Ikzelf vind 3 of 4 qua drukte niet uitmaken. De jongste wordt in maart 3. Maar ik vind kinderen ook pas leuk vanaf dat ze 2 zijn. Ik heb bar weinig met baby's en zie het meer als een noodzakelijke periode om daarna te genieten van een leuk kind. Ik voel me er verder niet schuldig over, ik heb ze als baby natuurlijk alle liefde gegeven en ik was er bijna 24u pd 7d pw voor ze maar ik ben nu veel meer in m'n element. Ik denk dat als een kind er eenmaal is je niet gauw spijt kan krijgen, echt spijt. Tuurlijk zullen er mindere dagen bijzitten maar ik denk dat als je later de balans opmaakt je het niet anders zou willen. Zo werkt liefde gewoon denk ik.
Onze derde was een cadeautje, niet gepland, wel gewenst, maar we twijfelden nog heel erg. Ik weet nu wel dat we gelijk hadden om zo erg te twijfelen, haha. Het is erg druk, en ik denk wel eens dat het zo heel veel relaxter was geweest met maar 2 kinderen. Maar ik zou mijn derde echt voor niets ter wereld hebben willen missen. Hij is echt de kers op onze familietaart.
Onze 6e wordt in februari geboren. Druk gezin dus... Heb nooit spijt gehad, maar er zijn heus wel eens situaties dat ik denk: het had toch handiger geweest als het er minder zouden zijn. En dan zijn het vaak de praktische dingen. Als het zoveelste vakantiehuisje te klein blijkt te zijn, als je gaat winkelen voor de kinderen en je thuis de bonnen bekijkt, als je 't aan het einde van de middag zat bent en niemand lijkt mee te werken. Maar dat zijn dingen die te overzien zijn, die maar tijdelijk zijn en die niet opwegen tegen de liefde die ik voel voor mijn 5 (en bijna 6) kinderen!
Ik ben ontzettend gelukkig met mijn vier kinderen. Wat ik echter flink onderschat heb, is hoe weinig tijd je per kind hebt qua aandacht. Ik geef mijn kinderen graag en misschien ook wel veel aandacht. Maar met vier krijg je er automatisch een mega huishouden bij (ook een beetje onderschat en moet je echt continue aandacht verdelen en inplannen. Maar ik heb doe het de helft van de tijd alleen, dat maakt wel wat uit, zeker met naar bed brengen
Ik vraag me dit ook zó af he.. Maar dan voor nr 2.. Nu ff geen tijd om te typen maar lees graag mee! Mijn grootste angst is dat als we er voor gaan ik dus wel die enige moeder op aarde ga zijn die denkt hadden we dit maar niet gedaan
wij zitten ook in de situatie een 4de of niet? ik zeg we wachten nog een paar maanden de jongste is pas 6 maanden. mijn man vind nu of niet meer (leeftijdsverschil oudste en jongste)... denk dat ik nu nog te hormonaal ben om te beslissen. babytijd van dejongste was zo zalig. heb er zo van genoten dat ik dit wel weer een keer wel en uitleindelijk wil ik ook 4 kinderen hebben rond lopen ( en daar draait het om), ik ben alleen niet graag zwanger, elke keer gepaard gegaan met extreme misselijkheid en ziekenhuisopnamens. en kijk hier dus erg tegen op. maar ga ik spijt hebben als ik het bij 3 kinderen laat, ik weet het ook niet! pfff
Ik precies zo. Ik vind zwanger zijn geweldig maar ook 3 X een moeizame zwangerschap gehad. De 3de helemaal. Maar wil ook zo graag een 4de kindje, ben ook bang dat ik spijt krijg als we het niet doen..
Ik vind het met 3 kinderen rustig, tuurlijk sommige momenten niet. Maar vaak mis ik gewoon nog eentje.
ik heb er 3 maar denk soms had ik het maar bij 1 gelaten Maar ik denk dat elke moeder die dagen wel kent dat ze erg tegendraads zijn Ik wil ook graag nog een 4de (en sluit niet uit dat die dan wel de laatste is...) Maar man had het liefst bij 2 gestopt. Waagt het soms ook nog om dat te zeggen maar dat moet hij niet doen waar ik bij ben Overigens is hij wel dol op ons kleine meisje hoor. Zie het alleen nog niet gebeuren dat hij bewust achter nr4 gaat staan
Spijt is een veeeeel te groot woord. Maar ja, het valt hier vaak nog tegen. Ik stel veel eisen aan mezelf en alles en wil graag veel en in combinatie met 3 kids is dat voor mij best zwaar... Nu zitten ze bij ons alledrie dicht op elkaar, misschien had ik er 'achteraf' meer tijd tussen moeten laten zitten, maar ben nu ook snel uit de luiers, is ook een voordeel. Maar heftig vind ik het wel!
hier zelfde situatie. mijn oudste en jongste zijn redelijk moeilijk qua karakter. vooral de oudste. ja ik vind het pittig en denk in een volgend leven dat ik er geen drie meer zou willen. ik hou van alledrie evenveel en wil er geen een missen maar poehhhhh . ik ben denk ik niet als beste geschikt, als heel veel kindjes moeder. en toch ben ik hartstikke blij met ze... lekker krom en idioot allemaal
Ik heb er beide keren rond de 2,5 jaar tussen zitten. Tuurlijk zijn er van die "spitsuren", maar de grootste tijd geniet ik van de kinderen (en mis ik de 4de erbij)
In heb alleen spijt dat ik pas op mijn 32e moeder ben geworden. Wat had ik het graag jaren eerder al gewild. En ik hoop op een groot gezin, 4 of misschien wel meer. Mijn lief en ik kunnen dat wel hebben qua geduld, financieen en passie voor kindjes.
Nou spijt is inderdaad een te groot woord, maar ik heb wel regelmatig gedacht: "waar ben ik aan begonnen"... Onze derde draak is zo ontzettend druk en aanwezig en daarbij slaapt ze al een jaar super slecht. Iedere nacht wakker... En dat breekt je op een gegeven moment wel even op. Vanacht was ze ook weer lekker bezig en tijdens het boodschappen doen super vervelend en dan... wil ik nog wel eens denken hoe het geweest zou zijn als we het bij twee hadden gelaten. MAAR het is ook een heel lief meisje die ons veel laat lachen en super gek is op haar zussen en haar zussen ook op haar. Dus nee, ik zou haar niet willen missen maar het soms wel erg druk en vermoeiend...
Ik wil heel graag een 3e maar wacht bewust nog even. Mijn kinderen schelen 20 maanden en dat vond ik een te klein verschil. De tweede kwam onverwacht en daar hebben we dus niet veel te plannen gehad. Ik denk dat 3 kinderen dicht op elkaar echt mega pittig is en ik gun mijn andere kinderen wat meer tijd met ons voordat er weer een kleintje bijkomt. Ik hoop dan rond de 4e verjaardag van mijn jongste een 3e te krijgen, we gaan het zien.
Wij hebben er drie en geen moment spijt. Na de tweede had ik t wel zwaar en voelde me constant schuldig. Medisch gezien is t te gevaarlijk om nog kinderen te krijgen, maar anders....
Hier precies hetzelfde, wat fijn dat dit uitgesproken wordt hier ook het gevoel bijna een jaar een alleenstaande moeder te zijn, ons zoontje trok daardoor extreem naar mij toe wat het niet makkelijker maakte. Tuurlijk zijn onze mannen schatten maar vind het bijzonder fijn dit ook eens van andere te lezen.
Ik nooit bij de keuze van 3. Maar soms denk ik wel eens als ik een moeder met 2 of 1 zie..wow das relaxed (zonder mensen voor het hoofd te stoten hoor!!!) Ik zou dolgraag nog verder gaan, maar dat is niet realistisch!
ik heb er vier, wij vonden 3 genoeg, onze derde sliep, en slaapt nog steeds niet door en heeft veel kno problemen waardoor ze letterlijk de hele nachten wakker kan liggen, drie paste precies op de achterbank, met de oudste 2 naar school kon ik lekker genieten van de derde, drie was voor ons genoeg. de vierde dacht er anders over wij hebben er absoluut geen spijt van dat we de keus gemaakt hebben hem te houden, de zwangerschap was zwaar, zijn geboorte waarbij hij bijna overleed nog zwaarder, maar nu hij 2 maand is, en weer lekker thuis, genieten we volop, hoe het straks is met 4 weet ik natuurlijk niet, er zijn zoveel dingen die kunnen gebeuren en mee gaan spelen in de manier van opvoeding en hun manier van gedragen maar ik denk niet dat ik echt spijt zou kunnen krijgen van 4 kinderen. overigens vind ik wel dat als je er bewust voor kiest... je je laatste ook moet kunnen geven wat je de eerste hebt kunnen geven, ik vind dus niet dat overige kinderen er de dupe van mogen worden natuurlijk kunnen zich financieel dingen voor doen dat heb je niet altijd in de hand. ik wil ook met 4 gewoon dagjes weg, dat dat 1 of 2 keer minder zal zijn op jaarbasis is niet erg, maar helemaal niet meer zou ik niet willen, vakanties idem, ik wil op vakantie kunnen met 4, dat dat niet meer all inclusive is 1 weekje maar 2 of 3 weken op een camping, prima, maar ik wil wel op vakantie, ik wil dus echt blijven doen wat we deden, dat er aanpassingen komen oke maar wel kleine, zo ken ik een moeder die op het schoolplein staat te verkondigen dat ze te druk is om leuke dingen te doen met haar kids, met 5 kinderen wat doen is te moeilijk, de kinderen moeten 18.00 uur naar bed want dan heeft zij de knollen op en er geen zin meer in, boekje lezen doet ze niet want dan moet ze dat bij alle 5 en dan is het pas 19.00 uur voor ze beneden is. ze vertelde me van de week dat ze 10 minuten gesprek heeft gehad en dat de juf haar zei dat haar oudste dochter van 6 meer knuffels nodig heeft, en vaker ik hou van je nodig heeft, nou daar heb ik toch helemaal geen tijd voor, ik heb verdorie 5 blagen, een man en een huishouden, dan kan ik toch niet zomaar uit het niets gaan knuffelen, dat is allemaal verspilde tijd voor mij dat ik nodig heb. tevens is ze nu op zoek naar dingen om achterwege te laten om nog een kindje te kunnen bekostigen, vakantie achterwege laten deden ze bij de vijfde, nu vieren de kinderen geen sinterklaas meer, en krijgen geen verjaardagscadeau meer vanaf 5 jaar want op die leeftijd moet je weten dat het niet om cadeaus gaat. op een sport mogen ze niet want 1 dat kost geld en 2 dat kost tijd, ik heb aangegeven dat sport vergoed kan worden door de gemeente, maar het kost dan nog teveel tijd met 5 kinderen, overigens komen de kinderen genoeg aan beweging op school en ook aan hun sociale contacten dus sport is niet nodig. dat zijn dus dingen die ik niet zou willen,ik lees al mijn kinderen voor, desnoods als ik in tijdnood zit krijgen de oudste drie 1 en het zelfde boekje op het zelfde moment, ik wil al mijn kinderen een verjaardagscadeau geven, en ik wil dat het aandacht geven spontaan gaat en niet "daar heb ik geen tijd voor "als ze nu spelen krijgen ze met regelmaat een aai over de bol. knuffelen en kussen en ik hou van jou gebeurt hier eerder te veel als te weinig, sporten vind ik ook belangrijk, niet alleen voor beweging en sociale contacten, maar ook voor ambitie en discipline, nouja om maar weer in herhaling te vallen.... denk goed na wat jij belangrijk vind,wat wil jij de kinderen kunnen geven zelf vind ik het belangrijkste dat ik ze allemaal even veel kan geven en de oudere kinderen er niets voor hoeven op te geven