Nog niets, ook al is mijn leven verre van perfect. Je doet altijd alles met de beste bedoelingen en met een reden.
Ik heb spijt dat ik nooit mijn mbo afgemaakt heb.(ivm persoonlijke omstandigheden) Anders had ik nu wellicht kraamverzorgster geweest... Maar later heb ik wat thuis studies gedaan en ook die niet afgemaakt, dus er zit een 'trend' in zeg maar... Maar anderzijds als ik niet op mijn 17e al was gaan werken had ik nu niet mijn fantastische vent gehad en mijn 3 mooie kindjes. Dus misschien heeft t zo moeten zijn.
Dat ik toentertijd nee heb gezegd tegen de opleiding geneeskunde, terwijl ik al was ingeloot. (Had voor toen goede argumenten, maar toch)
Spijt net als Vlinderbloem van school. Ik had veel meer gekund. Ik heb nu mijn Mavo en uiteindelijk via volwassenonderwijs havo. Maar ik deed zo weinig. Achteraf komt dat door faalangst. Ook speelt de faalangst ene rol wbt mijn rijbewijs halen, ik durf dat examen echt niet aan. Zonde. En spijt van mijn man's studieschuld. Ik had gewild dat zijn ouders daar toen een stokkie voor gestoken hadden, maar die waren zelf van het lenen, dus ach, dat moest kunnen. Mijn SM heeft net weer een enorme lening af kunnen sluiten, dus het was ws een onbegonnen zaak. En anders had mijn man geen opleiding kunnen doen, wij woonden al samen. En spijt dat ik me er niet meer in verdiept heb. Spijt ja, heel erg. We kunnen daardoor nu geen huis kopen, wel huren, waardoor we dus ene hoge huur hebben. Stomme fout, en ik ga daar bij mijn kinderen bovenop zitten.
Nergens echt spijt van, alles zie ik als een goeie les Of ik sommige dingen anders heb willen doen/aanpakken? Ja dat wel
Spijt niet meteen, maar inderdaad met de kennis van nu, had ik in het verleden wel andere keuzes gemaakt. Het enige waar ik echt spijt van heb en wat ik zo graag zou willen terug draaien, is dat ik me heb laten overhalen tot een weekend weg, toen mijn opa slecht lag en ik geen afscheid meer heb kunnen nemen omdat hij die vrijdag ineens heel snel insliep.
Ik heb nergens spijt van, eigenlijk. Wat ik wel frappant vind om te lezen, is dat mensen er regelmatig spijt van hebben dat ze een opleiding niet hebben afgemaakt. Ik vind dat voor onze kinderen ook belangrijk, hoe beter je opleiding, hoe meer je te kiezen hebt (niet hoe meer je gaat verdienen, want dat klopt heel vaak niet). En als je kunt kiezen, heb je meer invloed op je eigen leven. Vaak hoor ik dan van mensen: 'Als je maar gelukkig bent,' maar een fijne, uitdagende werkomgeving draagt vaak bij aan je geluksgevoel. Dat zal ik onze kinderen ook echt voorhouden, hopen dat ze luisteren.
Ik noem het geen spijt maar ik had mijn lieve meisje graag een andere vader gegeven. Jammer genoeg had hij 2 gezichten. Het leek een geweldige vent namelijk. Verder eigenlijk nergens spijt van. Het werd terecht al gezegd maar spijt is een zinloze emotie want het maakt je alleen machteloos (je kan er niks meer aan veranderen) maar wel leren voor de toekomst
Geen spijt. Ik had sommige dingen anders of beter kunnen doen. Maar gedane zaken nemen geen keer en het heeft me allemaal gebracht waar ik nu ben.
Ik ben te lang bij mijn ex gebleven. Hij leefde alleen maar voor zichzelf en was helemaal niet bezig met onze relatie en toen hij op een feestje een andere vrouw tegen kwam is hij vreemd gegaan. We waren bezig om zwanger te worden en ben zo BLIJ dat ik met hem geen kind heb gekregen.
Hier hetzelfde verhaal, deed geen moer op school. Uiteindelijk afgezakt naar de mavo, daarna toch nog de havo gedaan met minimale inzet en een MBO opleiding in een richting waar ik eigenlijk het werk nooit leuk van heb gevonden, maar wel jaren heb gedaan.
PLus 1!! SPijt dat ik hem vertrouwde.. maar goed, zou het ook niet terugdraaien, dan had ik mijn 2 PRACHTIGE kids niet gehad..
Echt precies dit. Op de havo gestart, vmbo afgemaakt. Kappersopleiding gehaald en nu ga ik straks als huishoudhulp aan het werk omdat ik geen werk kan vinden. Terwijl ik nu een hbo diploma plus baan had kunnen hebben. Dit drong nooit zo tot me door tot een jaar geleden ongeveer.
Dat ik toen ik bij mijn moeder voor de deur stond ik niet naar binnen ben gegaan voor een kopje koffie omdat ik dacht dat ze nog sliep. 3 dagen later was ze overleden (en bleek ze ook gewoon wakker te zijn toen ik voor de deur stond)
Ik heb spijt dat ik mijn schoonmoeder zo dicht bij mij bevalling/kraamperiode heb laten zijn , zij is tussen mijn kind en mij in komen te staan met hechtingsproblemen tussen zoon en mij op de koop toe. Het was vechten om dit terug te draaien, lang verhaal eigenlijk. Maar toch heeft het mij een sterker persoon gemaakt, ik heb mijzelf op een andere manier leren kennen. En ben behoorlijk teleurgesteld in mijzelf geweest.
Spijt is niet helemaal het goede woord, maar ik vind het heel erg dat er allerlei nare dingen in mijn leven zijn gebeurd waardoor ik destijds niet in staat was een opleiding af te ronden. Mijn leven werd beheerst door angst en heb daardoor 30 jaar weinig meer gedaan dan thuis zitten en dat voelt als heel veel nutteloos verspilde tijd. Terwijl ik diep van binnen zoveel plannen, dromen en ideeën had. Nu kan ik wel andere keuzes maken, maar het neemt niet weg dat het veel pijn doet wanneer ik op mijn leven terug kijk.
Ik heb spijt van mij eerste studie, afgemaakt, veel studieschuld, maar vond het verschrikkelijke jaren. Ook heb ik spijt dat ik nooit echt heb gespaard...
Ik heb spijt van het feit dat ik niet meer met mijn moeder heb kunnen praten voordat ze plotseling overleed. We hadden al een aantal maanden geen contact meer, en daar had ik goede redenen voor. Maar het blijft steken dat ik haar niet meer heb kunnen zeggen dat ik ondanks alles van haar hield. Ik kan alleen maar hopen dat ze dat wel heeft geweten.