mijn kind is mijn alles dat allereerst..ik hou grenzeloos veel van hem en wil hem niet kwijt voor geen goud MAAR: soms ben ik het zo beu om moeder te zijn, ik sta praktisch dag en nacht alleen voor de taak van ouder, mijn man werkt veel en ik wil hem niet ook nog eens vragen om snachts eruit te gaan voor de kleine etc.. maar er zijn van die periodes dat ik hem wil opeten zo gek ben ik dan op hem en er zijn periodes zoals nu dat ik denk WAAR BEN IK AAN BEGONNEN? ik voel me zo enorm schuldig maar ik kan er niets aan doen dat ik in deze periodes vrij weinig van hem kan hebben, ik kan het niet uitstaan hem te horen jengelen/zeuren/huilen ik voel dan echt woede naar boven komen en dan denk ik bij mezelf waarom houdt dat kind zijn mond niet eens....ze zeggen dat kinderen hun moeder altijd erg goed aanvoelen, nou waarom voelt hij dan niet aan als ik het echt meer dan zat ben. ik reageer ook alle woede en stress op mijn man af en dat maakt dingen ook niet echt beter, ik neem het hem ergens ontzettend kwalijk dat hij mij er alleen voor laat staan (deze gedachten heb ik alleen als ik weer zo'n klote periode doormoet) net zoals deze periode gaat ayman bijna altijd huilen als ik hem savonds naar bed breng, ik kan dat niet uitstaan, ik probeer hem te begrijpen en me in te leven maar ik kan het soms niet meer...dan heerst de woede over alles.. als ik hem dan weer zie lachen dan maakt hij me zo gelukkig en voel ik me zo schuldig maar ik denk dat ik geen geduld meer in me heb... soms krijg ik de vrselijke gedachte dat ik denk ik wil nooit meer kinderen ik ben ze helemaal zat met al hun kwaaltjes en kuren zeg me aub dat ik niet de enige ben en dat het ook wel weer overgaat want ik baal elke avond als een stekker!
Ik weet zeker dat je niet de enige bent. Wat ik wel zeker weet is dat je heel gauw je zoontje even een dagje(s) moet gaan uitlenen zodat je even tijd voor jezelf hebt. Je bent mama, maar daarnaast ook nog gewoon vrouw en jezelf! Af en toe moet je gewoon even kunnen opladen. Het houdt een keer op. Ik weet dat je al een heel eind opfrist van een dagje met je man de stad in, even samen lunchen, even slenteren, shoppen en even niet coninu denken, hoelaat dit, hoelaat dat, eten, drinken, slapen, luier, huilen, spelen enz enz, Gewoon even kop leeg en nergens aan denken. Niet schuldig voelen, maar wel actie gaan ondernemen. Want straks verdwijn je in een depressie. Sterkte ermee!
je bent heus niet de enige hoor, het probleem met dat aanvoelen is dat juist als jij je niet heppie voelt dat je uk dan meestal juist ook gaat jengelen, als je gestrest bent, worden ze juist druk. mijn man is ook 5 dagen per week van 8 tot 8 de deur uit, en ik heb ook wel eens een aanval van zelfmedelijden (ik sta er ook altijd alleen voor, en bij mij is hij de hele dag vervelend, en jij maar de leuke papa uithangen... dat idee...) maar als hij heeel vervelend is gaat ie naar bed, en ga ik even janken op de bank. dat lucht meestal wel op en dan kan ik hem weer hebben. sterkte ermee meis, en het komt allemaal wel weer goed.
Hey! Ik heb het wel eens maar niet zo vaak,ik heb het als ik een slechte nacht rust heb,en zij ook nog eens een jengeldag heeft en mijn man ook s'avonds niet is... Ik zou er toch met je man overhebben,misschien dat het toch soms allemaal even teveel is voor je en dat het moeder zijn toch zwaarder valt dan dat je dacht...en dat je misschien iets meer uit handen geeft. Succes ermee
Meid, ik denk dat iedere moeder dat wel is heeft. Het is ook niet altijd rozegeur en maneschijn. Mss moet je toch is aan je man vragen of hij er een x uit kan gaan snachts, jij heb ook je rust nodig. Ik voel me nl wel is zo als ik heel erg moe ben, slecht geslapen heb. Is het geen idee om hem een x een nachtje ergens anders te laten logeren zodat je lekker bij kan tanken? Sterkte meid
Hoi meis! Ik herken veel inwat je zegt! SOms zie ik het ook allemaal even nieet meer zitten! En ook ik hou ontzettend veel van mijn manneke! Wie gezegd heeft dat ouderschap alleen maar de mooie kanten heeft die verklaar ik voor gek!Het is ook niet altijd makkelijk... EN we laten alijd zien dat het goed gaat, maar er zijn genoeg donkere wolken hoor! Je bent heus niet een slechte moeder, alleen maar een fijne liefhebbende. want je maakt je nu verschrikkelijk druk om niets eigenlijk! Het geel verdwijnt wel, maar ik zou wel blijven praten met je man! Zodat hij weet waar die buien vandaan komen Hoewel mijn man om 4 uur thuis is heeft hij minde met de kleine als ik doe! Je bent echt niet alleen! Als je even je hart wilt luchten mijn pb box staat open voor je! DIKKE (((DIGI)))KNUFF
Je bent zeker niet de enige hoor. Ik heb ook periodes dat ik het zat ben om mama te zijn. Altijd maar te zorgen en weinig tijd voor jezelf. Mijn vriend is er dan wel weer vaak en helpt ook veel ee. Maar toch heb ik ook van die momenten hoor. Periodes van regen en ook periodes van zonneschijn. Denk dat het er ook een beetje bijhoort bij het mama zijn. het is nu eenmaal niet altijd leuk en als je zelf even niet zo lekker in je vel zit kun je weinig van je kind hebben. En je kind is er wel 24 uur per dag. Sterkte ermee hoor, en het komt echt allemaal goed! Zorg wel goed voor jezelf!
Meid,je hoeft je niet te schamen hoor. Ik heb dat ook weleens,vooral als ik moe ben. Dan heb ik het gevoel alsof ik overal alleen voor sta en geen eigen leven meer heb. Mijn man heeft ook een drukke baan en die doet alleen de "leuke" dingen met haar,IK ben degene die haar de hele dag verzorgd en dooodmoe om 8 uur in slaap valt... Maar die periodes dat ik dat denk zijn maar van korte duur,als ze me een lach geeft ben ik weer helemaal bijgetrokken. Ik zou mijn leven voor haar geven,zoveel hou ik van haar,maar ik vind het soms ook heel zwaar...
Hier ook zo een die het zwaarder vind dan ik ooit had kunnen denken. Sam is over het algemeen zooo lief en leuk en gezellig, maar wat ben ik toch blij als ze 's avonds naar bed kan. Vorige week had zij een periode dat ze elke avond ging huilen als ze naar bed moest, en dan moest ik weer naar boven, moeilijk doen. Ik zette dus gewoon de baby foon uit zodat ik het niet meer hoorde! En als ze dan weer een periode 's nachts wakker wordt dan ben ik zo moe, en dat is echt niet meer grappig. Zelfs mijn man is al een keer flink geschrokken omdat ik er niet meer tegen kon (ik deed niets hoor, alleen maar beetje hard praten). En dan komt er hier dus nog een aan, en soms vind dat ik dat ook een erg moeilijk idee. Wat ik lekker vind is Sam af en toe een nachtje uit logeren te hebben bij een van de oma's. Dan hebben wij even rust, en is het idd niet alleen maar Sam die bepaald hoe mijn dag eruit ziet. En daar knap je echt van op! Je hoeft je niet schuldig te voelen, een kind is niet alleen maar leuk (helaas )
hmm tja dat heb ik dus ook weleens huilbaby hier.. en ze wil enkel door mij getroost wroden dus tja.. goed beschouwd sta je er dan toch echt alleen voor hoe goed iedereen ook alles bedoeld en hoe graag mensen willen helpen je wordt er op een gegeven moment gewoon horendol van! dus op een dag was ik echt superchagerijnig... anne huilt meestal pas smiddags... en sochtends als ze nog fris en fruitig is gaat het wel goed maar ik was al vanaf 5 uur op... met een jengelend kind elke keer als ik uberhaupt maar stopte met lopen of ging zitten werd ze weer wakker en begon weer te schreeuwen wilde niet in bed... en job lag nog te slapen dus laat ik dr overdag weleens even een kwartiertje daar schreeuwen... dat kon ik ook niet maken vond ik dus tegen de tijd het 11 uur was.. dikke herrie hier in huis ik was om 11 uur sochtends al total loss.. en superchagerijnig en job dacht een leuk weekend te hebben.. tja dat viel ook wat tegen dus na een stevige scheldpartij ben ik boos naar beneden gelopen.. (volgens mij over dat ik niet had gestreken ofzo..en ik vond dat ie dan zelf maar eens een dagje hier moest kijken wat ik deed op een dag.. ben tenslotte niet voor niets doodop. enige is dat alle energie helaas in anne verdwijnt.. en er weinig overblijft voor het huishouden) om even later.. dapper weer naar boven te stappen met de melding dat ik neit perse heelmaal tegen hem uit wilde vallen.. maar dat ik bekaf was en dat ik gewoon het idee had dat ik echt alles alleen moest doen niet omdat ik niet wist dat hij best wilde helpen.. maar het kon gewoon niet. bleek dus dat hij er ook onwijs de pest in had.. omdat ik continu met anne bezig ben.. en hij er dus niet bij kan helpen me niet even wat uit handen kan nemen... niets oftewel we waren elkaar voor rotte vis uit aan het maken terwijl we eigenlijk allebei met hetzelde zaten sinds die tijd.. gaa thet een stuk beter eigenlijk maar ik weet wel die dag... al was de wereld ingestort.. ik zag het serieus even helemaal niet meer zitten niet het mamma-deel (wat ik ook toen tegelijkertijd voor geen goud zou willen missen maar echt even niet trok) en niet het echtgenote-deel damned.. had me die dag met een blok beton aan mn voetjes hier in de havens laten vallen en ik had het allemaal prima gevonden eindelijk rust! moraal van het verhaal.. je bent zeker niet de enige en sommige mensen zullen het vaker hebben dan andere maar ik gok dat ze allemaal 1 ding gemeen hebben.. een huilend kindje waar je op dat moment weinig troost aan kan bieden. of wel troost.. maar je kan het huilen niet oplossen en dat geeft gewoon een onwijs machteloos gevoel of je kindje nou 3 maanden is of 9 maanden of 10 jaar.... dat maakt geen verschil dan. maar inderdaad.. zoals in de eerste reactie ga gewoon lekker een dagje wat leuks voor jezelf doen laat je moeder of schoonmoeder (of iemand anders die je vertrouwt) lekker een dagje oppassen en ga met manlief eens wat leuks doen of gewoon met vriendinnen... maar er even uit even op adem komen en geen gehuil horen. en ook niet continu dat gevoel van "zou hij nu gaan huilen?" want dat alerte zorgt toch dat je neit 100% kan relaxen
Daarom ben ik zoooooooo blij met mijn werk. 2 of 3 dagen zonder kinderen overdag en lekker mezelf zijn. En dan naar huis naar de 2 schatjes echt genieten.. Maar ik zou idd eens een avondje voor jezelf plannen. Lekker naar de schoonheidsspecialis, shoppen, lezen enz. Of met je man samen uit eten gaan en lekker bijkletsen. Je kan Ayman ook naar een KDV of gastouder brengen voor 1 dag in de week. Dan heb je een hele dag voor jezelf en kan je lekker bijtanken.
Lieverd, dat is heel normaal. Probeer het eens op een rustige manier met je man te bespreken, en kijk eens of je eens een uurtje vrij kunt krijgen om iets voor jezelf te doen. Misschien kan Ayman eens naar oma of een tante of zo?
Schaam je niet ik voel dat heel vaak,misschien meer dan jouw omdat ik een alleenstaande mama ben Ik voel me achteraf ook zo rot om echt. Nu vooral ik op vakantie ben met de kleine,de eerste tandje is er half uit,en ze huit zoveel,echt niet te doen soms.
phoe dat stelt me gerust om te lezen dat jullie ook je momenten hebben waarop de duivel effe naar boven komt..... tnx voor jullie reacties
Is tot zekere hoogte normaal.. Ik begon daarna (na al die dingen die jij opnoemde) zelfs te schreeuwen tegen Justin en janken op echt niks af. Op slot pakte ik m zelfs hardhandig op.. en ja ik voel me daar zo gruwelijk schuldig over en ik wist dat dát niet normaal was. Dus heb ik hulp gezocht bij de ha, door haar ben ik bij n psycholoog terecht gekomen en is geconstateerd dat ik overspannen ben geworden. Probeer niet door te gaan en door te gaan (net als ik) en op slot alles op je (evt partner en) kind af te gaan reageren!
Ik herken het helemaal , Sara slaapt nog steeds niet door en soms dan raak ik zoo geirriteerd , ik moet haar ook echt een keer in de zoveel tijd wegbrengen voor ergens anders te logeren ... als ik dan dat huilen hoor als ik net slaap gaan mn nekharen overeind staan ... en als ze dan weer slaapt voel ik me schuldig omdat ik dan zo denk over alles ..
Hallo. Ik begrijp je gevoel denk ik wel, alhoewel ik er zelf minder last van heb. Ik werk ook niet, maar mijn man werkt bijna voor 2. Hij is doorgaans 5 dagen per week van 10u 's morgens tot een uur of 11, 12 's avonds weg. En dat is echt niet altijd leuk. Soms heb ik ook het gevoel dat ik het alleen doe. En het is best zwaar. Als je eens een uurtje voor jezelf probeerd in te lassen komt er wel weer wat tussen, het is echt 24 op 24 beschikbaar zijn. Dat is heel anders als 10 uur werken en geen verplichtingen meer hebben als je de deur uit loopt. Ook ik heb dagen dat de muren op me af komen, de hele dag baby-praat, luiers, slapen, spenen, drinken, tijd, eten, badje enz enz... Mijn ouders wonen 200 km van hier en als ik dat gevoel heb, pakken we onze biezen en vertrekken met zn tweetjes voor een paar dagen naar de veluwe. Ik heb dan mensen om me heen, een andere omgeving. Ik kan gerust een paar uur in het dorp sjouwen, want er is altijd iemand thuis die op Kynan kan en wil passen. Heerlijk is dat, al is het maar een paar uur. Dat is echt mijn manier van bijtanken. Ik denk dus dat het tijd is dat jij dat ook gaat doen, regelen dat je zoon een paar uur ergens naar toe gaat (je man, familie oid) en de hort op. In je eentje, iets leuks doen, lekker winkelen, kletsen met een vriendin, wat je maar leuk vind... En dat zou je eigenlijk ongeveer 1 x per week moeten doen. Ik denk zelfs dat je jezelf moet verplichten om er regelmatig even uit te gaan, want dat heeft niet alleen voor jou voordelen. Ook voor je man én je zoon ben je dan een veel leuker mens! En slaapt je zoon overdag wel een uurtje ofzo achter elkaar? Dan bijv. de babyfoon mee, en uitgebreid in bad.Spreek met jezelf af dat je 1 x per dag tijdens zijn slaapje de boel de boel laat (al moet je over de troep heen stappen) en doet wat JIJ leuk vind! Boekje, kop thee, relaxed muziekje, warme choco, noem maar op. Doen hoor! En voel je niet schuldig of raar, het is goed dat je het aangeeft, nu kun je naar een oplossing zoeken. Niet vergeten dus dat jij er ook nog bent!
Hallo. Ik begrijp je gevoel denk ik wel, alhoewel ik er zelf minder last van heb. Ik werk ook niet, maar mijn man werkt bijna voor 2. Hij is doorgaans 5 dagen per week van 10u 's morgens tot een uur of 11, 12 's avonds weg. En dat is echt niet altijd leuk. Soms heb ik ook het gevoel dat ik het alleen doe. En het is best zwaar. Als je eens een uurtje voor jezelf probeerd in te lassen komt er wel weer wat tussen, het is echt 24 op 24 beschikbaar zijn. Dat is heel anders als 10 uur werken en geen verplichtingen meer hebben als je de deur uit loopt. Ook ik heb dagen dat de muren op me af komen, de hele dag baby-praat, luiers, slapen, spenen, drinken, tijd, eten, badje enz enz... Mijn ouders wonen 200 km van hier en als ik dat gevoel heb, pakken we onze biezen en vertrekken met zn tweetjes voor een paar dagen naar de veluwe. Ik heb dan mensen om me heen, een andere omgeving. Ik kan gerust een paar uur in het dorp sjouwen, want er is altijd iemand thuis die op Kynan kan en wil passen. Heerlijk is dat, al is het maar een paar uur. Dat is echt mijn manier van bijtanken. Ik denk dus dat het tijd is dat jij dat ook gaat doen, regelen dat je zoon een paar uur ergens naar toe gaat (je man, familie oid) en de hort op. In je eentje, iets leuks doen, lekker winkelen, kletsen met een vriendin, wat je maar leuk vind... En dat zou je eigenlijk ongeveer 1 x per week moeten doen. Ik denk zelfs dat je jezelf moet verplichten om er regelmatig even uit te gaan, want dat heeft niet alleen voor jou voordelen. Ook voor je man én je zoon ben je dan een veel leuker mens! En slaapt je zoon overdag wel een uurtje ofzo achter elkaar? Dan bijv. de babyfoon mee, en uitgebreid in bad.Spreek met jezelf af dat je 1 x per dag tijdens zijn slaapje de boel de boel laat (al moet je over de troep heen stappen) en doet wat JIJ leuk vind! Boekje, kop thee, relaxed muziekje, warme choco, noem maar op. Doen hoor! En voel je niet schuldig of raar, het is goed dat je het aangeeft, nu kun je naar een oplossing zoeken. Niet vergeten dus dat jij er ook nog bent!
nou ik heb het dus nogmaals met mijn man besproken en hoewel hij het er helemaal mee eens is dat ik op zijn minst eens per twee weken een "dagje vrij" neem gaan we het nu dan ook werkelijk in praktijk brengen......dat het ik zogezegd netjes geeist van hem... dus ik ga nu eens in de week/twee weken indd lekker naar de schoonheidsspecialiste, kapper, shoppen iig lekker naar buiten joehoeee gerechtigheid
Das een goed begin! Enne... al je uitstapjes hier noteren he, dan kunnen we in de gaten houden of het er wel echt van komt Fijn trouwens dat jullie gesproken hebben en hij je begrijpt!