Genante en memorabele bevallingsverhalen

Discussie in 'De bevalling' gestart door meidenhuis, 18 dec 2009.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Lala2

    Lala2 Niet meer actief

    Ja hier tijdens de 1e ook om de minuut m'n bloeddruk met z'n automaat! Ik had een infuus met magnesium gekregen. Dat spul is bocht en brand door je hele lijf maar ze geven dit standaard onder de 32 wkn. Het is goed voor de hersentjes van je prematuurtje. Alleen iedere keer als dat ding aan ging dacht ik serieus dat m'n arm zou aftikken! Dat magnesium studenten dan in m'n onderarm.. en idd ook dat saturatie ding wat alarm gaf telkens! Uiteindelijk hebben ze hem ingesteld om het kwartier.
    Ze zijn ook zo lekker stevig die automaten he!
     
  2. marb

    marb VIP lid

    21 okt 2007
    11.070
    4.729
    113
    :D *lacht tot tranen toe*
     
  3. pietje1987

    pietje1987 Niet meer actief

    Jaaa die bloeddrukmeter!! Nog dagen last van gehad (ook na de bevalling moest er nog heel vaak gemeten worden helaas)
     
  4. Joiedevivre

    Joiedevivre Bekend lid

    1 aug 2014
    717
    0
    0
    Haha, wat een verhalen.
    Na de bevalling (spoed keizersnee) lag ik uit te rusten op m'n kamer, en had zo vreselijk last van m'n darmen. Helemaal niet bij stil gestaan dat dat natuurlijk ook weer terug op z'n plek moet en van slag is! De enige verlichting was... winden laten. Haha. Op een gegeven moment kwam een verpleegkundige me helpen met wassen en ik kon het gewoon niet meer inhouden.. zegt ze 'laat maar wapperen meid'. Haha ik schaamde me rot ;).
     
  5. MI87

    MI87 VIP lid

    21 dec 2012
    5.119
    1
    0
    Hihi hier was het net een orkest op de kraamafdeling. Mijn buurvrouw en ik konden ze beide niet ophouden of aan voelen komen dus je hoorde de hele tijd van alles vliegen in all-surround gevolgd door gegiechel. :D

    Ik herinner me trouwens ook nog dat ik nadat ik op de OK was geweest voor placenta verwijderen (die op het laatste moment toch besloot zelf te komen) ik het zo verschrikkelijk warm had. Ik kon niet op of om want ik had een ruggenprik gehad (wilde absoluut geen narcose en na een hoop gezeur en gesmeek ruggenprik gekregen)
    Maargoed. Na de bevalling is het nogal normaal om te 'rillen'. Dat deed ik dus ook. Ik beefde als een rietje maar ik had het ontzettend warm. Maar op de uitslaapkamer meenden ze toch echt dat ik het koud had.
    Hoe ik er ook tegenin ging over dat ik bibberde van de adrenaline etc. Nee hoor. Ik moest het koud hebben. Kwamen ze aan met een warmtelamp boven mijn lijf en extra dekens. !@##$%&!!! Ik zweette me de t....!!!

    En ergens achter een gordijntje werd een man wakker uit narcose en die voelde zich niet zo lekker. Die was me toch een partijtje luidkeels aan het kotsen! Ik hoor de liters braaksel nog kletteren! Hij bleef aan de gang. En ik lag daar maar muisstil met mijn hittelamp te kijken naar de klok, wanneer mag ik gaan???
     
  6. Luna30

    Luna30 Fanatiek lid

    8 aug 2014
    1.567
    420
    83
    Zuid-Holland
    Haha mooie verhalen hier, ik blijf dit topic volgen :D
     
  7. Ni84

    Ni84 Fanatiek lid

    6 dec 2011
    1.143
    1
    0
    Ambachtelijke huisvrouw
    omgeving arnhem
    Laatst realiseerde ik me weer iets wat ik jullie niet wil onthouden...

    Bij de geboorte van de 2de was ik nogal uitgescheurd en moest op de ok gehecht worden. Het was nogal een snelle bevalling (45 min) dus het besef was er nog niet helemaal. Omdat het weekend was werd ik op de uitslaapkamer klaar gemaakt voor ok. Daar vroeg een verpleegkundige: "en? Wat is het geworden?"

    Dus ik zei: "Een totaalruptuur! "

    Haha, niet helemaal het antwoord op zijn vraag :D
     
    Dinpin vindt dit leuk.
  8. TigerMom

    TigerMom Fanatiek lid

    10 aug 2015
    3.157
    100
    63
    Hahahaha.. :p
    Hij zal het vast wel grappig hebben gevonden!
     
  9. Zinaa

    Zinaa Fanatiek lid

    28 mei 2010
    3.719
    22
    38
    Hahahahaha :D:D:D
     
  10. Eiffel

    Eiffel Actief lid

    22 mei 2015
    335
    0
    0
    NULL
    NULL
    Wat blijft dit een leuk topic. Ik ben nog maar 13 weken zwanger op het moment, en erg angstig, maar dit topic maakt me weer vrolijk en ik moest terug denken aan mijn eerste bevalling.. alweer drie jaar geleden maar sommige dingen vergeet je nooit.

    Het begon met gebroken vliezen bij het opstaan, waarop ik de vk heb gebeld. Ze zou er over een klein uurtje zijn. Ik bedacht mij toen dat ik had afgesproken met mijn achterbuurvrouw, maar ik kende haar nog niet zo goed dus ik had haar nummer niet. Ik dacht, ach ik loop er even naar toe. Bel ik aan, vraagt ze nadat ik vertel gebroken vliezen te hebben of ik even binnen kom? En ik zeg ja.. (ik denk uit beleefdheid of zo). Nadat ik het langs mijn benen voel stromen heb ik toch vriendelijk gedag gezegd en ben ik naar huis geklost. Staat de vk voor mijn deur en kijkt mij heel vreemd aan. Waar kom jij nou vandaan? Het was een invalster en laat ik maar zeggen dat ik haar niet de vriendelijkste vond. Bij het controleren had ze het idee dat de kleine nog niet was ingedaald en dat ik moest worden opgehaald door de ambulance. Op de een of andere manier vond ik dat maar vreemd en was er niet helemaal mee eens. We zijn dus ook gewoon met de auto naar het ziekenhuis gegaan.

    De kleine lag wel ingedaald maar had gewoon een klein hoofdje bleek in het zkh. Na de CTG etc en heeeel lang wachten gebeurde er niks noppa nada.. Dus ik moest weer huiswaarts. Die nacht kreeg ik voorweeen. Die waren niet pijnlijk maar wel irritant genoeg om niet te kunnen slapen (en ik sliep altijd nog heerlijk tijdens mijn zwangerschap.) De volgende middag nog steeds niks dus weer naar het zkh. Ik zei tegen mijn man, ik kom niet terug hoor ik blijf niet aan de gang. Dus toen ik aankwam was ik aardig sacherijnig en moe en blijkbaar zagen ze dat aan mij, want ze zeiden oh ja zo te zien is het begonnen. Alhoewel ik nog helemaal geen weeën had. Kan je nagaan hoe sjagie ik er uit zag..

    Die middag wouden ze me weer naar huis sturen en de volgende morgen zien om in te leiden vanwege langdurig gebroken vliezen.. Daar had ik dus geen zin in. Ik wou blijven.. en hoe weet ik niet, maar dat mocht. Die nacht kreeg ik een of ander slaapmedicijn.. ohh wat was dat fijn en heb ik heerlijk geslapen. (mijn man wat minder op dat slaapbankje) De volgende morgen 8 u sta ik de slaap uit mijn ogen te wrijven komt de gyn binnen. Zo mevrouw we gaan beginnen.

    Nog steeds dacht ik dat ik het wel kon uitstellen of zo.. maar ik besefte me dat het echt moest gaan gebeuren. En nu was ik tenminste een beetje fit.. Dus er ging wat gel in... Helaas gebeurde er nog niks.. Dus rond 1300 ging er een infuus in.. nou het begon langzaam.. nog genoeg grappen en grollen gemaakt.. maar na een poosje werd me dit toch heftig.. In mijn beleving bleef het maar komen.. en tussendoor geen tijd om op adem te komen.. ik vond het heel zwaar.. Maar goed, we zetten door.. een uur later komen ze kijken.. en jawel! 3 cm!

    Nou.. mijn ogen werden schoteltjes en meteen de opmerking.. ruggenprik graag. De ruggenprik ging goed, de man die hem gezet had was enorm grappig en op de terug weg over de gang kon ik alleen maar roepen.. ik snap niet dat niet iedereen dit doet.. ik snap niet dat niet iedereen dit doet.

    Inmiddels heb ik het hele ziekenhuis team gezien en ontmoet, en steeds maar vriendelijk hallo zeggen.. tot ik een hele fijne gyn kreeg. Maar hij had tot 23.00 dienst en er zou daarna weer een nieuwe komen.. en dat wou ik niet.. Dus op de een of andere manier ging ik ineens naar de 10 cm en mocht ik gaan persen. Maar omdat ik niks voelde begon ik enorm te persen.. kijkt hij mij daarna heel droog aan.. dat was er geen mevrouw.. Oh zeg ik.. ach even oefenen he..

    Ik heb maar heel even geperst en daar was mijn dochter! Wauw wat was ik verliefd. Uiteindelijk was ik redelijk uitgescheurd en moet ik gehecht worden. Tijdens de bevalling was het vrij donker op mijn kamer en stond sky radio aan.. wat erg relaxed was. Het was heel kalm en sereen op de kamer.. ik was weer grapjes aan het maken toen de gyn begon over dat hij kon zingen. Of ik dat erg vond? Nee eigenlijk niet.. dus mijn doos heeft een serenade gehad :)

    Al met al een lange maar goede bevalling gehad.
     
  11. TigerMom

    TigerMom Fanatiek lid

    10 aug 2015
    3.157
    100
    63
    Hihi klinkt toch heel grappig jou verhaal.
    Wee opwekkers via infuus is pijnlijk hè?
    Ik kon ook niet meer op adem komen en binnen no time zat ik op 10 cm.
     
  12. Eiffel

    Eiffel Actief lid

    22 mei 2015
    335
    0
    0
    NULL
    NULL
    Ja mijn mond was letterlijk gesnoerd.. Kon niks meer zeggen.. Helaas was het allemaal voor 1 cm haha
     
  13. knor1981

    knor1981 Fanatiek lid

    19 nov 2014
    1.616
    260
    83
    Even een upje
     
  14. Supi

    Supi Fanatiek lid

    12 sep 2011
    1.523
    8
    38
    Noord-Holland
    Nog een upje:D

    Wie oh wie durft;)
     
  15. Anoniempje91

    28 okt 2011
    90
    0
    6
    NULL
    NULL
    Tijdens mijn bevalling moest ik op mijn zij gaan liggen. Toen ik op mijn zij lag kreeg ik een perswee en ging dus persen, ik voelde down under wat er uit floepen en ik dacht bij me eigen "omg, volgens mij is dat haar armpje ofzo!!". Dus ik zei ook "omg wat was dat?", waarop de vk zei "oh dat is een klein beetje ontlasting, geeft niks hoor". Vriendlief stond aan het einde van het bed en heeft dus alles gezien, sindsdien schaam ik me nergens meer voor haha!
     
  16. Chantalleke

    Chantalleke Bekend lid

    6 feb 2007
    606
    0
    0
    doktersassistente
    Apeldoorn
    Fay maakte de draai niet toen eenmaal haar hoofdje was geboren. De arts moest dus met haar vingers onder Fay's okseltjes komen om de schoudertjes te draaien...hoor je mij zeggen "niet terugduwen"...:cool:
     
  17. chrisje1981

    7 sep 2015
    90
    0
    0
    NULL
    NULL
    wat een leuke topic...

    hier een ervaring dat je tijdens het weeen opvangen / toucheren ( op de 4e etage ziekenhuis) ineens een hoofd van de glazenwasser voor het raam ziet verschijnen... de vpk die erbij was wist niet hoe snel ze de gordijnen moest sluiten haha.....

    vliezen doorpriken. waar zoveel vruchtwater achter nog zat.. dat ze gelijke een schoon uniform aan moest.. het spoot eruit!
    ;)
     
  18. 636

    636 Actief lid

    7 jul 2015
    252
    0
    0
    NULL
    NULL
    :d:d:d:d:d
     
  19. Sue87

    Sue87 Niet meer actief

    Na 1,5 inleiden 3 cm hebben wordt je niet vrolijk van.. maar op het moment dat even buiten van het zonnetje zaten te genieten (met lichte weeën, braken mn vliegen. Direct weeënstorm. Vriendlief binnen een rolstoel gehaald en met vliegende spoed naar de afdeling. Vruchtwater bleef maar komen dus we lieten nogal een spoor achter. Geloof dat er aardig wat mensen raar hebben gekeken: een gillende vrouw in n rolstoel met een lichtelijk paniekerige man en een vruchtwaterspoor erachter. :D Binnen natte kleren uitgedaan en meteen een ruggenprik besteld. Die kwam helaas pas 3 uur later...
    Er was op de (zwangeren) afdeling bezoekuur en mijn kamergenootje had 3 mensen op bezoek. T gordijntje was wel dicht, maar vond t vervelend dat ik moord en brand lag te kermen en die mensen gewoon bleven zitten.. gun me wat privacy zeg.. uiteindelijk zijn ze weg gegaan en ben ik naar de bevalkamer gebracht.
    Oja.. en de anesthesist noemde ik hardnekkig internist, op n gegeven moment stopte hij maar met verbeteren haha. Ik wilde wel trouwen met de beste man, maar dat durfte hij niet omdat mijn vriend er zo angstaanjagend uitziet (tattoos, baard, leren jack enz)
    Helaas geeindigd in een spoedkeizersnee, maar al met al een leuke bevalling.
     
  20. IlonavanH90

    IlonavanH90 Fanatiek lid

    6 aug 2014
    1.577
    1
    38
    Vrouw
    Verzorgende IG.
    Hellevoetsluis
    Ik ben bevallen met 35+4.
    Ik werd op maandagochtend (5:00) wakker met buikpijn en direct bloed en urine in mogen leveren (6:00). Manlief werd opgetrommeld, want ik voelde me zo onzeker in m'n uppie. Wachten en maar wachten op de uitslagen ervan, die zouden z.s.m. komen. Die wilden we even samen afwachten, als die goed waren kon manlief weer terug naar z'n werk, hij had nog een vergadering namelijk die hij graag wilde bijwonen.
    Elk uur bleven we het maar vragen, tot ik hem om 12.00 naar z'n werk gestuurd had. Ik zou wel bellen als ik de uitslag hoorde.
    Ik kreeg nog netjes m'n warme maaltijd van het ziekenhuis, dus verwachtte geen problemen. Om 13.30 kwam een hele delegatie aan in m'n kamer, dienstdoende gyn, dienstdoende kinderarts en verpleegster van de afdeling. Slecht nieuws dus!
    Ik werd zo snel mogelijk ingeleid want ik had zwangerschapsvergiftiging.
    Mijn spullen zouden direct overgebracht worden naar een kraamsuite en ook ik zou daar heen gaan. Ik had nog net even tijd om manlief te bellen, wat denk je, voicemail! Ik heb hem snel geappt en dringend verzocht NU terug te komen naar het ziekenhuis.
    Om 14.00 was ik op de kraamsuite met mijn hele bagage, lag erg charmant in het kraambed met een werkshirt aan van manlief z'n werk (een van de weinige shirts die nog paste tijdens m'n zwangerschap). Het hele rataplan werd al in werking gezet, en ik twijfelde maar of lief wel op tijd terug zou zijn, of dat het nog lang zou duren, want dit wilde ik allemaal niet alleen doen!
    Ik kreeg een infuus en net voor het zetten van de ballonkatheter kwam lief binnen, gelukkig!
    Ballon werd gezet, tijdens enorme pijn aan m'n buik dus prettig was het niet, maar ik kon nog grappen dat het minder pijnlijk was dan een spiraaltje!
    Het werd uitzingen en elk uur controle en aan de CTG.
    Na een lange dag werd het 22.30 en kwamen de zusters de ballon verwijderen.
    Om 5.00 werd ik om 5 uur wakker, moest plassen, en ik zag ineens een rare slijmsliert liggen in m'n broekje.

    En ineens kwam er een zuster heel verontschuldigend naar ons toe, dat er iemand direct een kamer nodig had om te bevallen. Gezien ik de enige was die nog op zich liet wachten, kreeg ik tijdelijk een nieuwe kamer toegewezen op de opname afdeling, een 1persoonskamer, waarin ik de garantie kreeg na de bevalling ook terug te komen. Om 11.00 kon ik weer terug naar de kraamsuite.. waarop ik de meest ongepaste grap ooit maakte (volgens manlief, ik vond hem best grappig op dat moment) 'dead men walking'. Meer in, zo nu gaat het gebeuren..
    Ik werd met m'n infuus aangesloten, baby kreeg een dingetje op z'n hoofd voor z'n hartslag, ik werd getoucheerd (2-3cm!) en m'n vliezen werden gebroken, waarop ik toen nog zei; "Ah dat valt best mee! Ik verwachtte een hele golf.." De zuster reageerde een beetje nuchter, 'Ja maar u had natuurlijk ook weinig vruchtwater'.. Partypooper..;)

    Maar elk uur kwam er een gezellige zuster langs om te kijken hoe het ging, en ik bleef er telkens gezellig bij zitten (of tv kijken, of met manlief kletsen of whatsappen met vriendinnen) en met elk uur werden m'n weeeënopwekkers omhoog gezet. Toen ze om 14.00 kwam zei ik dat ik haar niet meer leuk vond! Om 15.00 kon ik de weeën nog wel wegpuffen maar werd het wel zwaar. Ik bereidde me mentaal voor op het toucheren en bedacht me dat als ik geen vooruitgang had qua centimeters dat ik toch maar voor die ruggenprik ging. En, helaas, geen vooruitgang. Ik begon ineens keihard te huilen, waarop manlief heel rustig zei tegen de (leuke) zuster; volgens mij wil ze een ruggenprik.. En ik werd netjes naar boven gebracht voor de ruggenprik.
    Ik bleef maar sorry zeggen dat ik niet rustig stil kon zitten door de weeën, en dat ik waarschijnlijk niet makkelijk te prikken was door m'n extra vetlaagje.
    De beste man, was heel lief voor me, en heeft het 3! keer geprobeerd, de 3e keer lukte gelukkig. Om 16.00 kwam ik heel relaxed terug op m'n kraamsuite.
    Ik kon even rustig bijkomen en werd weer aan alle monitoren gelegd. Ik had inmiddels 4 cm!

    Om 19.00 werd ik weer getoucheerd, omdat mijn ontsluiting heel langzaam ging niet elk uur, de verlos meette nog steeds 4.. de gyn gelukkig 6. Waarop besloten werd, mocht ik om 21.30 nog niet verder zitten, het een keizersnede zou worden.
    Om 20.00 zag ik het niet meer zitten, ik hoorde de hartslag van m'n baby telkens zakken bij elke wee, tot hij soms zelfs niet meer te horen was.. Ik wilde een keizersnede.. De gyn is nog speciaal gekomen om me gerust te stellen en we hielden het nog even aan.
    Om 21.00 kreeg ik ineens super last van m'n stuitje, waarop ik doodleuk tegen de zuster zei; "Joh, die ruggenprik is uitgewerkt! Kan dat? "
    -Nee, u heeft een continu infuus.. Volgens mij is er wat aan de hand..
    "Oh, wat dan?" - Volgens mij gaat u straks bevallen
    "Nee joh, die ontsluiting vordert voor geen meter, ik krijg straks een keizersnede!"
    Waarop zij dus toucheerde en 8-9 cm ineens had!

    Alles werd ineens in paraatheid gebracht, en ik lag op m'n zij en het leek wel alsof ik alleen maar kon vloeken. In elk geval, dat deed ik binnensmonds. (Ik lag in een gelovig ziekenhuis) Toen de pijn niet meer te houden was en ik riep; Volgens mij zit hij al met z'n koppie tussen m'n benen, werd ik nogmaals getoucheerd; 10! (21:30)
    Ik werd nog voor even, met brute kracht want ik wilde niet, op m'n zij gelegd, zodat hun nog alles even na konden lopen of ze alles hadden. De crash kar werd gehaald etc, ook de gyn kwam even kijken. (Die schijnt volgens manlief kort daarna weggeroepen te zijn voor een bevalling naast ons)
    6 Persweeën en 1 knip verder, was mijn kleine man er. (21:40)
    Het enige wat ik kon zeggen was; WTF.. en daarna; Maar hij is helemaal niet zo klein zoals jullie allemaal zeiden... ;)
    Hij was 1900 gram en 44 cm. Dus nog best klein, maar niet zo klein als ik zelf had voorgesteld.

    Na de bevalling van baby en placenta, en nadat de baby weggebracht werd en lief meeging met hem, werd ik gehecht. We waren over de bloemetjes en de bijtjes aan het praten en ik vroeg me nog af of manlief eigenlijk gehuild had?!
    Volgens de kraamverpleegster was hij wel emotioneel maar had niet gehuild.
    Ik vroeg op een gegeven moment of ze me zo gigantisch ingeknipt had, want het leek wel een uur te duren dat ze aan het hechten was! Maar ze was gewoon zo secuur bezig zei ze. (Heb er uiteindelijk ook weinig last van gehad!) :)

    Maar dat was dus mijn heftige, lange en toch korte bevalling..
    Uiteindelijk heeft alles bij elkaar 31 uur en 40 minuten geduurd.

    Kleine man is uiteindelijk na 16 dagen ziekenhuis thuis gekomen.

    (Sorry voor mijn über lange verhaal, moest het schijnbaar even kwijt)
     

Deel Deze Pagina