'' Als je wilt werken dan is er altijd wat te vinden ''

Ja, mits je over bepaalde vaardigheden beschikt zoals: sociaal, communicatief en representatief zijn. Als je deze vaardigheden niet beschikt en je leeftijd ligt wat hoger dan wordt het wat lastiger, maar naar mijn idee zijn daar ook middelen voor zoals cursussen. Daarbij doet een goede presentatie ook wonderen, een goed in elkaar gestoken cv en een mooi, enthousiast opgestelde sollicitatiebrief. Je moet gewoon weten hoe je jezelf moet presenteren, maar helaas zijn zich daar velen niet van bewust en blijven in hetzelfde cirkeltje rondvaren.

 

Nee echt niet!! Zo werd een vriendin van mij 1.5 jaar geleden ontslagen en geloof me maar ze wou echt werken! Ze solliciteerde iedere dag! Nu 1.5 jaar later heeft ze eindelijk weer een baan gevonden.. dus nee je hebt niet zomaar werk tegenwoordig
Vaak werd er gewoon gezegd dat ze overgekwalificeerd was pff..

 

Ik heb "ja" geantwoord, maar ik denk wel dat het heel belangrijk is om een netwerk op te bouwen. Als ik om me heen kijk, zijn in mijn naaste familie helaas best wat mensen hun baan verloren eind 2014, begin 2015. En allemaal binnen 3 maanden weer aan het werk.

Mijn zusje plaatste op de eerste maandag van 2015 een fb bericht dat ze heel graag haar nieuwe collega's "gelukkig nieuwjaar" had gewenst, maar dat dat er helaas niet inzat. Voor degene die haar De Tip zou geven had ze een leuke verrassing. Veel mensen hebben haar bericht gedeeld en uiteindelijk is ze zo getipt voor een vacature die ze anders waarschijnlijk niet eens gezien had. Door die actie is ze ook uit de stapel brieven gepikt en uitgenodigd voor een gesprek.. Natuurlijk kan ze een uitzondering zijn, maar zelf heb ik ook mijn mogelijkheid tot solliciteren (en daarmee indirect mijn baan) te danken aan een oud-stagebegeleider die wist dat ik op zoek was en op zondagochtend hoorde dat het carpoolmaatje van zijn vrouw op zoek was naar een nieuwe junior... (eind 2008).

Dus ik gestemd "ja", maar denk wel dat er meer voor nodig is dan alleen maar op vacatures reageren..

 

Nee, en heb het bij mijn vader gezien. Die heeft jaren op alles gesolliciteerd. Van krantenbezorger tot in de kassen. Maar hij was te oud, woonde te ver weg, niet geschikt. Allerlei cursussen gevolgd. Van communicatie tot computerkennis.
Daar sta je dan, na 40 jaar trouwe dienst, op straat. Zo ontzettend triest.
Gelukkig heeft hij sinds een half jaar een hele goede baan, want gelukkig is de sector er achter gekomen dat jarenlange ervaring en vakmanschap zeldzaam is.

 

Van uit mijn eigen ervaring stem ik op ja. Maar misschien niet onbelangrijk, ik woon in België. Ik sta in het onderwijs maar heb geen vast contract. Doe dus al jaren interimcontracten. Soms vind ik niet onmiddellijk iets in het onderwijs en dan zoek ik iets anders. Binnen de twee dagen altijd werk. Ofwel poetsen of in een fabriek of ... Niet het werk waar ik op hoop maar goed, het is werk.

Ik geloof wel dat het niet voor iedereen zo makkelijk is. Mensen boven de vijftig geraken volgens mij echt wel moeilijk aan een job. Maar ik geloof ook dat veel mensen gewoon niet zoeken omdat het systeem (hier in elk geval) echt fout is. Zo ging ik ooit een job gaan doen waarmee ik minder verdiende dan wanneer ik zou stempelen (zeggen jullie dat ook? Leven van bijstand ofzo?). Dat is gewoon niet logisch natuurlijk.

 

Och arme, wat zielig

Ik denk dat mensen boven een bepaalde leeftijd wel erg veel moeite hebben met een baan zoeken. En dat vind ik echt zielig altijd

Maar over het algemeen denk ik dat de "jongere" mensen echt wel aan baan kunnen vinden. Wellicht onder hun huidige niveau, maar werk is werk.

Dat seizoenswerk bijvoorbeeld, daar wil geen "Nederlander" voor op komen draven, het is niet voor niets dat Polen o.a. dat werk doen (heb ik trouwens van iemand die zelf kassen heeft, hij heeft het meegemaakt dat mensen met een ww uitkering hun neus ophaalden voor het werken in de kassen... daar zakt mijn broek dan serieus vanaf)

 

Ja maar alleen als je gemotiveerd bent en niet al te oud. Ik doe simpel werk maar altijd beter dan niks. Was eerst werkloos en heb mn HBO niet afgemaakt
En t aantal werklozen tja,de meesten willen gewoon niet werken. En dan bedoel ik, niet elke baan nemen die je kan nemen.

 

Inderdaad, plus een leeftijd van kinderen krijgen.

Ik heb zelf een jaar thuis gezeten, 300 sollicitaties (secretaresse) verstuurd, ik denk 30 gesprekken gehad, waarvan ook tweede en derde gesprekken. Maar het dan niet worden. Reden: teveel ervaring, dus niet meer kneedbaar. Ander had een net iets beter profiel, te weinig ervaring enz enz.

Uiteindelijk noodgedwongen bij de compagnon van mijn broer aan de slag gegaan in de kapsalon. Maar ook dit voor korte tijd, want normaal hebben ze meisjes van 16 dus ik was veelste duur. Toen aan de slag bij een zonnestudio, ging nieuw openen en had nog heen vacature openstaan, dat was mijn geluk. Zij hebben uiteindelijk mijn contract niet verlengd, aangezien ik zwanger was en niet meer flexibel inzetbaar.

Ik werk nu als vrijwilliger bij een tv omroep. Afgelopen week vrijwilligers vacatures uitgezet. Eentje van administratief medewerker, die was 1300 keer bekeken in 3 dagen in vergelijking tot ongeveer 50 keer met de andere vacatures. Dus welke functie heeft er ook zeker mee te maken.

 

Mijn moeder is 60 en is sinds afgelopen mei wegbezuinigd en solliciteert zich een breuk maar wordt overal uitgelachen.
Ikzelf zit in een reïntegratie project maar kan niks vinden. Bedrijf waar ik werk staat ook te koop. Maar het is zuur hoor zo met een gezin.

Gelukkig heeft mijn man een dubbele baan en gaat over 4 weken voor 6 weken naar Panama om in de bouw te gaan werken....Hij is ook wat diploma's en rijbewijzen aan het halen voor in de bouw (wat dus zijn 2de baan is).
Als hij alles heeft gehaald zal hij waarschijnlijk dus in de bouw blijven werken omdat zijn eerste baan als bakker op de schop ligt (alweer).
Dan hebben we in elk geval wat zekerheid. Maar dan zal hij dus wel regelmatig naar Panama en Aruba gaan voor 6 weken.

 

Door mijn eigen ervaring en ervaring uit mijn omgeving op Ja gestemd.

Voordat ik überhaupt mijn vaststellingsovereenkomst had getekend was ik al verschillende keren op sollicitatiegesprek geweest (via uitzendbureau) en werd bij verschillende banen aangenomen.
Ben na een tip van een vriendin, totaal ergens anders gaan solliciteren, en na het gesprek was ik meteen aangenomen.

Netjes de bedrijven opgebeld en verteld dat ik ergens anders zou gaan beginnen. 1 bedrijf gaf aan of ik echt niet bij hun wilden werken als ze wat op het salaris zouden doen.

Ik ben niet hoog opgeleid (gewoon middelblaarschool diploma), wil alleen maar parttime (ivm mijn man die internationaal vrachtwagenchauffeur is en ik door de weeks alleen voor de kinderen zorg) en onder kantoor uren werken, en ga geen zwaar werk verrichten (ivm bekkeninstabiliteit), dus nog behoorlijk wat "beperkingen" , maar geen probleem om aan een andere baan te komen.

 

Wat ik hier zie: nee, gaat zeker niet op. Toen mijn man onterecht ontslagen werd en op zoek was naar een nieuwe baan (maakte eigenlijk niet uit wat) en ikzelf ook alles aan wilde nemen: was echt vrijwel onmogelijk. Terwijl het echt niet aan onze instelling lag, want als je gezin anders niet rond kan komen dan wil je echt wel. Echt op alles gesolliciteerd (ver onder zijn niveau etc.), maar echt niet dat we aan de bak kwamen. Uiteindelijk gelukkig een baan gevonden op een vergelijkbaar niveau als waar hij vandaan kwam, maar 'er is altijd wel wat te vinden': nee.

 

Ja dat is een feit gezien de cijfers van het CBS maar het is ook zeker zo dat er toch echt personen rond lopen in dit land die liever niet werken en zich toch echt liever in de schulden werken. Ik kom ze genoeg tegen in mijn dagelijks werk en helaas ook in de directe omgeving een aantal.
Er zijn ook personen die wel willen werken maar dan wel maar voor 16 uur of 19 uur. En ze willen niet extra werken, en, en, en... Een hele waslijst aan eisen nemen ze mee. En dan verbaast reageren als ze worden afgewezen.

 

Ik heb 'anders' gestemd, hoewel het eigenlijk 'ja' zou moeten zijn. Ik denk dat er voor de meeste gezonde mensen die in staat zijn zonder persoonlijke begeleiding te werken daadwerkelijk werk is. Er zijn alleen twee dingen aan de hand.

Ten eerste is er een mismatch op de arbeidsmarkt tussen de opleiding die werkzoekenden hebben gedaan en het banenaanbod. Dat kan je accepteren, maar je kan jezelf ook (om)scholen. Niet die leuke studie doen waar geen werk in te vinden is, maar die tweede keus studie omdat daar wel werk in is. En dat je al 40 jaar dezelfde baan hebt gehad waaruit je bent ontslagen is een indicatie dat je even moet kijken of je nog wel aansluit bij de huidige banen.

Dat brengt me bij het tweede punt. Ik heb het idee dat sommige werkzoekenden zich niet aanpassen aan de huidige arbeidsmarkt. Je inschrijven bij een uitzendbureau en online sollicitatiebrieven sturen is niet altijd meer genoeg. Ik heb nooit om een baan verlegen gezeten (geschoold en ongeschoold werk), omdat ik mijn social media afschermde voor potentiële werkgevers, mijn LinkedIn pagina up to date hield, netwerkgesprekken voerde, sollicitatiebrieven per sollicitatie schreef ( in plaats van een standaard brief), professionele foto's liet maken voor mijn cv, mijn omgeving liet weten dat ik op zoek was en hun mening vroeg over brieven en cv's, afwijzingen nabelde voor de reden van de afwijzing en het belangrijkste: bij iedere baan die ik kreeg keihard mijn best doen zodat ik een positieve indruk achter liet voor collega's (je oude collega kan immers je nieuwe werkgever worden). Ik vraag me serieus af of iedereen zo zijn stinkende best doet.

Daarom zeg ik dat als je in staat bent en bereid bent je aan te passen er best werk te vinden is. De mensen die structureel geen werk kunnen vinden zijn naar mijn mening ofwel niet in staat zich voldoende aan te passen, ofwel hiertoe niet bereid, waardoor dus niet voor iedereen werk is te vinden.

Er zijn in het eerste kwartaal van 2015 289000 landurig werklozen (langer dan een jaar) tegenover 119000 vacatures eind 2014. Dat betekent dat bijna de helft van de werklozen zich passend hadden kunnen maken voor een functie op dat moment. Heel vaak komt het niet eens tot een vacature omdat een functie via via vervuld kan worden, dus er zijn zelfs nog meer banen dan voornoemd.

 

Dikke vette nee! Zo makkelijk is het niet meer. In Groningen komt een nieuwe Bauhaus. Er kwamen 140 banen vrij, hoeveel mensen hadden gesolliciteerd?? Ruim 3500! Dan moet je veel geluk hebben, wil jij het worden..

 

Ik heb ja gestemd maar met een maar. Wat door sommige al eerder is aangegeven ligt het aan de leeftijd, branche maar ook hoe je jezelf presenteert en je netwerk.

Bij ons worden veel mensen gevraagd. Er worden nu zelfs beloningen uitgereikt tussen de 2500 en 5000 euro als je iemand aanbrengt en die wordt aangenomen.
Ze hebben het eerst geprobeerd via 'gewone vacatures'. Daar werd veel op gereageerd en ook veel mensen voor uitgenodigd. Maar 9 van de 10 die kwamen opdagen waren echt niet geschikt. Bij sommige begon het al bij de kleding die de personen droegen, kauwgom kauwend (met open mond!), al gelijk aangeven dat ze niet bereid waren om over te werken, dat ze dit wel wilde doen maar dat ze zo snel mogelijk iets anders wilde of loonsverhoging, totaal niet verdiept in het bedrijf, etc.
Helaas gebeurt dit toch wel vaak.

 

vind het niet kloppen .. heb niet verder gelezen ofzo..
maar ik ben een moeder.
heb 3 kids..
geen auto
geen rijbewijs..

dus ik kom ook niet overal
dan is moeilijk om soms werk te vinden
investeren in een rrijbewijs kost tegenwoordig mega veel