Wij werken ook beide fulltime. Voor mij 4x9 en mijn man 5x8 plus regelmatig overwerk en een uur reistijd per dag. Voor ons werkt het prima. Mijn mannetje hoeft maar 1x pw naar het Kdv. De overige dagen passen oma's en opa's op. Dit werkt echt super en zo zijn we allen tevreden. Hij is maar 2 dagen per week buiten zijn eigen huis (1xoma en 1x Kdv). Ik zou denken wat een super mooie kans in deze tijd en het met beide handen aangrijpen. Maar 4 dagen Kdv vind ik zelf wel erg veel. Zou ook een goed om de rafel gaan met je vent om het goed door te spreken.
dank jullie wel voor de reacties/tips. Mijn man wil dat ik het niet doe. Hij wil niet hebben dat ik 2x per jaar naar het buitenland ga. Het zou dan zo een 4 dagen per keer zijn. Ik moet dan ook de afspraak afbellen voor zometeen. Als ik dat niet doe kan ik vertrekken zei hij. Ik ben echt superverdrietig . Hij heeft het alleen maar over zijn baan, hoe belangrijk het is bla bla bla. En hij kan dan niet een paar dagen de zorg voor de kleine overnemen, want zijn werk bla bal. Ik gaf aan dat die buitenlandtripjes al enkele maanden van te voren bekend zijn en dat er dan genoeg te regelen is. Ik gaf aan dat ik ook ambities heb en dat er in deze tijd gewoon moeilijk aan een leuke baan te komen is. Toen gaf ie aan dat ik maar niet aan een kind had moeten beginnen. Ik voel me ondertussen een gevangene worden in huis. Hij geeft dan wel dingen aan die ik kan gaan doen, maar toch moet hij altijd maar weten wat ik ga doen. Als ik naar de supermarkt ga dan moet ik bellen dat ik daar naartoe ga. Besluit ik vanuit de supermarkt nog even naar bijvoorbeeld de bouwmarkt te gaan dan moet ik dit melden. Ik wil ook graag fitnessen, maar dat mag niet, want daar lopen vervelende mannen. Ik heb een vriendin aan de andere kant van het land wonen waar ik graag heen wil. Wil hij ook niet. Hij wil ook niet dat ik alleen ga, want volgens hem kan ik niet zo ver rijden alleen met de kleine en die vriendin deugt niet, want ze komt ook nooit hierheen. En meneer gaat zelf met zijn vismaten enkele keren per jaar een weekje of weekendje weg zonder te overleggen. Ik merk gewoon dat ik bijna niemand meer om me heen heb hierdoor. Ik zit er soms echt aan te denken om er een punt achter te zetten en me vleugels te spreiden. Wat zou ik dan een rust hebben. En zo zijn er nog wel meer dingen. Jammer dat nu pas me ogen echt open gaan.
Tsjaa.. Ik zou het niet doen... Je man werkt 5/6 dagen en jij werkt er dan 4/5... Wanneer is er dan tijd voor het gezin? Ik zou liever 2 dagen werken, max 3. Maar goed... Als dit jouw kans is en je wilt jet graag doen... Dan moet je er voor gaan Btw.. Die 8 dagen per jaar buitenland.. Wat een rotsmoes is dat van je man zeg, wat is nou 8 dagen Ik zou het dan ook zeker niet van die 8 dagen en je mening van je man erover laten afhangen...
Hmm zo te horen zijnn er veel achterliggende problemen bij jullie... Wat een loser dat je moet kiezen tussen je eigen geluk en dat van hem... En sorry dat ik het zeg.. Maar je lijkt wel gek dat je meegaat ik die rare fratsen.. Bellen als je naar de supermarkt gaat Niet naar je vriendin mogen Kom op voor jezelf!
Ik zou dus echt wél gaan naar dat gesprek. Als hij daarom de relatie beëindigd is hij het niet waard. Ik krijg een heel naar gevoel bij je laatste post, zo'n verstikkend leven wil je toch niet voor jezelf en je kindje! Jullie relatieproblemen gaan echter veel dieper dan dit stuk alleen. Wil je samen verder? Dan is er werk aan de winkel! Niet naar vriendinnen, niet fitnessen. Hij is niet wijs!
Helaas zijn er in mijn vakgebied weinig tot geen banen voor 2 a 3 dagen. Ik ga er helaas in mee hoe stom het ook klinkt. Dit om de vrede te bewaren zodat het niet verder escaleert. Is al een paar keer geëscaleerd en dat wil ik niet meer meemaken
Ik zei ook dat ik graag naar het gesprek wil. Misschien valt de aanbieding tegen en dan kan ik altijd nee zeggen. Kan toch beter eerst is wachten waar ze mee komen
Je hebt er dus vrede mee dat iemand anders jouw leven bepaald en jij in een hoekje thuis mag zitten achter de geraniums...? Je moet je niet zo op je kop laten zitten door je man! Wat rot om te lezen zeg, dat je leven zo beinvloed word door hem
Ik bedoel om de vrede te bewaren. Dat het niet escaleert. Ik wil niet dat het escaleert. Ik zit wel is te denken om er een punt achter te zetten, maar dan ben ik al benauwd voor de gevolgen
Als jij al op je tenen moet lopen, hoe zal jullie kindje zich wel niet voelen. Ik spreek uit ervaring. Zo'n relatie kan echt schadelijk zijn.
Moeilijk! Qua baan is het echt: kans van je leven, doen! Maar... je hebt een (klein) kind. En ja, ik ben één van de mensen die fulltime werken niet vind samengaan met kinderen. Maar in jouw situatie is het de vraag of je wel keuze hebt. De banen liggen niet voor het grijpen en de WW is helemaal niks. Dus denk toch dat je het moet doen.
Welke gevolgen? Ik denk dat je eens heeeel goed moet gaan nadenken over deze relatie en jezelf de vraag stellen of je de rest van je leven zo wil leven, met het oog op de toekomst dat dit gedrag alleen maar nog erger gaat worden als er niks aan gedaan word
!!! Ik lees nu pas dit Sorry... maar dit zijn wel kenmerken van een psychisch mishandelaar. Vervreemden van mensen (vriendin, niet mogen sporten), controlegedrag (precies moeten weten waar je bent, niet mogen sporten) en chanteren (dat je bij het aannemen van de baan je biezen kunt pakken, maar ook door te zeggen dat JIJ dan maar geen kind had moeten willen (wilden jullie het dan niet samen?)). Dus ik zou zeggen: of je pakt je biezen of je gaat serieus met hem in gesprek. Benoem het dan ook: ik geen paar dagen buitenland, jij geen paar dagen vissen. Misschien moet je eens precies hetzelfde bij hem doen, kijken hoe hij reageert? Wat je ook beslist: bescherm jezelf en je kind en pik zijn gedrag niet langer (en begin daar nu mee)!
Ik lees in jouw post alleen maar wat híj wil. Hij wil dat je belt als je naar de supermarkt gaat, hij wil dat je niet naar je vriendin gaat, hij wil niet dat je de baan aanneemt, hij wil niet 4 keer per jaar voor de kleine zorgen. Hij, hij, hij. En jij dan? Tel jij niet mee in deze relatie? En meis, de afspraak afzeggen om de lieve vrede te bewaren? Als je nu al twijfelt of doorgaan in deze relatie wel is wat jíj wilt, is dit dan niet dé kans om financieel zelfstandig te worden? Ga eens nadenken over wat jíj wilt. Hoe jij de toekomst ziet. Dan kun je kijken of er samen wat van te maken valt. Maar eerlijk, een man die zegt dat je kan ophoepelen als jij voor een afspraak naar mogelijke, fantastische baan gaat? Die heeft z'n prioriteiten ook niet op een rij hoor. En de opmerking dat je dan niet aan kinderen had moeten beginnen vind ik helemaal laag! Daar was hij toch ook bij? Ik vind het maar horkerig gedrag...
Heel eerlijk als ik jouw verhaal zo lees in de verschillende posten, dan nam ik die baan met beide handen aan, trapte mijn man de deur uit en ging samen met mijn kind een eigen leven opbouwen. Ik laat me toch niet verbieden om te gaan sporten of vrantwoording afleggen dat ik naar de supermarkt ga terwijl meneer op het werk is, mijn man heeft geen flauw idee of ik thuis ben of bij de winkel of misschien spontaan ergens koffie ben drinken dat hoort hij in de avond wel . Dit klinkt niet bepaald als een gezonde situatie, dus ik denk dat je voor de baan moet gaan om te werken aan een toekomst voor jezelf
Helemaal mee eens! Die baan ga jij straks ook nodig hebben om voor jou en jouw kind te zorgen. Je kunt nu wel voor de lieve vrede kiezen, maar op termijn gaat dat niet werken. Dan heeft hij jou precies waar hij wil. Amper contact met vrienden en amper eigen inkomsten, dan is de stap om alleen verder te gaan vele malen groter dan hij nu is met deze baan in het vooruitzicht. Jij laat nu jouw leven bepalen door jouw man. Sterkte met jouw situatie.
Precies mijn gedachten. Je moet echt voor jezelf een bestaan op gaan bouwen. En als je nu niet gaat, hoop ik wel dat het je aan het denken hebt gezet. Wat jou man doet valt gewoon onder mishandeling meis!
Meid, dit klinkt echt helemaaaaal niet goed!! Ik denk dat je al te lang in deze situatie zit om te zien wat er gebeurt met je. Je wordt gecontroleerd, bepaald en beperkt door iemand die je lief zou moeten hebben. Ik hoop echt dat dit topic misschien je ogen open, want dit is echt geen gezonde situatie voor jou en voor je kind. Ik zou zeker de baan aannemen (heb je al afgezegd?) en een toekomst voor jezelf en je kind opbouwen. En wellicht dat je man met therapie nog kan veranderen, maar het klinkt niet alsof hij hier voor open zou staan. Laat jezelf alsjeblieft niet zo behandelen! Ik heb een vriendin die net uit een soortgelijjke situatie komt en ze heeft nu pas, na jaren, door dat ze gewoon mentaal is mishandeld. Het is echt niet ok!
Helemaal eens met alle bovenstaande reacties na je lange post over dat je man het niet goed vind. Ga naar het gesprek en ga voor die baan! Dan ben je onafhankelijk van hem en kan je alle kanten op. Mocht je relatie stuk gaan dan heb je tenminste inkomen en kan je voor jezelf en jullie kind zorgen. Ik zou jullie gastouder/oppas vragen of die 2x per jaar jullie kindje 4 dagen en nachten wil opvangen. Is dat vast geregeld. En dan staat je helemaal niks meer in de weg om de baan te nemen. Echt meid, kom voor jezelf op. Je hebt het over de gevolgen, maar dit is zo ook niet leefbaar. Wat voor voorbeeld ben je zo voor je kind als je maar met hem meegaat en je in alles aanpast. En hij is hiermee ook geen goed voorbeeld.
Helemaal eens met Syane, juist gezien de situatie kiezen voor onafhankelijkheid en moet je dan vertrekken? ( kom op zeg, hoe volwassen) dan moet je vooral gaan! En dat kan je dan ook omdat je eigen basis hebt. Opvang is altijd wel te regelen, het komt op mij over dat jouw man jou in een hele afhankelijke positie wil houden zodat zijn leven vooral door kan gaan en hij geen offers hoeft te brengen. Zeg niet dat hij dat bewust doet, maar laat je niet in een hoekje duwen,straks ben je helemaal uit je vak gegroeid en de relatie breekt alsnog? En dan?