Ik kan het met niemand bespreken daarom wil ik het hier kwijt en graag meningen hebben want ik weet niet meer of ik nu echt fout zit of dat mijn vriend fout zit. 2.5 jaar geleden hebben mijn ex en ik in vrede de relatie verbroken. We hebben samen een zoontje van 4 en de zorg daarvoor regelen wij onderling erg goed. Ik ben 28 en ben nu 2 jaar samen met een man van 45. We hebben een dochtertje van 1 waar ik dolblij mee ben. Ik ben in provincie utrecht gaan wonen voor hem vanwege zijn werk en heb mijn familie achter gelaten, waar k een erg goede band mee heb. Ik mis ze vreselijk. Ook heb ik mijn paard moeten verkopen omdat het te duur werd en ik mijn handen vol heb aan de kindjes, de jongste slaapt ook heel slecht waardoor ik ook niet genoeg slaap. Het is voor mij erg vermoeiend allemaal. Ik doe het naar mijn gevoel allemaal in mijn eentje. Ik heb niemand hier en mijn vriend zegt ik heb mijn werk( zelfstandige 3 dagen in de week) en ik heb de kids, das mijn taak volgens hem. Hij geeft de jongste nooit een potje, stopt haar nooit in en gaat er s nachts nooit uit als ze huilt, zelfs toen ik heftige buikgriep had ging ik er kotsend uit. Geeft niet heb het er allemaal voor over. Maar nu hij steeds vaker begint te zeggen dat ik geen flikker doe ( ik zorg voor de kinderen heb(nog) geen werk ) geeft dat mij een enorm rot gevoel. Ik ben een slechte moeder volgens hem en hij zei van de week ook dat ik tegen mollig aan zit en minder moet gaan eten. Terwijl mijn moeder woest werd toen ik zei dat ik wou afvallen. Ben 163 en weeg 50 kilo. Ook kreeg ik nog in een ruzie dom wicht naar mn hoofd ik trek het allemaal even niet meer . Ik wil het gewoon even kwijt hier. Dat ik niks doe zit me heel dwars. Ik vind het elke dag druk hoor ! Hij heeft nu 2 weken vakantie en zit de hele.dag op de bank. En dan zeggen dat ik niks doe en niet weet wat werken is. Ik heb altijd nog meer dan hij gedaan vandaag. En als ik dan de kleine in bad heb gedaan, eten heb gegeven en naar boven heb gebracht ligt haar knuffel nog beneden en dan is hij te beroerd die even te zoeken voor me. Hij zegt dan dat hij de hele boel zat is hier. Hij maakt ook enorm veel herrie, totaal geen rekening met slapende kindjes houden en dus ook nirt met mij( ik mag weer naar boven het proberen op te lossen)Om maar een voorbeeld te noemen. Ik heb er zo n vreselijk naar en eenzaam gevoel bij. Het lucht op het even hier kwijt te kunnen.
Ik zeg ook niet dat ik perfect ben hoor maar ik doe mijn best. Heb na de jongste een postnatrale depressie gehad en slik nu nog steeds medicijnen. Ben vaak moe maar ga toch gewoon door.
Ik denk dat je zelf ook wel weet wie er fout zit in dit verhaal... lees het maar eens alsof het niet je eigen verhaal is. Ik vind het absoluut abnormaal en asociaal gedrag van je vriend. Hij kleineert je op allerlei manieren en hij voert niets uit in huis... Ik zou heel snel een heel hartig gesprek met hem gaan voeren, want dit ga je echt niet lang volhouden. Bovendien lijkt het me ook niet heel bevorderlijk voor je eigen herstel van je postnatale depressie. Is er iemand in de buurt die je hierin kan steunen? Vriendin of familie misschien?
Mijn familie woont in brabant. Mijn vriendinnen ook. Die heb ik nauwelijks meer gezien na mijn vertrek. Ik vind het moeilijk met hem te praten. Ik kom er gewoon niet doorheen lijkt wel. Hij heeft toch altijd gelijk. Ik ben ook echt aan t nadenken of ik mezelf en mn kinderen hier wel gelukkig mee ga maken.
Als ik je verhaal lees ben je ongeveer gelijk zwanger geworden toen je met je vriend een relatie bent begonnen. Was je wel met deze man geweest als je niet zwanger van hem was geraakt? Ik lees niets liefdevols naar hem toe en ook niet van hem naar jou. Ik zou mezelf afvragen voor wie ik met die man in hetzelfde huis blijf wonen. Een relatie is om gelukkig te zijn en om elkaar gelukkig te maken, als dat niet lukt ben je beter af buiten je relatie.
Misschien kan je in een brief in kernpunten aangeven wat je van hem nodig hebt en waar jouw grenzen liggen. Dat zijn namelijk geen discussiepunten, maar jouw keiharde voorwaarden voor een relatie.
Ja dat is misschien wel een goed idee. Kan ik in ieder geval alles kwijt. We hadden het in het begin hartstikke leuk samen maar hij lijkt nu zelf wel overspa nnen
Zou goed kunnen dat jullie beiden er even flink doorheen zitten. Op elkaar katten gebeurd dan al snel. Als hij echt overspannen/burn out is/heeft, dan is hem alles te veel. Maar dat geeft hem nog niet het recht om jou te beledigen en uit te schelden. Goed idee om een brief te schrijven en dat aan hem laten lezen.
Het kan natuurlijk dat hij nu tegen overspannen aan zit, maar dit klinkt niet als iets wat nog maar kort bezig is. Als hij nooit helpt met de kleine dan is het toch al een tijd aan de gang.
Wat naar zeg. Hij komt zo niet over als een liefdevolle man die goed voor jou en zijn kinderen zorgt. Als hij inderdaad overspannen is dan zou hij hier hulp voor moeten gaan zoeken. Het geeft hem niet het recht om jou maar zo te gaan behandelen. Zijn er ook dingen die wel leuk zijn aan deze man?
kan je niet (tijdelijk) bij je ouders terecht , kunnen jullie allebei op adem komen en bedenken wat jullie willen. dit is toch geen leven zo , hij trapt je finaal de grond in.
het lijkt me helemaal geen leuke man, niet de moeite waard om bij te blijven misschien, en zo te merken vindt hij het gezinsleven ook niet de moeite waard, stel hem eens een paar goede vragen, waar hij staat, wat hij van de situatie vindt, wat hij zou willen veranderen zonder je eigen mening daarop te leggen, kijken wat er uit komt.
Lieve meid, je beseft toch hopelijk ook wel dat dit geen vent is waar je op kunt bouwen? Het enige wat hij doet, is je kleineren, als het klopt van in de openingspost staan. Denk goed na over wat je wilt...
Klinkt als een vervelende vent in een midlifecrisis. Die dacht een jong ding op te scharrelen en nu ben je wss meer met de kindjes dan met hem bezig.
Het lijkt me we duidelijk wie in jullie relatiede zak hooi is, jij in elk geval niet! Hij klinkt als een narcistische man en het lijkt me dat jullie eens een heel pittig gesprek met elkaar moeten hebben. Laat je aub niet aanpraten dat je lui, dom of dik bent. Misschien inderdaad een idee om eens een tijdje met je kids bij je ouders oid te logeren en dan uit te zoeken wat jullie willen. Succes en sterkte.
Dat klinkt als mijn ex... Ik geef je 1 tip,pak je spullen en vertrek met je kindjes. Als hij niet kan en wil veranderen dan helaas,maar geen enkele vrouw verdient het om zo behandelt te worden en zo onzeker gemaakt te worden door een man.... Het spijt me echt heel erg voor jou,heel veel sterkte ts... Je kunt me altijd een pb sturen....