Mijn partner heeft vrijwel alleen maar vriendinnen, en ik... Vrijwel enkel vrienden. Gelukkig bij ons nooit een probleem geweest. We houden van elkaar, het zit goed, we kiezen elke dag bewust voor elkaar. Ben wel mijn beste vriend verloren omdat zijn nieuwe vriendin t niet aan kon... Maar daar heb ik respect voor.
Dit is mij exact overkomen... Was der écht ziek van. Mijn man steunde mijn daar enorm in, vond het ook vreselijk voor mij trouwens. Overigens is hij wél eerlijk geweest. Hij moest kiezen.
Ja ook negatief helaas. Ik ben onstabiel en doe moeilijk etc. Terwijl ik dus al maanden (in de zwangerschap al ) aangaf aan hem dat ik me niet "goed" voelde en hij deed dat af als aanstellen. Zij kwam (als brw collega) op kraamvisite en daarna was ze ineens zijn beste vriendin
Ik voel me er ook absoluut niet goed bij. Hij heeft ook een beste vriend (dies hier kind aan huis) en daar heb ik geen moeite mee maar die komt hier al een meer dan jaar overde vloer en is enorm betrokken geweest bij de zwangerschap en alles. Zij is op kraamvisite geweest en ineens beste vriendin (terwijlhij daarvoor nog andere dingen over haar zei)
Ik vind het wel bijzonder dat veel van de dames die hier zeggen dat ze geen andere vriendinnen zouden tolereren, dezelfde dames zijn die mij in andere topics voor gek verklaren als ik zeg dat ik er niet vanuit ga dat mijn partner en ik eeuwig samen zullen blijven. Ik vind dat realisme, zij vinden dat dan bizar en vertrouwen hun relatie voor 100%. Mooi, maar ik snap niet goed hoe dat dan te rijmen valt met 'je moet de kat niet bij de melk zetten'. Dat lijkt mij namelijk het toppunt Van geen vertrouwen.
Misschien vanuit de gedachte 'Vertrouwen is goed, controle is beter'? ? Ik ben het verder volledig met je eens
Ik heb een beste vriend waarmee ik app, die, toen we nog in Nederland woonde, ook vaak langs kwam, heeft heeft zelfs op onze oudste twee gepast.Ik zoen hem zelfs op de mond. Hij is mijn maatje mijn alles. Nu kent mijn man hem ook heel goed dus dat scheelt. Maar hoe kan ik mijn man verbieden een beste vriendin te hebben terwijl ik zelf een beste vriend heb?
Nou dit vind ik.weer een hele andere situatie hier zouden mijn alarmbellen ook van gaan rinkelen. Snap best dat je man in jullie situatie een uitlaat klep nodig heeft maar om dan een hechte vriendschap te beginnen met een andere vrouw is niet de oplossing. Hier gaat het om jarenlange vriendschappen wat ik weer iets heel anders vind. Daar kom ik niet tussen.
Ik vind er persoonlijk ook nogal een verschil in zitten of je al jaren bevriend bent (dus vaak al voor je je partner leerde kennen) of dat die vriendschap 'ineens' ontstaat. Vriendschappen zou ik sowieso nooit opgeven voor n partner. Wie zegt dat je eeuwig samen blijft? (Natuurlijk ga je daar van uit maar je weet nooit). Heb je iedereen laten vallen voor je partner, loopt t stuk heb je niemand meer...
Ik heb er geen moeite mee. Mijn man heeft zolang ik hem ken al goede vriendschappen met zowel vrouwen als mannen en ik heb geen reden om hem te wantrouwen. Toegegeven, soms heb ik wel eens een periode dat ik het moeilijk vind: als ik een dipje heb of het idee heb dat hij meer aandacht aan z'n vrienden besteed als aan mij, dan valt het soms wat zwaar als hij met een vriendin afspreekt, belt of appt. maar ik weet ook hoe hij over relaties, huwelijk en vreemdgaan denkt, dus acht de kans niet groot dat er ooit wat gebeurt. Zelf heb ik overigens geen mannelijke vrienden, wel vrienden van mn man waar ik goed mee kan, maar zou daar nooit alleen mee afspreken of appen, voelt voor mij niet goed. Maar heb ook niet veel vriendinnen omdat ik het aangaan (en vasthouden) van vriendschappen en in het algemeen leggen van contact met mensen erg moeilijk vind. Mijn man maakt erg makkelijk contact
Misschien komt het ook doordat ik een tijdje een monopoly relatie heb gehad dat ik er daarom minder mee zit. (mijn vriend was getrouwd, zijn vrouw en hij waren het er over eens dat er ruimte was voor meerdere liefdes. Ik had een relatie met hem en had geen behoefte aan anderen er naast maar als ik dat wel zou willen kon het)
Misschien heel flauw/gemeen oid. maar niet zo bedoeld. Wat nu als de vriendin in kwestie heel overduidelijk niet het type van je man is? Of je haar heel lelijk vind en je vermoed hij ook? Disclaimer: geen enkele vrouw is natuurlijk lelijk maar iedereen kan denk ik toegeven dat er nu eenmalen stijlen/uiterlijke kenmerken zijn die we persoonlijk niet mooi vinden. En dat mag natuurlijk ook, zolang we anderen niet kwetsen etc. etc.
Ik vind dat wel twee totaal verschillende dingen. En niets met elkaar te maken: Ik vind een beste vriendin voor mijn man niet oké (mijn man vind een beste vriend voor mij ook niet oké, omdat we er beiden niet in geloven). Ik vind het wel degelijk een verschil tussen een jarenlange vriendschap voordat de relatie ontstaat of eentje die tijdens de relatie ontstaat. Al geloof ik in beiden niet dat het kan zonder andere bedoelingen van een van de twee. Maar ik vind ook dat je niet kunt zeggen: we blijven altijd bij elkaar. Al is dat wel mijn intentie en voelt dat zo (zelfs nu tijdens onze relatieproblemen). En daarnaast vind ik ook dat als het niet goed gaat (en je hebt kinderen) dat je er alles, maar dan ook alles aan moet doen om het te laten werken. Ook al is dat maanden hard werken. Zijn voor mij allen los van elkaar belangrijk. En allen realistisch, vind ik...
Ik snap t gewoon niet. Alleen maar omdat ze geen piemel heeft? Wat dan als je partner biseksueel is? Dan mag hij/zij nooit meer weg met een ander?? Zit je nou 4 dagen in de week alleen thuis en is hij bij haar, gaan ze samen op vakantie oid.. Oke.. Dat zou mij ook een beetje ver gaan. Maar ik snap echt t probleem niet als je man goed omgaat met een andere vrouw, op vriendschaopelijke wijze. Als mijn man me dat zou verbieden zou ik hem uitlachen en erg verdrietig zijn, ik ben toch niet voor niks met hem getrouwd? Als die vriendin de ware voor hem was, was hij toch allang meer met haar en was jij er als vrouw niet gekomen voor hem? En als hij nu iemand leert kennen en daar vrienden mee wordt, dan komt ze lekker hier eten etc. Ik wil haar dan wel leren kennen maar kom op zeg, ze gaan echt niet meteen de wc ergens samen in hoor. Hoe zit t dan met vrouwelijke collegas? Of mijn man is leraar middelbaar obderwijs, moet ik me druk maken om meiden van 17 in te blote shirtjes, want ja, je weet maar nooit? En stel die vriendin geeft toe ineens toch meer voor hem te voelen. Dan is je man toch niet ineens om? En anders, anders heeft hij straks ook geen piemel meer
Haha, dankje. Ik dacht ik verwoord het maar voorzichtig voor we ineens een totaal andere discussie krijgen omdat het verkeerd opgevat word