je, jezelf goed bij voelt inderdaad

 

Mijn twee eerste zoontjes hebben vanaf dag 1 op hun eigen kamer geslapen. Dat wilde ik eigenlijk niet maar mn ex wilde ze niet op onze kamer.
Achteraf was t veel en veel handiger geweest voor mij als ik ze toch op mijn kamer gehad had. Had ik niet iedere keer op en neer hoeven blijven lopen voor de eerste die erg moeilijk sliep (maar 5 uur per dag vanaf week 2) want na t drinken wilde hij nooit echt weer inslapen...heb ook 9 maanden borstvoeding gegeven toen dus echt er uit hoefde ik toch al niet (bij de tweede 6 maanden borstvoeding)
En ook had t me heel wat wakker liggen gescheeld als ik even vanuit bed stiekem in t wiegje had kunnen kijken ipv weer naar de andere kant van de boven verdieping om te kijken wat hij nou weer voor geluid maakte (was als de dood voor wiegendood) wat ik dus nooit deed omdat hij me dan zou horen en helemaal niet meer zou gaan slapen...maar ondertussen was ik dan wel ongerust. Bij mn ex had je een kanon naast hem af kunnen vuren die werd werkelijk NERGENS wakker van dus dat maakte ook niks uit.
Dus de volgende komt fijn bij ons op de kamer. Wil weer borstvoeding doen en deze ben ik zowiezo van plan om heeelemaal te verwennen...t is een nakomertje dus.. (grapje!)

 

Rick ligt nog steeds bij ons in de kamer in de wieg. Hij slaapt nu weer slecht en komt telkens 's nachts, maar als hij weer doorslaapt ga ik hem wel in zijn eigen kamertje leggen.

Maar in eerste instantie sliep hij vanaf 8 weken door. Vanaf 5-5 1/2 maand is hij ineens 's nachts weer gaan mopperen.

Na zijn geboorte vond ik het heerlijk om hem naast me te hebben (nog steeds) omdat ik hem zo goed in de gaten kon houden. Ik kon alleen maar naar hem kijken en dan is het wel zo handig als ie naast je staat.

Je kunt natuurlijk ook het eerst proberen en mocht het niet fijn zijn dan kun je altijd alsnog na een nacht, week, of maand het kindje naar de babykamer verhuizen.. Het is wel beter ivm wiegendood.